Μήπως είναι πιο δίκαιο αυτό, από το να τους στείλουμε απλώς για τσίπουρα;
ΔΕΕ
ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ
Γράφει ο Γιάννης Κωνσταντίνου Χατζηγεωργίου
Οι Έλληνες ματώνουν! Η Ελλάδα ματώνει!
Οι άστεγοι αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ρακοσυλλέκτες υπάρχουν παντού, η ανέχεια οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις και συμπλοκές για την κατοχή των πολυτιμοτέρων από τα απορρίμματα. Σήμερα είναι άλλοι οι δυστυχείς. Όλοι όμως σκιαζόμαστε από την πιθανότητα να βρεθούμε εμεις στη θέση τους αύριο.
Θα έχω άραγε δουλειά; Θα μπορώ να συντηρήσω την οικογένειά μου; Θα μπορώ να δώσω στα παιδιά μου το μέλλον που ονειρευόμουν μόλις πριν από δύο χρόνια γι’ αυτά;
Αναρωτηθήκαμε άραγε, πόσες χαρές δεν θα γευτούμε πλέον; Πόσα παιδιά δεν θα γεννηθούν; πόσοι έρωτες θα χαθούν πριν ακόμη ξεκινήσουν;
Αναρωτηθήκαμε πόσα πρόσωπα θα σκαφτούν από πρώιμες ρυτίδες; σε πόσους η γήρανση θα αφήσει πρόωρα τα ανεξίτηλα σημάδια της; για ποιους από εμάς ο χρόνος δεν θα είναι πλέον πανδαμάτωρ και η ελπίδα θα είναι όνειρο άπιαστο; πόσα παιδιά δεν θα σπουδάσουν και πόσοι νέοι θα πάψουν να ονειρεύονται;
Απωλέσαμε αδέλφια οποιοδήποτε ίχνος αξιοπρέπειας. Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε οποιοδήποτε επαχθές μέτρο, μέχρι το επόμενο, το οποίο αποφασίζεται από αμφισβητούμενης ικανότητας υπαλλήλους οργανισμών και αγχωμένους για το τι τέξεται η επιούσα εγχώριους πολιτικούς. Και είμαστε έτοιμοι γιατί υπνωτιστήκαμε από την πλασματική ευημερία των παρελθόντων ετών και νομίζουμε ότι ο θεός της Ελλάδας είναι παρών κραδαίνοντας πύρηνη ρομφαία για την προστασία μας. Φταίμε αδέλφια γιατί αναγάγαμε τα ασήμαντα σε σημαντικά, τα ήσσονα σε μείζονα. Μπερδέψαμε την ελευθερία με την ασυδοσία, τον καιροσκοπισμό με την ικανότητα, την αξιοσύνη με την ισότητα. Ισοπεδωθήκαμε ψυχικά και ισοπεδώσαμε την πατρίδα μας.
Ονειρεύμασταν την χλιδή που απολάμβαναν τηλεοπτικά κατασκευασμένα πρότυπα. Ασχολιόμασταν με τα οπίσθια καλλίπυγων παρουσιαστριών και τους πρόσκαιρους έρωτες, εν μέσω θερινής ραστώνης, των διαφόρων celebrities. Αναγάγαμε αγράμματους δημοσιογραφίσκους σε Homo Universalis, σε γνώστες των πάντων.Κάναμε τη γνώση ασήμαντη προοπτική και την ευγενή φιλοδοξία της ανέλιξης μέσω της παίδευσης παρωχημένη στρατηγική και ανάθεμα.
Φταίμε αδέλφια γιατί αφήσαμε να μας αλλοτριώσουν. Γιατί δεχθήκαμε ψυχία με αντάλλαγμα την ανεξέλεγκτη διαχείριση του δημόσιου, του κοινού, πλούτου. Εμείς παραδώσαμε την «κουτάλα» κατά πως συνηθίζεται να λέγεται. Μαζί παραδώσαμε και τον ανεμιστήρα που εκτοξεύει λάσπη.
Δεν συμμετείχαμε όμως όλοι στο πάρτι των τελευταίων χρόνων. Δεν είχαμε όλοι την πρόσβαση σε επιδόματα, βοηθήματα, αποζημιώσεις και αντισταθμίσματα. Είτε γιατί δεν το επιδιώξαμε, είτε γιατί το επιδιώξαμε όμως τα άλλα παιδάκια δεν μας έπαιζαν.
Βιώνουμε ειλικρινά τον άκρατο ευτελισμό. Δεχθήκαμε ο ανερμάτιστος που εκλέξαμε πριν από 2.5 περίπου χρόνια και το αμετροεπές επιτελείο του, να διαφημίζουν ανά τον κόσμο ότι είμαστε διεφθαρμένοι, ανίκανοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, λαμόγια και όλα τα συναφή. Δεχόμαστε ασμένως τη σφοδρότατη κριτική «Ελλήνων» του εξωτερικού που συμπεριφέρονται ως νεοπροσηλυτισμένοι που χαρακτηρίζονται από θρησκευτικό φανατισμό. Κανένα έλεος για τους «συμπατριώτες» τους. Οι Έλληνες, έσφαλαν λένε και πρέπει να πληρώσουν. Μη δυνάμενος να συγκρατήσω το θυμικό μου σπεύδω να αναφέρω ότι το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μούσχουρη για την οποία σκοπίμως παραλείπω αναγνωριστικό πρόθεμα. Ο Αριστοτέλης έλεγε «ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος», γνωμικό το οποίο ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή της. Την τίμησε με τη φιλία του ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ευτύχησε να ερμηνεύσει απαυγάσματα της διανείας κολοσσών της τέχνης και τιμήθηκε έστω και εμμέσως από την ψήφο αυτών που τώρα κατηγορεί οι οποίοι την έκαναν εκπρόσωπό τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Για όσους φρονούν ότι τα ανωτέρω είναι ασύνδετα, σπεύδω να επισημάνω ότι η σύγκλισή τους είναι προφανής και τείνει σε μία μόνο λέξη: ΜΝΗΜΗ.
Οι άστεγοι αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ρακοσυλλέκτες υπάρχουν παντού, η ανέχεια οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις και συμπλοκές για την κατοχή των πολυτιμοτέρων από τα απορρίμματα. Σήμερα είναι άλλοι οι δυστυχείς. Όλοι όμως σκιαζόμαστε από την πιθανότητα να βρεθούμε εμεις στη θέση τους αύριο.
Θα έχω άραγε δουλειά; Θα μπορώ να συντηρήσω την οικογένειά μου; Θα μπορώ να δώσω στα παιδιά μου το μέλλον που ονειρευόμουν μόλις πριν από δύο χρόνια γι’ αυτά;
Αναρωτηθήκαμε άραγε, πόσες χαρές δεν θα γευτούμε πλέον; Πόσα παιδιά δεν θα γεννηθούν; πόσοι έρωτες θα χαθούν πριν ακόμη ξεκινήσουν;
Αναρωτηθήκαμε πόσα πρόσωπα θα σκαφτούν από πρώιμες ρυτίδες; σε πόσους η γήρανση θα αφήσει πρόωρα τα ανεξίτηλα σημάδια της; για ποιους από εμάς ο χρόνος δεν θα είναι πλέον πανδαμάτωρ και η ελπίδα θα είναι όνειρο άπιαστο; πόσα παιδιά δεν θα σπουδάσουν και πόσοι νέοι θα πάψουν να ονειρεύονται;
Απωλέσαμε αδέλφια οποιοδήποτε ίχνος αξιοπρέπειας. Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε οποιοδήποτε επαχθές μέτρο, μέχρι το επόμενο, το οποίο αποφασίζεται από αμφισβητούμενης ικανότητας υπαλλήλους οργανισμών και αγχωμένους για το τι τέξεται η επιούσα εγχώριους πολιτικούς. Και είμαστε έτοιμοι γιατί υπνωτιστήκαμε από την πλασματική ευημερία των παρελθόντων ετών και νομίζουμε ότι ο θεός της Ελλάδας είναι παρών κραδαίνοντας πύρηνη ρομφαία για την προστασία μας. Φταίμε αδέλφια γιατί αναγάγαμε τα ασήμαντα σε σημαντικά, τα ήσσονα σε μείζονα. Μπερδέψαμε την ελευθερία με την ασυδοσία, τον καιροσκοπισμό με την ικανότητα, την αξιοσύνη με την ισότητα. Ισοπεδωθήκαμε ψυχικά και ισοπεδώσαμε την πατρίδα μας.
Ονειρεύμασταν την χλιδή που απολάμβαναν τηλεοπτικά κατασκευασμένα πρότυπα. Ασχολιόμασταν με τα οπίσθια καλλίπυγων παρουσιαστριών και τους πρόσκαιρους έρωτες, εν μέσω θερινής ραστώνης, των διαφόρων celebrities. Αναγάγαμε αγράμματους δημοσιογραφίσκους σε Homo Universalis, σε γνώστες των πάντων.Κάναμε τη γνώση ασήμαντη προοπτική και την ευγενή φιλοδοξία της ανέλιξης μέσω της παίδευσης παρωχημένη στρατηγική και ανάθεμα.
Φταίμε αδέλφια γιατί αφήσαμε να μας αλλοτριώσουν. Γιατί δεχθήκαμε ψυχία με αντάλλαγμα την ανεξέλεγκτη διαχείριση του δημόσιου, του κοινού, πλούτου. Εμείς παραδώσαμε την «κουτάλα» κατά πως συνηθίζεται να λέγεται. Μαζί παραδώσαμε και τον ανεμιστήρα που εκτοξεύει λάσπη.
Δεν συμμετείχαμε όμως όλοι στο πάρτι των τελευταίων χρόνων. Δεν είχαμε όλοι την πρόσβαση σε επιδόματα, βοηθήματα, αποζημιώσεις και αντισταθμίσματα. Είτε γιατί δεν το επιδιώξαμε, είτε γιατί το επιδιώξαμε όμως τα άλλα παιδάκια δεν μας έπαιζαν.
Βιώνουμε ειλικρινά τον άκρατο ευτελισμό. Δεχθήκαμε ο ανερμάτιστος που εκλέξαμε πριν από 2.5 περίπου χρόνια και το αμετροεπές επιτελείο του, να διαφημίζουν ανά τον κόσμο ότι είμαστε διεφθαρμένοι, ανίκανοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, λαμόγια και όλα τα συναφή. Δεχόμαστε ασμένως τη σφοδρότατη κριτική «Ελλήνων» του εξωτερικού που συμπεριφέρονται ως νεοπροσηλυτισμένοι που χαρακτηρίζονται από θρησκευτικό φανατισμό. Κανένα έλεος για τους «συμπατριώτες» τους. Οι Έλληνες, έσφαλαν λένε και πρέπει να πληρώσουν. Μη δυνάμενος να συγκρατήσω το θυμικό μου σπεύδω να αναφέρω ότι το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μούσχουρη για την οποία σκοπίμως παραλείπω αναγνωριστικό πρόθεμα. Ο Αριστοτέλης έλεγε «ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος», γνωμικό το οποίο ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή της. Την τίμησε με τη φιλία του ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ευτύχησε να ερμηνεύσει απαυγάσματα της διανείας κολοσσών της τέχνης και τιμήθηκε έστω και εμμέσως από την ψήφο αυτών που τώρα κατηγορεί οι οποίοι την έκαναν εκπρόσωπό τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Για όσους φρονούν ότι τα ανωτέρω είναι ασύνδετα, σπεύδω να επισημάνω ότι η σύγκλισή τους είναι προφανής και τείνει σε μία μόνο λέξη: ΜΝΗΜΗ.
Η μνήμη, οι ισχυρές και ανεξίτηλες θύμησες, είναι όπλα διαχρονικά. Δεν κινδυνεύουν από αφλογιστία και δύνανται να μεταβιβαστούν και να κληροδοτηθούν. Ας μην ξεχάσουμε τις λεπτομέρειες της εποχής μας όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός. Ας μη σβήσουμε από τη μήμη μας την ψυχολογική πίεση που όλοι υφιστάμεθα, τον φόβο που μας κυριεύει, την εξαντλητική αυτοκριτική που κάνουμε, την ένταση με την οποία κατηγορούμε τους εαυτούς μας αλλά και τους συμπολίτες μας θεωρώντας ότι αυτοί φταίνε περισσότερο από εμάς.
Ας θυμόμαστε τους πρώην ευεργετηθέντες και νυν κατηγόρους μας. Τους πολιτικούς που υποσχέθηκαν τον ουρανό με τ΄ άστρα και έγιναν απηνείς δίωκτες των αποτελεσμάτων του μόχθου μας. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη δεν βασίζεται μόνο στο βύσμα και στις ανταλλακτικής μορφής προσωπικές επαφές. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη βασίζεται στην ικανότητα και στην υπέρμετρη προσπάθεια.
Ας θυμόμαστε ότι πλέον αυτοί που πρέπει να έχουν τα εχέγγυα να μας εκπροσωπούν θα πρέπει να το αποδείξουν με την πορεία του βίου τους και όχι μόνο διαθέτοντας αφειδώς χαμόγελα και χειραψίες. Ας θυμόμαστε τους πολιτικούς ταγούς που τα χαράτσια τα βαφτίζουν «τέλη» για να γίνουν πιο εύπεπτα. Το τελευταίο ειδικά αφορά τον υπερεκτιμημένο (άραγε γιατί;) Βενιζέλο. Ας θυμόμαστε ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους και ας εμπιστευτούμε σε νεότερους και άφθαρτους αυτή τη φορά τις τύχες μας.
Ας θυμόμαστε όλους όσους κάνουν παρασκηνιακές συμφωνίες και στη συνέχεια αναζητούν τρόπους επικοινωνιακής διαχείρισης των αποφάσεών τους εννοώντας ότι στοχεύουν για ακόμη μιά φορά να μας κοροϊδέψουν. Ας θυμόμαστε την ανικανότητα και φαυλότητα του πρώην πρωθυπουργού και ας φροντίσουμε να διατηρήσουμε ζωντανή τη θύμησή της για πολλά χρόνια ώστε οι ιστορικοί του μέλλοντος να μην έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Ας θυμόμαστε ότι πέραν της εξαθλίωσής μας συνέβαλε τα μέγιστα να απολέσουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία διττώς: διαβάλοντας τον λαό του άμεσα και αυτοευτελιζόμενος με τις τραγελαφικές του επιλογές, αποφάσεις και προτάσεις γεγονός που είχε αντίκτυπο και σε αυτούς που εκπροσωπούσε, δηλαδή σε όλους εμάς. Δυστυχώς συνέλληνες γι’ αυτό που χρόνια κατηγορούμε τους εαυτούς μας, δηλαδή ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν, οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μας το διαπίστωσαν σύντομα αλλά σε αντίθεση μ’ εμάς που το ανεχόμασταν αυτοί δεν συγκινήθηκαν.
Αργά ή γρήγορα εκλογές θα γίνουν ανεξάρτητα αν οι περισσότεροι εκπρόσωποι του υπάρχοντος φαύλου πολιτικού συστήματος το απεύχονται ως ανάθεμα. Η αγωνία τους είναι διάχυτη και δυστυχώς γι’ αυτούς εύκολα διαπιστώσιμη. Ας οπλιστούμε επιτέλους με καρτερία, εγκράτεια αλλά και ελεγχόμενο θυμό. Και ας τα θυμηθούμε όλα πάνω από την κάλπη. Ας ανατρέψουμε την υπάρχουσα προσβλητική για τον λαό μας κατάσταση. Ας την ανατρέψουμε συνθέμελα, ας εκχερσώσουμε τα παρασιτικά ζιζάνια από τον εύφορο αγρό, ας εκθεμελιώσουμε τα σαθρά στηρίγματα, το εξουσιαστικό σύστημα του νεποτισμού, των πολιτικών τζακιών, των ανίκανων πολιτικών, τη σύγχρονη έκφραση του κοτζαμπασισμού. Ας τους στείλουμε για τσίπουρα όπως εύστοχα προέβλεψε ένας εν ενεργεία υπουργός, επιλογή και αυτός του global thinker Παπανδρέου. Προσωπικά θα πρότεινα να στείλουμε αυτόν πρώτο για τσίπουρα αλλά δυστυχώς δεν ψηφίζεται στον νομό μας.
Τώρα είναι η ώρα και αυτή τη φορά δεν πρέπει να αποτύχουμε ούτε να παρασυρθούμε. Γίνανε πολλά και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Δεν μπορούν να ξεχαστούν!
Ας θυμόμαστε τους πρώην ευεργετηθέντες και νυν κατηγόρους μας. Τους πολιτικούς που υποσχέθηκαν τον ουρανό με τ΄ άστρα και έγιναν απηνείς δίωκτες των αποτελεσμάτων του μόχθου μας. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη δεν βασίζεται μόνο στο βύσμα και στις ανταλλακτικής μορφής προσωπικές επαφές. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη βασίζεται στην ικανότητα και στην υπέρμετρη προσπάθεια.
Ας θυμόμαστε ότι πλέον αυτοί που πρέπει να έχουν τα εχέγγυα να μας εκπροσωπούν θα πρέπει να το αποδείξουν με την πορεία του βίου τους και όχι μόνο διαθέτοντας αφειδώς χαμόγελα και χειραψίες. Ας θυμόμαστε τους πολιτικούς ταγούς που τα χαράτσια τα βαφτίζουν «τέλη» για να γίνουν πιο εύπεπτα. Το τελευταίο ειδικά αφορά τον υπερεκτιμημένο (άραγε γιατί;) Βενιζέλο. Ας θυμόμαστε ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους και ας εμπιστευτούμε σε νεότερους και άφθαρτους αυτή τη φορά τις τύχες μας.
Ας θυμόμαστε όλους όσους κάνουν παρασκηνιακές συμφωνίες και στη συνέχεια αναζητούν τρόπους επικοινωνιακής διαχείρισης των αποφάσεών τους εννοώντας ότι στοχεύουν για ακόμη μιά φορά να μας κοροϊδέψουν. Ας θυμόμαστε την ανικανότητα και φαυλότητα του πρώην πρωθυπουργού και ας φροντίσουμε να διατηρήσουμε ζωντανή τη θύμησή της για πολλά χρόνια ώστε οι ιστορικοί του μέλλοντος να μην έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Ας θυμόμαστε ότι πέραν της εξαθλίωσής μας συνέβαλε τα μέγιστα να απολέσουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία διττώς: διαβάλοντας τον λαό του άμεσα και αυτοευτελιζόμενος με τις τραγελαφικές του επιλογές, αποφάσεις και προτάσεις γεγονός που είχε αντίκτυπο και σε αυτούς που εκπροσωπούσε, δηλαδή σε όλους εμάς. Δυστυχώς συνέλληνες γι’ αυτό που χρόνια κατηγορούμε τους εαυτούς μας, δηλαδή ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν, οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μας το διαπίστωσαν σύντομα αλλά σε αντίθεση μ’ εμάς που το ανεχόμασταν αυτοί δεν συγκινήθηκαν.
Αργά ή γρήγορα εκλογές θα γίνουν ανεξάρτητα αν οι περισσότεροι εκπρόσωποι του υπάρχοντος φαύλου πολιτικού συστήματος το απεύχονται ως ανάθεμα. Η αγωνία τους είναι διάχυτη και δυστυχώς γι’ αυτούς εύκολα διαπιστώσιμη. Ας οπλιστούμε επιτέλους με καρτερία, εγκράτεια αλλά και ελεγχόμενο θυμό. Και ας τα θυμηθούμε όλα πάνω από την κάλπη. Ας ανατρέψουμε την υπάρχουσα προσβλητική για τον λαό μας κατάσταση. Ας την ανατρέψουμε συνθέμελα, ας εκχερσώσουμε τα παρασιτικά ζιζάνια από τον εύφορο αγρό, ας εκθεμελιώσουμε τα σαθρά στηρίγματα, το εξουσιαστικό σύστημα του νεποτισμού, των πολιτικών τζακιών, των ανίκανων πολιτικών, τη σύγχρονη έκφραση του κοτζαμπασισμού. Ας τους στείλουμε για τσίπουρα όπως εύστοχα προέβλεψε ένας εν ενεργεία υπουργός, επιλογή και αυτός του global thinker Παπανδρέου. Προσωπικά θα πρότεινα να στείλουμε αυτόν πρώτο για τσίπουρα αλλά δυστυχώς δεν ψηφίζεται στον νομό μας.
Τώρα είναι η ώρα και αυτή τη φορά δεν πρέπει να αποτύχουμε ούτε να παρασυρθούμε. Γίνανε πολλά και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Δεν μπορούν να ξεχαστούν!
http://www.pellanews.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%CE%B9/%CE%B1%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου