Εκλογές 6ης Μαΐου: Μια αποτίμηση

Εκλογές 6ης Μαΐου: Μια αποτίμηση

                                                                   Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Όπως είχαμε τονίσει σε προηγούμενα άρθρα, αυτές οι εκλογές θα αποτελούσαν την ληξιαρχική πράξη θανάτου της μεταπολίτευσης. Πιστεύω, ότι τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών δικαίωσαν την πρόβλεψη. Μένει να επαληθευθεί και το δεύτερο σκέλος της εν λόγω πρόβλεψης, ότι δηλ. η επομένη των εκλογών θα σηματοδοτήσει και τις διεργασίες για την πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση και, το σπουδαιότερο, θα απαιτηθεί ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα αναλόγως των συγκυριών και των γενικοτέρων εξελίξεων.

Τι συνέβη λοιπόν την Κυριακή; Τα αναφέρω τηλεγραφικά:

α. Συνετρίβη το ΠΑΣΟΚ. Από το 43,92% και τις 3.012.542 ψήφους του 2009, κατρακύλισε στο ταπεινωτικό 13,18% και τις 833.065 ψήφους και βρέθηκε στην τρίτη θέση της ...βαθμολογίας. «Πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται...» (Κατά Λουκάν ιδ΄11), που γράφει και το Ευαγγέλιο. Σκεφθείτε τις φάτσες και το ύφος κάποιων Παπουτσή, Ευθυμίου, Πάγκαλου, Διαμαντοπούλου, Παπακωνσταντίνου, αλλά και πολλών άλλων και κυρίως του απίθανου Βενιζέλου που απαιτούσε το ΠΑΣΟΚ να γίνει πρώτο κόμμα! Ίσως στην περίπτωση του ατυχήσαντος νέου Προέδρου να ταιριάζει καλύτερα το «Μωραίνει Κύριος...».

β. Η ΝΔ απέτυχε παταγωδώς να πραγματοποιήσει τον στόχο της ...αυτοδυναμίας, κάτι που και δημοσκοπικά δεν προέκυπτε, χάνοντας 1.100.000 ψήφους με το ασθενικό και εφιαλτικό ποσοστό του 18,85%. Εδώ το «Μωραίνει Κύριος...» ταιριάζει εκατό φορές περισσότερο.

γ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίον αναγκαστικά θα μακρυγορήσω, βρέθηκε στην δεύτερη θέση, με το ...τεράστιο ποσοστό του 16,78% και οι άνθρωποι ζαλίστηκαν. Μπαινόβγαιναν στα τηλεοπτικά «πάνελ» και συμπεριφέρονταν λες και είχαν πάρει 60% και την επόμενη ώρα ο συμπαθής πρόεδρός τους θα ορκιζόταν για Πρωθυπουργός. Μιλούσαν ασταμάτητα, κατήγγειλαν όλους και όλα και επαγγέλλονταν τον σχηματισμό αριστερής Κυβέρνησης με την συνεργασία «όλων των αριστερών δυνάμεων». Και όταν μεν τα έλεγαν αυτά προεκλογικά, είχαν μια ελπίδα και δικαιολογία. Από την στιγμή που τα «κουκιά» και οι έδρες συγκεκριμενοποιήθηκαν, όχι μόνον δεν προσγειώθηκαν, αλλά παρέμειναν στο «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε». Διότι οι ψυχροί αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν επιτρέπουν «παραμύθιασμα». Εξηγώ αμέσως το γιατί: Οι μεν εκπρόσωποι του ΚΚΕ επανέλαβαν για πολλοστή φορά ότι «εμείς είμαστε κομμουνιστές και όχι αριστεροί», απορρίπτοντας περιφρονητικά κάθε σκέψη συνεργασίας, η δε ΔΗ.ΜΑΡ. δήλωνε ορθά-κοφτά ότι δεν έχει καμιά δουλειά μαζί τους, διότι δεν τους εμπιστεύεται και αυτός ήταν εξ άλλου και ο λόγος που είχαν διασπαστεί και αποχωρήσει προ καιρού. Ποιές λοιπόν είναι αυτές οι ...μυστηριώδεις «αριστερές δυνάμεις» που οραματίζεται ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ; Άγνωστον, εκτός πια και αν εννοεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1,19% και 0 έδρες), την συνεργασία ΚΚΕ Μ-Λ/μ-λ ΚΚΕ (0,25% - 0 έδρες), το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (0,10% - 0 έδρες), την Οργάνωση Ανασυγκρότησης του ΚΚΕ (0,04% - 0) και τους Τροτσκιστές (ναι, υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) της Οργάνωσης Κομ/στών Διεθνιστών Ελλάδας (0,03% - 0). Όλοι αυτοί αθροιζόμενοι φτάνουν στο κολοσσιαίο ποσοστό του 1,61%, άσε που είναι ακατόρθωτο να τους μαζέψεις στο ίδιο τραπέζι (και επικίνδυνο, θα πρόσθετα). Οι άνθρωποι όμως δεν καταλάβαιναν τίποτε και συνέχιζαν τις αγορεύσεις τους με τον ίδιο οίστρο και έπαρση. Εδώ το μόνο που ταιριάζει είναι η γνωστή λαϊκή παροιμία «έκανε η μύγα κ...λο και έχ...σε τον κόσμο όλο» και να με συγχωρείτε, αλλά μου βγήκε αυθόρμητα.

δ. Το ΚΚΕ παρά τις ρητορείες και την μεγαλοστομία του, ήταν ανάμεσα στους ηττημένους των εκλογών και ας μη παρασυρόμαστε από την μικρή αύξηση των ποσοστών (+0,94) και των εδρών (+5). Η εκλογική του δύναμη σε αριθμό ψήφων αυξήθηκε μόλις κατά 18.000 και δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητες αυτού του κόμματος, που φυσιολογικά και με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που το ευνόησαν αφάνταστα έπρεπε να «χτυπήσει» διψήφια (και μάλιστα υψηλά) ποσοστά. Προφανώς, επικράτησε η λογική της αυτοσυγκράτησης και του «κάλλιο 5 και στο χέρι...». Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ ή μάλλον μπορώ, αλλά χρειάζονται πολυσέλιδες αναλύσεις.

ε. Η ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη με μια σοβαρή και αξιοπρεπή εκστρατεία, πέτυχε ένα αξιόλογο (ως νέο κόμμα) ποσοστό (6,11%), που της απέφερε 19 έδρες, ένα καθόλου ευκαταφρόνητο νούμερο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρά τα κατά καιρούς δημοσκοπικά ευρήματα που της έδιναν διψήφια ποσοστά, δεν υπήρξε «καβάλημα καλαμιού». Παρέμεινε χαμηλά πιθανότατα λόγω της παρουσίας στις τάξεις της προσώπων, όπως π.χ. η απαράδεκτη κα Ρεπούση, συγγραφέας του γνωστού πανελληνίως «κουρελουργήματος» της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού με τον διαβόητο πλέον «συνωστισμό» των προσφύγων στο λιμάνι της Σμύρνης.

στ. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» υπήρξαν μια από τις απόλυτα επιτυχημένες παρουσίες αυτών των εκλογών. Ένα νέο κόμμα, με ανύπαρκτη οργάνωση, με αγώνα κυρίως μέσω Διαδικτύου, με «στημένα» σκάνδαλα εναντίον τους, με δύσκολες γενικότερα προεκλογικές συνθήκες, κατάφερε να αποτελέσει μια δελεαστική πρόταση προς τους δυσαρεστημένους που εγκατέλειπαν τον δικομματισμό (και όχι μόνον). Το 10,60% που απέσπασαν τους απέφερε 33 έδρες και την τέταρτη θέση στην νέα Βουλή.

ζ. Άφησα τελευταία την πολυσυζητημένη «Χρυσή Αυγή», της οποίας η εκκωφαντική επιτυχία (από 0,29% εκτοξεύθηκε στο 7% περίπου με 21 έδρες!), προκάλεσε πλείστες όσες συζητήσεις. Είναι ένα φαινόμενο που προφανώς δεν μπορεί να αναλυθεί σε λίγες γραμμές.

Για τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής θα χρειαστεί μάλλον να επανέλθω με ένα νέο άρθρο, αλλά μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω από τώρα την ισοπέδωση της «Κοινωνικής Συμμαχίας» των Κατσέλη-Καστανίδη, που ...εξαερώθηκε εκλογικώς, αποδεικνύοντας ότι ο λαός μας μπορεί μεν να ξεχνάει εύκολα, αλλά δεν τρώει κουτόχορτο...

ΔΕΕ