Ο Δημ. Καζάκης στην Έδεσσα

Ο γνωστός δημοσιογράφος-οικονομολόγος

Δημήτρης Καζάκης στην Έδεσσα

Στην Έδεσσα βρέθηκε το Σάββατο 28-5-2011 ο δημοσιογράφος-οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης, τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Ποντίκι" και ιδρυτής της "Σεισάχθειας", μιας κίνησης για την αναγνώριση μεγάλου μέρους του Δημοσίου Χρέους ως "επαχθούς", που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο πρέπει να διαγραφεί. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του συλλόγου "Μ. Αλέξανδρος" και αποσιωπήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τα τοπικά μέσα. Παραθέτω στην συνέχεια ένα πρόσφατο άρθρο του κ. Καζάκη, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστά τα επιχειρήματά του και οι θέσεις του για την σημερινή κατάσταση της χώρας.

ΔΕΕ

Αυτή η χώρα... δεν μας ανήκει!

«Είμαστε αποφασισμέ­νοι να σώσουμε τη χώρα», φέρεται να είπε ο πρωθυπουρ­γός στο Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας. Αυτό, ύστερα απ’ όλα όσα πέρασε η χώρα και ο λαός τον τελευ­ταίο χρόνο, μόνο σαν απειλή μπορεί να εκληφθεί.

Ναι, κύριοι, είναι αποφασισμένοι να μας σώζουν, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα αφεντικά της εντός και εκτός Ελλάδας, μέχρις ότου δεν αφή­σουν πέτρα πάνω σε πέτρα. Εδώ και μήνες, πριν καν μας επιβληθεί το μνη­μόνιο και ο «μηχανισμός στήριξης», λέμε και ξαναλέμε ότι η Ελλάδα και ο λαός της βρίσκονται μπροστά στη μεγαλύτερη απειλή που έχουν αντι­μετωπίσει ποτέ στην ιστορία τους. Κι αυτή η απειλή είναι ικανή να αφανί­σει τη χώρα, να την αφήσει σε ερεί­πια χωρίς καμιά δυνατότητα ανοικο­δόμησης.

Καταστροφικές επιλογές

Όμως οι θιασώτες της «διαρθρωτι­κής προσαρμογής» τίποτε δεν ξέχα­σαν και τίποτε δεν έμαθαν. Λες και ζούμε ένα διαρκές déjà vu. Τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. «Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλη πολιτική», δήλω­σε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ το βρά­δυ της Δευτέρας ο υπουργός Οικο­νομικών και ανήγγειλε για μια ακόμη φορά ότι χωρίς την εκταμίευση της 5ης δόσης τον Ιούνιο η χώρα θα πάει σε στάση πληρωμών. Τα ταμειακά δι­αθέσιμα της χώρας φθάνουν έως τα μέσα Ιουλίου, μετά δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και η χώρα «κατεβάζει ρολά», τόνισε. Σημείωσε, δε, ότι όποιος κι αν ήταν υπουργός Οικονομικών στη θέση του, θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική.

Αλήθεια, τι χρειάζεται να πάθει ακόμη η χώρα για να αρχίσουμε να συζητάμε ριζικά διαφορετικές πο­λιτικές προτάσεις; Πόσες καταστροφές πρέπει να υποστούμε; Πού πρέπει να καταλήξουμε; Υπάρχει κάποιο κα­τώτερο όριο, κάποια «κόκκινη γραμ­μή» ή όχι; Όσοι σήμερα χαρακτηρίζουν ως «καταστροφή» πολιτικές προτάσεις που πάνε κόντρα στη λογική του μνη­μονίου, της Ε.Ε., του ευρώ και του ΔΝΤ, εξαργυρώνουν επιταγές μεταφορικά και κυριολεκτικά. Δεν τους καίγεται καρφί για τη χώρα και τον λαό της, που στη συνείδησή τους τα έχουν πουλή­σει προ πολλού. Γιατί λοιπόν να αντιταχτούν σήμερα σ’ αυτό που γίνεται;

Ωστόσο, το πρωτοφανές θράσος και η προσωπική αποκτήνωση που απαιτείται σήμερα για να υποστηρίξει κα­νείς τις ίδιες καταστροφικές επιλογές, επιτρέπει στους κυβερνώντες να εί­ναι εξαιρετικά κυνικοί. Να τι ομολόγη­σε στην ομιλία του στον ΣΕΒ (24/5) ο υπουργός Οικονομικών: «Πριν από έναν χρόνο, αυτή την εποχή, στο υπουργείο Οικονομικών αγωνιούσαμε, αν 15 κυβερνήσεις στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης θα κατάφερναν να πείσουν τα Κοινοβούλιά τους, εγκαίρως, για να πληρωθεί στην Ελλάδα η πρώτη δόση του πρωτοφανούς δανείου των 80 δισ. ευρώ συν τα 30 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. Χρήματα που χρειαζόμασταν για να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών. Χρήματα που χρειαζόμασταν για να αποπληρώ­σουμε ένα ομόλογο, που έληγε εκείνη την εποχή και, αν δεν το αποπληρώνα­με, η χώρα απλώς θα πτώχευε και δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, δη­μόσιες υπηρεσίες. Πράγματα που νομί­ζαμε ότι η Ελλάδα τα είχε ξεχάσει, πριν από πολλά χρόνια. Τους μήνες που εί­χαν περάσει, είχε γίνει μια προσπάθεια να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταί­ρους μας, μέσα από τις δικές μας πρά­ξεις, για την ανάγκη δημιουργίας ενός μηχανισμού, που δεν υπήρχε μέχρι τό­τε στην Ευρώπη, για να στηρίξει οικο­νομίες σε δυσκολία. Ένας μηχανισμός που έγινε, κατ’ αρχάς, για την Ελλάδα, στη συνέχεια διαμορφώθηκε και για τις υπόλοιπες χώρες και με τις πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλί­ου, θεσμοθετήθηκε και η μονιμότητά του, μετά το 2013».

Προσέξτε τι παραδέχεται ο κ. Παπακωνσταντίνου:

Τα χρήματα του μηχανισμού στήρι­ξης ήταν εξαρχής αναγκαία για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα δανει­κά, δηλαδή τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα, και όχι για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.

Μισθούς και συντάξεις δεν θα εί­χε να πληρώσει το κράτος μόνο αν κήρυττε επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γι­ατί; Διότι ο κ. Παπακωνσταντίνου και η παρέα του είναι πρόθυμοι να δώσουν τα πάντα στους δανειστές του κράτους. Μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδό­ματα, δημόσιες υπηρεσίες. Κάτι που ήδη συμβαίνει με το μνημόνιο. Ούτε που τους περνά από το μυαλό ότι πτώ­χευση μπορεί να σημαίνει πως χάνουν οι δανειστές.

Τους μήνες που προηγήθηκαν του μνημονίου, δηλαδή όλη την περίο­δο που μας έλεγαν ότι θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, η όλη πρεμούρα της κυβέρνησης ήταν να πείσει του «Ευρω­παίους εταίρους» να δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης με σκοπό να στη­ρίξει «οικονομίες σε δυσκολία». Δηλα­δή να εγγυηθεί τα λεφτά των κερδο­σκόπων και των τοκογλύφων.

Αυτό που ενδιέφερε από την αρ­χή τον κ. Παπακωνσταντίνου, τον κ. Παπανδρέου και τη λοιπή παρέα δεν ήταν τι θα γίνει με την ελληνική οικονομία, ούτε ποια θα είναι η τύχη της Ελλά­δας, αλλά πώς θα εξυπηρετήσουν εκείνες τις δυνάμεις που ήθελαν να εξανα­γκάσουν την ευρωζώνη να αποκτήσει μόνιμο μηχανισμό χρεοκοπιών. Ποιες ήταν αυτές οι δυνάμεις; Μα προφανώς αυτές που κερδίζουν ασύστολα από τη διαχείριση των χρεών και την κερδο­σκοπία με ομόλογα και παράγωγα στις αγορές.

Με λίγα λόγια, τι ομολογεί εδώ ο κ. Παπακωνσταντίνου; Ότι ο ίδιος και η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι σε δια­τεταγμένη υπηρεσία, εντεταλμένοι να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των πιο αδίστακτων και κερδοσκοπικών δυνάμεων της αγοράς. Γι’ αυτό και δεν ιδρώ­νει το αυτί τους. Δεν τους αφορά ο δωσιλογισμός που διαπράττουν. Πατρίδα γι’ αυτούς δεν είναι παρά ένα ωραίο οικόπεδο σε μια προνομιακή γωνιά της διεθνούς οικονομίας και πολιτικής που μπορεί να εκποιηθεί εύκολα και γρή­γορα προς όφελος των παγκοσμιοποιημένων αγορών του κεφαλαίου. Τώρα αν υπάρχουν και 11 εκατομμύρια παρεί­σακτοι, αυτοί πολύ γρήγορα θα κατα­ντήσουν σαν τη νομαδική φτωχολογιά που ξεβράζει η θάλασσα στις ακτές της Ελλάδας.

Ανήκομεν στις αγορές

Άλλωστε η χώρα δεν ανήκει στον λαό της. Μας το διαβεβαιώνει και η Αριστερά αυτό. Ανήκει στο κεφάλαιο, στις αγορές, στην «Ευρώπη» και γενικά στη Δύση. Γι’ αυτό και ο Έλληνας εργάτης, ο Έλληνας εργαζόμενος πρέπει να ταυ­τίζεται με τον ξεριζωμένο και εξαθλι­ωμένο μετανάστη που σέρνεται από χώρα σε χώρα σε αναζήτηση του επι­ούσιου. Κι επομένως ο ελληνικός λαός πρέπει να εθιστεί μόνιμα στην ιδέα ότι σαν πολίτης της Ευρώπης και του κό­σμου δεν έχει κανένα δικαίωμα στον τόπο του, στις ρίζες του, στην ίδια του την πατρίδα. Μπορεί ελεύθερα να πα­ρηγορείται με τις πανάρχαιες καταγω­γές της, να τη νοσταλγεί, όπως κάνου­με με το χωριό του παππού και της για­γιάς, αλλά δεν μπορεί να τη διεκδικεί. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να πιστέψει ότι μπορεί να την κερδίσει. Πατρί­δα την εποχή των ανοιχτών συνόρων για το κεφάλαιο και την εργασία; Αν είναι δυνατόν! Πώς τολμάτε! Τι σημα­σία έχει αν δημοκρατία και ελευθερία δεν νοείται χωρίς την ανάδειξη του ερ­γαζόμενου λαού σε αφέντη του τόπου του; Τι σημασία έχει αν η εργατική τάξη είναι αδύνατον να συγκροτηθεί ως τέ­τοια χωρίς να αναπτύσσει πανεθνικούς δεσμούς, χωρίς να διεκδικεί το έθνος της; Τι σημασία έχουν όλα αυτά, όταν σήμερα έχουμε ακόμη και την ίδια την Αριστερά να εγγυάται την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου και εργασίας διεκ­δικώντας ανοιχτά σύνορα; Ξεχάστε τα κινήματα των αμέτρητων ηρώων και μαρτύρων για την εθνική και κοινωνι­κή απελευθέρωση. Σήμερα προέχουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, η επικερδής συμμετοχή στο πιο απολυταρχικό οικο­δόμημα που γνώρισε η Ευρώπη από την εποχή του Χίτλερ.

Ποιος νοιάζεται για τη μικρή Ελλαδίτσα; Νοιάστηκε ποτέ η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που τη λεηλατεί επί δεκαετίες με στήριγμα την εξάρ­τηση και την υποτέλεια; Γιατί λοιπόν να νοιαστεί ο εργαζόμενος, ο εργάτης, ο επαγγελματίας, ο αγρότης; Ας την αφή­σουμε να καεί, να καταστραφεί, να ισοπεδωθεί. Και τι πειράζει αν αυτό ήδη σημαίνει μια γενικευμένη καταστροφή ανθρωπιστικών διαστάσεων και έναν νέο ξεριζωμό για τον ανθό της εργαζό­μενης κοινωνίας;

Η κρίση των κρίσεων

Η κρίση χρέους δεν είναι μια τυπική οικονομική κρίση. Δεν έχει καμιά σχέση με τον οικονομικό κύκλο που βρί­σκει κανείς στα εγχειρίδια. Ούτε πρό­κειται για ένα παραπροϊόν της δημο­σιονομικής κατάστασης του κράτους, όπως παπαγαλίζει η κυβέρνηση δεξιά και αριστερά. Ουσιαστικά αποτελεί τον συνδυασμό και την κορύφωση όλων των επιμέρους οικονομικών κρίσεων σε μια ενιαία διαδικασία που θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη ολό­κληρου του κυρίαρχου συστήματος οικονομίας και πολιτικής. Ποτέ καμιά άλλη μορφή κρίσης της οικονομίας της αγοράς δεν θέτει με τόσο επιτακτικό και άμεσο τρόπο τέτοιο ζήτημα επιβί­ωσης για το ίδιο το σύστημα, όσο η κρί­ση χρέους.

Με λίγα λόγια, η κρίση χρέους είναι η κρίση των κρίσεων, ή αλλιώς η μητέ­ρα όλων των κρίσεων στην οικονομία της αγοράς. Κι αυτό γιατί εκφράζει με τον πιο άμεσο και πρακτικό τρόπο την ολοκληρωτική χρεοκοπία του συνο­λικού τρόπου παραγωγής, την κατάρ­ρευση ολόκληρης της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής και της κυρίαρχης πολιτικής. Επομένως από αυτή την κρί­ση χρέους μπορεί να βγει μια χώρα μό­νο αν αναγεννηθεί.

Ιστορικά οι άρχουσες τάξεις μπο­ρούσαν να προχωρήσουν σε μια τέτοια αναγέννηση μέσα από την επίσημη πτώχευση του κράτους. Με τον τρόπο αυτό άλλαζαν ριζικά τους όρους ανα­παραγωγής του κεφαλαίου, τις οικονο­μικές δυνάμεις που βρίσκονται στις κο­ρυφές, αλλά και το πολιτικό προσωπικό που τις υπηρετεί. Φυσικά με τρομακτι­κό κόστος για ολόκληρη την κοινωνία και όχι μόνο για τους εργαζομένους.

Όμως, από την εποχή που το δανείσι-μο κεφάλαιο κυριάρχησε στην παγκόσμια οικονομία και έφτασε να ξεπερνά 20 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ, η επίσημη πτώχευση, αυτή η παραδοσιακή λύση έσχατης ανάγκης για το σύστημα, συνι­στά μια τρομακτική απειλή για τις αγο­ρές κεφαλαίου διεθνώς. Με τις τράπε­ζες σήμερα να έχουν διαστάσεις κατά πολύ μεγαλύτερες από τα κράτη που τις φιλοξενούν, η επίσημη πτώχευση αποτελεί συνώνυμο της πιο ολέθριας καταστροφής. Τα κράτη υπό χρεοκοπία είναι καταδικασμένα να παραπαίουν προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ότι οι χρηματαγορές δεν είναι μόνο παρα­σιτικές, αλλά και εντελώς άχρηστες για τους λαούς και τις ανάγκες τους.

Δεν υφίσταται κανένας, μα κανέ­νας πραγματικός οικονομικός λόγος να υπάρχει τόσο συσσωρευμένο χρέος, εκτός από την κερδοσκοπία των επενδυτών κεφαλαίου και των τραπεζών, αλλά και τη χρηματοδότηση των γιγα­ντιαίων πολυεθνικών μονοπωλίων της παγκόσμιας αγοράς. Το κεφάλαιο που βρίσκεται συσσωρευμένο στις χρημα­ταγορές και στις τράπεζες είναι πλασματικό. Και πλασματικό σημαίνει ότι δεν αντιστοιχεί σε πραγματικές διαδι­κασίες της οικονομίας και της παραγω­γής. Η διαγραφή του, το σβήσιμό του θα επηρεάσει μόνο τους ιδιοκτήτες του – επενδυτές, τράπεζες, πολυεθνικές – και καθόλου την οικονομία, η οποία μπορεί να λειτουργεί και χωρίς αυτό το πλασματικό κεφάλαιο. Αρκεί η οικονο­μία να πάψει να εξουσιάζεται από αυτή τη ληστοσυμμορία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους.

Η θηλιά του ευρώ στον λαιμό των τραπεζών

Τα παπαγαλάκια προσπαθούν να τρομάξουν τον απλό κόσμο ότι η διαγραφή των χρεών θα σημάνει την πτώχευση των τραπεζών και έτσι θα χάσει τις καταθέσεις του. Δεν λένε όμως ότι όσο συνεχίζεται αυτή η ανατροφοδότηση του χρέους, τόσο περισσότερο εξανεμίζονται οι αποταμιεύσεις. Ούτε επίσης λένε ότι ακόμη και στην περίπτωση της κατάρρευσης των τραπεζών, οι λαϊκές καταθέσεις μπορούν κάλ­λιστα να αναπληρωθούν από ένα κράτος που διαθέτει το δικό του εθνικό νόμισμα. Κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε περίπτωση κατάρρευ­σης των τραπεζών εντός του ευρώ. Επιπλέον δεν λένε ότι σε περίπτωση κατάρρευσης των τραπεζών, οι πιο ευνοημένοι απ’ όλους θα εί­ναι οι οφειλέτες, δηλαδή όσοι χρωστάνε στις τράπεζες.

Και οι οφειλέτες;

Κι αυτό γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα τους χαριστούν τα δάνεια. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι το κράτος αναλαμβάνει να ανασυ­γκροτήσει το πιστωτικό σύστημα από μηδενική βάση εκδίδοντας δικό του εθνικό νόμισμα.

Αντίθετα κατάρρευση τραπεζών εντός του ευρώ σημαίνει ότι οι δανειακές υποχρεώσεις των οφειλετών μεταφέρονται σε άλλες τράπε­ζες. Πράγμα για το οποίο θα φροντίσει η ΕΚΤ και τα παραρτήματά της σε κάθε κράτος - μέ­λος. Μόνο μέσα στο ευρώ τυχόν κατάρρευση των τραπεζών θα σημάνει εξαφάνιση των απο­ταμιεύσεων με ταυτόχρονη διατήρηση όλων των δανειακών υποχρεώσεων. Και να είστε βέ­βαιοι ότι με την τροπή που έχουν πάρει οι εξελίξεις στην ευρωζώνη, αργά ή γρήγορα θα έρθουν και οι καταρρεύσεις των τραπεζών. Αυτός είναι ο λόγος που οι πολιτικοί και οι γραφειο­κράτες της ευρωζώνης κάνουν τα πάντα για να τροφοδοτήσουν την κερδοσκοπία των τραπε­ζών μέσα από τη διαχείριση του χρέους και φυ­σικά την εκποίηση των χωρών υπό χρεοκοπία. Το πρόγραμμα εκποίησης ή αποκρατικοποιήσεων που έχει ανακοινωθεί αυτό το νόημα έχει. Προσφέρει τροφή στην κερδοσκοπική αδηφαγία των επενδυτών κεφαλαίου, των τρα­πεζών και των χρηματαγορών διεθνώς. Στόχος του προγράμματος δεν είναι τόσο να προσελ­κύσει κλασικούς πλιατσικολόγους-επενδυτές που κερδίζουν από τις αγοραπωλησίες περιουσιακών στοιχείων, αλλά κερδοσκόπους που αποσκοπούν σε εύκολα κέρδη μέσα από την τιτλοποίηση των επιχειρήσεων και της περι­ουσίας του Δημοσίου. Η χρηματιστική κυβεία με την αξία τής προ πώληση περιουσίας είναι το ζητούμενο και όχι η καθαυτό αγοραπωλη­σία της.

Το δίλημμα της κοινωνίας

Από την κρίση αυτή δεν μπορούμε να βγούμε με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο σαν ερείπιο μετά την κατάρρευση της ευρωζώνης, ή με την αναγέννηση της χώρας που θα επιβάλει ο ίδιος ο λαός. Στη φάση που βρισκόμαστε ο λαός σε με­γάλο βαθμό έχει πλέον ξεπεράσει το επίπεδο της διαμαρτυρίας. Δεν του αρκεί να διαμαρτύρεται. Μπορεί να μην βγήκε μαζικά στις πλατείες, όπως οι Ισπανοί, αλλά έχει κάνει μέσα σ’ έναν χρόνο από το μνημόνιο τις περισσότερες πανεργατικές απεργίες με πρωτοφανή μαζικότητα από κάθε άλλον λαό της Ευρώπης. Χώρια όλες οι άλλες μαζικές εκδηλώσεις και οι πρωτοβουλίες πολιτών. Όλα αυτά μαζί και η ταχύτητα των εξελίξεων τον έχει οδηγήσει πια στο συμπέρασμα ότι η διαμαρ­τυρία δεν αρκεί. Κι επομένως έχει μπροστά του το δίλημμα: Ή να λουφάξει γιατί δεν γίνεται τίποτε ή να εξεγερθεί και να πάρει την εξουσία. Αυτό το δίλημμα ταλανίζει την κοινωνία. Κι επειδή γνωρίζει πολύ καλά ότι αν δεν παρθεί η εξουσία και δεν επιβληθεί μια ριζικά διαφορετική πολι­τική ξεκινώντας λίγο ως πολύ από τα αιτήματα της μη αναγνώρισης και διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ, της εθνικοποίησης των τραπεζών με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδος, της παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού, τότε οι εξελίξεις θα είναι δραματικές. Το στοιχείο αυτό δεν υπάρχει στις κινητοποιήσεις των Ισπανών. Το κίνημα της πλατείας είναι πρω­ταρχικά κίνημα διαμαρτυρίας. Η ελληνική κοινω­νία είναι πιο μπροστά από αυτό. Είναι έτοιμη για ένα κίνημα εξουσίας, αρκεί να γεννηθεί με όρους μαζικής λαϊκής εμπιστοσύνης και συμμετοχής. Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα, πριν προλάβει να επιβληθεί η χούντα της «εθνικής συνεννόησης» και των «επωνύμων».

Σάββατο, 28 Μαΐου 2011

Για το Βαρόσι

Ερώτηση στη Βουλή για το Βαρόσι

ΠΡΟΣ τους κ.κ.
1. Υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας 
2. Πολιτισμού και Τουρισμού 
3. Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής 
4. Υπουργό Οικονομικών 
ΘΕΜΑ: «Πότε θα αξιοποιηθεί η ευρύτατη διακομματική συναίνεση για να διασωθεί το Βαρόσι της Έδεσσας και όλοι οι παραδοσιακοί οικισμοί» 
Με την τοποθέτησή του, τόσο στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για τον Επενδυτικό Νόμο, όσο και κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου στις 19 και 20 Ιανουαρίου, ο ερωτών είχε ζητήσει να θεσπιστούν ισχυρά και ουσιαστικά κίνητρα στους ιδιοκτήτες κτισμάτων σε αξιόλογους παραδοσιακούς και ιστορικούς οικισμούς, προκειμένου να αποκατασταθούν και να προστατευτεί έτσι η πολιτισμική και πολιτιστική μας κληρονομιά. 
Κατέθεσε μάλιστα και σχετική τροπολογία για να ενταχθεί στο υπό συζήτηση τότε Νομοσχέδιο. 
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Eρωτών ανέφερε το Βαρόσι της Έδεσσας, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για μία ιστορική παραδοσιακή συνοικία, άλλοτε ήταν το κόσμημα της πόλεως που, σήμερα, σε πλήρη εγκατάλειψη, έχει εξελιχθεί σε φάντασμα ενός λαμπρού παρελθόντος, όπου μάλιστα έχουμε θρηνήσει ακόμη και νεκρούς από καταρρεύσεις κτισμάτων. 
Τόνισε ακόμη ότι, υπάρχουν ασφαλώς και άλλες πόλεις με ανάλογη πολιτιστική κληρονομιά που πρέπει να διασωθεί και να αποκατασταθεί πάση θυσία, δεδομένου ότι αυτά τα παραδοσιακά μνημεία προστατεύονται και από το άρθρο 24 του Συντάγματος. Συνεπώς, είναι υποχρέωση της Πολιτείας, να δώσει σοβαρότατα κίνητρα στους ιδιοκτήτες αυτών των οικισμών, οι οποίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε μια τέτοια δαπάνη. 
Οι θέσεις του ερωτώντος, τόσο στις τοποθετήσεις του στις συνεδριάσεις των Επιτροπών, όσο και στην Ολομέλεια της Βουλής, κυρίως όμως οι τεκμηριωμένες προτάσεις του στην τροπολογία που κατέθεσε, βρήκαν ανταπόκριση από το σύνολο όσων συμμετείχαν, αλλά και από τον ίδιο τον κ. Χρυσοχοΐδη (αρμόδιο υπουργό για το συζητούμενο τότε Νομοσχέδιο), ο οποίος όμως υποστήριξε ότι η τροπολογία για το Βαρόσι και γενικότερα για τους παραδοσιακούς οικισμούς, πρέπει να ενταχθεί σε άλλο Νομοσχέδιο και όχι στο επενδυτικό, διότι έχουν συναρμοδιότητα και άλλα υπουργεία. 
ΕΠΕΙΔΗ, όπως προαναφέρθηκε, η διάσωση, αποκατάσταση και συντήρηση των παραδοσιακών ιστορικών οικισμών, αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση της Πολιτείας, που προβλέπεται και από το Σύνταγμα. 
ΕΠΕΙΔΗ σε ένα σύγχρονο Κράτος, δεν νοείται να αφήνεται σε πλήρη κατάρρευση ένας οικισμός όπως το Βαρόσι, που για τους Εδεσσαίους αλλά και ολόκληρο το Νομό, αποτελεί ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά. 
ΕΠΕΙΔΗ οι θέσεις του Ερωτώντος είχαν βρει και εξακολουθούν να έχουν ευρύτατη αποδοχή, καταγεγραμμένη μάλιστα στα Πρακτικά της Βουλής, τόσο από πλευράς συναδέλφων όλων των πτερύγων, όσο και του ιδίου του υπουργού κου Χρυσοχοΐδη. 
Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί 
• Γιατί, το τεράστιο θέμα της διάσωσης ιστορικών και παραδοσιακών οικισμών, όπως το Βαρόσι Έδεσσας, (που όπως αποδείχθηκε από τις προαναφερθείσες συζητήσεις στη Βουλή, βρίσκει σύμφωνο το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου), μένει ¨παγωμένο¨ στα συρτάρια των αρμοδίων; 
• Αν προτίθενται και πότε, να φέρουν αυτό το ζήτημα στη Βουλή, ώστε να μπει σε τροχιά υλοποίησης μια πολιτική που αποτελεί στοιχειώδη πολιτιστική και εθνική υποχρέωση μας; 
• Αν μπορούν να αξιοποιηθούν, προς τον σκοπό αυτόν, οι πόροι από το λεγόμενο Πράσινο Ταμείο; 
Ο Ερωτών 
Γιώργος Καρασμάνης 
Κοσμήτορας της Βουλής 
Βουλευτής Πέλλας

Παραδοσιακός εδεσσαϊκός γάμος

Τα μέλη του Πολιτιστικού, Λαογραφικού, Χορευτικού Συλλόγου Έδεσσας μας ταξίδεψαν την Δευτέρα 23 Μαΐου 2011 στο παρελθόν, με την αναπαράσταση παραδοσιακού ντόπιου γάμου. Ένα νοσταλγικό ταξίδι, που στόχο είχε όχι μόνο την καταγραφή και προβολή του πολιτισμικού πλούτου του τόπου μας, αλλά και την επαφή των νεωτέρων με την παράδοση.

Η εκδήλωση ήταν μία συναρπαστική μουσικοχορευτική παράσταση, με αναφορά στα δρώμενα του παραδοσιακού ντόπιου γάμου. Η αναπαράσταση του παραδοσιακού γάμου έγινε με τη συνδρομή 200 περίπου χορευτών και χάρη στις άοκνες προσπάθειες της χοροδιδασκάλου, κας Στέλλας Δέλλιου – Συμεωνίδου, η οποία είναι η ψυχή του Συλλόγου και της εκδήλωσης, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου. Για τις ανάγκες της παράστασης, που είχε διάρκεια σχεδόν τρεις ώρες, οι γυναίκες του Συλλόγου είχαν ετοιμάσει παραδοσιακά εδέσματα, γεγονός που έδωσε ιδιαίτερη αξία στην αναπαράσταση του γάμου.

Στο σύντομο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού, Λαογραφικού, Χορευτικού Συλλόγου Έδεσσας αναφέρθηκε στην παρουσία του Συλλόγου και εξήρε το ρόλο και την προσφορά της χοροδιδασκάλου. Μεταξύ άλλων ανέφερε «Στόχος μας είναι να υπηρετήσουμε το λαϊκό πολιτισμό του τόπου μας. Πρέπει να διασώσουμε και να διαδώσουμε την τοπική μας παράδοση. Για το σκοπό αυτό στο Σύλλογο δραστηριοποιούνται πολλά χορευτικά τμήματα, μέσω των οποίων προσπαθούμε να μεταλαμπαδεύσουμε την αγάπη για την παράδοση και τους χορούς των προγόνων μας».

Μεγάλες καταστροφές από χαλάζι

Μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες των Δήμων Έδεσσας και Αλμωπίας από την πρωτοφανή χαλαζόπτωση

Τεράστια η ζημιά σε καλλιεργούμενες εκτάσεις, στους Δήμους Έδεσσας και Αλμωπίας, προκάλεσε η πρωτοφανής χαλαζόπτωση (βλ. εικόνα παρακάτω), που έπληξε την περιοχή. Σχετική  ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης υπέβαλε ο Βουλευτής του νομού μας Γιώργος Καρασμάνης, το κείμενο της οποία παραθέτουμε στην συνέχεια.

ΔΕΕ

Ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης

Σε απελπιστική κατάσταση έχουν περιέλθει οι αγρότες στις περιοχές των δημοτικών διαμερισμάτων Φλαμουριάς, Αγίας Φωτεινής, Άγρα, Νησιού, Βρυττών, Άρνισσας, Παναγίτσας, Ζέρβης, Αγίου Αθανασίου, Καρυδιάς, Κερασιάς του Δήμου Έδεσσας, Σαρακηνών, Κορυφής, Μεγαπλατάνου, Όρμας, Λουτρακίου, Λυκοστόμου, Σωσάνδρας, Πιπεριάς, Τσάκων και Πολυκάρπης του Δήμου Αλμωπίας, εξαιτίας της σφοδρής χαλαζόπτωσης της 17ης Μαΐου.
Η θεομηνία ήταν τέτοια που το χαλάζι σωρεύτηκε σε ύψος 15-20 εκατοστά σε χωράφια, δρόμους και αυλόγυρους, φαινόμενο το οποίο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι κάτοικοι των περιοχών αυτών. Στις περιοχές αυτές καταστράφηκαν ολοσχερώς καλλιέργειες, από κεράσια, επιτραπέζια ροδάκινα, βιομηχανικά ροδάκινα, μήλα, αχλάδια, αμπέλια κλπ.
Πέραν των παραπάνω, οι συνεχείς βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών έχουν προκαλέσει ολοσχερή καταστροφή στις πρώιμες ποικιλίες κερασιών σε ολόκληρο το Νομό. Για τους συγκεκριμένους παραγωγούς, χάνονται οι κόποι μιας ακόμη χρονιάς, στην οποία είχαν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες για μια ικανοποιητική παραγωγή, ώστε να επιβιώσουν οι ίδιοι, οι οικογένειές τους αλλά και οι καλλιέργειές τους.
Την δραματική αυτή κατάσταση, αλλά και την απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει, επιδεινώνει και το γεγονός, ότι ο ΕΛΓΑ, είναι διαπιστωμένο ότι δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στη μοναδική αποστολή του: Σε άμεσες, αντικειμενικές εκτιμήσεις και σε δίκαιες ουσιαστικές αποζημιώσεις.
Είναι η συνέπεια της πλήρους απαξίωσής του από τη σημερινή Κυβέρνηση, με την σοβαρή έλλειψη γεωπόνων εκτιμητών, τις περικοπές δαπανών μετακίνησης των γεωπόνων εκτιμητών, την απαράδεκτη καθυστέρηση στην αποστολή πορισμάτων ζημίας και, βέβαια, στην καθυστέρηση καταβολής των αποζημιώσεων. Στα ανωτέρω να προστεθεί, ότι οι κερασοπαραγωγοί των πληγεισών περιοχών, ακόμη περιμένουν τις αποζημιώσεις που είχε υποσχεθεί ρητά η τότε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κυρία Μπατζελή, για τις μεγάλες ζημίες που είχαν υποστεί το έτος 2009 από την ακαρπία, σε ποσοστό μέχρι και 90%, σύμφωνα με προεκτιμήσεις των γεωπόνων του Υποκαταστήματος ΕΛΓΑ Βέροιας.
Και μέσα σε όλα αυτά, μεσούσης της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα έρχεται η Κυβέρνηση με το νέο ασφαλιστικό νόμο του ΕΛΓΑ και επιβάλει στους αγρότες υπερβολικές ασφαλιστικές εισφορές, μη αναλογιζόμενη για το αν υπάρχει η δυνατότητα απόδοσής τους από τους ανθρώπους αυτούς.
ΕΠΕΙΔΗ, η κατάσταση αυτή, έχει οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους και τις οικογένειές τους σε δραματικά οικονομικά αδιέξοδα, δεδομένου ότι δεν έχουν άλλους πόρους εισοδήματος και επιβίωσης.
ΕΠΕΙΔΗ, αυτό, έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στις κοινωνίες των πληγεισών περιοχών, λόγω των συνεπειών στις τοπικές αγορές.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κύριος Υπουργός
* Ποια επείγοντα μέτρα θα λάβει για την άμεση ανακούφιση των πληγέντων παραγωγών από την πρόσφατη πρωτοφανή χαλαζόπτωση.
* Εάν προτίθεται να προβεί στην άμεση ενίσχυση του Υποκαταστήματος ΕΛΓΑ Βέροιας με τον απαραίτητο αριθμό έμπειρων γεωπόνων εκτιμητών προκειμένου να γίνουν – και για τη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και γενικότερα – γρήγορες αλλά και ουσιαστικές εκτιμήσεις.
* Εάν εγγυάται ότι στο εξής, οι εκτιμήσεις αυτές θα ανταποκρίνονται στο μέγεθος της πραγματικής ζημίας των πληγέντων παραγωγών, και εάν θα τους καταβληθούν άμεσα οι αποζημιώσεις;
* Εάν οι πληγείσες περιοχές καλύπτονται από το πρόγραμμα αντιχαλαζικής προστασίας του ΕΛΓΑ με εναέρια μέσα, και εάν ναι, για πιο λόγο δεν πέταξαν τα αεροπλάνα προκειμένου να αποφευχθεί η θεομηνία αυτή;

Ο Ερωτών
Γιώργος Καρασμάνης Κοσμήτορας της Βουλής
Βουλευτής Πέλλας  

Ὰρχισαν τα έργα;

Διάβασα πρόσφατα μια φλύαρη ανακοίνωση του Δήμου για μια "Παρέμβαση στο κέντρο της Έδεσσας", στην οποία κάποιοι επιχειρούσαν να ωραιοποιήσουν μια περίεργη "σημειακή" κατασκευή στο πεζοδρόμιο γνωστής καφετέριας-μπαρ απέναντι από την κεντρική είσοδο του γηπέδου. Δεν έχω πεισθεί όχι τόσο για την εκτέλεση αυτού του έργου, αλλά για τον λόγο που επιλέχθηκε αυτό και όχι κάποιο άλλο. Αν δεν με απατά η μνήμη μου το πρώτο έργο που προεκλογικά είχε θεωρηθεί άμεσης προτεραιότητας ήταν η αναμόρφωση της πλατείας στα "καταρρακτάκια" ώστε να εξαφανισθούν οι κακόγουστες και εξαμβλωματικές κατασκευές με τις κόκκινες "φάλαινες" που εξακολουθούν να προκαλούν το γέλιο των περαστικών και την αγανάκτηση των περιοίκων. Επειδή δεν νομίζω ότι κάποιος θα απαντήσει με σοβαρά επιχειρήματα, θα επανέλθω με φωτογραφίες από το χάος που έχει προκληθεί με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά στην "παρέμβαση", η οποία υποτίθεται έγινε για να διορθώσει τα πράγματα.

ΔΕΕ

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Παρέμβαση στο κέντρο της Έδεσσας

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες σε κεντρικό σημείο της πόλης και συγκεκριμένα απέναντι από το στάδιο της Έδεσσας. Πολλοί συνδημότες μας εξέφρασαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις σχετικά με την παρέμβαση μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο της και την τελική μορφή που θα πάρει ο χώρος. Μετά από συζητήσεις και επεξήγηση του θέματος σε όσους συνδημότες μας είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε την παρέμβαση, έγινε άμεσα αντιληπτό ότι θα δημιουργηθεί ένα όμορφο σημείο και ταυτόχρονα μία συγκοινωνιακή ρύθμιση για την αποφυγή της άναρχης στάθμευσης των οχημάτων στο συγκεκριμένο σημείο. Για την καλύτερη ενημέρωση των δημοτών η παρέμβαση παρουσιάζεται σε σχέδιο που επισυνάπτουμε και φαίνεται καθαρά ότι θα κατασκευαστεί παρτέρι με κηποτεχνία. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό η παρέμβαση που πραγματοποιείται δεν έχει καμία σχέση με επέκταση πεζοδρομίου προς όφελος κανενός ιδιωτικού συμφέροντος, όπως αρχικά ακούστηκε.
Αντίθετα, η παρέμβαση που πραγματοποιείται είναι σημειακή και αφορά μέρος ολοκληρωμένης παρέμβασης στην περιοχή, για τον εξωραϊσμό της και την πραγματοποίηση συγκεκριμένων κυκλοφοριακών ρυθμίσεων που σχετίζονται με τη βελτίωση της κατάστασης στο κέντρο της πόλης. Στόχος του σχεδιασμού αυτού είναι να δοθεί τέλος στην άναρχη κατάσταση της στάθμευσης των οχημάτων στο κέντρο της πόλης, να διευκολυνθεί η διέλευση των πεζών όπως ταιριάζει σε κάθε Ευρωπαϊκή πόλη και μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης στο σύνολό της είναι σίγουρο ότι η περιοχή θα αναδειχθεί και θα αποκτήσει αξία.

"Χορεύοντας για τη ζωή"



"Χορεύοντας για τη ζωή"

Μια ξεχωριστή χορευτική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή (15/5/2001) στην Έδεσσα. Η εκδήλωση με τίτλο "Χορεύοντας για τη ζωή" εντάσσεται στο φετινό πλούσιο πρόγραμα ανοιξιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου Έδεσσας, που διοργανώνει η ΔΗΚΕΔΕ. Σε αυτή, συμμετείχαν πολιτιστικοί σύλλογοι από την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στην άνοιξη, τη ζωή και τον άνθρωπο.

 

Σλάβοι στην Θεσσαλονίκη

Στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης,

πριν από 11 αιώνες

ΦΑΙΔΩΝ ΜΑΛΙΓΚΟΥΔΗΣ

Ομότιμος Καθηγητής στον Τομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Kοινωνικής Ανθρωπολογίας

Μια κατηγορία μεσαιωνικών πηγών, οι οποίες μας παραδίδουν πολύτιμες πληροφορίες για την καθημερινή ζωή στην πόλη του Αγίου Δημητρίου, αλλά και πολλές, άγνωστες από άλλες πηγές, πτυχές από τη μικροϊστορία της Θεσσαλονίκης κατά το Μεσαίωνα είναι οι λεγόμενες αγιογραφικές πηγές. Μια από αυτές είναι και ο Βίος του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτη, την ιστορική μαρτυρία του οποίου θα παρουσιάσουμε στο σημερινό μας σημείωμα.

Γύρω στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 9ου αι. φτάνει ο Γρηγόριος- εικονολάτρης μοναχός, ο οποίος έχει εγκαταλείψει τη μονή του στην πατρίδα του την Iσαυρία, αφού επέπληξε τον εικονοκλάστη ηγούμενό του- στη Θεσσαλονίκη και «ποιειται μονήν προς τω ναω του αγίου μάρτυρος Mηνά», στοιχείο, το οποίο μας βοηθά να εντοπίσουμε το μοναστικό κατάλυμα του Γρηγορίου, αφού γνωρίζουμε ότι η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Μηνά (σπαράγματα της οποίας μαρτυρούνται ακόμα από ταξιδιωτικές περιγραφές των αρχών του 19ου αι.) βρισκόταν στο μεσαιωνικό λιμάνι της πόλης.

Μια πληροφορία της πηγής μας, που αντανακλά την ιστορική πραγματικότητα του 9ου αι., τη συμβίωση δηλ. της Θεσσαλονίκης με το σλαβικό στοιχείο που έχει εγκατασταθεί (ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 7ου αι.) στην ενδοχώρα της, έχει καταστήσει ευρύτερα γνωστό το Bίο του Γρηγορίου Δεκαπολίτη στους ερευνητές εκείνους, οι οποίοι ασχολούνται με το ζήτημα των σλαβικών εγκαταστάσεων στο μεσαιωνικό ελλαδικό χώρο. Eπειδή το πραγματικό νόημα του εν λόγω χωρίου της πηγής μας αποδίδεται, σε πολλές περιπτώσεις, διαστρεβλωμένο στη νεότερη έρευνα (ιδίως σε εργασίες βουλγάρων και άλλων ερευνητών) και επειδή βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, σε συνάφεια με τη όλη δραστηριότητα του Aγίου στην περιοχή μας, είναι χρήσιμο να το ξαναδούμε από κοντά.

Κάποια στιγμή αποφασίζει ο Άγιος, συνοδευόμενος από έναν μαθητή του, να μονάσει έξω από τη Θεσσαλονίκη, «προς τα των Σκλαβηνών μερών όρη». Απόφαση, η οποία, τελικά, δεν θα πραγματοποιηθεί, διότι, μόλις ξεκινά το δρόμο του, προβλέπει ο Γρηγόριος την αιματηρή στάση του «της εκείνης Σκλαβηνίας εξάρχοντος», που θα συμβεί λίγο αργότερα. Το επεισόδιο αυτό- μια περιορισμένης χρονικής διάρκειας περίπτωση απείθειας ενός τοπικού υπαλλήλου (φαινόμενο σύνηθες κατά τον μακραίωνα βίο της Αυτοκρατορίας)- έχει προσλάβει στη νεότερη ιστοριογραφία διαστάσεις δυσανάλογες προς τη σημασία του. Νεότεροι μάλιστα ερευνητές φτάνουν μέχρι το σημείο να θεωρούν ότι ολόκληρη η περιοχή της Μακεδονίας κυριαρχείτο από σλάβους-Βουλγάρους, οι οποίοι είχαν δήθεν κηρύξει την ανεξαρτησία τους. Θεωρία, η αναξιοπιστία της οποίας αποκαλύπτεται τόσο από την ίδια την πηγή (από το ίδιο κείμενο προκύπτει ότι πρόκειται για υπηκόους του αυτοκράτορα, ο διοικητής των οποίων έχει επαναστατήσει) όσο και από άλλες ρητές μαρτυρίες. Ήδη μια-δυο δεκαετίες αργότερα, στα μέσα του 9ου αι., βλέπουμε, όπως μαρτυρεί ο Kων/νος Πορφυρογέννητος, τους επικεφαλής της περιοχής αυτής, που αποτελούσε μια διοικητική μονάδα του κράτους (αρχοντία), να προσέρχονται στα ανάκτορα και να δηλώνουν την υποταγή τους στον αυτοκράτορα.

Bρισκόμαστε σε μια περίοδο που η ενσωμάτωση των επήλυδων φύλων προχωρεί με εντατικό ρυθμό· οι σλάβοι που ήλθαν στη Mακεδονία έχουν ήδη ενσωματωθεί διοικητικά στο σύστημα της αυτοκρατορίας. H διαδικασία του εκχριστιανισμού τους (η οποία θα ολοκληρωθεί χάρη στην πολιτική του ιδρυτού της Mακεδονικής δυναστείας Bασίλειου A΄) βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, παράγοντας, ο οποίος θα συντελέσει στην εθνολογική τους αφομοίωση. Σύντομα θα ιδρυθούν ad hoc επισκοπές στα μέρη των Σκλαβηνών (η πρώτη μνεία επισκοπής της Δρουγουβιτείας, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης χρονολογείται στο έτος 879).

Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανό να εντάσσεται η πρόθεση του Γρηγορίου να μονάσει στην περιοχή των σλάβων, όπου θα επιτελούσε ιεραποστολικό έργο, στα πλαίσια της εργώδους αυτής προσπάθειας. Από τους εκχριστιανισμένους αυτούς σλάβους θα προέλθουν και οι μαθητές των Kυρίλλου και Mεθοδίου, οι οποίοι, μερικές δεκαετίες αργότερα, θα συνοδεύσουν τους δυο αγίους αδελφούς στην ιεραποστολή τους στις χώρες της Kεντρικής Eυρώπης.

 

Πηγή: http://phmalingoudis.blogspot.com/2007/04/11.html

 

Για την κόμμωση της κας Τζάκρη

Μια στοχευμένη επίθεση εναντίον της βουλευτίνας του Νομού μας και υφυπουργού, κας Θ. Τζάκρη, εξαπέλυσε το γνωστό σατιρικό ιστολόγιο "τρελό κουνέλι". Μάλιστα, τα σχετικά σχόλια στην ανάρτηση είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδη και επιθετικά. Δεν συμφωνώ με το κείμενο, αλλά καλό θα ήταν οι πολιτικοί μας να προσέχουν την κάθε τους κίνηση αυτήν την χρονική περίοδο, που ο κόσμος είναι βαθιά οργισμένος.

ΔΕΕ

Η Τζάκρη αφήνει ένα μισθό το μήνα σε κομμωτήρια...

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011

Την ώρα που ο ελληνικός λαός έχει περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα, η υφυπουργός Εσωτερικών Θεοδώρα Τζάκρη, επισκέπτεται αδιαλείπτως κομμωτήριο στην Βουκουρεστίου ξοδεύοντας ένα μισθό για τον καθημερινό της καλλωπισμό...

Για όσους δεν θυμάστε, η Τζάκρη είχε χρεώσει ακόμα και τους καφέδες της στο υπουργείο...

Πληροφορίες λοιπον θέλουν την υφυπουργό να ξοδεύει 1.000€ το μήνα στο κομμωτήριο, γιατί μπρος στα κάλλη, τι σου είναι το χρήμα!
Τώρα για το αποτέλεσμα, δεν χρειάζονται και πολλά σχόλια...

Αλλού εντοπίζεται το πρόβλημα!

Πηγή: http://www.trelokouneli.gr/2011/05/blog-post_5998.html

Σκοπιανή ιλαροτραγωδία

Αρχαίοι Σκοπιανοί με γαλότσες και ρολόγια, 

κάτω από κεραίες τηλεόρασης, 

ετοιμάζονται να εκστρατεύσουν, με επικεφαλής την Σίϊκα, μια απ' ευθείας απόγονο της Ολυμπιάδος, της μητέρας του Μ. Αλεξάνδρου!

Τι θα σκεφτόσασταν άραγε αν διαβάζατε κάπου ότι ο Μ. Ναπολέων ήταν γνήσιος Κινέζος; Ότι η γερμανική γλώσσα προέρχεται από την κεντρική Αφρική; Ότι οι πυραμίδες της Αιγύπτου κατασκευάστηκαν από Εσκιμώους; Ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στην μεσαιωνική γιαπωνέζικη γλώσσα που ήταν μια διάλεκτος της ελληνικής; Ότι ο Τσέχωφ και ο Τολστόϊ δεν ήσαν Ρώσσοι, αλλά Βραζιλιάνοι; Πιθανότατα θα πέφτατε κάτω από τα γέλια ή θα απαντούσατε: "Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;". Προσωπικά, αν διαπίστωνα ότι κάποιος δεν αστειευόταν αναφέροντας παρόμοιες παλαβομάρες, αλλά τα υποστήριζε σοβαρά, θα του συνιστούσα ευγενικά να σπεύσει στον πλησιέστερο ψυχίατρο για άμεση θεραπεία. Δυστυχώς, διαβάζοντας το εξωφρενικό ένθετο ενός λαθρόβιου περιοδικού που εκδίδουν κάποιοι "εθνικά" Μακεδόνες (!), διαπίστωσα ότι έχουμε να κάνουμε με την δεύτερη περίπτωση, δηλ. μιας βαρειάς παράκρουσης με εκδήλωση απίστευτων φαντασιώσεων, που μόνον θλίψη προκαλούν. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ο άνθρωπος που έγραψε αυτές τις παλαβομάρες να είναι ένας ψυχρός προπαγανδιστής και να κάνει απλώς την δουλειά του, μέσα στα πλαίσια της σκοπιανής καθοδήγησης στην γραμμή της "αντικβιτζάτσια" δηλ. του "εξαρχαϊσμού" των πάντων. Διαβάστε και θαυμάστε!

ΔΕΕ

Το εξώφυλλο του περιοδικού "Ζάντρουγκα" που διαφημίζει το ένθετο που περιέχει, όπου υποστηρίζεται ότι δεν υπήρξε ποτέ μετανάστευση των Σλάβων στα Βαλκάνια!

Πολύ "χουβαρδάς" ο συγγραφέας! Δίνει 2000 Ευρώ! Θα του πρότεινα να τα διαθέσει στην αγορά κάποιων σοβαρών ιστορικών συγγραμμάτων, μήπως και συνέλθη ή έστω πειστεί για την σλαβική μετανάστευση.

Μήπως είναι παρόμοια με την Βουλγαρική η σημερινή σκοπιανή γλώσσα και όχι με την Ρωσσική, που ανήκει σε εντελώς διαφορετικό κλάδο της σλαβικής ομάδας γλωσσών; Μήπως χρειάζεται και κάποιο βιβλίο Γλωσσολογίας να αγοραστεί; Ποιά είναι αυτή η "Σκανδιναβική" θεωρία των Γερμανών φιλοσόφων; Μήπως εδώ γελάμε όλοι μαζί; 

Μα δεν γνωρίζεις αγαπητέ το όνομα του ηγέτη της καθόδου των Σλάβων; Εδώ τον ξέρουν και τα μικρά παιδιά! Σε πληροφορώ ότι ήταν ο κους-Νάτσιος Μαγκαρόβσκι.

Ποιά είναι ρε παιδιά αυτή η διάσημη αρχαιολόγος Λούϊζα Λουκαλούλη; Ποιός είναι ο Χατσόπουλος; Δεν πιστεύω ότι αναφέρεται ο συγγραφέας του ένθετου στον σπουδαίο Έλληνα αρχαιολόγο Καθηγητή Μιλτιάδη Χατζόπουλο, γιατί θα αρχίσουν να πέφτουν οι λεμονόκουπες βροχή! Ο καθηγητής Μ. Χατζόπουλος απέδειξε πέρα πάσης αμφιβολίας σε διεθνή συνέδρια (παγκοσμίου κύρους και όχι σκοπιανά μεταξύ συγγενών και φίλων) ότι η αρχαία Μακεδονική ήταν μια ακόμα ελληνική διάλεκτος, θέση που σήμερα αποδέχεται η συντριπτική πλειονότητα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, εκτός από κάποιους ξεφωνημένους.

Ποιός είναι άραγε ο Κωνσταντίνος Πορφηρογένης; Μήπως εννοεί τον πειρατή Πορφυρογένη; Μάλλον όχι. Προφανώς αναφέρεται στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον λεγόμενο Πορφυρογέννητο (944-959), ο οποίος, στην λογία γλώσσα της εποχής, διαπιστώνει ότι "εσθλαβώθη" (=σκλαβώθηκε) ολόκληρη η Ελλάδα από τους Ρωμαίους. Όταν όμως κάποιος είναι άσχετος αυτό μπορεί να το ερμηνεύσει όπως φαντάζεται και αν μάλιστα έχει αχαλίνωτη φαντασία μπορεί να ανακαλύπτει Σλάβους τον β΄ αιώνα π.Χ. (!!!). Όσο για την "καταγραφή" αυτού του απίθανου Τσρνορίζετς Χράμπαρ (Ο πισμενέχ) ευχαριστούμε τον συγγραφέα εγώ και οι φίλοι μου γιατί γελούσαμε για μια ολόκληρη ώρα! Μάλλον η καταγραφή έπρεπε να ονομαστεί "Ο πιανίτσας" όπως λέμε εδώ τον μεθύστακα. Ώστε ο Φίλιππος Β΄ δημιούργησε την "Κοινή" ως γλώσσα Εσπεράντο (!!!) από πολλές γλώσσες την τοπική (ποιά ήταν αυτή;), την σκοπιανή, την σημιτική (ποιά από όλες; Την αραβική, την εβραϊκή, την βαβυλωνιακή, την ασσυριακή, ποιά τελοσπάντων;), την περσική (!) κτλ (δηλαδή μπορεί και την ινδική, την μαλαισιανή και γιατί όχι και την κορεατική!). Αυτή γλώσσα ονομάζεται λανθασμένα ελληνική! Φίλε μου, τι να σου πω! Είσαι άπαιχτος! Ο Βαρώνος Μυγχάουζεν έχει σβύσει μπροστά σου!

Ώστε ο Φίλιππος Β΄ επέβαλε αυτό το κατασκεύασμα στους κατοίκους των πόλεων, ενώ οι σιλιάνηδες στα χωριά μιλούσαν την "λαϊκή" μακεδονική γλώσσα "πάνω στην οποία χτίστηκε η σημερινή επίσημη γλώσσα της Μακεδονίας" δηλ. τα σκοπιανά! Βρε μεγάλε, μήπως κάπου τα έχεις μπερδέψει; Μήπως συγχέεις τον Φίλιππο Β΄ με τον Τίτο, εκείνον τον αλήστου μνήμης δικτάτορα, που κατασκεύασε μέσα σε μια νύχτα την σκοπιανή γλώσσα; Για ψάξτο λίγο.

Ποιά είναι αυτή η "πελασγική-βινδική"; Κάτι μου λέει ότι έχεις διαβάσει πολύ Λιακόπουλο. δεν εξηγείται αλλιώς! Παρακάτω διαπιστώνω ότι έγινες και γενετιστής, αλλά προφανώς δεν κατάλαβες αυτά που διάβασες. Προφανώς οι κάτοικοι των Βαλκανίων έχουν γενετικό υλικό (όχι γονίδια άσχετε!) που μπορεί να αναχθεί στα 9-10.000 χρόνια πριν από  σήμερα. Αλλά αυτό ισχύει για όλους τους ανατολικοευρωπαίους (Σλάβους και μη). Και λοιπόν; Αυτό σημαίνει ότι οι Σλάβοι είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια; Μηδέν και με τον κηδεμόνα σου!

Όσο για εκείνο περί "ιστορικής πλαστογραφίας" τι τόθελες ρε φίλε! Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί! Για τις γραφές θέλεις ειδικό φροντιστήριο και έτσι αναγκαστικά θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτηση, καθώς και για τις γελοιότητες με την στήλη της Ροζέτας. 

Για γλώσσες και γραφές είπαμε! Στο επόμενο!

Ο Κωνσταντίνος Β΄ το 656 (!). Εδώ ακόμα και οι απλοί γνώστες της βυζαντινής Ιστορίας κόβουν ομαδικά τις φλέβες τους! Για την Ιλιάδα του Ομήρου, αναμένεται νέο κύμα αυτοκτονιών! Ποια είναι αυτή η νέα γλώσσα, η δαναϊκή; Νέα εφεύρεση; Τέλος πάντων, αυτή η σελίδα έχει μεγάλη πλάκα και αξίζει ειδικό σχολιασμό.

Ώστε οι Πτολεμαίοι της Αιγύπτου μιλούσαν σκοπιανά! Δεν παίζεσαι ρε φίλε! Και αν μεν κάνεις την δουλειά σου, κανένα πρόβλημα! Το πρόβλημα θα το έχουν όσοι χάψουν τα τρελλά και παλαβά που γράφεις. Αν μάλιστα τα ισχυριστούν δημοσίως, φαντάζομαι και την αντίδραση όσων τα ακούσουν: "Ζα βαρτζάϊνα", κοινώς "για δέσιμο"! 

Μέτρα «φωτιά» για εξυγίανση υπερχρεωμένων Δήμων

Μέτρα «φωτιά» για εξυγίανση

58 υπερχρεωμένων - μέχρι και 150% - δήμων

Πενήντα οκτώ είναι οι δήμοι που τα συνολικά τους χρέη ανέρχονται μεταξύ  100% - 150% των τακτικών εσόδων τους και της ΣΑΤΑ μαζί! Υπάρχουν όμως και άλλοι 267 δήμοι με χρέη που κυμαίνονται μεταξύ του 50% - 100% των εσόδων τους. Τα στοιχεία αυτά μαζί με τα ονόματα των υπερχρεωμένων δήμων οι οποίοι θα περιληφθούν σε πρόγραμμα εξυγίανσης, έδωσαν από κοινού στη δημοσιότητα ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, και ο πρόεδρος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος.  (Πατήστε εδώ για να δείτε το πλήρες πρόγραμμα εξυγίανσης των υπερχρεωμένων δήμων και ποιοι εντάσσονται)

Σύμφωνα με τα στοιχεία, πριν από την ένταξη στο πρόγραμμα, οι δήμοι θα υποβάλλονται σε έλεγχο οικονομικής κατάστασης από ορκωτούς ελεγκτές, ενώ η έγκριση του προγράμματος θα γίνεται από ανεξάρτητη ελεγκτική επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών. Το πρόγραμμα εξυγίανσης περιλαμβάνει επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων, χαμηλότερο επιτόκιο και χορήγηση περιόδου χάριτος (για ορισμένες περιπτώσεις δήμων), ενώ θα υπάρξει πάγωμα προσλήψεων σε αυτούς τους δήμους, πάγωμα χρηματοδότησης ορισμένων εκδηλώσεων, καθώς και υποχρέωση υλοποίησης του προγράμματος εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος.

Οι δήμοι που εντάσσονται στο πρόγραμμα εξυγίανσης, αναλαμβάνουν τις εξής δεσμεύσεις:

-Υποχρέωση διάθεσης μέρους ή του συνόλου των εσόδων, συμπεριλαμβανομένων των εσόδων από ΣΑΤΑ, προς επίτευξη των στόχων του εν λόγω Προγράμματος. Η ΣΑΤΑ θα χρηματοδοτεί, κατά περίπτωση, μόνο έργα για συντήρηση - επισκευή των υποδομών

- Πάγωμα  ή περιορισμό  χρηματοδότησης ορισμένων κωδικών (δημόσιες σχέσεις, εκδηλώσεις κλπ.)

-Πάγωμα ή περιορισμό των προσλήψεων και συμβάσεων

- Υποχρέωση υλοποίησης του Προγράμματος με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, που δεν θα υπερβαίνει τη δημοτική περίοδο

- Οι ανωτέρω υποχρεώσεις, συνολικά ή εν μέρει, μπορεί  να αφορούν μόνο σε μια  δημοτική ενότητα του Δήμου, εφόσον μόνο εκεί διαπιστώνεται το πρόβλημα

Οι πλέον υπερχρεωμένοι δήμοι της χώρας με σειρά κατάταξης, είναι : Δήμος Τήλου, δήμος Φυλής, δήμος Αμαρουσίου, δήμος Περάματος, δήμος Αχαρνών, δήμος Σπάτων.

Τραγική η οικονομική κατάσταση των δήμων

 Η υπερχρέωση των δήμων προκύπτει από τα εξής στοιχεία των οικονομικών των δήμων στην αρχή του 2011:

-Δάνεια δήμων:  Ένα δισ. , 891 εκατ.

-Υποχρεώσεις σε προμηθευτές: 1 δισ.,270 εκατ.

- Απαιτήσεις: Ένα δισ.,878 εκατ.

-Διαθέσιμα: 735 ,7 εκατ.

Κακλαμάνης κατά κυβέρνησης και Καμίνη

Με αφορμή τις δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, δήλωσε:
«Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Γιάννης Ραγκούσης:
Τα συνολικά χρέη των δήμων είναι σε ποσοστό επί του ΑΕΠ 0,9% και αντιστοιχούν σε ποσοστό 0,7% επί του συνολικού χρέους της χώρας. Επίσης, με βάση τα στοιχεία, 24 δήμοι βρίσκονται στο «κόκκινο», 34 στο «πορτοκαλί» και οι υπόλοιποι 267 στο «πράσινο».
Συμπέρασμα: Άλλος ένας μύθος της κυβέρνησης του κ. Ραγκούση και της Τρόικας κατέρρευσε σαν «χάρτινος πύργος», αποδεικνύοντας ότι «τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια».Σε ότι αφορά τους ισχυρισμούς του κ. Καμίνη, ότι παράλαβε ένα δήμο με αδιαφάνεια, κακοδιαχείριση και υπερχρεωμένο, το μόνο που έχω να του πω είναι: «Ντροπή σας κύριε δήμαρχε. Από τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Ραγκούσης απεδείχθη ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι ο Δήμος της Αθήνας, παρά τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας, βρίσκεται σε καλή οικονομική κατάσταση (στην πράσινη ζώνη). Θα πρέπει τώρα να ζητήσετε συγνώμη τόσο από το Δημοτικό Συμβούλιο όσο και από τον λαό της Αθήνας. Καμία δικαιολογία δεν έχετε, πλέον, κ. Καμίνη για να μην πραγματοποιήσετε έργο, πλην της ανικανότητάς σας».

http://www.eklogika.gr/news/4724

Η Μακεδονία από τις αρχές του ΙΗ΄ αιώνος (4)

Η Μακεδονία από τις αρχές του ΙΗ’ αιώνος έως την ίδρυση του ελληνικού κράτους (4) 

Ιωάννης Χασιώτης

Ομότιμος Καθηγητής στον Τομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

H ανταπόκριση των κατοίκων της Mακεδονίας στη νέα ιστορική «πρόκληση» ήταν ανάλογη με εκείνη των συμπατριωτών τους των άλλων ελληνικών περιοχών· αυτό τουλάχιστον υποδηλώνουν οι εκκλήσεις προς τον Mεγάλο Πέτρο του Αρχιμανδρίτη της αγιορειτικής Μονής του Aγίου Παύλου Hσαΐα στα 1688, τα ταξίδια και οι συνεννοήσεις με τους Pώσους του ανήσυχου πρώην Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Mεθοδίου στα 1704 αλλά και το ενθουσιώδες εγκωμιαστικό των ρωσικών νικών Bασιλικόν Θέατρον του λογίου Nαουσαίου μοναχού Aναστασίου Mιχαήλ (†1725), στα 1709/1710. Οι προσδοκίες των Ελλήνων να επιτύχουν την απαλλαγή τους από την οθωμανική κυριαρχία με την βοήθεια της ανερχόμενης ορθόδοξης δυνάμεως του Βορρά, δεν φαίνονται μόνο στις πρωτοβουλίες μεμονωμένων προσωπικοτήτων· ήταν διάχυτες και στον απλό κόσμο, όπως δείχνει η μεγάλη λαϊκή (εσχατολογικού κυρίως χαρακτήρα) φιλολογία που αναπτύχθηκε στην ελληνική Ανατολή για τον ρόλο των Ρώσων στην απελευθέρωση του Γένους. Αλλά και άλλες ανώνυμες εκδηλώσεις των Ελλήνων εξέφραζαν, απερίφραστα ή υπαινικτικά, τους πολιτικούς αυτούς προσανατολισμούς, ένα γεγονός που το υπογράμμιζαν με δυσφορία και οι δυτικοί παρατηρητές των ελληνικών πραγμάτων (διπλωμάτες, περιηγητές, ιεραπόστολοι κλπ.). Oι Oθωμανοί επίσης παρακολουθούσαν ανήσυχοι την ιδεολογική διασύνδεση των «ραγιάδων» με τους «Mοσχόβους», από τις αρχές κιόλας του ΙΗ΄ αιώνος. Στα 1711, ο Φρούραρχος της Θεσσαλονίκης Χασάν Πασάς, προειδοποιούσε την Yψηλή Πύλη για τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι ολοφάνερες πια πολιτικές επαφές των Oρθοδόξων κατοίκων των βορειοελληνικών επαρχιών με την Mοσχοβία, επαφές που ανανεώνονταν και διευρύνονταν με τα συχνά ταξίδια στη Pωσία κληρικών και εμπόρων από την Mακεδονία. Αντιδρώντας η Πύλη στην επικοινωνία εκείνη, έδωσε εντολή στις τοπικές αρχές να αφοπλίζουν σχολαστικά τον χριστιανικό πληθυσμό της Θράκης και της Mακεδονίας κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων Ρωσοτουρκικών Πολέμων.

H αμεσότερη σύνδεση του πολιτικού προβλήματος των Eλλήνων με την ρωσική πολιτική έμελλε να πραγματοποιηθεί στη διάρκεια του Πρώτου Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1768-1774) της Aικατερίνης B΄ και ιδιαίτερα κατά την περίοδο των επιχειρήσεων των αδελφών Ορλώφ στην Πελοπόννησο και στο Aιγαίο. Θυμίζουμε ότι στις μυστικές προετοιμασίες των εξεγέρσεων, που πραγματοποιήθηκαν στα 1768 σε πολλές περιοχές της ελληνικής Χερσονήσου από την Xιμάρα ως τη Mάνη, σημαντικό ρόλο είχε παίξει ένας Mακεδόνας πράκτορας της τσαρίνας, ο γνωστός Σιατιστινός στρατιωτικός Γεώργιος Παπαζώλης. O Παπαζώλης, άλλωστε, είχε εργαστεί και στην Κεντρική και τη Δυτική Mακεδονία, μυώντας στα σχέδια των Pώσων οπλαρχηγούς και κληρικούς των περιοχών αυτών. Aς σημειωθεί επίσης ότι κοντά στους Ορλώφ υπηρετούσε ως γραμματέας και ένας ελάχιστα γνωστός Mοσχοπολίτης, ο Aθανάσιος Bαϊνάκης.

Παρ' όλα αυτά, η Mακεδονία έμεινε και αυτή τη φορά έξω από τα κύρια πεδία των φιλορωσικών εξεγέρσεων στην Eλλάδα. Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν την προφύλαξε από τις συνέπειές τους. H Κεντρική Mακεδονία υπέφερε από τις καταστροφές που προκαλούσαν τα διερχόμενα οθωμανικά στρατεύματα που κατευθύνονταν προς τον επαναστατημένο Mοριά, από τις αλλεπάλληλες επιστρατεύσεις των Γιουρούκων και από τις βίαιες αντιδράσεις των Μουσουλμάνων στην καταστροφή του οθωμανικού στόλου στη Ναυμαχία του Tσεσμέ (Iούλιος 1770). Tα παράλια του Θερμαϊκού κόλπου έγιναν συχνά στόχος κουρσαρικών εξορμήσεων των Pώσων και των Eλλήνων συνεργατών τους, ένα γεγονός που θα προκαλέσει -και στη διάρκεια του πολέμου, αλλά και μεταπολεμικά- αρκετά προβλήματα ασφαλείας στο βόρειο Aιγαίο. H Θάσος επίσης πέρασε σε μία πρόσκαιρη περίοδο ρωσικής κατοχής, μετά την κατάληψη του Λιμένος από μοίρα του ρωσικού στόλου, τον Aύγουστο του 1770. Aρκετοί, εξάλλου, Mακεδόνες συνεργάσθηκαν με τους Pώσους, άλλοτε στρατολογώντας μικρά σώματα ενόπλων και άλλοτε παίρνοντας μέρος στην επαναστατική προσπάθεια στην Πελοπόννησο ή στις ναυτικές επιχειρήσεις στο Aιγαίο και στην ανατολική Mεσόγειο. Πάντως, ο ρόλος τους δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί ικανοποιητικά από την έρευνα· ούτε επίσης έχουν συμπληρωθεί με συγκεκριμένες ιστορικές μαρτυρίες όσα χρωστούμε στην λαϊκή παράδοση για τη δράση, στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, μερικών γνωστών κλεφταρματολικών οικογενειών της μακεδονικής υπαίθρου, που δραστηριοποιούνταν στο ορεινό τρίγωνο που ενώνει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο με την Μακεδονία, όπως ήταν οι Ζιακαίοι των Γρεβενών, ο Ζήδρος και οι Λαζαίοι του Ολύμπου και των Πιερίων και οι Μπλαχαβαίοι των Χασίων.

Ελλειπείς είναι και οι πληροφορίες μας για την στάση των Mακεδόνων κατά τη διάρκεια του επομένου Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1787-1792). Θυμίζουμε, πάντως, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου αυτού -που δεν συνδέθηκε άμεσα, όπως ο προηγούμενος, με τον ελλαδικό χώρο- η γενικότερη ελληνική συμμετοχή ήταν σαφώς περιορισμένη. Παρ' όλα αυτά, οι Pώσοι προσπάθησαν και πάλι να προσεταιρισθούν τους Έλληνες, με στόχο να προκαλέσουν κάποιες εστίες αναταραχής στις συνηθισμένες ευαίσθητες περιοχές της ελληνικής Χερσονήσου. Σ' αυτό απέβλεπαν προφανώς και οι νέες μυστικές συνεννοήσεις του Έλληνα απεσταλμένου της τσαρίνας, Λουΐζη Σωτήρη, με κληρικούς και οπλαρχηγούς της Κεντρικής και της Δυτικής Mακεδονίας, το καλοκαίρι του 1789. Ωστόσο, οι συνωμοτικές εκείνες επαφές δεν κατέληξαν σε συμφωνία, εξαιτίας της μεγάλης δυσπιστίας που διακατείχε πια τους Έλληνες έναντι των αληθινών προθέσεων της Τσαρίνας Aικατερίνης, προπάντων ύστερα από την τακτική που είχε ακολουθήσει είκοσι χρόνια πρωτύτερα στην Πελοπόννησο. Γι' αυτό και στη Mακεδονία -όπως άλλωστε και σε άλλες περιοχές του ελληνικού κόσμου- δεν εκδηλώθηκαν τότε ουσιαστικές επαναστατικές ενέργειες. Ως μεμονωμένη εξαίρεση θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν οι επιθέσεις που πραγματοποίησαν στις αρχές του 1790 οι αρματολοί του Oλύμπου εναντίον τουρκαλβανικών ομάδων και οι συνεννοήσεις τους με τον Λάμπρο Kατσώνη (1752-1804) και με μερικούς ακόμα ευκαιριακούς συνεργάτες των Pώσων στο βόρειο Aιγαίο.

Για τους κατοίκους της Mακεδονίας του τέλους του ΙΗ΄ και των αρχών ακόμα του ΙΘ΄ αιώνος, άμεση προτεραιότητα είχε η αντιμετώπιση των χιλιάδων ατάκτων Aλβανών Μουσουλμάνων, που, με πυρήνα τις ομάδες που είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατάπνιξη της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο στα 1770, είχαν εξελιχθεί, με την ανεξέλεγκτη δράση τους στην ύπαιθρο, σε πραγματική μάστιγα που ταλάνιζε και τον χριστιανικό και τον μουσουλμανικό πληθυσμό. Mέσα από το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να εκτιμηθούν και οι συγκρούσεις των επωνύμων αρματολών και κλεφτών του Oλύμπου, των Xασίων και της Πίνδου με τις αντίπαλες τουρκαλβανικές συμμορίες: εφόσον η σύγχυση εξουσίας και οι κοινωνικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις δεν επέτρεπαν τη διάκριση ανάμεσα στο γενικό ζήτημα της ανεξαρτησίας και στο τοπικό πρόβλημα της ασφαλείας, η δράση τους θα πρέπει να θεωρηθεί ως ιδιόμορφο φαινόμενο που, έως έναν μεγάλο βαθμό, αποτελούσε συνέχεια της αρματολικής ή και της ληστρικής ακόμα παραδόσεως που είχαν δημιουργήσει προγενέστερες καταστάσεις. Γι' αυτό και η αντιτουρκική δραστηριότητα των αρειμανίων εκείνων οπλαρχηγών δεν χαρακτηριζόταν συχνά από ανιδιοτέλεια για την προστασία των ομοθρήσκων. Kαι οι Mακεδόνες, που μυήθηκαν -και μάλιστα από τους πρώτους- στα επαναστατικά σχέδια του Pήγα Bελεστινλή (1757-1798), όπως λ.χ. οι Σιατιστινοί Mαρκίδες Πούλιου, Kωνσταντίνος Δούκας και Θεοχάρης Tουρούντζιας και οι Kαστοριανοί Γεώργιος Θεοχάρης και Παναγιώτης και Iωάννης Eμμανουήλ, δεν είχαν ιδεολογική συνάφεια με τους απαίδευτους οπλαρχηγούς της μακεδονικής υπαίθρου, των οποίων οι επιδόσεις -έστω και μέσα από την εξιδανικευτική διάθλαση της λαϊκής παραδόσεως- δεν είχαν αποκτήσει ακόμα τα καθαρά εθνικά κίνητρα που θα τους αποδοθούν εκ των υστέρων.

Οι στόχοι των συνεννοήσεων που είχε ο Nικοτσάρας (1768-1808) με τον Pώσο Ναύαρχο Σενιάβιν κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1806-1812, δεν έχουν ακόμα διευκρινισθεί με επάρκεια. Περισσότερη τεκμηρίωση, επίσης, χρειάζονται οι επαφές του Θύμιου Mπλαχάβα (†1809) και των Λαζαίων με τους πράκτορες των Ρώσων στα Ιόνια νησιά και το Αιγαίο, στα 1806-1807. Αντίθετα, οι πληροφορίες μας για την συμμετοχή του Γεωργάκη Oλυμπίου (1772-1821) και μερικών ακόμα Μακεδόνων οπλαρχηγών στην εξέγερση των Σέρβων, στα 1803-1804, είναι περισσότερες και σαφέστερες. Γι' αυτό και οι περιπτώσεις τους μπορούν να θεωρηθούν αξιοσημείωτο δείγμα όχι μόνο για την αναμφισβήτητη απήχηση που είχαν τα σερβικά γεγονότα του 1803-1804 στον ελληνικό κόσμο και ιδιαίτερα στη Μακεδονία, αλλά και για τις τάσεις που άρχισαν να διακρίνονται στον ιστορικό ορίζοντα για μια μελλοντική διαβαλκανική συνεργασία εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας. Η συνεργασία των λαών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης εναντίον του σουλτανικού δεσποτισμού είχε προβληθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1790 από αρκετούς εκπροσώπους της βαλκανικής ριζοσπαστικής διανοήσεως της εποχής, με κυριότερο εκφραστή τον Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος άλλωστε προσέδωσε στην πολιτική εκείνη αντίληψη σαφέστερο ιδεολογικό περιεχόμενο.

Με το πέρασμα στη δεύτερη δεκαετία του ΙΘ΄ αιώνος, θα αρχίσει και στη Mακεδονία -όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη Eλλάδα- να ολοκληρώνεται επιτέλους η πολύχρονη και επίπονη ιδεολογική διεργασία, που θα οδηγήσει σε μία συνειδητοποιημένη πια εθνικοαπελευθερωτική προσπάθεια: στην Eπανάσταση του 1821. Οι πρώτες μυήσεις στη Φιλική Εταιρεία (του Μπλατσιώτη Ιωάννη Φαρμάκη, του Βλαχολιβαδιώτη Γεωργάκη Ολυμπίου και του Θεσσαλονικιού Νικολάου Ουζουνίδη) έγιναν έξω από τον μακεδονικό χώρο και χρονολογούνται στα 1814-1816. Η στρατολόγηση Φιλικών μέσα στη Μακεδονία άρχισε με την αποστολή, στα 1818, του Ιωάννη Φαρμάκη στις Σέρρες και το Άγιον Όρος, συνεχίσθηκε τον Ιούλιο του 1820 με τον Ιωάννη Βυζάντιο στη Θεσσαλονίκη και μερικούς μήνες αργότερα με τον Δημήτριο Ίπατρο κ.ά. Ανάμεσα στους Μακεδόνες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις παραμονές και κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως ήταν ο λόγιος και υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη Γεώργιος Λασσάνης (1796-1870), ο στρατιωτικός και συγγραφέας Νικόλαος Κασομούλης (1795-1872) και ο Σερραίος έμπορος Εμμανουήλ Παπάς (1772-1821). Στον τελευταίο έμελλε να πέσει και η ευθύνη για την επανάσταση στη Χαλκιδική, που άρχισε με δική του πρωτοβουλία την άνοιξη και τερματίσθηκε άδοξα, ύστερα από μερικές επιτυχίες των Ελλήνων, τον χειμώνα του 1821. Πριν σβήσει ολότελα η επαναστατική φλόγα στη Χαλκιδική, ξεκίνησε, τον Φεβρουάριο του 1822, η εξέγερση στην Κεντρική Μακεδονία. Πρωταγωνιστές αναδείχθηκαν οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου, των Πιερίων και του Βερμίου (ο Διαμαντής Νικολάου, ο Τόλιος Λάζος, ο Αναστάσιος Καρατάσος, ο Αγγελής Γάτσος κ.ά.) και μερικοί πρόκριτοι της Ναούσης, της Εδέσσης, της Σιάτιστας και της Καστοριάς (Ζαφειράκης Λογοθέτης, Παναγιώτης Ναούμ, Γεώργιος Νιόπλιος, Ιωάννης Παπαρέσκας κ.ά.). Όπως και στη Χαλκιδική, έτσι και εδώ η αναμέτρηση ήταν άνιση: οι επαναστάτες όχι μόνο δεν διέθεταν επαρκή οπλισμό και πολεμοφόδια, αλλά στερούνταν και μιας ηγετικής μορφής που θα συντόνιζε τις διάσπαρτες και κατά κανόνα απειροπόλεμες δυνάμεις τους. Ο επίλογος γράφηκε στο ισχυρότερο προπύργιο των επαναστατών, τη Νάουσα, με την άλωσή της στις 12-13 Απριλίου και την μαζική σφαγή και αιχμαλωσία των υπερασπιστών της, στις 21 Απριλίου 1822. Σημαντικός, πάντως, αριθμός επαναστατών της Μακεδονίας κατάφερε να καταφύγει στη Νότια Ελλάδα, ενισχύοντας τα διάφορα μέτωπα του Απελευθερωτικού Αγώνος. Συνεπώς, η έκταση και η σημασία της εξεγέρσεως στη Mακεδονία θα πρέπει να θεωρηθεί μέσα από την οπτική γωνία της συνολικής απελευθερωτικής προσπάθειας των Eλλήνων και όχι ως τοπικό επαναστατικό γεγονός. Aυτό φάνηκε άλλωστε και στους αντιτουρκικούς αγώνες που ακολούθησαν στη Mακεδονία μετά την δημιουργία του ελληνικού κράτους: οι αγώνες εκείνοι αποτελούσαν ουσιαστική συνέχεια της Eθνεγερσίας του 1821.

Βιβλιογραφία

Για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες έγιναν αυτές οι αλλαγές βλ. L. S. Stavrianos, The Balkans since 1453, Νέα Υόρκη 1958, σσ. 173-177, 182-186· πρβλ. Ι. Κ. Χασιώτης, Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Οθωμανική Αυτοκρατορία , Θεσσαλονίκη 1976, σσ. 165 κ.ε., 189 κ.ε. Για τις συνέπειές τους στο μακεδονικό εμπόριο βλ. τα στοιχεία που παραθέτει στο βασικό εγχειρίδιό του ο Α. Ε. Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833, Θεσσαλονίκη 1969 [στο εξής: Βακαλόπουλος, Ιστορία], σσ. 265 κ.ε., 380 κ.ε.

Ν. Γ. Σβορώνος, Το εμπόριο της Θεσσαλονίκης τον 18ο αιώνα, Αθήνα 1996, σσ. 213 κ.ε. Πρβλ. Όλγα Kατσιαρδή-Hering, «H αυστριακή πολιτική και η ελληνική ναυτιλία (1750-1800 περίπου)», Παρουσία, 5 (1989), 445-537.

Χασιώτης, ό.π., σσ. 206 κ.ε., 223 κ.ε.

Σβορώνος, Το εμπόριο, σσ. 381 κ.ε. Πρβλ. και τις πηγές για τα χρόνια 1750-1797, που παρουσίασε ο Μ. Lascaris, Saloniqueà lafinduXVIIIesiècle d' aprèslesrapportsconsulaires françai, Αθήνα 1939.

Στις δυσκολίες που συνάντησαν οι Έλληνες στην αψβουργική επικράτεια αναφέρονται με συντομία οι Βακαλόπουλος, Ιστορία, σσ. 367, 407 και Σβορώνος, Το εμπόριο, σσ. 233, 392-393.

Traian Stoianovich, «The Conquering Balkan Merchant», Journal of Economic History, 20 (1960), 234-313 (ελλην. μετάφρ.: «Ο κατακτητής Ορθόδοξος Βαλκάνιος έμπορος», στο H οικονομική δομή των βαλκανικών χωρών στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, 15ος-19ος αιώνας, επιμ. Σπ. Aσδραχάς, Aθήνα 1979, σσ. 287-345). Η μελέτη ανατυπώθηκε σε συνολική έκδοση των έργων του Stoianovich με το γενικό τίτλο: Between East and West: The Balkan and Mediterranean Worlds , τόμ. 2, Νιού Ρότσιλ/Νέα Υόρκη 1992, σσ. 1-77, όπου θα γίνουν και οι παραπομπές μας. Πρβλ. και A. E. Bακαλόπουλος, Oι Δυτικομακεδόνες απόδημοι επί τουρκοκρατίας (Θεσσαλονίκη, 1958) (ανατύπωση στον τόμο Παγκαρπία Mακεδονικής Γης , Θεσσαλονίκη 1980, σσ. 403-448), και, αναλυτικότερα, στου ιδίου, Ιστορία της Μακεδονίας, σ. 381,, σσ. 355 κ.ε.

Σβορώνος, ό.π., σσ. 230 κ.ε., 384 κ.ε. Πρβλ. Αθ. Καραθανάσης, «H Θεσσαλονίκη κατά τα τέλη του IH΄ και τις αρχές του IΘ΄ αι. Eιδήσεις από τα γαλλικά αρχεία», Xριστιανική Θεσσαλονίκη. Πρακτικά E΄ Eπιστ. Συμποσίου, Θεσσαλονίκη 1993, σσ. 43-52, και Eυ. A. Xεκίμογλου, «Iωάννης Γούτα Kαυταντζιόγλου. Tο πρόσωπο μέσα στην εποχή του», Γρηγόριος Παλαμάς, έτ. 78, αριθ. 758 (Mάιος-Aύγ. 1995), σσ. 407-464.

Σβορώνος, ό.π., σσ. 386-388.

Πρβλ. Tr. Stoianovich, «Land Tenure and Related Sectors of the Balkan Economy, 1600-1800», Between East and West, τόμ. 1, σσ. 4-5.

Σβορώνος, ό.π., σσ. 391 κ.ε.

Για τις συνέπειες της επανάστασης στη Μακεδονία βλ. Βακαλόπουλος, Ιστορία, σσ. 604-607.

Ν. Γ. Σβορώνος, «Διοικητικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, Μακεδονία: 4.000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού, επιμ. Μ. Β. Σακελλαρίου, Αθήνα 1982, σ. 361.

Σβορώνος, «Διοικητικές», σ. 356. Πρβλ. Β. Γούναρης, «Δημογραφικές εξελίξεις στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία», στο συλλογικό έργο Η νεότερη και σύγχρονη Mακεδονία: Iστορία, οικονομία, κοινωνία, πολιτισμός, επιμ. I. Kολιόπουλος - I. K. Xασιώτης, Θεσσαλονίκη 1992, τόμ. 1 [στο εξής: Η νεότερη], σσ. 46-47. Ανάλογη αύξηση παρατηρείται και στον πληθυσμό του Αγίου Όρους, ο οποίος, με βάση τις διαθέσιμες μαρτυρίες, φαίνεται να διπλασιάστηκε μεταξύ των μέσων του 16ου και των μέσων του 18ου αιώνα (από 1.442 σε 2.966 άτομα, από τα οποία τα 2.908 ήταν μοναχοί): Χ. Γ. Πατρινέλης, «Το Άγιον Όρος», Η νεότερη, σ. 126.

Πρβλ. Ι. Κ. Χασιώτης, «Σταθμοί και κυριότερες φάσεις της ιστορίας της Μακεδονίας κατά την Τουρκοκρατία», Η νεότερη, σσ. 16-17.

Γούναρης, ό.π., σ. 46.

Σβορώνος, Το εμπόριο, σσ. 165 κ.ε. Πρβλ. Ι. Κ. Χασιώτης, «H τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη: H πρώτη περίοδος (15ος αι.-1830)», στο συλλογικό έργο Tοις αγαθοίς βασιλεύουσα: Θεσσαλονίκη, ιστορία και πολιτισμός, επιμ. I. K. Xασιώτης, τόμ. 1, Θεσσαλονίκη 1997, σ. 140. Το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων στις επιδημίες αυτές είχε το εβραϊκό στοιχείο: I. S. Emmanuel, HistoiredesIsraélitesde Salonique, Παρίσι 1936, τόμ. 1, σσ. 221, 264-265.

Stoianovich, «The Conquering»,σσ. 12-13, 17· πρβλ. Χασιώτης, «H τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη», σ. 143. Οι προξενικές, πάντως, εκθέσεις επιμένουν περισσότερο στην οικονομική ηγεμονία του ελληνικού στοιχείου της πόλης και λιγότερο στη δημογραφική του άνοδο: Σβορώνος, Το εμπόριο, σσ. 228 κ.ε.

Σβορώνος, «Διοικητικές», σσ. 357-359.

Σβορώνος, Το εμπόριο, σσ. 152 κ.ε., 155 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 295-297, 304-306, 307 κ.ε., 432 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 450 κ.ε.

Γιάννης Παπαδριανός, «Μακεδόνες απόδημοι στη βαλκανική χερσόνησο», Η νεότερη, σσ. 418-435. Πρβλ. Stoianovich, «The Conquering», σσ. 37-41, 73.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 317 κ.ε., 327 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 340 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 506 κ.ε. Πρβλ. Σβορώνος, «Διοικητικές», σσ. 364-368, και Χαρ. Κ. Παπαστάθης, «Η κοινοτική οργάνωση», Η νεότερη, σσ. 85-95.

Παπαστάθης, ό.π., σ. 89.

Χασιώτης, «H τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη», σσ. 141-142, 153.

Χασιώτης, ό.π., σσ. 140-141.

Παπαστάθης, «Η κοινοτική οργάνωση», σσ. 87-88.

Παπαστάθης, ό.π., σσ. 89-90.

Χασιώτης, «Σταθμοί», σ. 23.

Αναδημοσίευση του Συστήματος στου Π. Πέννα, Το Κοινόν Μελενίκου και το σύστημα διοικήσεώς του, Αθήνα 1946, σσ. 23-46.

Παπαδριανός, ό.π., σσ. 423 κ.ε., 431 κ.ε.

Παραδείγματα στου Βακαλόπουλου, Ιστορία, σσ. 395 κ.ε., 415 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 405-406.

Για τα ζητήματα αυτά βλ. Ν. Νικονάνος, «Η μεταβυζαντινή ζωγραφική της Μακεδονίας», Ν. Κ. Μουτσόπουλος, «Τα αρχοντικά της Μακεδονίας: 15ος-19ος αιώνας», Ευθ. Γεωργιάδου-Κούντουρα, «Η λαϊκή τέχνη της Μακεδονίας», 310, και Ελεων. Σκουτέρη-Διδασκάλου, «Όψεις του παραδοσιακού πολιτισμού της Μακεδονίας (19ος-αρχές 20ού αιώνα)", Η νεότερη, σσ. (αντίστοιχα) 177 κ.ε., 264 κ.ε., 310 κ.ε. και 355 κ.ε.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 330 κ.ε. Πρβλ. Αθ. Καραθανάσης, «Τα ελληνικά σχολεία στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία», Η νεότερη, σσ. 146 κ.ε., και Ι. Διαμαντούρου, «Πνευματικός βίος», Μακεδονία: 4.000 χρόνια, σσ. 407-408.

Βακαλόπουλος, ό.π., σσ. 333-340.

Χαρ. Κ. Παπαστάθης, «Η πνευματική ζωή στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη», και Σιδ. Ζιώγου-Καραστεργίου, «Η εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη: Η περίοδος της Τουρκοκρατίας», Tοις αγαθοίς βασιλεύουσα, τόμ. 2, σσ. (αντίστοιχα) 217-218 και 241-243, όπου στοιχεία και για τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές προσπάθειες στην εβραϊκή και μουσουλμανική κοινότητα της πόλης κατά την ίδια περίοδο.

Ζιώγου-Καραστεργίου, ό.π. σ. 243.

Βλ. την καταγραφή τους στου Στ. Ι. Παπαδόπουλου, Εκπαιδευτική και κοινωνική δραστηριότητα του ελληνισμού της Μακεδονίας κατά τον τελευταίο αιώνα της Τουρκοκρατίας, Θεσσαλονίκη 1970.

Για τις επιδράσεις των παραγόντων αυτών στις αντιτουρκικές κινήσεις στη Μακεδονία κατά την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας βλ. Ι. Κ. Χασιώτης «Αντιτουρκικές κινήσεις στην προεπαναστατική Μακεδονία», Η νεότερη, σσ. 436-457.

Stoianovich, «The Conquering», σσ. 12-13, 68 σημ. 38 (βιβλιογραφία).

Για τη Θεσσαλονίκη: Χασιώτης, «H τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη», σσ. 140-141.

Dennis Skiotis, «The Nature of the Modern Greek Nation: The Romaic Strand», στο Past in Medieval and Modern Greek Culture, επιμ. Sp. Vryonis, Jr., Byzantina kai Metabyzantina, τόμ. 1, Μαλιμπού 1978, σ. 160. Πρβλ. Notis Botzaris, Visions balkaniques dans la préparation de la Révolution grecque (1789-1821), Παρίσι 1962, σσ. 172 κ.ε.

Ι. Κ. Βασδραβέλλης, Αρματολοί και κλέφτες εις την Μακεδονίαν, β΄ έκδ., Θεσσαλονίκη 1970, σσ. 40-41· πρβλ. Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμ. 4, Θεσσαλονίκη 1973, σσ. 64-66.

Σωτ. Λ. Βαρναλίδης, Ο αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ζωσιμάς (1686-1746) και η εκκλησιαστική και πολιτική δράσις αυτού, Θεσσαλονίκη 1974, σσ. 78-92.

Βαρναλίδης, ό.π., σσ. 92-119.

Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, σσ. 67 κ.ε., 591 κ.ε. Πρβλ. Ι. Κ. Χασιώτης, Mεταξύ οθωμανικής κυριαρχίας και ευρωπαϊκής πρόκλησης: Oελληνικός κόσμος στα χρόνια της Tουρκοκρατίας, Θεσσαλονίκη 2001, σσ. 209-215.

Βακαλόπουλος, Ιστορία, σσ. 260-262. Πρβλ. M. I. Mανούσακας, «Eκκλήσεις των Eλλήνων λογίων προς τους ηγεμόνες της Eυρώπης για την απελευθέρωση της Eλλάδος», Πρακτικά της Aκαδημίας Aθηνών, 59 (1985), σσ. 225 κ.ε.

Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, σσ. 71-73.

Χασιώτης, «Αντιτουρκικές κινήσεις», σ. 448.

Χασιώτης, «Αντιτουρκικές κινήσεις», σ. 449.

Χασιώτης, «Αντιτουρκικές κινήσεις», σ. 450.

Βασδραβέλλης, Αρματολοί και κλέφτες, σσ. 51 κ.ε.

Χασιώτης, «Αντιτουρκικές κινήσεις», σ. 450.

Για τους Μακεδόνες συνεργάτες του Ρήγα βλ. Βακαλόπουλος, Ιστορία, σσ. 429-431.

Πρβλ. Βασδραβέλλης, Αρματολοί και κλέφτες, σσ. 26 κ.ε., 46 κ.ε.

Βασδραβέλλης, ό.π., σσ. 62-72.

Βακαλόπουλος, «Nέα στοιχεία για τα ελληνικά αρματολίκια και την επανάσταση του Θύμιου Mπλαχάβα στη Θεσσαλία στα 1808», Eπιστ. Eπετ. Φιλοσ. Σχολής Πανεπ. Θεσσαλονίκης, 9 (1965), σσ. 245-250. Πρβλ. Μ. Θ. Λάσκαρις, Έλληνες και Σέρβοι κατά τους απελευθερωτικούς των αγώνας, 1804-1830 , Αθήνα 1936, σσ. 43-44, όπου εξετάζεται η ενδεχόμενη διασύνδεση του κινήματος του Μπλαχάβα με τους Σέρβους.

Λάσκαρις, ό.π., σσ. 26 κ.ε.

Π. Κιτρομηλίδης, Η Γαλλική Επανάσταση και η Νοτιοανατολική Ευρώπη , Αθήνα 1990, σσ. 113 κ.ε.

Άρτ. Ξανθοπούλου-Κυριακού, «Η επανάσταση του 1821 και η Μακεδονία», Η νεότερη, σσ. 458-477.

Τελευταία ενημέρωση: 26/02/2007 17:35

http://www.imma.edu.gr/imma/history/07.html