Ευχές

Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος 2011

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ευχές και Μήνυμα Δημάρχου

Συνδημότισσες και Συνδημότες του νέου Δήμου Έδεσσας,

Αυτές τις Άγιες μέρες των εορτών, που η οικονομική κρίση τις κάνει δυστυχώς τόσο δύσκολες για όλους μας, αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, εκφράζοντας κάποιες σκέψεις μου σχετικά με την κατάσταση που παραλαμβάνουμε και τις προθέσεις μας να ανταποκριθούμε στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις σας για νοικοκύρεμα, για χρηστή και αξιοκρατική διοίκηση, καθώς και για ταχεία ανάπτυξη του Δήμου.

Η νέα Δημοτική Αρχή καλείται να αντιμετωπίσει μια σκληρή πραγματικότητα και να επιλύσει χρονίζοντα προβλήματα που τα ζούμε όλοι μας και υποφέρουμε καθημερινά. Αρχικός μας στόχος στην πορεία εφαρμογής του προγράμματός μας, αλλά και βασική προϋπόθεση για την περαιτέρω πορεία είναι ένας: Να έχει μια ξεκάθαρη ταμειακή κατάσταση, η οποία ακόμα είναι εντελώς ασαφής και ασφαλώς δεν έχει σχέση με ωραιοποιήσεις και ευχολόγια που οι απερχόμενοι εξακολουθούν να προβάλλουν και να διακηρύττουν.

Όπως τονίζουμε με κάθε ευκαιρία, ο νέος Δήμος έχει τεράστιες, αλλά  ανεκμετάλλευτες δυνατότητες, εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό και μεγάλες προοπτικές. Απαιτείται όμως σκληρή δουλειά και συνεχής προσπάθεια. Οι εποχές της μικροπολιτικής, της σπατάλης των τοπικών πόρων σε έργα βιτρίνας, της ασυδοσίας, των πρόχειρων λύσεων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας.

Είναι πεποίθησή μου ότι η πρόοδος του Δήμου μας δεν θα έρθει δώρο από την κεντρική κυβέρνηση, αλλά θα είναι το αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας, της επίπονης εργασίας, του αγώνα μας, της διάθεσης ανθρώπων με καινούριες ιδέες.

Συνδημότισσες και Συνδημότες,

Στο νέο αυτό ξεκίνημα σας θέλουμε δίπλα μας, να προσφέρετε τις γνώσεις σας, τις ικανότητές σας, την εμπειρία σας, τις ιδέες σας στην προσπάθεια αυτή και έτσι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να κερδίσουμε το στοίχημα για το καλό του τόπου μας.

Εύχομαι ολόψυχα υγεία, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, πρόοδο και να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα έρθουν καλλίτερες μέρες για όλους μας.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΔΕΣΣΑΣ

Δημήτρης Γιάννου

Χριστουγεννιάτικο

Χριστούγεννα στη σπηλιά

Ένα επίκαιρο διήγημα του Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δεν έριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωί ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κι έπιασε κι έριχνε βελονιαστό χιονόνερο.
Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. Το μέρος αυτό ήτανε άγριο κι έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. Το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].
Οι τσομπάνηδες καθόντανε μέσα σε μια σπηλιά που βρισκότανε παραμέσα και πιο ψηλά από τη μάντρα και που κοίταζε κατά τη νοτιά. Μεγάλη σπηλιά, με τρία - τέσσερα χωρίσματα, κι αψηλή ως τρία μπόγια. Τα ζωντανά σταλιάζανε κάτω από τις χαμηλές σάγιες, που έσκυβες για να μπεις μέσα. Σωροί από κοπριά στεκόντανε εδώ κι εκεί, και βγάζανε μια σπιρτόζα μυρουδιά. Χάμω, το χώμα ήτανε σκουπισμένο και καθαρό, γιατί οι τσομπάνηδες ήτανε μερακλήδες, και βάζανε τα παιδιά και σκουπίζανε ταχτικά με κάτι σκούπες κανωμένες από αστοιβιές.
Αρχιτσέλιγκας ήτανε ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, ένας άνθρωπος μισάγριος, γεννημένος ανάμεσα στα γίδια και στα πρόβατα. Ήτανε μαύρος, μαλλιαρός, με γένεια μαύρα κόρακας, σγουρά και σφιχτά σαν του κριαριού. Φορούσε σαλβάρια κοντά ως το γόνατο, σελάχι στη μέση του, ζουνάρι πλατύ, βαριά τζεσμέδια στα ποδάρια του. το κεφάλι του το είχε τυλιγμένο μ' ένα μεγάλο μαντίλι σαν σαρίκι, κι οι μαρχαμάδες [= τα κρόσια] κρεμόντανε στο πρόσωπό του. Αρχαίος άνθρωπος!
Είχε δυο παραγιούς, τον Αλέξη και τον Δυσσέα, δυο παλληκαρόπουλα ως είκοσι χρονών. Είχε και τρία παιδιά, που τους βοηθούσανε στ' άρμεγμα και κοιτάζανε το μαντρί να 'ναι καθαρό. Αυτές οι έξι ψυχές εζούσανε σε κείνο το μέρος, κρυφά από τον Θεό. Ανάρια βλέπανε άνθρωπο.
Η σπηλιά ήτανε καπνισμένη κι ο βράχος είχε μαυρίσει ως απάνω από την καπνιά που έβγαινε από το στόμα της σπηλιάς. Εκεί μέσα είχανε τα γιατάκια τους, σαν μεντέρια, στρωμένα με προβιές. Στους τοίχους της σπηλιάς είχανε μπήξει παλούκια μέσα στις σκισμάδες του βράχου, και κρεμόντανε καρδάρες, τυροβόλια, μαγιές, τουφέκια και μαχαίρια, λες κι ήτανε λημέρι των ληστών. Απ' έξω φυλάγανε οι σκύλοι, όλοι άγριοι σαν λύκοι.
Η ακροθαλασσιά βρισκότανε ως ένα τσιγάρο απόσταση από τη μάντρα. Ήτανε έρημη, κι άλλο δεν ακουγότανε εκεί πέρα παρά μοναχά ο αγκομαχητός του πελάγου, μέρα - νύχτα. Με τον βοριά απάγκιαζε, και καμιά φορά πόδιζε κανένα καΐκι. Αλλιώς δεν έβλεπες βάρκα πουθενά. Από το μαντρί αγνάντευε κανένας το πέλαγο ανάμεσα στα δέντρα, και το μάτι ξεχώριζε καθαρά τα βουνά της Μυτιλήνης.
Την παραμονή τα Χριστούγεννα, είπαμε πως ο καιρός χάλασε, κι άρχισε να πέφτει χιονόνερο. Οι τσομπάνηδες είχανε μαζευτεί στη σπηλιά κι ανάψανε μια μεγάλη φωτιά και κουβεντιάζανε. Τα παιδιά είχανε σφάξει δυο αρνιά και τα γδέρνανε. Ο Αλέξης έβαλε απάνω σ' ένα ράφι μυτζήθρες και τυρί ανάλατο μέσα στα τυροβόλια, αγίζι και γιαούρτι. Ο Δυσσέας είχε μια παλιά Σύνοψη, κι επειδή γνώριζε λίγο από ψαλτικά κι ήξερε και πέντε γράμματα, διάβαζε τις Κυριακάδες κι όποτε ήτανε γιορτή κανένα τροπάρι και λιγοστά από τον Εξάψαλμο. Εκείνη την ώρα φυλλομετρούσε τη Σύνοψη, για να δει τι γράμματα ήτανε να πει.
Θά 'τανε ώρα Εσπερινού. Κείνη την ώρα ακούσανε κάτι τουφεκιές. Καταλάβανε πως θα 'τανε τίποτα κυνηγοί. Το ένα παιδί, που είχε πάγει να φέρει ξύλα με τον γάιδαρο, είπε πως το πρωί είχε ακούσει τουφεκιές κατά την από μέσα θάλασσα, κατά την Άγια-Παρασκευή. Οι σκύλοι πιάσανε και γαβγίζανε όλοι μαζί και πεταχτήκανε όξω από τη μάντρα.
Σε λίγο φανερωθήκανε από πάνω από τη σπηλιά δυο άνθρωποι με τουφέκια, και φωνάζανε τους τσομπάνηδες να μαζέψουνε τα σκυλιά, που χυμήξανε απάνω τους. Ο Σκούρης άφησε τους ανθρώπους κι άρπαξε ένα από τα ζαγάρια που 'χανε οι κυνηγοί και το ξετίναζε να το πνίξει. Ο κυνηγός έρριξε απάνου του, και τα σκάγια τον πόνεσανε και γύρισε πίσω, μαζί με τ' άλλα μαντρόσκυλα, που πηγαίνανε πισώδρομα όσο κατεβαίνανε οι κυνηγοί. Τέλος πάντων, εβγήκε ο Μπαρμπάκος με τους άλλους και πιάσανε τον Σκούρη και τον δέσανε, διώξανε και τ' άλλα σκυλιά.
«Ώρα καλή, βρε παιδιά!» φώναξε ο Παναγής ο Καρδαμίτσας, ζωσμένος με τα φυσεγκλίκια, με το ταγάρι γεμάτο πουλιά.
Ο άλλος, που ήτανε μαζί του, ήτανε ο γιος του ο Δημητρός.
«Πολλά τα έτη!» αποκριθήκανε ο Μπαρμπάκος κι η συντροφιά του. «Καλώς ορίσατε!»
Τους πήγανε στη σπηλιά.
«Μωρέ, τ' είν' εδώ; Παλάτι! Παλάτι με βασιλοπούλες!» είπε ο μπάρμπα-Παναγής, δείχνοντας τις μυτζήθρες που αχνίζανε.
Τους βάλανε να καθίσουνε, τους κάνανε καφέ. Οι κυνηγοί είχανε κονιάκι. Κεραστήκανε.
«Βρε αδερφέ», έλεγε ο μπάρμπα-Παναγής, «ποιος να το 'λεγε, χρονιάρα μέρα, πως θα κάνουμε Χριστούγεννα στο σπήλαιο που εγεννήθη ο Χριστός! Εχτές περάσαμε στην Άγια - Παρασκευή, να κυνηγήσουμε λίγο. Ε, δικός μας είναι ο ηγούμενος, κοιμηθήκαμε στο μοναστήρι, και σήμερα την αυγή βγήκαμε στο κυνήγι. Βλέποντας πως φουρτούνιασε ο καιρός, είπαμε πως δε θα μπορέσουμε να περάσουμε το μπουγάζι με τη σαπιόβαρκα του μπάρμπα-Μανώλη του Βασιλέ. Κι επειδή ξέραμε απ' άλλη φορά το μαντρί, και με το κυνήγι πέσαμε σε τούτα τα σύνορα, είπαμε να 'ρθουμε στ' αρχοντικό σας... Μωρέ, τι σκύλο έχετε; Αυτό είναι θηρίο, ασλάνι και καπλάνι! Μπρε, μπρε, μπρε! Το ζαγάρι το πετσόκοψε! Για κοίταξε τι χάλια το 'κανε!»
Και γύρισε σε μια γωνιά της σπηλιάς, που κλαψούριζε το σκυλί κι έτρεμε σαν θερμιασμένο. «Έλα δω, Φλοξ! Φλοξ!». Μα η Φλοξ από την τρομάρα της τρύπωνε πιο βαθιά.
Άμα ήπιανε δυο-τρία κονιακάκια, ο μπάρμπα-Παναγής άρχισε να μασά τα μουστάκια του, και στο τέλος έπιασε να τραγουδά:
Καλήν εσπέραν, άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στ' αρχοντικό σας.
Ύστερα ο Δυσσέας έψαλε το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Εκείνη την ώρα ακούσανε πάλι τα σκυλιά να γαβγίζουνε. Στείλανε τα παιδιά να δούνε τι είναι. Ο αγέρας είχε μπουρινιάσει κ' έριχνε παγωμένο νερό. Κρύο τάντανο! Σε λίγο πάψανε τα σκυλιά, και γυρίσανε πίσω τα παιδιά. Από πίσω τους μπήκανε στη σπηλιά τρεις άντρες, που φαινόντανε πως ήτανε θαλασσινοί, και δυο καλόγεροι, βρεμένοι όλοι και ξυλιασμένοι απ' το κρύο. Τους καλωσορίσανε, τους βάλανε και καθήσανε.
Μόλις πήγε κοντά στη φωτιά ο πρώτος, ο καπετάνιος, τον γνώρισε ο Μπαρμπάκος κι έβγαλε μια χαρούμενη φωνή. Ήτανε ο καπετάν-Κωσταντής ο Μπιλικτσής, που ταξίδευε στην Πόλη. Είχε περάσει κι άλλη φορά από τη Σκρόφα, κι είχανε δέσει φιλία με τον Μπαρμπάκο, που δεν ήξερε τι περιποίηση να τους κάνει. Οι άλλοι δυο ήτανε γεμιτζήδες κι αυτοί, άνθρωποι του καϊκιού του.
Ο ένας από τους καλόγερους, ένας σωματώδης με μαύρα γένεια, ομορφάνθρωπος, ήτανε ο πάτερ-Σιλβέστρος Κουκουτός, καλογερόπαπας. Ο άλλος ήτανε λιγνός, με λίγες ανάριες τρίχες στο πηγούνι, σαν τον Άγιο Γιάννη τον Καλυβίτη. Τον λέγανε Αρσένιο Σγουρή.
Ο καπετάν-Κωσταντής ερχότανε από την Πόλη και πήρε στο καΐκι τον πάτερ-Σίλβεστρο, που είχε πάγει στην Πόλη από τ' Άγιον Όρος για ελέη, κι ήθελε να κάνει Χριστούγεννα στην πατρίδα του. Ο πάτερ-Αρσένιος είχε ταξιδέψει μαζί του από τη Μονή του Παντοκράτορας στο Όρος, κι ήτανε από τη Θεσσαλία.
Ταξιδέψανε καλά. Μα σαν καβατζάρανε τον Κάβο-Μπαμπά, ο αγέρας μπουρίνιασε, κι όλη τη μέρα αρμενίζανε με μουδαρισμένα πανιά και με τον στάντζο, ως που φτάξανε κατά το βράδυ απ' έξω από το Ταλιάνι. Ο καιρός σκύλιαξε κι ο καπετάνιος δεν μπόρεσε να 'μπει στο μπουγάζι, να κάνουνε Χριστούγεννα στην πατρίδα.
Αποφάσισε λοιπόν να ποδίσει, και πήγε και φουντάρισε στ' απάγκειο, πίσω από έναν μικρόν κάβο, από κάτω από το μαντρί. Κι επειδή θυμήθηκε τον φίλο του τον Μπαρμπάκο, πήρε τους γέροντες και τους δυο άλλους νοματέους και τραβήξανε για το αγίλι [=μαντρί]. Στο τσερνίκι είχανε αφήσει τον μπαρμπ' - Απόστολο με τον μούτσο. Σαν είδανε πως στη σπηλιά βρισκότανε κι ο κυρ-Παναγής με τον κυρ-Δημητρό, γίνηκε μεγάλη χαρά και φασαρία.
«Μωρέ να δεις», έλεγε ο κυρ-Παναγής, «τώρα ψέλναμε το τροπάρι, κι απάνω που λέγαμε «εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο...», φτάξατε κι εσείς οι μάγοι με τα δώρα! Γιατί βλέπω μια νταμιζάνα κρασί, βλέπω λακέρδα, βλέπω χαβιάρια, βλέπω παξιμάδια, μπακλαβάδες, «σμύρναν, χρυσόν και λίβανον»! Χα! Χα! Χα!» — γελούσε δυνατά ο κυρ-Παναγής, μισομεθυσμένος και ψευδίζοντας, και χάιδευε την κοιλιά του, γιατί ήτανε καλοφαγάς.
Στο μεταξύ ο πάτερ - Αρσένιος ο Σγουρής ζωντάνεψε ο καημένος, κι είπε σιγανά χαμογελώντας και τρίζοντας τα χέρια του:
«Δόξα σοι ο Θεός, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, που μας ελύτρωσες εκ του κλύδωνος!» κι έκανε τον σταυρό του.
Ο πάτερ - Σίλβεστρος είπε να σηκωθούνε όρθιοι, κι είπε λίγες ευχές, το «Χριστός γεννάται», κι ύστερα με τη βροντερή φωνή του έψαλε: «Μεγάλυνον, ψυχή μου, την τιμιωτέραν και ενδοξοτέραν των άνω στρατευμάτων. Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον. Ουρανόν το σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν».
Ύστερα καθήσανε στο τραπέζι. Τέτοιο τραπέζι βλογημένο και χαρούμενο δεν έγινε σε κανένα παλάτι. Τρώγανε και ψέλνανε. Και του πουλιού το γάλα είχε απάνω, από τα μοσκοβολημένα τ' αρνιά, τα τυριά, τα μανούρια, τις μυτζήθρες, τις μπεκάτσες και τ' άλλα πουλιά του κυνηγιού, ως τη λακέρδα και τ' άλλα τα πολίτικα που φέρανε οι θαλασσινοί, καθώς και κρασί μπρούσικο.
Όξω φυσομανούσε ο χιονιάς, και βογγούσανε τα δέντρα κι η θάλασσα από μακριά. Ανάμεσα στα βουΐσματα ακουγόντανε και τα κουδούνια από τα ζωντανά που αναχαράζανε. Μέσα από τη σπηλιά έβγαινε η κόκκινη αντιφεγγιά της φωτιάς μαζί με τις ψαλμωδίες και με τις χαρούμενες φωνές. Κι ο κυρ-Παναγής έκλεβε κάπου-κάπου λίγον ύπνο, ρουχάλιζε λιγάκι κι ύστερα ξυπνούσε κι έψελνε μαζί με τη συνοδεία.
Αληθινά, από τη Γέννηση του Χριστού δεν έλειπε τίποτα. Όλα υπήρχανε: το σπήλαιο, οι ποιμένες, οι μάγοι με τα δώρα, κι ο ίδιος ο Χριστός ήτανε παρών με τους δύο μαθητές του, που ευλογούσανε «την βρώσιν και την πόσιν».

Χρόνια Πολλά!

Εύχομαι σε όλες τις συνδημότισσες και τους συνδημότες ΥΓΕΙΑ, Προσωπική και Οικογενειακή ΕΥΤΥΧΙΑ και να μη χάνουν την ελπίδα και την πίστη τους για ένα καλύτερο ΜΕΛΛΟΝ του τόπου μας.

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Ορκωμοσία νέου Δημοτικού Συμβουλίου

Δελτίο Τύπου

Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ξενοδοχείου ΞΕΝΙΑ στην Έδεσσα, μετά από πρόσκληση του νεοεκλεγέντος Δημάρχου κ. Δημήτρη Γιάννου, συγκέντρωση όλων των συμμετασχόντων στον Συνδυασμό (εκλεγμένων και μη) για ενημέρωση και συζήτηση, εν όψει της ανάληψης των καθηκόντων του νέου Δημοτικού Συμβουλίου από τις 2 Ιανουαρίου 2011.

Η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή, όπως και η διάχυτη διάθεση για προσφορά μεταξύ των παρευρισκομένων, ώστε να υπάρξει μια πραγματικά καινούρια αρχή στα δημοτικά πράγματα του νέου «καλλικρατικού» Δήμου.

Στην εισήγησή του ο κ. Γιάννου ξεκίνησε με ορισμένες γενικές τοποθετήσεις για το πνεύμα «νοικοκυρέματος» που πρέπει να επικρατήσει στον Δήμο, για την ανάγκη αξιοποίησης όλων των μελών του Συνδυασμού, μια και όπως τόνισε «δεν περισσεύει κανείς», για την σκληρή δουλειά που απαιτείται για να ξαναστηθεί ο Δήμος στα πόδια του. Στην συνέχεια ενημέρωσε για την τραγική οικονομική κατάσταση του Δήμου, όπως εμφανίζουν «τα πρώτα στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση μας, χωρίς ακόμη να υπάρχει πλήρης εικόνα, που ασφαλώς θα είναι δυσμενέστερη, καθώς ολοένα και παρουσιάζονται νέοι πιστωτές με οικονομικές απαιτήσεις από τον Δήμο. Η έλλειψη ρευστότητας είναι τόσο μεγάλη ώστε κινδυνεύει να ακυρωθεί η ρύθμιση των χρεών του Δήμου προς το ΙΚΑ λόγω αδυναμίας πληρωμής των δόσεων», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Γιάννου και προς επιβεβαίωση των όσων περιέγραψε, ανέφερε ενδεικτικά την περίπτωση Δημοτικού Σχολείου, που έκλεισε λόγω έλλειψης πετρελαίου για την θέρμανση του κτιρίου. «Με λίγα λόγια, αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση οικονομικής κατάρρευσης και εδώ πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος μας και την προσοχή μας» συνέχισε ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος, αναφέροντας παράλληλα και ορισμένες ενέργειες που ξεκίνησαν ήδη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά και για την πλήρη καταγραφή της υφισταμένης κατάστασης, ολοκληρώνοντας την εισήγησή του.

Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με προτάσεις, σκέψεις, ερωτήσεις εκ μέρους των παρευρισκομένων, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ένας ιδιαίτερα γόνιμος και εποικοδομητικός διάλογος. Χαρακτηριστικές ήταν και οι δηκτικές παρατηρήσεις που ακούστηκαν για τα προεκλογικά συνθήματα περί «εμπειρίας, σοβαρότητας και γνώσης των προβλημάτων από θέση ευθύνης» του απερχομένου Δημάρχου, που όπως  αποκαλύπτεται σταδιακά, δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την θλιβερή πραγματικότητα της κακοδιαχείρισης του Δήμου.

Είναι πάντως γεγονός ότι οι αρνητικές διαπιστώσεις δεν μείωσαν την θέληση για δουλειά και συμμετοχή στον αγώνα για την ανασυγκρότηση της πόλης, στον οποίον όλες και όλοι ανεξαιρέτως δήλωσαν «παρούσες» και «παρόντες».

Από το Γραφείο Τύπου



Ημερίδα Συλλόγου "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας"

(Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Διημερίδα στην Έδεσσα

Πρόγραμμα

(Κλικ στην κάθε εικόνα για μεγέθυνση)

Σκοπιανές παλαβομάρες

Η αποθέωση της κιτσαρίας...

Η φαρσοκωμωδία των Σκοπιανών

με τους Χούνζα, συνεχίζεται...

Μπορεί οι υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες να εκπληρώνουν σιγά σιγά, η μια μετά την άλλη, τα Ευρω-Ατλαντικά τους όνειρα και τα Σκόπια να μένουν συνέχεια απέξω, όμως αυτό δεν φαίνεται να πολυσκοτίζει την Σωβινιστική Κυβέρνηση Γκρούεφσκι.

Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, η κυβέρνηση Γκρούεφσκι σχεδιάζει να παραχωρήσει γη σε μέλη της Βασιλικής Οικογένειας των Χούνζα του Πακιστάν, τους οποίους οι Σκοπιανοί έχουν βαφτίσει “απευθείας απόγονους” του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έτσι ώστε να φτιάξουν το παλάτι τους.

Θυμίζουμε ότι το 2008 η επίσκεψη στα Σκόπια του πρίγκηπα των Χούνζα, Μιρ Γκανζαφάρ Αλί Καν, είχε προκαλέσει το γέλιο σε όλον τον κόσμο, όταν στο αεροδρόμιο των Σκοπίων έγιναν δεκτοί από ομάδα Σλάβων, ντυμένων με κιτς στολές αρχαίων Μακεδόνων και ασπίδες με τον ήλιο της Βεργίνας.  

Σημερινά σχετικά δημοσιεύματα, όπως αυτό της Ντνέβνικ,  είναι ιδιαίτερα επικριτικά για την Σκοπιανή Κυβέρνηση. “Εάν έχουμε τρελαθεί, πως και δεν νιώθει ο Πρίγκηπας Γκαζανφάρ, ανόητος ώστε να παίζει τον κεντρικό ρόλο στην αρχαία μας Φαρσοκωμωδία;”, παρατηρεί ο αρθρογράφος. Και καταλήγει, “ίσως τελικά δεν περιοριζόμαστε μόνο στην δική μας  ανοησία.”

Πηγή: http://history-of-macedonia.com/wordpress/2010/12/07/skopianoi-hunza-kala-kratei/

Σχόλιο από το ιστολόγιο http://taxalia.blogspot.com/2010/12/blog-post_4835.html :

"...και τώρα διαβάστε αυτό από την ίδια εφημερίδα:

Μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη FYROM

Δεκάδες χιλιάδες οπαδοί του αντιπολιτευόμενου σοσιαλιστικού κόμματος της ΠΓΔΜ, διαδήλωσαν χθες εναντίον της κυβέρνησης Γκρούεφσκι, ζητώντα πρόωρες εκλογές.

Ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος SDSM, Μπράνκο Τσερβένκοσφσκι, κατηγόρησε τον Γκρούεφσκι για νεποτισμό, διαφθορά, οικονομική αποτυχία και αδυναμία να εντάξει τη χώρα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ".

Φαίνεται πώς οι παλιοί σύμμαχοι (στις ΗΠΑ) του Γκρούεφσκι έκαναν τη δουλειά τους και τώρα τον πετάνε σαν στυμένη λεμονόκουπα. Εδώ στο taxalia βάζουμε στοίχημα ότι σε λιγότερο από 6 μήνες, η κυβέρνηση Γκρούεσκι θα πέσει και θα ανέβουν οι ...σοσιαλιστές, με μεγάλη πλειοψηφία.

Αυτό υπαγορεύουν τα Αμερικανικά συμφέροντα και κανένας λαός στον κόσμο δεν μπορεί να αντισταθεί στην προπαγάνδα. Ήδη τα ΜΜΕ των Σκοπίων, που αποκαλούσαν προδότη και διεφθαρμένο τον σοσιαλιστή Μπράνκο, τώρα αρχίζουν σιγά σιγά να τον ανεβάζουν και να χτυπάνε τον Γκρούεφσκι, τον οποίο έβγαλαν ως πολέμιο της διαφθοράς!  Τώρα τον λένε διεφθαρμένο...

Κλασικές Αμερικανιές...
Προπαγάνδα χωρίς έλεος με τη βοήθεια του πράσινου Θεού (dollars), για να καταλαβαίνετε το ρόλο των ΜΜΕ σε κάθε (Αμερικανόδουλη) χώρα. Τα ίδια ΜΜΕ που μιλάνε σήμερα για "φαρσοκωμωδία" είχαν Θεοποιήσει την αλυτρωτική πολιτική Γκρούεφσκι. Σε λίγο οι φανατικοί οπαδοί του Γκρούεφσκι στην Ελλάδα, οι "ταμπελάκηδες" της συμμαχίας των πρόθυμων, που μας αποκαλούσαν "Μακεδονομάχους" κ.λ.π. θα γίνουν πιό ...υπερπατριώτες από μας. Η Αμερικανική πρεσβεία σάλπισε: "τέλος ο Γρούγιος"!
Λαμόγια!

Μήπως είστε Εθνικιστής;

Μήπως εἶστε ἐθνικιστής;

Τό ἀνωτέρω γελοῖο ἐρώτημα τό ἔχουμε πολλάκις ἀπαντήσει, ἔμμεσα ἤ ἄμεσα, ἀλλά ἡ προεκλογική ἐκστρατεία τό ἔφερε πάλι μιά δυό φορές μπροστά μας. Ἔτσι, κι ἐπειδή δέν ἔχουμε πάντοτε τήν εὐχέρεια νά ἀπαντήσουμε ὅπως πρέπει, παραθέτουμε κατωτέρω ἕναν διάλογο πού συνοψίζει στό περίπου τήν ἀπάντησή μας.

- Μήπως εἶστε ἐθνικιστής;

- Γιά νά κάνω διάλογο μαζί σας χρειάζομαι μερικές πληροφορίες, ποιός ρωτάει. Ρωτάει ἕνας ἄσχετος; Ἕνα λαμόγιο; Ἤ ἕνας κρετίνος; Γιατί ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων πού νά τήν ἀπασχολεῖ τό ἐρώτημα αὐτό ΔΕΝ ὑπάρχει. Γιά νά ἀπαντήσω λοιπόν κατάλληλα πρέπει νά ξέρω τό πνεῦμα τῆς ἐρώτησης. Λοιπόν; Εἶστε κάποιο ἀπό τά σιχαμένα τρωκτικά πού ψάχνουν τρόπους νά ἐξουδετερώσουν τούς ἐπικριτές τους; Κάποιος ἀπό τούς ΗΠΑνθρωπους πού ποινικοποιοῦν τήν ἀντίσταση τῶν λαῶν καί τήν ἐλεύθερη σκέψη; Ἕνας ἠλίθιος πού τοῦ εἶπαν κάτι καί τό ἀναπαράγει; Ἤ κάποιος πού ἁπλῶς ἄκουσε μιά φήμη καί ρωτάει ὄντως γιά νά μάθει;

- ...

- Ὡραῖα, ἄς πάρουμε τήν καλή περίπτωση, πώς εἶστε μόνον ἕνας ἄσχετος. Θέλω τώρα νά μοῦ πεῖτε τί σημαίνει ἤ τί ἐννοεῖτε μέ τή λέξη «ἐθνικισμός». Γιατί ἄν τό ταυτίζουμε μέ τήν ἀγάπη γιά τό ἔθνος καί τή σχέση οἰκειότητας μέ τήν πατρίδα μας, ναί εἶμαι ἐθνικιστής. Ἄν τό μπερδεύετε μέ θεωρίες γιά «ΕΛ», μέ ναζιστικά ἀπολειφάδια καί αὐταρχικά καθεστῶτα, προφανῶς καί αὐτονοήτως δέν ἔχω καμμία σχέση καί τό ἐρώτημα μέ προσβάλλει.

- Ναί, ἀλλά αὐτή ἡ ἀγάπη γιά τό ἔθνος δέν εἶναι πού φέρνει τόν ἐθνοκεντρισμό, τήν ἀπόρριψη τοῦ Ἄλλου, τήν ξενοφοβία καί τόν ρατσισμό;

- Μέ τή λογική ὅτι ἡ τροφή φέρνει τήν παχυσαρκία καί αὐτή μετά τά ἐμφράγματα κι αὐτά μετά τόν θάνατο, δέν συμφωνῶ. Ἄν ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι μή τρώγοντας θά ζήσετε αἰώνια, δικαίωμά σας.

- Μά ὁ ἐθνικισμός ἔφερε τόσα κακά, τόσους πολέμους...

- Τούς πολέμους δέν τούς φέρνει ὁ ἐθνικισμός, γιατί δέν εἶναι τά ἔθνη πού κυβερνᾶνε. Τά καθεστῶτα ἴσως χρησιμοποιοῦν ἐθνικές ἰδέες ἤ συνθήματα γιά νά κινητοποιήσουν πολεμικά τούς λαούς ὅμως οἱ αἰτίες εἶναι ἄλλες. Ἡ ἀντίληψη σήμερα, δυό αἰῶνες μετά τόν Μάρξ καί 2,5 χιλιετίες μετά τόν Θουκυδίδη, ὅτι οἱ ἐθνικισμοί παράγουν πολέμους δέν εἶναι οὔτε γιά Ἀβορίγινες μέ Ἀλτσχάιμερ.

- Ἡ ἀντίληψη γιά τήν ἀνωτερότητα τῆς καταγωγῆς μας δέν εἶναι ἡ μήτρα γιά ἀντιπαραθέσεις καί στερεότυπα.

- Ἐσεῖς ἀγαπᾶτε τή μάνα σας;

- Φυσικά.

- Νά συμπεράνω λοιπόν ὅτι θεωρεῖτε τίς μάνες τῶν ἀλλωνῶν πουτάνες. Ὅτι ἔτσι κρύβετε μιάν ἀνομολόγητη ἀπόρριψη ὅλων τῶν ἄλλων μανάδων καί κατά βάθος θέλετε νά τίς ξεπαστρέψετε;

-......

- Καί τί θά κάνατε ἄν εἴχατε τή μάνα σας στό νοσοκομεῖο καί ἀκούγατε διαρκῶς τίς χειρότερες συκοφαντίες γι'αὐτήν καί μάλιστα ἀπό ἐκείνους πού τήν ἔστειλαν στό νοσοκομεῖο; Τί θά λέγατε ἄν τά ἴδια τ' ἀδέρφια σας συμφωνοῦσαν πώς «ἐντάξει, δέν εἶναι καί τέλεια ἡ μάνα μας ἔχει κάνει τόσα λάθη στή ζωή της», καί νά λέγονται ὅλα αὐτά πάνω ἀπό τό κρεββάτι ὅπου ἐκείνη θά ἔδινε μάχη ζωῆς καί θανάτου;

- Ὅλοι δέν εἴμαστε πατριῶτες; Ὑπάρχει τρόπος νά μετρηθεῖ ὁ πατριωτισμός τοῦ καθενός;

- Φυσικά καί ΔΕΝ εἴμαστε ὅλοι τό ἴδιο πατριῶτες, ὅπως δέν ἦταν ὁ Ἐφιάλτης μέ τόν Λεωνίδα ἤ ὁ Πήλιος Γούσης μέ τόν μοναχό Σαμουήλ. Ὅλοι εἴμαστε τό ἴδιο ἔντιμοι, τό ἴδιο εὐαίσθητοι, τό ἴδιο ὀξύνοες; Πῶς θά εἴμαστε τό ἴδιο πατριῶτες; Ὁ πατριωτισμός τοῦ καθενός μετρᾶται ἀπό τίς πράξεις του.

- Ὅμως τό φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ εἶναι διεθνές, δέν εἶναι μόνον ἑλληνικό.

- Διεθνής εἶναι ἡ προπαγάνδα τῶν ἀφεντικῶν κατά τῶν συνεκτικῶν ἐθνῶν. Ποιός καταγγέλει τόν ἐθνικισμό τῶν ἀμερικανῶν πού συνοδεύει τόν αἱμοποτικό ἰμπεριαλισμό τους ἤ ποιός τολμάει νά καταδικάσει τόν ρατσιστικό ἐθνικισμό τῶν ἰσραηλινῶν; Τό μόνο πού ξέρουν οἱ γελοῖοι τζουτζέδες τῶν ΜΚΟ καί τῶν ΜΜΕ εἶναι νά καταδικάζουν τούς ἕρμους τούς Ἕλληνες πού δέν ἔχουν ἴχνος ξένου αἵματος στά χέρια τους μά καί δέν συναινοῦν στή διάλυση τῆς πατρίδας τους. Σ’ αὐτούς λοιπόν πετᾶνε τίς γνωστές ρετσινιές γιά «ἀντιαμερικανισμό» κι «ἀντισημιτισμό».

- Ἄρα νά συμπεράνω ὅτι θεωρεῖτε τόν ἑαυτό σας πατριώτη.

- Ὄχι, ἁπλῶς θέλω νά πιστεύω ὅτι δέν εἶμαι ἠλίθιος καί προσπαθῶ νά μήν γίνω διαπλεκόμενος. Ὅποιος διαθέτει κοινόν νοῦ καί εἰλικρίνεια δέν χρειάζεται ταμπέλες, πόσο μᾶλλον γιά τά αὐτονόητα. Ὅσο γιά τούς κακόπιστους, τούς ἔχω γραμμένους ἐκεῖ πού τούς ἀξίζει.

Πηγή: http://antifonitis.gr/online/wp-content/uploads/2010/12/307.pdf

 

Το νέο Δημοτικό Συμβούλιο

Μετά τις εκλογές της 14ης Νοεμβρίου η σύνθεση του νέου Δημοτικού Συμβουλίου της Έδεσσας έχει ως εξής: 

ΔΗΜΑΡΧΟΣ Δημήτρης Γιάννου  
"ΕΔΕΣΣΑ-ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑ"  (ΕΔΡΕΣ 16)

ΔΕ ΕΔΕΣΣΑΣ
1.Φαρμούζης Δημήτρης
2.Πριβαρτιτσάνης Πέτρος
3.Γιώγας Δημήτρης
4.Μουράτογλου Γιάννης
5.Γκιούρος Φίλιππος
6.Ζδρου Αικατερίνη
7.Γιόντης Τραϊανός
8.Ταμβίσκου Ευτυχία
9.Κατσάρα-Βλάχου Μαρία
10.Πέτκος Χρήστος
11.Ρουμελιώτης Γιώργος
12.Ζαΐφης Χρήστος
13.Τσιβόγλου Χρήστος
14.Ιατρίδου-Βλαδίκα Αναστασία

ΔΕ ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ
15.Βερυκούκης Χρήστος
16.Κωστίδης Γεώργιος  

" Έδεσσα-Πρωτεύουσα Πόλη" (ΕΔΡΕΣ 10)                   
1.Σόντρας Γιάννης 

ΔΕ ΕΔΕΣΣΑΣ 
2.Ποτίρης Δημήτρης
3.Δασκάλου Τάκος
4.Σίπκας Γιώργος
5.Τσεπκεντζής Γιάννης
6.Βάλτσης Δημήτρης
7.Μπέλμπας Μιχάλης
8.Μπογδάνης Γιάννης

ΔΕ ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ
9.Κάρτας Αθανάσιος
10.Καραμήτσος Πέτρος 

"Λαϊκή Συσπείρωση Έδεσσας-Βεγορίτιδας" (ΕΔΡΑ 1)
1.Φουνταλής Μιχάλης

Για τον Καλλικράτη

Αλλαγές στη δομή της διοίκησης του Ελληνικού Κράτους

Με τον Νόμο 2539/1997 (Νόμος Καποδίστρια) καταργήθηκαν οι κοινότητες υποχρεωτικά και συνενώθηκαν σε ευρύτερους Δήμους. Η κοινότητα καταργήθηκε και σε επίπεδο ορολογίας και μετατράπηκε σε «δημοτικό διαμέρισμα» και αργότερα σε «τοπικό διαμέρισμα». Οι νέοι Δήμοι που προέκυψαν ονομάστηκαν Καποδιστριακοί Δήμοι και ήταν συνολικά 1.034. Με την ψήφιση του Νόμου 3852/2010 (Νόμος Καλλικράτη) επήλθαν σημαντικές αλλαγές στον διοικητικό και στον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας μας. Οι Δήμοι από 1034 έχουν συρρικνωθεί σε 325. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες συγκροτούν τον πρώτο και δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης και ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας αποτελούν θεμελιώδη θεσμό του δημόσιου βίου των Ελλήνων.

Συγκρότηση Δήμων

Οι Δήμοι είναι αυτοδιοικούμενα κατά τόπο νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και αποτελούν τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα τοπικά διαμερίσματα που ορίζονται από τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, (ν. 3463/2006 (Κ.Δ.Κ.) (ΦΕΚ 114 Α΄), μετονομάζονται σε τοπικές κοινότητες, εφόσον έχουν πληθυσμό έως και 2.000 κατοίκους και σε δημοτικές κοινότητες εφόσον έχουν πληθυσμό μεγαλύτερο από 2.000 κατοίκους. Δημοτική κοινότητα συγκροτούν τα τοπικά διαμερίσματα νησιών που έχουν πληθυσμό άνω των χιλίων (1.000) κατοίκων. Επίσης, συγκροτούν δημοτική κοινότητα ανεξαρτήτως πληθυσμού πρώην κοινότητες ή τοπικά διαμερίσματα που εκτείνονται σε όλη την Περιφέρεια του νησιού και δεν αποτελούν δήμο σύμφωνα με το άρθρο 1.

Τα δημοτικά διαμερίσματα στα οποία διαιρούνται οι Δήμοι άνω των 100.000 κατοίκων μετονομάζονται σε δημοτικές κοινότητες.

Πληθυσμός μέχρι 2.000 κάτοικοι = Τοπική Κοινότητα
Πληθυσμός μεγαλύτερος των 2.000 κατοίκων = Δημοτική Κοινότητα
Δήμος = Τοπικές Κοινότητες + Δημοτικές Κοινότητες

Σύσταση και συγκρότηση Περιφερειών

Οι περιφέρειες είναι αυτοδιοικούμενα κατά τόπο νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και αποτελούν το δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης.

Πρώτος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης = Δήμος
Δεύτερος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης = Περιφέρεια

Οι περιφέρειες σχεδιάζουν, προγραμματίζουν και υλοποιούν πολιτικές σε περιφερειακό επίπεδο στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, σύμφωνα με τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη και τις εθνικές και ευρωπαϊκές πολιτικές. Οι Νομαρχίες ως διοικητικές-αυτοδιοικητικές δομές καταργήθηκαν και μετονομάστηκαν «περιφερειακές ενότητες» ενώ οι πρωτεύουσες των νομών ονομάζονται πλέον «πρωτεύουσες της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας».

Καποδίστριας = ΝομαρχίαΚαλλικράτης = Περιφερειακή ενότητα

Η αυτοτέλεια των Νομαρχιών καταργήθηκε, αφού υπήχθησαν όλες στις αντίστοιχες περιφέρειες. Με το σχέδιο Καλλικράτης συστήθηκαν οι εξής περιφέρειες:

Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Δράμας, Έβρου, Καβάλας, Ξάνθης και Ροδόπης. Έδρα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι η Κομοτηνή. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Πιερίας, Πέλλας, Σερρών και Χαλκιδικής. Έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας είναι η Θεσσαλονίκη. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Γρεβενών, Καστοριάς, Κοζάνης και Φλώρινας. Έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας είναι η Κοζάνη. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Ηπείρου, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Άρτας, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, και Πρεβέζης. Έδρα της Περιφέρειας Ηπείρου είναι τα Ιωάννινα. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Καρδίτσας, Λάρισας, Μαγνησίας και Τρικάλων. Έδρα της Περιφέρειας Θεσσαλίας είναι η Λάρισα. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Ζακύνθου, Κέρκυρας, Κεφαλληνίας και Λευκάδας. Έδρα της Περιφέρειας Ιονίων νήσων είναι η Κέρκυρα. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας. Ειδικά ο Δήμος Ιθάκης αποτελεί αυτοτελή περιφερειακή ενότητα.

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Ηλείας. Έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας είναι η Πάτρα. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Βοιωτίας, Ευβοίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδος και Φωκίδος. Έδρα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας είναι η Λαμία. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Αττικής, η οποία περιλαμβάνει το Νομό Αττικής. Έδρα της Περιφέρειας Αττικής είναι η Αθήνα.
Η περιφερειακή ενότητα Κεντρικού Τομέα Αθηνών περιλαμβάνει τους Δήμους Αθηναίων, Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας, Γαλατσίου, Ζωγράφου, Καισαριανής, Βύρωνος, Ηλιούπολης και Δάφνης – Υμηττού. Η περιφερειακή ενότητα Νοτίου Τομέα Αθηνών περιλαμβάνει τους Δήμους Γλυφάδας, Ελληνικού – Αργυρούπολης, Αλίμου, Νέας Σμύρνης, Μοσχάτου – Ταύρου, Καλλιθέας, Παλαιού Φαλήρου και Αγίου Δημητρίου.
Η περιφερειακή ενότητα Βορείου Τομέα Αθηνών περιλαμβάνει τους Δήμους Πεντέλης, Κηφισιάς, Μεταμορφώσεως, Πεύκης – Λυκόβρυσης, Αμαρουσίου, Ψυχικού – Φιλοθέης, Χολαργού – Παπάγου, Νέας Ιωνίας, Βριλησσίων, Αγ. Παρασκευής και Χαλανδρίου.
Η περιφερειακή ενότητα Δυτικού Τομέα Αθηνών περιλαμβάνει τους Δήμους Αιγάλεω, Περιστερίου, Πετρούπολης, Χαϊδαρίου, Αγίας Βαρβάρας, Ιλίου και Αγ. Αναργύρων – Καματερού.
Η περιφερειακή ενότητα Πειραιώς περιλαμβάνει τους Δήμους Πειραιώς, Κορυδαλλού, Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Κερατσινίου – Δραπετσώνας και Περάματος.
Η περιφερειακή ενότητα Νήσων περιλαμβάνει τους Δήμους Αίγινας, Τροιζηνίας, Κυθήρων, Αγκιστρίου, Σαλαμίνας, Σπετσών, Ύδρας και Πόρου.
Η περιφερειακή ενότητα Δυτικής Αττικής περιλαμβάνει τους Δήμους της νομαρχίας Δυτικής Αττικής. Η περιφερειακή ενότητα Ανατολικής Αττικής περιλαμβάνει τους Δήμους της νομαρχίας Ανατολικής Αττικής.

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας. Έδρα της Περιφέρειας Πελοποννήσου είναι η Τρίπολη. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Λέσβου, Σάμου και Χίου. Έδρα της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου είναι η Μυτιλήνη.
Περιφερειακή ενότητα Λέσβου που περιλαμβάνει το δήμο Λέσβου.
Περιφερειακή ενότητα Λήμνου που περιλαμβάνει το δήμο Λήμνου και το δήμο Αγίου Ευστρατίου. Περιφερειακή ενότητα Χίου με έδρα τη Χίο που περιλαμβάνει το δήμο Χίου, το δήμο Ψαρών και το δήμο Οινουσσών.
Περιφερειακή ενότητα Σάμου που περιλαμβάνει το δήμο Σάμου
Περιφερειακή ενότητα Ικαρίας που περιλαμβάνει τους Δήμους Ικαρίας και Φούρνων.

Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Κυκλάδων και Δωδεκανήσου. Έδρα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου είναι η Ερμούπολη.
Περιφερειακή ενότητα Κω που περιλαμβάνει το δήμο Κω και το δήμο Νισύρου.
Περιφερειακή ενότητα Καρπάθου που περιλαμβάνει το δήμο Καρπάθου και το δήμο Κάσου.
Περιφερειακή ενότητα Καλύμνου που περιλαμβάνει το δήμο Καλυμνίων, το δήμο Αστυπάλαιας, το δήμο Λειψών, το δήμο Λέρου, το δήμο Πάτμου και το δήμο Αγαθονήσιου.
Περιφερειακή ενότητα Ρόδου που περιλαμβάνει το δήμο Ρόδου, το δήμο Σύμης, το δήμο Χάλκης, το δήμο Μεγίστης και το δήμο Τήλου.
Περιφερειακή ενότητα Σύρου που περιλαμβάνει το δήμο Σύρου – Ερμούπολης.
Περιφερειακή ενότητα Κέας –Κύθνου, που περιλαμβάνει το δήμο Κέας και το δήμο Κύθνου.
Περιφερειακή ενότητα Μήλου που περιλαμβάνει το δήμο Μήλου, το δήμο Κιμώλου, το δήμο Σέριφου και το δήμο Σίφνου.
Περιφερειακή ενότητα Πάρου που περιλαμβάνει το δήμο Πάρου και το δήμο Αντιπάρου.
Περιφερειακή ενότητα Νάξου που περιλαμβάνει το δήμο Νάξου και μικρών Κυκλάδων και το δήμο Αμοργού.
Περιφερειακή ενότητα Τήνου που περιλαμβάνει το δήμο Τήνου.
Περιφερειακή ενότητα Μυκόνου που περιλαμβάνει το δήμο Μυκόνου.
Περιφερειακή ενότητα που περιλαμβάνει το δήμο Άνδρου.
Περιφερειακή ενότητα Θήρας που περιλαμβάνει το δήμο Θήρας, το δήμο Ιητών, το δήμο Σίκινου, το δήμο Φολέγανδρου και το δήμο Ανάφης.

Η Περιφέρεια Κρήτης, η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Ηρακλείου, Λασιθίου, Ρεθύμνου και Χανίων. Έδρα της Περιφέρειας Κρήτης είναι το Ηράκλειο. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.

Περιφερειακές αρχές

Όργανα της Περιφέρειας είναι ο Περιφερειάρχης, οι Αντιπεριφερειάρχες, το Περιφερειακό συμβούλιο, η οικονομική επιτροπή και η εκτελεστική επιτροπή. Σε κάθε περιφέρεια τον Περιφερειάρχη επικουρούν Αντιπεριφερειάρχες που εκλέγονται άμεσα κατ’ αντιστοιχία προς τον αριθμό των περιφερειακών ενοτήτων και οι οποίοι δεν καταλαμβάνουν θέση περιφερειακού συμβούλου. Ο αριθμός των Αντιπεριφερειαρχών προσαυξάνεται κατά τρεις (3), με τη ρύθμιση της παραγράφου 1 του άρθρου 160 του νόμου. Ειδικά στις περιφέρειες Βορείου, Νοτίου Αιγαίου και Ιονίων Νήσων οι ανωτέρω αντιπεριφερειάρχες εκλέγονται ανά ένας σε κάθε νομό.

Καποδίστριας = ΝομάρχηςΚαλλικράτης = Αντιπεριφερειάρχης

Σύσταση Αποκεντρωμένης Διοίκησης

Συνιστώνται ως ενιαίες αποκεντρωμένες μονάδες διοίκησης του κράτους οι εξής Αποκεντρωμένες Διοικήσεις:

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, η οποία εκτείνεται στα όρια της Περιφέρειας Αττικής με έδρα την Αθήνα.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας, η οποία εκτείνεται στα όρια των Περιφερειών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λάρισα.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας, η οποία εκτείνεται στα όρια των Περιφερειών Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας με έδρα τα Ιωάννινα.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, η οποία εκτείνεται στα όρια των Περιφερειών Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου με έδρα την Πάτρα.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, η οποία εκτείνεται στα όρια των Περιφερειών Βορείου Αιγαίου και Νοτίου Αιγαίου με έδρα τον Πειραιά.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης, η οποία εκτείνεται στα όρια της Περιφέρειας Κρήτης με έδρα το Ηράκλειο.

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης, η οποία εκτείνεται στα όρια της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και Κεντρικής Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

Σε κάθε Αποκεντρωμένη Διοίκηση προΐσταται Γενικός Γραμματέας. Ο Γ.Γ. ασκεί τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα των 13 Περιφερειών. Για τα θέματα που αναφέρονται στην υπηρεσιακή του κατάσταση και τα καθήκοντά του εφαρμόζονται οι σχετικές διατάξεις του ν. 2503/1997 (ΦΕΚ 107 Α΄). Οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις συγκροτούνται ως ενιαίες μονάδες για τις αποκεντρωμένες υπηρεσίες του κράτους και ασκούν γενική αποφασιστική αρμοδιότητα στις κρατικές υποθέσεις της περιφέρειάς τους, σύμφωνα με το άρθρο 101 του Συντάγματος.

Καποδίστριας = Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας (διορισμένος)Καλλικράτης = Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (διορισμένος)

Καποδίστριας = Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας (διορισμένος)Καλλικράτης = Περιφερειάρχης (αιρετός)

Πηγή:
dkalaitzidis.host22.com/arthra.php?aid=2

Δημήτρης Θ. Καλαϊτζίδης
Γεωλόγος
Δρ. Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Γεωγραφίας

Αντίλογος στον "Καλλικράτη" (3)

ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ-ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Απ’ τα μέσα της δεκαετίας το ’80 ανοίγει μια συζήτηση καθορισμού της minimum Διοικητικής συγκρότησης με το κριτήριο της βιωσιμότητας. Οι σχετικές συζητήσεις κατέληξαν σε μεταρρυθμιστικές ή πειραματικές πρωτοβουλίες που προετοίμασαν το έδαφος για τον «Καποδίστρια1». Οι οικιστικές, οικονομικές, κοινωνικές συγκροτήσεις δεν προέκυψαν τυχαία. Είναι προϊόντα μιας αργής ιστορικής διαδικασίας που ανατροφοδοτούνται από τις έννοιες της Τοπικότητας, Ταυτότητας, Ετερότητας. Όταν λοιπόν μιλάμε για επαναχαράξεις και συγχωνεύσεις πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί αυτές δεν μπορεί να είναι ασκήσεις επί χάρτου, δεδομένου ότι ‘έχουμε να κάνουμε με «πραγματικά» στοιχεία των συλλογικοτήτων.

Εν πάση περιπτώσει δε μπορεί οι συγχωνεύσεις, που είναι ένα μέσο, να ταυτίζονται με το σκοπό και το όραμα μιας Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Τα Δομικά Προβλήματα του Ελληνικού κράτους απαιτούν μια ευρεία Διοικητική Μεταρρύθμιση που θα ενσωματώνει και θα τροφοδοτεί Μεταρρυθμίσεις και σε άλλα πεδία. Στο οικονομικό , στο Αναπτυξιακό στο Περιβαλλοντικό, στο Πολιτισμικό κ.λ.π

Η Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση αποτελεί όχι απλά ένα μέρος της Συνολικής Διοικητικής Μεταρρύθμισης αλλά τον ΤΡΟΠΟ που αυτή πρέπει να γίνει.

Εννοούμε δηλ. την αντιστροφή της Διοικητικής πυραμίδας προς  κεντρομόλο κατεύθυνση, που οδηγεί στο όραμα της Αυτοδιοικούμενης Διοίκησης. Όπως αναφέραμε οι στόχοι είναι δύο:

- Άμεση συμμετοχή των πολιτών

- Αυτοθέσμιση των προτεραιοτήτων των επάλληλων βαθμίδων.

Απ’ τη στιγμή στοχεύουμε στην αντιστροφή της Διοικητικής πυραμίδας μιλάμε για συνεχή «ροή» συμμετοχής, προτάσεων, σχεδιασμών και εφαρμογών(νομοθετικών, παραγωγικών, διαχειριστικών κ.λ.π ) απ’ την περιφέρεια προς το κέντρο. Αυτή η λογική δεν αναιρείται απ’ την ετερότητα – ταυτότητα των συλλογικοτήτων της κάθε βαθμίδας, γιατί η ταυτότητα αποτελείται από επάλληλους κύκλους (νιώθω ταυτόχρονα ότι είμαι πολίτης του χωριού μου, του Δήμου μου, της Επαρχίας μου, του Νομού μου, της Περιφέρειάς μου, του Έθνους μου, των Βαλκανίων, της Ευρώπης, της Οικουμένης. Και συμμετέχω με την ταυτότητά μου σε κάθε βαθμίδα αυτής της ιεραρχίας γιατί περιέχω όλες τις προηγούμενες). Πολιτικά αυτή η «ροή» εκφράζεται με την Αντιπροσώπευση, τη Σύνθεση και τις Αμεσοδημοκρατικές Παρεμβάσεις σε κάθε βαθμίδα. Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν, των λειτουργικών δηλ. συνθέσεων απ’ τις περιφερειακότερες βαθμίδες προς τις κεντρικότερες, το δίλλημα περί συγχώνευσης είναι ψεύτικο, δεν τίθεται. Και δεν τίθεται γιατί υπερβαίνεται.

Τέλος στο σχεδιασμό πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την πραγματικότητα των Καποδιστριακών Δήμων με την όποια συσσώρευση υποδομών, εμπειριών κ.λ.π έχουν.

Ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με τις Αρχές της «Αρχιτεκτονικής» του υποδείγματος:

1)      Να υπάρχει μια λειτουργική συνέχεια των βαθμίδων προκειμένου να αποφευχθεί η αυτονόμησή τους.

2)      Να υπάρχει μια συνεχής «ροή» αντιπροσωπευτικότητας από την Περιφέρεια προς το Κέντρο, με Αμεσοδημοκρατικές εμβόλιμες παρεμβάσεις.

3)      Κάθε βαθμίδα να «περιέχει» την προηγούμενη και να «προετοιμάζει» την επόμενη. Και αυτό εκφράζεται, σε κάθε βαθμίδα, με τη συμμετοχή ενός μεγάλου ποσοστού αντιπροσώπων της προηγούμενης.

4)      Στις πιο απομακρυσμένες βαθμίδες (από την επαρχία και πάνω) που δεν υπάρχει δυνατότητα Άμεσου ελέγχου και Άμεσης συμμετοχής να είναι έμμεση η εκλογή του επικεφαλής.

5)      Να αποφύγουμε το δίλλημα Αιρετός ή Διορισμένος περιφερειάρχης που οδηγεί το ένα στον κεντρικό έλεγχο και το άλλο στην αυτονόμηση και τις υπερεξουσίες.

6)      Η απλή αναλογική στην κατανομή των εδρών σε όλα τα επίπεδα διασφαλίζει την αντανάκλαση των πολιτικών συσχετισμών της Κοινωνίας στα όργανα.

7)      Ο Μητροπολιτικός Δήμος αντιστοιχεί στο επίπεδο της Επαρχίας. 

 Μια πιο αναλυτική πρόταση:

 8) Θεσμική ταύτιση Συνοικίας, {για πόλεις}, με Κοινότητα {για  πρώην Καποδιστριακό Δήμο}.

Παραθέτουμε ένα υπόδειγμα για να κατανοηθεί η λογική της πρότασης:

Στο επίπεδο των Δήμων μέχρι 1000 κατοίκους (στο εξής Κοινότητες):

3μελές Τοπικό Συμβούλιο από ενιαίο ψηφοδέλτιο. Ο πλειοψηφών είναι Πάρεδρος. Κατάθεση ανά τετραετία πρότασης Τοπικού Επιχειρησιακού Προγράμματος που συνδιαμορφώνεται και υλοποιείται στο επίπεδο του Καποδιστριακού Δήμου. Η πρόταση ΤΕΠ διαμορφώνεται σε τοπική Λαϊκή Συνέλευση. Το ετήσιο Τοπικό Τεχνικό Πρόγραμμα και ο τοπικός Προϋπολογισμός απορρέουν απ’ τους Ετήσιους στόχους του ΤΕΠ. Ετήσια Λαϊκή Συνέλευση Απολογισμού. Μόνιμος υπάλληλος(σύμβουλος ανάπτυξης) και τοπικό ΚΕΠ. Ψηφιακή δικτύωση.

Στο επίπεδο των Δήμων πάνω από 1000 κατοίκους (στο εξής Κοινότητες):

Τοπικά Συμβούλια μέχρι 6μελή, ανάλογα με τον αριθμό των κατοίκων. Άμεση εκλογή Παρέδρου από συμμετοχή εκλογικών συνδυασμών. Κατάθεση ανά τετραετία πρότασης Τοπικού Επιχειρησιακού Προγράμματος που συνδιαμορφώνεται και υλοποιείται στο επίπεδο του Καποδιστριακού Δήμου. Η πρόταση ΤΕΠ διαμορφώνεται σε τοπική Λαϊκή Συνέλευση. Το ετήσιο Τοπικό Τεχνικό Πρόγραμμα και ο τοπικός Προϋπολογισμός απορρέουν απ’ τους Ετήσιους στόχους του ΤΕΠ. Ετήσια Λαϊκή Συνέλευση Απολογισμού. Μόνιμος υπάλληλος (σύμβουλος ανάπτυξης) και τοπικό ΚΕΠ. Ψηφιακή δικτύωση.

Οι πάρεδροι συμμετέχουν στο Δημοτικό Συμβούλιο στο επίπεδο του Καποδιστριακού Δήμου. Αυτοί αποτελούν το 1/3 των δημοτικών συμβούλων. Τα υπόλοιπα 2/3 εκλέγονται από συνδυασμούς.

 Άμεση εκλογή Δημάρχου.

Κατάργηση του θεσμού των Αντιδημάρχων.

Δημιουργία 4 επιτροπών από δημοτικούς συμβούλους με συμμετοχή της μειοψηφίας:

1.      Παιδείας-Πολιτισμού

2.      Ανάπτυξης-Περιβάλλοντος

3.      Έργων Υποδομών

4.      Χωροταξίας-Πολεοδομίας

Οι εκλογές και η κατανομή των εδρών στο Δημοτικό Συμβούλιο γίνεται με απλή αναλογική. Ο επικεφαλής του σχετικά επιτυχόντα συνδυασμού είναι ο Δήμαρχος.

Δημιουργία επιχειρησιακού οργάνου από το Δήμαρχο και τους επικεφαλής των επιτροπών.

Κατάθεση Δημοτικού Επιχειρησιακού Προγράμματος ανά 4ετία καθώς και 4ετών προγραμμάτων των Επιτροπών. Ετήσια κατανομή στόχων. Δημοτικές Πολιτικές Συνελεύσεις επ’ αυτών ανά 4ετία και κατ’ έτος. Δυνατότητα Καταθέσεων εναλλακτικών προτάσεων.

Ετήσια άμεση εκλογή απ’ τις Συνελεύσεις Αντιπροσώπων των Επιτροπών στο επίπεδο της Επαρχίας, που την αποτελούν 3-4 Καποδιστριακοί Δήμοι.

Δημοτικά Δημοψηφίσματα.

Ολοκληρωμένες Υποδομές Αναπτυξιακές, πληροφορικής, Πολεοδομικές κ.λ.π στο επίπεδο του Δήμου. Οικονομική Αυτοτέλεια. Μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.

Με την ίδια λογική δομείται το όλο σύστημα προ τα πάνω μεχρι το επίπεδο της Περιφέρειας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Παρουσιάσαμε το πλαίσιο μιας Αυτοδιοικητικής Μεταρρύθμισης, καθώς και ένα υπόδειγμα υλοποίησης του πλαισίου. Κινηθήκαμε σε ένα διαφορετικό ιδεολογικό και οραματικό πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση απ’ ότι ο «Καλλικράτης», ο οποίος εκτιμούμε ότι οδηγεί σε ένα άτολμο εκσυγχρονισμό χωρίς ριζικές τομές, που θα αναπαράγει ένα Κεντρικό Διοικητικό Μοντέλο και θα καταρρεύσει απ’ τα Δομικά προβλήματά του ή θα αφανίσει την Αυτοδιοίκηση. Η οικονομική συγκυρία (πέρα απ’ τα υπόλοιπα προβλήματα που αναφέρθηκαν) εγγυάται την ταφόπλακα.

KINHΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ

Αντίλογος στον "Καλλικράτη" (2)

ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ-ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Τι είναι Αυτοδιοίκηση; Τι διαφοροποιεί την Αυτοδιοίκηση από τη διοίκηση;

Σ’ όλες τις σχετικές μελέτες του ΙΤΑ, καθώς και στο ΣΧ.Δ. παρόλο που χρησιμοποιούνται συνεχώς οι έννοιες, δεν διευκρινίζονται. Θεωρούνται αυτονόητες. Είναι η αιρετότητα των οργάνων; Προφανώς όχι γιατί τότε η κοινοβουλευτική δημοκρατία θα μπορούσε να ειπωθεί Αυτοδιοίκηση γ΄ βαθμού (!).

Είναι η εγγύτητα πολιτών και κέντρων λήψης των αποφάσεων; Και αυτό είναι σχετικό, ιδίως στο επίπεδο της Περιφέρειας.

Δύο πράγματα είναι χαρακτηριστικά και διαφοροποιούν τη Διοίκηση από την Αυτοδιοίκηση:

-Η άμεση συμμετοχή των πολιτών

-Η αυτοθέσμιση των προτεραιοτήτων των διάφορων βαθμίδων.

Αυτοί οι δυο πρέπει να είναι και οι στόχοι μιας Αυτοδιοικητικής Μεταρρύθμισης.

Το δίλλημα λοιπόν το οποίο προκύπτει είναι: Αυτοδιοικούμενη Διοίκηση ή Κεντρικά Διοικούμενη Αυτοδιοίκηση. Οποιαδήποτε προσέγγιση προσπαθεί να υπεκφύγει από αυτό το δίλλημα είναι καταδικασμένη.

Αλλά  το Σχέδιο « Καλλικράτης» παίρνει σαφώς θέση στο δίλλημα όπως θα δούμε παρακάτω.

Η φιλοσοφία του νόμου:

Όπως φαίνεται απ’ το κείμενο της διαβούλευσης, το ν.σ στηρίζεται στις μελέτες του ΙΤΑ και στην επιτροπή των ειδικών που ο νέος Υπουργός κατάρτισε. Ποιοι είναι οι πυλώνες της Μεταρρύθμισης:

 «Είναι αναγκαίος ένας συνολικός επανασχεδιασμός, με εσωτερική συνοχή και συνέπεια, στηριγμένος στη βάση μιας ολοκληρωμένης μελέτης, που θέτει ως επίκεντρο την αποτελεσματική εξυπηρέτηση των αναγκών του πολίτη και δίνει νέα αναπτυξιακή ώθηση στο κράτος.

1.   Άλλωστε η απάντηση στην πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από δομικές αλλαγές για τη ριζική ανασύνταξη του κράτους. Η σημερινή προβληματική δομή και η ραγδαία επιδείνωση της λειτουργίας του κράτους τα τελευταία χρόνια, είναι κύριος λόγος γιγάντωσης του για τον πολίτη, πηγή δυσχερειών στην επιχειρηματικότητα. δημοσιονομικού προβλήματος και εμπόδιο στην ανάπτυξη. Είναι πηγή ταλαιπωρίας και ανασφάλειας

για εξυπηρέτηση του πολίτη, για την ανάπτυξη της χώρας και για την εναρμόνιση στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και την απόλυτη διαφάνεια» (Σχέδιο διαβούλευσης [ΣΧ.Δ.]  Εισαγωγή).

Δηλ καμιά αναφορά στους άλλους πυλώνες που θα έπρεπε να στηρίζεται μια μεταρρύθμιση. Κι όχι μόνο αυτό. Η παραπάνω προσέγγιση δίνει και το στίγμα της, πως νοείται η Αυτοδιοίκηση: Ως επικουρική κρατική λειτουργία παροχής υπηρεσιών και εφαλτήριο αναπτυξιακής ώθησης του κράτους.

Ποια είναι η Βάση της μεταρρύθμισης; Διπλή: Η αναδιάρθρωση των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ και η αναδιάρθρωση των β/ βάθμιων. Απ’ αυτό υποτίθεται θα προκύψει, ως αποτέλεσμα η συνολική Διοικητική Ανασυγκρότηση. Η τελευταία βέβαια δεν θα αλλάξει στη Δομή της γιατί δεν αλλάζει η κατεύθυνση της πυραμίδας όπως θα δούμε.

Να δούμε , όμως πως νοείται η αναδιάρθρωση των ΟΤΑ:

·            «Σελ 11 : Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η συγκρότηση του δεύτερου βαθμού της αυτοδιοίκησης στα όρια των σημερινών νομών καθιστά ανέφικτη την ανάληψη της ευθύνης για το σχεδιασμό και την άσκηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την ανάπτυξη στην περιοχή τους. Η άσκηση αναπτυξιακής πολιτικής προϋποθέτει ευρύτερες ενότητες.

·            Η αναδιάταξη των δήμων σε λιγότερες και ισχυρότερες μονάδες που αναλαμβάνουν περισσότερες αρμοδιότητες επιβάλλει την αναδιάταξη του δεύτερου βαθμού σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες, ώστε να είναι σε θέση να αναλάβουν νέες αρμοδιότητες, ιδίως στην ανάπτυξη.

·            Η δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση στα όρια των νομών αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματική συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως την Επιτροπή των Περιφερειών, στα οποία οι περιφέρειες των άλλων κρατών – μελών έχουν ουσιαστικό ρόλο και λόγο.

Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν τη συγκρότηση του δεύτερου βαθμού της αυτοδιοίκησης σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες που επιτρέπουν ένα νέο ρόλο στο θεσμό.»

Στο επίπεδο λοιπόν του β΄ βαθμού τα κίνητρα είναι τρία : Η Μεγέθυνση των α’  βάθμιων , η άσκηση αναπτυξιακής πολιτικής και η συμμετοχή στα Ευρωπαϊκά  όργανα. Σ’ όλη την εισαγωγή που λογικά θα έπρεπε να υπάρχει μια τεκμηρίωση δεν γίνεται καμιά αναφορά για την μεγέθυνση των ΟΤΑ, κι εδώ (σελ 11), χωρίς καμιά προσπάθεια επιχειρηματολογίας παρουσιάζεται η ανασυγκρότηση των β΄ βάθμιων ΟΤΑ ως συνέπεια της συγχώνευσης των α΄ βάθμιων!

Αλλά  ας δούμε παρακάτω στην τεκμηρίωση της α΄ βάθμιας ανασυγκρότησης- συγχώνευσης:

Στις παρ. 48 και 49 επιχειρείται μια αξιολόγηση της υπάρχουσας κατάστασης. Εκεί αναφέρεται ότι οι Δήμοι και μετά την Μεταρρύθμιση του «Καποδίστρια» παρέμειναν αναποτελεσματικοί (παρ.48) και αναφέρονται οι ευθύνες της πολιτείας στην μη πολιτική στήριξη του νέου θεσμού.(παρ.49). και ξαφνικά (παρ.51):

«Στο πλαίσιο της Νέας Αρχιτεκτονικής επαναθεμελιώνεται η πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση με λιγότερους και ισχυρότερους Δήμους»! Έτσι χωρις καμιά τεκμηρίωση , απολύτως αυθαίρετα.

Η απάντηση όμως έρχεται απ’ τις μελέτες του ΙΤΑ:

-Πρώτα- πρώτα στη «Μελέτη για  την Οργανωτική Αναδιάρθρωση  και Λειτουργική Αναβάθμιση των Δευτεροβάθμιων ΟΤΑ» ο πολίτης ορίζεται ως χρήστης υπηρεσιών και αγαθών  και μ’ αυτό σχετίζεται η επιτυχία της Μεταρρύθμισης (σ’ αυτό το επίπεδο).

-Στη μελέτη: «Σύστημα Διακυβέρνησης των νέων Πρωτοβάθμιων ΟΤΑ» (σελ.4) αναφέρεται:

Το κεντρικό κράτος, παρά τις έντονες προσπάθειες και την επιστράτευση πρωτοφανών πόρων και μέσων, αδυνατεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση για ποιοτικές και επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες, για εξομάλυνση των σχέσεων διοίκησης-πολίτη, για κάλυψη των αναγκών πολιτικής προστασίας. Η αυτοδιοίκηση, δημοκρατικός θεσμός που βρίσκεται κοντά στον πολίτη και τις ανάγκες του, παρά τις εμφανείς δυσλειτουργίες, αποτελεί τον φορέα που έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα και ταχύτερα (λ.χ. συντήρηση σχολικών κτιρίων, προστασία της παιδικής ηλικίας και των ηλικιωμένων, αξιοποίηση κοινωφελών χώρων και κτιρίων κ.ά.) στις προσδοκίες της κοινωνίας μας

Αυτή η θεώρηση  που επιφυλάσσει ένα επικουρικό κρατικό ρόλο για την Αυτοδιοίκηση προφανώς νοεί το κράτος ως κεντρικά και αυτοτελώς συγκροτούμενο.

Εξάλλου στη σελίδα 50 διαβάζουμε: «Το Πρόγραμμα ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ είχε ιδεολογικό πλαίσιο (αποσυγκέντρωση), είχε όραμα (τους αποτελεσματικούς νέους δήμους) και βασίστηκε σε ισχυρή πολιτική βούληση, δεν εξασφάλισε όμως ευρεία πολιτική συναίνεση. Σε μεγάλο βαθμό, το τελευταίο θεμελιώθηκε σε μομφές αδιαφάνειας και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Επομένως η νέα διοικητική μεταρρύθμιση χρειάζεται αυτά που είχε το Πρόγραμμα ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ και επιπλέον ευρεία πολιτική συναίνεση, η οποία μπορεί να διασφαλιστεί με διακομματικό διάλογο, ευρεία κοινωνική διαβούλευση και στενή συνεργασία της Κυβέρνησης με την ΚΕΔΚΕ»

Το όραμα λοιπόν του «Καποδίστρια» ήταν η αποτελεσματικότητα των ΟΤΑ που θα δούμε παρακάτω πως νοείται, στο ΣΧ.Δ, και πως αξιολογείται. Πάντως δεν αμφισβητείται κατά πως φαίνεται ούτε το ιδεολογικό περιεχόμενο ούτε το όραμα. Αυτό επιβεβαιώνεται στο ΣΧ.Δ., όπου καμιά κριτική αναφορά δε γίνεται σ’ αυτά. Αυτό φαίνεται, κατ΄ αρχήν, περίεργο δεδομένης της κριτικής στην ίδια μελέτη: «Η μεταρρύθμιση δεν συνοδεύτηκε με ριζική αλλαγή του πολιτικού και διοικητικού συστήματος των νέων διευρυμένων Δήμων, προκειμένου τα πολιτικά όργανα ν’ αποκτήσουν εκείνο τον επιτελικό και προγραμματικό ρόλο στη λειτουργία τους. Υστέρησε δηλαδή ως προς τα στοιχεία τα οποία,  μαζί με τις αναγκαίες επιτελικές υπηρεσίες, θα μετέτρεπαν τους Δήμους σε ισχυρές μονάδες σχεδιασμού και προώθησης της Τοπικής Ανάπτυξης. »

Και  δεν πρόκειται απλώς για μεθοδολογικό πρόβλημα (όπως θα δούμε).

Οι «άξονες μέτρησης», λοιπόν, σύμφωνα με το ΣΧ.Δ .της αποτελεσματικότητας, όπως την προσεγγίζει  ο «Καλλικράτης», μπορούν να καταταχθούν σε 5 ενότητες:

- Χρηστικότητας-εξυπηρέτησης: (διευκόλυνση πολιτών, ηλεκτρον. υπηρεσίες, διαφάνεια κ.λ.π).

- Ανάπτυξης: (Θεσμικό «κλειδί» για την «πράσινη  ανάπτυξη»).

-  Ευρώπης: (ισότιμη συμμετοχή στην Επιτροπή Περιφερειών)

- Διοικητικοί: (διαφάνεια, καταπολέμηση γραφειοκρατείας κ.λ.π )

-  Δημοσιονομικοί-οικονομικοί: (αποκέντρωση φοροεισπρακτικών μηχανισμών, οικονομίες κλίμακος κ.λ.π ).

Εκτιμούμε για τα παραπάνω ότι:

1)      Η πράσινη ανάπτυξη  (όπως και μέσα απ’ το νόμο για τις ΑΠΕ φαίνεται) είναι το πλαίσιο της ταχείας επιχειρηματικής επέλασης στα καινοφανή πεδία της περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Αντί δηλ. η Τοπικότητα να αποτελεί κομβικό στοιχείο μιάς άλλης Αναπτυξιακής αντίληψης, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση διασφάλισης ενός περιβάλλοντος επενδυτικής αποκέντρωσης των μεγάλων «οίκων».

Εκτός απ’ την πράσινη ανάπτυξη και οι επενδυτικές λογικές  (ΣΔΙΤ κ.λ.π), απαιτούν ένα διαφορετικό περιφερειακό περιβάλλον.

2)      Η Ευρωπαϊκή κατεύθυνση δεν κρίνεται επί της ουσίας, στην υποβάθμιση δηλ.  του Εθνικού παράγοντα και την αναβάθμιση του Περιφερειακού, ( στην λογική και της αύξησης της ανταγωνιστικότητας ),αλλά ακολουθείται η κατεύθυνση, χωρίς όμως να ερμηνεύεται η ( ακόμη και για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα ) μεγάλη τοπική διόγκωση.

3)      Η βελτίωση των υπηρεσιών και των παροχών ( ηλεκ. Δήμος, e-ΚΕΠ κ.λ.π ) αφορούν σε μια τακτοποίηση και προάγει ένα μοντέλο πολίτη – καταναλωτή , όταν δε συνοδεύεται από ισχυρές πολιτικές αναβάθμισης της συμμετοχής του

4)      Η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και η διαφάνεια συνδέονται με μεταφορά των κεντρικών πολιτικών συσχετισμών περιφερειακότερα. Αλήθεια, γιατί η καταπολέμηση της ( μεγάλης σήμερα ) διαφθοράς απαιτεί μεγαλύτερους ΟΤΑ κι όχι την συμμετοχή και τον έλεγχο των πολιτών; Πάντως η εμπειρία απ’ τα σκάνδαλα των μεγάλων δήμων άλλα έδειξε.

5)      Οι οικονομικοί λόγοι: Αν η αποκέντρωση εντοπισθεί μόνο στο φορολογικό σύστημα και δε συνοδεύεται από παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας η πολυπόθητη οικονομική αυτονομία των δήμων είναι μια άλλου τύπου εξάρτηση  απ’ το κράτος. Το σημερινό 3,3% του ΑΕΠ που διαχειρίζεται η Αυτοδιοίκηση πρέπει έστω και σε μια προοπτική να προσεγγίσει τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. (11,5%). Αλλά αυτό μέσω μιας διαδικασίας παραγωγικής αποκέντρωσης . Η περιφέρεια δηλ. να παράγει και να διαχειρίζεται το παραγόμενο αγαθό της.
Αυτοί οι « άξονες μέτρησης» και συγχρόνως στόχοι της μεταρρύθμισης,   προσεγγίζονται μέσω των ρυθμίσεων που αποτυπώνονται στο ΣΧ.Δ και στη πλειοψηφία τους προτείνονται απ’ το ΙΤΑ και βάσει αυτών αξιολογείται η αποτελεσματικότητα.

Θα πρέπει να πούμε ότι μόνο μέσα από την συνολική πολιτική κριτική του νόμου μπορεί να γίνει η προσέγγιση των επιμέρους ρυθμίσεων , γιατί διαφορετικά λείπει το εργαλείο ερμηνείας τους και ουδετεροποιούνται αυτές ( οι ρυθμίσεις)  σαν προβλήματα μεθόδου και τεχνικής. Σε γενικές γραμμές:

1)        Γιατί συγχωνεύσεις; Πως προκύπτουν αυτές ως προϋπόθεση της αποσυγκέντρωσης;

Οι συγχωνεύσεις δεν ερμηνεύονται απ’ το ΣΧ.Δ  και κατά συνέπεια αποκτούν κύρος αξιώματος, δεν είναι μέσο αλλά προϋπόθεση της αποτελεσματικότητας (‘όπως την ερμηνεύουν αυτή).Έτσι: καθίσταται σαφές ότι οι συγχωνεύσεις δεν είναι ένα τεχνικής φύσης πρόβλημα ή το μέσο για την επίτευξη της όποιας αποτελεσματικότητας, αλλά σταθερός «ιδεολογικός» προσανατολισμός και του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη». Οι συγχωνεύσεις είναι το ιδεολογικό πλαισιο για να προσεγγιστεί το όραμα της αποτελεσματικότητας. Κι αυτό γιατί η Δομική αντίφαση του Συστήματος -όπως στο προηγούμενο κεφάλαιο περιγράφτηκε- επιχειρείται να λυθεί με τεχνική ισχυροποίηση της κρατικής –κομματικής γραφειοκρατίας που μπορεί να γίνει μόνο με περιφερειακές υπερσυγκεντρώσεις.

2)        Στο επίπεδο της Περιφέρειας το αυτοδιοίκητο δεν διασφαλίζεται ,γιατί δεν αρκεί μόνο η αιρετότητα .

3)        Η διαταραγμένη ( και κατά το ΙΤΑ) ενδοδημοτική ισσοροπία δεν αποκαθίσταται. Το αντίθετο. Δομούνται ανισοβαρείς εσωτερικά δήμοι .(π.χ οι τέως Καποδιστριακοί δήμοι θα έχουν τοπική εκπροσώπηση 5μελή, από ενιαίο ψηφοδέλτιο.).

4)        Δεν υπάρχει Τοπικός προϋπολογισμός των (τέως ) δημοτικών διαμερισμάτων.

5)        Η Επιχειρησιακή και η Περιφερειακή Επιχειρησιακή Επιτροπή δεν αναιρούν την προσωποκεντρικότητα του συστήματος.

6)        Δεν γίνεται λόγος τις παρακρατημένες οφειλές και το κατά το ΙΤΑ απαραίτητο πακέτο στήριξης των 5 δις «μεταφέρεται» στον «Θησέα».

7)        Δεν γίνεται λόγος για παραγωγική ανασυγκρότηση παρά μόνο για φοροείσπραξη.

8)        Η πρόταση του ΙΤΑ για 30% των ΠΕΠ απ΄ευθείας στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ δεν αναφέρεται ως δέσμευση.

9)        Η απλή αναλογική υποσκάπτεται απ’ την κατανομή 2/5 και 3/5.

10)    Η υποχρέωση υποβολής εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των παρατάξεων είναι από αφελής έως επικίνδυνη.

11)    Δεν ξεκαθαρίζεται ο τρόπος συγκρότησης των Μητροπολιτικών δήμων, ούτε καν ποιους δήμους αφορά.

Συμπερασματικά:

1. Πουθενά και σε κανένα σημείο δεν κρίνεται το ιδεολογικό και οραματικό περιεχόμενο του «Καποδίστρια».

2. Είναι σαφής η επιλογή και στον «Καποδίστρια » και στον « Καλλικράτη» του μοντέλου της Διοικούμενης Αυτοδιοίκησης δηλ. της φυγόκεντρης κατεύθυνσης  της Διοικητικής πυραμίδας.

3. Καμία ριζική πολιτική τομή δεν προωθήθηκε με τον «Καποδίστρια» ούτε προετοιμάζεται με τον «Καλλικράτη».

 4. Το όλο εγχείρημα του «Καποδίστρια» έμεινε ανολοκλήρωτο γιατί τα Δομικά προβλήματα καταβρόχθισαν τις εκσυγχρονιστικές  αλλαγές και τώρα με τον «Καλλικράτη» επιχειρείται η υπέρβαση του προβλήματος με την αποδόμηση των όποιων Αυτοδιοικητικών κατακτήσεων.

 5. Η Περιφέρεια τείνει να δομηθεί ως αποσυγκεντρωμένη –κεντρική- Διοίκηση αφού δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα της Σύνθεσης επάλληλων Περιφερειακότερων βαθμίδων.

 6. Το Πολιτικό προσωπικό θα μειωθεί κατά 130.000 αντί να δημιουργηθεί κίνητρο για συμμετοχή των γνήσιων Αυτοδιοικητικών δυνάμεων.

7. Επιχειρείται η περιφερειακότερη  μεταφορά των Κεντρικών Πολιτικών συσχετισμών δηλ. η άλωση της Αυτοδιοίκησης απ’ την κομματογραφειοκρατία.

(Συνεχίζεται)