Το τέλος της Μεταπολίτευσης

Το τέλος της Μεταπολίτευσης

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας («Και τώρα τί;»), αναφερθήκαμε στις κατακλυσμικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας πριν, κατά την διάρκεια και μετά την ψηφοφορία για το 2ο «Μνημόνιο» και, όπως υποστηρίξαμε, οριστικοποίησαν αυτό που αρκετοί αρθρογράφοι και πολιτικοί αναλυτές προσδιόριζαν ως το «τέλος της μεταπολίτευσης».

Το ερώτημα που θέσαμε ως τίτλο εκείνου του άρθρου δεν πιστεύω ότι μπορεί να  απαντηθεί πριν από την ανακοίνωση των επισήμων αποτελεσμάτων των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, οι οποίες υπενθυμίζω, έχουν προαναγγελθεί χρονικά (περίπου), από την ημέρα του σχηματισμού της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Και τούτο διότι οι πολιτικοί κραδασμοί συνεχίζονται (μεταπήδηση Βορίδη-Γεωργιάδη στη Ν.Δ.), ο χώρος του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να παραμένει σε αυξημένη ρευστότητα με γενικευμένο πόλεμο όλων εναντίον όλων, ενώ τα κόμματα της αριστερής/κομμουνιστικής αντιπολίτευσης εξακολουθούν να «ανθίζουν» δημοσκοπικά, αλλά παραμένοντας δυστυχώς χωρίς εναλλακτική και –κυρίως-εφαρμόσιμη πολιτική πρόταση.

Όλη αυτή η κατάσταση είναι λογικό να προκαλεί σύγχυση και φόβο στους πολίτες, οι οποίοι παρακολουθούν με αγωνία τις οικονομικές τους δυνατότητες να συρρικνώνονται διαρκώς και σε πολλές περιπτώσεις να εκμηδενίζονται, λόγω της διογκούμενης ανεργίας, χωρίς όμως να διαφαίνεται στον ορίζοντα μια ένδειξη έστω, ότι όλα αυτά έχουν κάποιο τέλος. Επί πλέον βομβαρδίζονται καθημερινώς σε κάθε είδους και υποστάθμης «ενημερωτικές» εκπομπές, όπου δεκάδες «ειδικοί» επί των οικονομικών, συνήθως δημοσιογράφοι και «οικονομολόγοι», αλλά και ηθοποιοί και αστρολόγοι, επιχειρούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, εκφυλιζόμενοι κατά κανόνα σε θλιβερά τρομολάγνα παπαγαλάκια.

 Το βασικό πρόβλημα της χώρας αυτήν την στιγμή είναι ότι το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε και υπάρχει κίνδυνος να τα συμπαρασύρει όλα. Ουδείς πλέον δίνει βάση στα λεγόμενα ή στις εξηγήσεις των πολιτικών (που ακούγονται ως κούφιες υποσχέσεις, απλές δικαιολογίες ή πολιτικοί ελιγμοί) με όσες επικίνδυνες προεκτάσεις μπορεί να περικλείει αυτό το γεγονός. Ήδη τα φαινόμενα της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού γίνονται πρωτοσέλιδα (κλοπή ανεκτίμητων αρχαιολογικών θησαυρών στην αρχαία Ολυμπία, οι τριτοκοσμικές εικόνες με τα προνοιακά επιδόματα, σηματοδότες στο κέντρο της Αθήνας που δεν λειτουργούν λόγω χρεών!) και το πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να μη μπορεί να συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει γύρω του και να επιδίδεται στο προσφιλές μεταπολιτευτικό παιχνίδι της μετακύλησης των πολιτικών ευθυνών και της αποφυγής του πολιτικού κόστους. Ολόκληρη η χώρα παρακολουθούσε εξοργισμένη μετά το κάψιμο και την λεηλασία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας τις φαιδρές δικαιολογίες του εκπροσώπου της Αστυνομίας και τις προσπάθειες του γραφικού Πρύτανη του Πανεπιστημίου να «ρίξουν το μπαλάκι» ο ένας στο άλλο, ενώ ο πολλαπλά ανεπαρκής και επικίνδυνος Υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ κρυβόταν πίσω από την ηγεσία μιας ευνουχισμένης προ πολλού Αστυνομίας. Αυτά όμως μπορεί μεν να απασχολούν, να εξοργίζουν, να προκαλούν απελπισία σε εμάς τους απλούς πολίτες, αλλά όχι στους πολιτικάντηδες. Ο κ. Παπουτσής ανακοίνωσε με ολύμπια αταραξία την υποψηφιότητά του για την θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ενώ «κύκλοι» προσκείμενοι στον Υπουργό «διέρρευσαν» τα τέσσερα γεγονότα που οδήγησαν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστο Παπουτσή στην τελική απόφασή του, να κατέλθει υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος:

1. Λίγες ώρες πριν από την παρουσίαση του πολιτικού πλαισίου δράσεων για το ΠΑΣΟΚ της «επόμενης ημέρας» από τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο, πρόσωπα του περιβάλλοντος Παπανδρέου διέρρευσαν ότι υπήρξε συμφωνία αρχής για τη διεξαγωγή εσωκομματικών εκλογών και ανάδειξη νέου προέδρου στις 18 Μαρτίου.

2.  Κάνοντας τις σχετικές ανακοινώσεις το μεσημέρι, ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος ξέφυγε από τα συμφωνημένα και ζήτησε από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί τις επόμενες ημέρες. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή ήταν η απάντηση στην επιμονή του παραιτηθέντος πρωθυπουργού να αναδειχθεί νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το σύνολο της βάσης, δηλαδή τα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Οι κύριοι Ανδρέας Λοβέρδος και Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν προτείνει τη διεξαγωγή εκλογών από σώμα συγκεκριμένων εκλεκτόρων ώστε να αποφευχθούν πιθανές «παραφωνίες».

3.  Παρότι στην παρουσίαση του κ. Λοβέρδου παρόντες ήταν ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης κι άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, καταγράφηκαν απουσίες που προκάλεσαν ψιθύρους. Δεν πήγαν στην αίθουσα του ΕΒΕΑ η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο κ. Δημήτρης Ρέππας και στελέχη από τις αποκαλούμενες φιλοκοινωνικές τάσεις του ΠΑΣΟΚ και την Αριστερή Πρωτοβουλία.

4.  Οι επισημάνσεις της κ. Λούκας Κατσέλη από την κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ όπου ανέλυσε γιατί δεν ψήφισε το Μνημόνιο επιβεβαίωσε ότι η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ θα προκαλέσει φυγόκεντρες δυνάμεις στο Κίνημα.

Διαβάστε σας παρακαλώ και ξαναδιαβάστε αυτά τα τέσσερα σημεία. Είναι χαρακτηριστικά μιας απόλυτα αρρωστημένης και διεφθαρμένης νοοτροπίας που μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε. Αυτοί οι άνθρωποι τελικά είναι αμετανόητοι! Η χώρα διαλύεται, ο λαός παραμιλάει στους δρόμους και «Άλλος ένας άχρηστος θέλει να γίνει πρωθυπουργός!», όπως εύστοχα σχολίασε ένα Βολιώτικο ιστολόγιο.

 Ένα μόνον μπορώ να ευχηθώ: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».

ΔΕΕ

Πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Λόγος της Πέλλας" στις 29-2-2012 αρ.φ. 386