Τα Σκόπια κλέβουν και την ιστορία της Βουλγαρίας!
Τι λένε τα βουλγαρικά ΜΜΕ
Ένα επιβλητικό μνημείο του διάσημου κατά το μεσαίωνα Τσάρου Σαμουήλ στήθηκε στα Σκόπια χθες την Τρίτη. Το 5 μέτρων μαρμάρινο άγαλμα τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων κοντά στο πρόσφατα ανεγερθέν άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το βουλγαρικό Novinite αναφέρει χαρακτηριστικά:
"Το επίσημο δόγμα της πΓΔΜ, εμπνευσμένο από την προπαγάνδα της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, θεωρεί τον Σαμουήλ τσάρο της μεγάλης μεσαιωνικής «Μακεδονικής» αυτοκρατορίας, ένας ισχυρισμός που βασίζεται αποκλειστικά στη γεωγραφική εμβέλεια του Πρώτου βουλγαρικού κράτους στα Βαλκάνια (681 μ.Χ.- 1018 μ.Χ.), το οποίο περιελάμβανε εδάφη από τη Μαύρη Θάλασσα έως την Αδριατική, όπου νοτιοδυτικές πόλεις όπως η Aχρίδα ήταν αποφασιστικής σημασίας. Ένα από τα βαρύτερα πλήγματα του δόγματος του λεγόμενου «μακεδονισμού» το οποίο κάνει λόγο για ξεχωριστή ιστορική ταυτότητα του σύγχρονου «Μακεδονικού» έθνος είναι η Επιγραφή στην Μπίτολα (Μοναστήρι) του τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ, ανιψιού του Σαμουήλ, στην οποία λέει ότι το φρούριο της Μπίτολα κοντά στην Aχρίδα ξαναχτίστηκε το 1015-1016 "από τον Ιβάν, τον τσάρο της Βουλγαρίας", ο οποίος ήταν "Βούλγαρος από τη γέννηση", "ως καταφύγιο και για τη σωτηρία της ζωής των Βουλγάρων."
Ο Τσάρος Σαμουήλ και ο Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος
Ο Τσάρος Σαμουήλ γεννήθηκε το 976. Ηταν ο νεότερος γιος του Διοικητή της Δυτικής Μακεδονίας «κόμη Νικολάου» και αναδείχθηκε μία από τις πιο αξιόλογες προσωπικότητες της μεσαιωνικής βουλγαρικής ιστορίας. Αγωνίστηκε αρχικά μαζί με τους τρεις αδερφούς του, Δαβίδ, Μωυσή και Ααρών, και μετά τον θάνατό τους (ή κατά ορισμένες πηγές τη δολοφονία τους) έμεινε μόνος ηγέτης των Βουλγάρων στον αγώνα αποτίναξης της βυζαντινής κυριαρχίας που είχε καταλύσει το βουλγαρικό κράτος και είχε εδραιωθεί με τις νικηφόρες εκστρατείες του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή (969-976). Ο Τσιμισκής, συνεπικουρούμενος αρχικά από τον ρώσο πρίγκιπα Σβιατοσλάβ, κατέλαβε και προσάρτησε τελικά όλη την Ανατολική Βουλγαρία στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μετά τον θάνατο του Τσιμισκή ο Σαμουήλ, εκμεταλλευόμενος τις εσωτερικές διαμάχες για τη διαδοχή στον βυζαντινό θρόνο, δραστηριοποιήθηκε με σκοπό την ανασύνταξη των βουλγαρικών δυνάμεων και την εξέγερση κατά του Βυζαντίου επιτυγχάνοντας σημαντικές νίκες και διευρύνοντας τα όρια του κράτους του με πρωτεύουσα την Τριαδίτσα.
Την άνοιξη του 981 ο Τσάρος Σαμουήλ με τον στρατό του άρχισαν την κάθοδό τους προς την Ελλάδα με αφετηρία την τότε πρωτεύουσά τους Τριαδίτσα. Ανενόχλητοι πέρασαν τα βόρεια σύνορα της Αυτοκρατορίας και άρχισαν να δηώνουν όλες τις πόλεις και τα χωριά που συναντούσαν στην πορεία τους και να αιχμαλωτίζουν τους πληθυσμούς, με αποτέλεσμα να καταλάβουν τη Μακεδονία, την Ηπειρο, τη Θεσσαλία, ώσπου έφθασαν στη Λάρισα, που δεν παραδόθηκε αμαχητί. Η πολιορκία της όμως δεν κράτησε πολύ και το 985 η πόλη καταλήφθηκε και η λεηλασία της δεν είχε προηγούμενο. Ο Σαμουήλ πήρε την άγουσα προς τον Νότο - με άμεσο στόχο την Πελοπόννησο και απώτερο την ίδια τη Βασιλεύουσα - συνεχίζοντας τις καταστροφές και τις λεηλασίες.
Η πρώτη αποφασιστική ήττα που υπέστη ο Σαμουήλ από τον βυζαντινό στρατό ήταν αναπάντεχη όσο και ολοσχερής. Ο βουλγαρικός στρατός είχε ολοκληρώσει έναν ακόμη κύκλο λεηλασιών, καταστροφών, βανδαλισμών, έχοντας αλώσει εκ νέου τη Βέροια, τα Σάλωνα (Αμφισσα), έχοντας απειλήσει τη Θεσσαλονίκη, έχοντας καταλάβει την Αττική και την Πελοπόννησο, όταν ο Σαμουήλ αποφάσισε ότι τα λάφυρα και οι αιχμάλωτοι ήταν τόσο πολλά που ο στόχος είχε επιτευχθεί και διέταξε επιστροφή στις Πρέσπες. Η κρίσιμη μάχη δόθηκε το φθινόπωρο του 996 στις όχθες του Σπερχειού ποταμού. Ο Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής Νικηφόρος Ουρανός, που ηγείτο του βυζαντινού στρατού, κατατρόπωσε το βουλγαρικό στράτευμα, τραυμάτισε και έτρεψε σε φυγή τον Σαμουήλ και τους γιους του και τους ανάγκασε να παρατήσουν όλα τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους τους. Ο στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός συνέχισε την προέλασή του στη Βουλγαρία, κατέλαβε το Δυρράχιο και έφτασε ως την Τριαδίτσα.
Το 997 μ.Χ. ο Σαμουήλ ανακηρύχθηκε Τσάρος των Βουλγάρων. Η τελευταία μεγάλη νίκη του Σαμουήλ ήταν η κατάληψη της Αδριανούπολης, ωστόσο οι σποραδικές επιτυχίες του δεν είχαν συνέχεια ούτε μπορούσαν να θεμελιώσουν ισχυρές βάσεις για την εδραίωση της βουλγαρικής κυριαρχίας λόγω της ανομοιογένειας και της έλλειψης συνοχής του έθνους. Από το 1000 και μετά άρχισε ένας νέος κύκλος αλλεπάλληλων επιθέσεων του Βασιλείου Β', που στηριζόταν στην τακτική του διαρκούς πολέμου καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, χωρίς διακοπή τον χειμώνα, και παράλληλα στη στρατηγική της περιστροφικής γύρω από το κέντρο του βουλγαρικού κράτους συνεχούς πολεμικής κίνησης του βυζαντινού στρατού, που οδήγησε μοιραία στην εξάντληση του βουλγαρικού στρατού, μη δυναμένου να ανασυγκροτηθεί με κανέναν τρόπο.
Μικρογραφία από το διάσημο έργο του Βυζαντινού
ιστορικού Ιωάννου Σκυλίτζη "Σύνοψις Ιστοριών"
Αποφασιστική ήταν η μεγάλη αναμέτρηση το 1009 στα Σκόπια, στις όχθες του Αξιού, όπου επαναλήφθηκε το σκηνικό της μάχης του Σπερχειού και κατατροπώθηκε το βουλγαρικό στράτευμα. Ο Σαμουήλ υποχρεώθηκε σε άτακτη φυγή εγκαταλείποντας όλα τα υπάρχοντά του. Η άνευ προηγουμένου συνέχεια και συνέπεια στις εκστρατείες του Βασιλείου εναντίον του Σαμουήλ δεν άφηνε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον βούλγαρο ηγεμόνα, με αποκορύφωμα τη μάχη στο Κλειδί, όπου ο βουλγαρικός στρατός συνετρίβη με κατά μέτωπον επίθεση και ταπεινώθηκε ουσιαστικά με την τύφλωση των χιλιάδων αιχμαλώτων, γεγονός που έδωσε το επίθετο Βουλγαροκτόνος στον Βασίλειο. Ο Σαμουήλ, αν και σώθηκε στη μάχη του Κλειδίου, πέθανε σύντομα συντετριμμένος από τον ψυχικό κλονισμό του οδυνηρού θεάματος των χιλιάδων τυφλωμένων στρατιωτών του, ενώ η Βουλγαρία ύστερα από τέσσερα χρόνια κατέστη βυζαντινή επαρχία (1018).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου