Η Έδεσσα που χάθηκε... (9)

Ο κεντρικός δρόμος στο Βαρόσι στις αρχές της δεκαετίας 1990. Αριστερά η οικία Φράγκου, το τελευταίο τριώροφο οικοδόμημα μακεδονικής αρχιτεκτονικής της Έδεσσας, που κάηκε σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια (στις 30 Οκτωβρίου 2006) κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες και κατεδαφίστηκε άρον-άρον.

Το Βαρόσι σήμερα.

Με κόκκινο Χ σημειώνονται κατοικίες που δεν υπάρχουν πλέον.

Για την πυρκαγιά

Έδεσσα

Παραδοσιακός οικισμός της Εδεσσας, το Βαρόσι, κινδύνεψε να καεί, όταν ξέσπασε φωτιά σε ακατοίκητο τριώροφο σπίτι και, λόγω των ισχυρών ανέμων, επεκτάθηκε γρήγορα σε διπλανό κτήριο.

Αμεση ήταν η επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Εδεσσας, που ειδοποίησε όμορες υπηρεσίες, οι οποίες συνέδραμαν με 14 οχήματα και 35 άντρες. Η φωτιά ξέσπασε αργά το βράδυ της Δευτέρας στο τριώροφο παραδοσιακό κτήριο ιδιοκτησίας του Θανάση Λαμπρόπουλου και γρήγορα επεκτάθηκε στο διπλανό, ακατοίκητο οίκημα, του Νικόλαου Βαρδάρη.

Όπως δήλωσε ο δήμαρχος Έδεσσας, Ιωάννης Σόντρας, οι άντρες της Πυροσβεστικής «υπερέβαλαν εαυτόν» και κατάφεραν να περιορίσουν την πυρκαγιά, πριν επεκταθεί στον πυκνοκατοικημένο οικισμό, αλλά τα δύο σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς.
«Επρόκειτο για την πρώτη πυρκαγιά των σύγχρονων χρόνων στο Βαρόσι μετά την πυρπόληση από τους Γερμανούς στις 12 Σεπτεμβρίου 1944, οπότε και καταστράφηκε το νοτιοανατολικό τμήμα του» υπογράμμισε ο κ. Σόντρας.

Από τη συνοικία διατηρείται μέχρι σήμερα στην παλιά της μορφή μόνο το βορειοανατολικό τμήμα και περιλαμβάνει περίπου 80 κτήρια, εκ των οποίων το 40% είναι ακατοίκητα.
Το Βαρόσι ήταν μία από τις τρεις χριστιανικές συνοικίες, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί και αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στην Έδεσσα.

Newsroom ΔΟΛ 31 Οκτ. 2006

Ο κ. Ευάγγελος Κωφός στην Έδεσσα

Ο κ. Κωφός παραδίδει τα βιβλία του

στην Δντρια της Βιβλιοθήκης κα Αθ. Κύρκου

Ο κ. Ευάγγελος Κωφός στην Έδεσσα

Ο πολύ γνωστός για το συγγραφικό του έργο στους τομείς της Νεώτερης Ιστορίας και Διπλωματίας σε σχέση κυρίως με την Μακεδονία, Εδεσσαίος Ευάγγελος Κωφός, επισκέφθηκε σήμερα την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Έδεσσας και δώρησε μια σειρά βιβλίων του και κειμένων του. Τα βιβλία του παρέλαβε η Δντρια  κα Αθηνά Κύρκου, ενώ εκ μέρους του Εφορευτικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης το μέλος του κ. Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης συνεχάρη τον κ. Κωφό για την δωρεά του αυτήν που εμπλουτίζει το υλικό της και δίνει την δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να το αξιοποιήσουν κατάλληλα, όπως τόνισε.

Ο κ. Ευαγγελίδης ευχαριστεί εκ μέρους του Εφορευτικού Συμβουλίου

της Δ.Κ. Βιβλιοθήκης Έδεσσας τον κ. Κωφό.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Ευάγγελος Κωφός υπήρξε Πρεσβευτής Εμπειρογνώμων για βαλκανικά θέματα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μετά την αφυπηρέτησή του το 1995, προσκλήθηκε ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Brasenose College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Είναι Διδάκτορας Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και έχει δίπλωμα Master Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Georgetown (Washington, D.C.), και πτυχίο Bachelor Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Ohio. Είναι μέλος των Δ.Σ. του ΙΜΧΑ και του Ιδρύματος Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα (ΙΜΜΑ). Είναι επίσης μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Κέντρου Ερευνας Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηρίωσης, καθώς και τηςΤιμητικής Επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Εχει στο ενεργητικό του σημαντικό αριθμό βιβλίων και πραγματειών για την ιστορία και τις σύγχρονες εξελίξεις των Βαλκανίων, ιδιαίτερα της Μακεδονίας. Δύο βιβλία του βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών.

Ποιος είπε το ΟΧΙ;

Ποιος τελικά είπε το «ΟΧΙ»;

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη/ karkagiannisant@ath.forthnet.gr

Πρόκειται ουσιαστικά για συζήτηση χωρίς ιστορικό περιεχόμενο, χωρίς ιστορικό ερώτημα και χωρίς ιστορική απορία. Ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια και με τον ίδιο ανιστόρητο χαρακτήρα συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ξεκίνησε από την Αριστερά που δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι ένας δικτάτορας και αντίπαλός της (δεν είναι όλοι οι δικτάτορες αντίπαλοί της!) κατόρθωσε, τις πρώτες ώρες της 28ης Οκτωβρίου να εξαρθεί σε ύψιστο σημείο εθνικής συνείδησης και πολιτικής ευθύνης και να πει το «ΟΧΙ» στους εισβολείς. Και επειδή τα γεγονότα δεν χωράνε σε αυτό το παράλογο σχήμα, η πιο εύκολη λύση είναι... «η κατάργηση των γεγονότων». Η σύγχυση είναι πιο μεγάλη από το δεύτερο σκέλος αυτών των συλλογισμών. «Το “ΟΧΙ” δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο λαός!». Το ένα βέβαια δεν διαψεύδει το άλλο. Και τα δύο όμως μαζί διαψεύδουν τη σχέση λαού και ηγέτη και την αξία της πολιτικής απόφασης. Πράγματι, την επόμενη μέρα, για να μην πω από την επόμενη ώρα, ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός πειθαρχεί στην πολιτική απόφαση και την εφαρμόζει και ο λαός με πρωτοφανή ενθουσιασμό την επικροτεί και την ενισχύει.

Το «ΟΧΙ» το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς και το εννοούσε. Μάλιστα, όπως πολλά στοιχεία το επιβεβαιώνουν, ήταν από πριν και από καιρό έτοιμος να το πει. Δεν αιφνιδιάστηκε από τον Ιταλό πρεσβευτή, ήταν άριστα πληροφορημένος για τη συγκέντρωση ισχυρών στρατιωτικών δυνάμων της Ιταλίας στην Αλβανία και είχε καταλήξει στην πολιτική απόφαση να πει το «ΟΧΙ». Προφανώς είχε ενημερώσει τουλάχιστον τον βασιλιά Γεώργιο και τον τότε ισχυρό «συμμαχικό παράγοντα», την Αγγλία.

Ο παράλογος αυτός μύθος ότι το «ΟΧΙ» δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο λαός, κυριάρχησε στην Αριστερά πολλά χρόνια. Παρ’ όλο που ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ, ο Νίκος Ζαχαριάδης, με το περίφημο γράμμα που έστειλε από την απομόνωση των φυλακών της Κέρκυρας τασσόταν ανεπιφύλακτα στο πλευρό του Μεταξά για την απόκρουση της φασιστικής επίθεσης, αναγνωρίζοντας έτσι τον ηγετικό του ρόλο σ’ αυτόν τον αγώνα. Το ίδιο έπραξαν όλοι σχεδόν οι κομμουνιστές κρατούμενοι στις φυλακές και στις εξορίες. Ελάχιστοι ήσαν αυτοί που διαφώνησαν με αυτήν την «ανεπιφύλακτα» πατριωτική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ και των κομμουνιστών.

Στα νεότερα χρόνια ο πρώτος στην Αριστερά, αν θυμάμαι καλά, που προσπάθησε να αποκρούσει και να διαλύσει αυτόν τον παράλογο μύθο ήταν ο δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας, ο μακαρίτης Σπύρος Λιναρδάτος. Χωρίς να κρύβει ή να ανακαλεί τη σταθερή και έμπρακτη εναντίωσή του στη δικτατορία του Μεταξά, αισθάνθηκε την υποχρέωση και θέλησε να αποκαταστήσει και να σεβαστεί τα ιστορικά γεγονότα, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι ο Μεταξάς ήταν ο πρωτοπόρος και ο ηγέτης της αντίστασης και του αγώνα κατά της φασιστικής επίθεσης του 1940. Η Ιστορία, βλέπετε, δεν είναι πάντοτε ευθύγραμμη και προπαντός δεν είναι πρόθυμη να υποταχθεί σε παράλογα ιδεολογικά σχήματα. Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν αυτός που ήταν, αλλά ήταν και αυτός που πήρε την ιστορική απόφαση να πει το «ΟΧΙ» στους εισβολείς.

Και ο λαός; Δεν θέλω καν να σκεφθώ τι θα έκανε ο λαός ή τι θα έκανε το κράτος αν ο Μεταξάς δεν έλεγε το «ΟΧΙ». Και δεν θέλω να διαγράψω τη σχέση του ηγέτη με τον λαό που ουσιαστικά είναι η σχέση της πολιτικής με την κοινωνία. Την ίδια εκείνη μέρα, λίγες μόνο ώρες μετά το «ΟΧΙ» του Μεταξά, σημειώθηκε εκείνη η λαϊκή έκρηξη που επικροτούσε και έκανε πράξη εκείνο το ιστορικό «ΟΧΙ».

Hμερομηνία δημοσίευσης: 31-10-07

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_48_31/10/2007_247012

Επί τέλους! Ασφαλτοστρώσεις στον Αγ. Αθανάσιο!

Ο Αντιδήμαρχος Χρ. Βερικούκης

Ασφαλτοστρώσεις στον Αγ. Αθανάσιο

Επί τέλους έγιναν κάποια βασικά και αυτονόητα πράγματα στην "βιτρίνα" του χειμερινού τουρισμού της περιοχής μας, στον οικισμό του παλιού Αγ. Αθανασίου, κάτι που δυστυχώς είχαν αμελήσει να κάνουν οι αρμόδιοι της προηγούμενης δημοτικής αρχής  με αποτέλεσμα οι επισκέπτες να φεύγουν συχνά δυσαρεστημένοι και προβληματισμένοι για το αν πρέπει να ξαναέρθουν με κίνδυνο να καταστρέψουν τα αυτοκίνητά τους. Αντιγράφουμε την σχετική είδηση:

"Εκτεταμένες επισκευές στο σύνολο των ασφαλτοστρωμένων δρόμων του παραδοσιακού οικισμού του παλιού Αγίου Αθανασίου πραγματοποίησε ο Δήμος Έδεσσας. Η επίστρωση των δρόμων πραγματοποιείται εν όψει της έναρξης της χειμερινής τουριστικής περιόδου, καθώς ο παλιός Άγιος Αθανάσιος ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους λάτρεις του χειμερινού τουρισμού. Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Χρήστος Βερικούκης, που επιβλέπει τις εργασίες δήλωσε σχετικά: «Μετά τις παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται στο οδικό δίκτυο του Αγίου Αθανασίου θα είμαστε πλέον έτοιμοι να υποδεχτούμε τους επισκέπτες. Ήταν επιβεβλημένη η επίστρωση με άσφαλτο στα σημεία όπου υπήρχαν φθορές, καθώς λόγω της χρήσης αλατιού κατά τον αποχιονισμό δημιουργούνται εκτεταμένες φθορές και απαιτείται η αποκατάστασή τους»

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Χρόνια Πολλά!

Στους συνονόματους Δημήτρηδες και στις Δημητρούλες εύχομαι ολόψυχα Υγεία, προσωπική και οικογενειακή Ευτυχία και Κουράγιο, που χρειαζόμαστε όλοι, αυτά τα μαύρα χρόνια που έρχονται...

Ο ξετσίπωτος κος Δρούτσας

Θυμάστε αυτόν τον απίθανο τύπο που ο Τζέφρυ μας τον είχε λανσάρει για ...Υπουργό και μάλιστα επί των ...Εξωτερικών (τεμενάδων, που λέει και ο Ζουράρις); Θυμάστε που μας είχε ρεζιλέψει διεθνώς με τα αχαλίνωτα ψώνια που έκανε στην Νέα Υόρκη; Αν δεν θυμάστε, διαβάστε εδώ: http://hellenicinterest.blogspot.com/2010/10/blog-post_18.html για να φρεσκάρετε την μνήμη σας.

Αυτός λοιπόν ο αδιόρθωτος πολιτικάντης της νεο-κατοχικής κυβέρνησης του Παπανδρεϊκού θιάσου έδρασε και πάλι! Διαβάστε και θαυμάστε:

"Η Φαίη Καραβίτη σύζυγος του πρώην ΥΠΕΞ, Δημήτρη Δρούτσα, θα πάρει τη θέση του ανταποκριτή της ΝΕΤ και του ΑΠΕ στο Βερολίνο, Γιώργου Παππά. Ενδεικτικό της αντίληψης των συνεργατών του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου η μετακίνηση του δημοσιογράφου, αλλά και ενδεικτικό του πώς εννοεί η κυβέρνηση την ανεξαρτησία της ΕΡΤ. Είναι γεγονός ότι η σύμβαση του δημοσιογράφου έληξε τέλος του μήνα, αλλά δεν ανανεώθηκε ως είθισται, αντίθετα την καπάρωσε η σύζυγος του Δημ. Δρούτσα που εντελώς τυχαία εσχάτως μετακόμισε στο Βερολίνο! Βεβαίως το γεγονός δεν φαίνεται να είναι τυχαίο και από την αποκλειστική συνέντευξη της Μέρκελ που εξασφάλισε ο Γιώργος Παππάς για τη ΝΕΤ και την είδαμε να προβάλλεται πρώτα από το Mega!..."

Το ζεύγος Δρούτσα

Ως φαίνεται ξεσηκώθηκε μεγάλος ντόρος από την συντεχνία των δημοσιογράφων, με αποτέλεσμα να ανακληθεί άρον-άρον η τοποθέτηση της συμβίας του κυρίου (λέμε τώρα) Δρούτσα. Διαβάστε την παρακάτω είδηση:

Ακυρώθηκε η σκανδαλώδης μετάθεση
της συζύγου Δρούτσα στο Βερολίνο

Την ανάκληση της μετάθεσης της Φαίης Καραβίτη, συζύγου του πρώην υπουργού Εξωτερικών και νυν Ευρωβουλευτή Δημήτρη Δρούτσα, αποφάσισε, μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε, αργά χθες το βράδυ η κυβέρνηση. Στο σχετικό δελτίο Τύπου που αναγκάστηκε να εκδώσει το ΑΠΕ, κατόπιν εντολής του υπουργού Επικρατείας, Ηλία Μόσιαλου, αναφέρονται τα εξής:

«Αναφορικά με το θέμα της κάλυψης της θέσης ανταποκριτή του ΑΠΕ- ΜΠΕ στο Βερολίνο, ανακοινώνονται τα ακόλουθα:

1. Όταν ανέλαβα στις 9 Ιουλίου του 2010 τη Διεύθυνση του ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν υπήρχε ανταποκριτής στο Βερολίνο μετά τη συνταξιοδότηση του απεσταλμένου από την Αθήνα Πέτρου Στάγκου.

2. Αναγκάστηκα, δεδομένης της κρισιμότητας της κατάστασης να επιστρατεύσω με Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου (ΣΟΧ) μέχρι 15 Οκτωβρίου τον καταξιωμένο συνάδελφο Γιώργο Παππά, ανταποκριτή και της ΕΡΤ και συνεργάτη της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, με αποζημίωση για όλο το έτος 16.800,οο ευρώ.

3. Τον Σεπτέμβριο, η συνάδελφος Φαίη Καραβίτη ζήτησε με επιστολή της να μετατεθεί στο Βερολίνο και να αναλάβει την κάλυψη όλων των γερμανόφωνων χωρών (Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία). Το θέμα ετέθη στο Δ.Σ. το οποίο ομοφώνως αποφάσισε υπέρ της μετάθεσης της κας Καραβίτη στο Βερολίνο με το μηνιαίο μισθό που λαμβάνει (1.314,00 ευρώ!).

4. Από αυτή την κίνηση, το πρακτορείο ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΕΙ 16.800,οο το χρόνο, που είναι η αμοιβή του κ. Παππά.

5. Ωστόσο, κατόπιν του θορύβου που προκλήθηκε σήμερα και κατόπιν αποφάσεως του Υπουργού Επικρατείας, η κάλυψη της συγκεκριμένης θέσης θα γίνει με ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος μεταξύ των εργαζομένων- δημοσιογράφων του ΑΠΕ- ΜΠΕ με σύμβαση αορίστου χρόνου. Μάλιστα από εδώ και στο εξής θα γίνεται ανοιχτή εκδήλωση ενδιαφέροντος για τις θέσεις ανταποκριτών στο εξωτερικό με βάση αντικειμενικά κριτήρια που θα θεσπίσει το ΔΣ».

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2011/10/blog-post_1252.html

Οικολογία και πράσινα ...σκουλήκια!

Οικολόγοι;

Οικολόγοι Πράσινοι υπέρ

«Τούρκων και Μακεδόνων»

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδοκιμάζουν με ιδιαίτερη θέρμη τον Παναγιώτη Δημητρά, εκπρόσωπο της ΜΚΟ «Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι», ο οποίος έκλεισε το χαιρετισμό του με την ακόλουθη τοποθέτηση:
« …διεκδικείτε την πρόσληψη αλλοδαπών και Ρομά στην αστυνομία για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της. Υποστηρίζετε συστηματικά τις εκθέσεις των οργάνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΗΕ. Γι’ αυτό και προσδοκάμε πως θα αγωνιστείτε μαζί μας για να εφαρμοστούν οι συστάσεις τους και για τις εθνικές μειονότητες που αποτελούν “ταμπού” στην Ελλάδα, τους Τούρκους και τους Μακεδόνες.»

Απόσπασμα από τις εργασίες του συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων (21 Οκτωβρίου 2011).

http://history-of-macedonia.com/wordpress/2011/10/23/oikologoi-prasinoi-yper-tourkon-makedonon/

Η Έδεσσα που χάθηκε... (8)

Περιοχή Μικρών Καταρρακτών

Αρχές του 20 αιώνα (1918;)

Ο Λόγγος την Άνοιξη με τα ελάχιστα

πλέον κτήματα που καλλιεργούνται

Περιοχή Κιουπρί

Ρούπελ: Αναμνήσεις των πρωταγωνιστών

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας»

σας προσκαλεί

την Δευτέρα 24 – 10 – 2011 και ώρα 7.30΄ μ.μ.

στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου

στην ομιλία του κ. Ηλία Κοτρίδη Ανχη ε.α.

με θέμα:

«Ρούπελ: Αναμνήσεις των πρωταγωνιστών»

συνοδευόμενη με προβολή σπάνιου αρχειακού υλικού.

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Εδεσσαϊκό Θέατρο

Το Εδεσσαϊκό Θέατρο ετοιμάζει νέο έργο

Το Εδεσσαϊκό Θέατρο καλεί τα μέλη, τους φίλους και όποιον επιθυμεί να συμμετάσχει στην νέα του παραγωγή. Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 7:30μ.μ. θα γίνει συνάντηση για την ανάγνωση του νέου έργου στο Εντευκτήριο του Συλλόγου (Ίωνος Δραγούμη 35).
Έχουν ήδη αρχίσει οι πρόβες για το έργο «Η χαλκοπλεξούδα και η χάλκινη μάσκα» του Κωστή Παπαδόπουλου. Πρόκειται για μία παιδική σκηνή από ενηλίκους, που θα ανέβει στην Έδεσσα τον Δεκέμβριο του 2011 για τα Δημοτικά και τα Γυμνάσια της περιοχής.
Επίσης, λειτουργούν τα παιδικά τμήματα που απασχολούν παιδιά από Α΄ Δημοτικού έως και Στ΄ Δημοτικού κάθε Τετάρτη και Παρασκευή από τις 5:00μ.μ. έως 6:00μ.μ., ενώ το Εφηβικό Εργαστήρι που απασχολεί παιδιά από Α΄ Γυμνασίου έως και Γ΄ Λυκείου κάθε Κυριακή απόγευμα από τις 5:00μ.μ. έως 7:00μ.μ. με τους Θεατρικούς Εμψυχωτές Έλενα Κρανιώτη και Φώτη Γέσιο τηλ. 2381020266, 6942636231 & 6945777664.
Για εγγραφές στα τμήματα και οποιαδήποτε πληροφορία το εντευκτήριο είναι ανοιχτό από Δευτέρα έως και Παρασκευή 10:00π.μ. – 2:00μμ. και στο τηλέφωνα: 2381025429. e-mail: Edessaikotheatro@gmail.com

Πηγή: http://www.pellanews.gr/politismos/edessaiko-theatro-etoimazei-neo-ergo

Απελευθέρωση της Έδεσσας

18 Οκτωβρίου 1912

Απελευθέρωση της Έδεσσας από τον Οθωμανικό ζυγό

Σήμερα η πόλη μας εορτάζει την απελευθέρωσή της. Εικόνες από την σημερινή παρέλαση.

ΔΕΕ

Το ρολόγι της Έδεσσας ...οθωμανικό μνημείο!

Το ρολόγι της Έδεσσας

Το ρολόγι της Έδεσσας ...οθωμανικό μνημείο!

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

Οι τουρκικοί ισχυρισμοί

Το άρθρο της τουρκικής εφημερίδας AKŞAM της 8ης Φεβρουαρίου 2010 μας παρουσιάζει την έρευνα που διεξάγεται εδώ και 2,5 χρόνια από την καθηγήτρια Neval Konuk του πανεπιστημίου του Μαρμαρά (Marmara Üniversitesi) για τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα, υπό την αιγίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ. Η έρευνα αυτή ανέδειξε 600 περίπου εναπομείναντα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα, πολλά από τα οποία θεωρούνταν από τους Τούρκους κατεστραμμένα. Η έρευνα αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2015. Το άρθρο αυτό μας αποκαλύπτει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία:

α. Μια φαινομενικά ιστορικό-πολιτιστικού ενδιαφέροντος έρευνα διεξάγεται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, το οποίο με ενδιαφέρον διαβάζουμε ότι αποφάσισε («karar aldı»!) να γίνει απογραφή όλων των εν Ελλάδι οθωμανικών μνημείων! («Dışişleri Bakanlığı, 2007 mayısında Yunanistan’daki Osmanlı eserlerinin tam envanterinin hazırlanması için karar aldı.»). Εν ολίγοις το τουρκικό ΥΠΕΞ αποφασίζει και διατάζει και εντός ελληνικών συνόρων.

β. Μας πληροφορεί η εφημερίδα ότι η ερευνήτρια ενήργησε «στα κρυφά», «σαν κατάσκοπος» («Bakanlık tarafından görevlendirilen Marmara Üniversitesi öğretim görevlisi Neval Konuk, adeta bir hafiye gibi Yunanistan’da adım adım Osmanlı eseri aradı.»). Άραγε μια έρευνα που αποφασίστηκε (!) να γίνει από το τουρκικό ΥΠΕΞ, η οποία διεξάγεται εδώ και 2,5 χρόνια και θα ολοκληρωθεί σε άλλα 5, και της οποίας δημοσιεύονται τα πρώτα αποτελέσματα γίνεται στα κρυφά για να λειτουργεί η Καθηγήτρια Κονούκ «σαν σπιούνα»; Καταλήγουμε ότι είτε δεν έχουν εκδοθεί οι απαραίτητες άδειες, επομένως η Κα Κονούκ έπρεπε εκ των πραγμάτων να δράσει διακριτικά, είτε ότι οι έρευνες διεξάγονται με τρόπο αντιδεοντολογικό και με αποτελέσματα αμφίβολης επιστημονικής αξίας (εξάλλου το ότι έχει αναλάβει το ΥΠΕΞ αυτήν την έρευνα προδιαθέτει για το ποιά θα είναι τα αποτελέσματα και το πώς αυτά θα χρησιμοποιηθούν) και επομένως έπρεπε πάλι να δράσει διακριτικά η ερευνήτρια, είτε ότι η εφημερίδα θέλει να δημιουργήσει εντυπώσεις για την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα, δηλαδή ότι μια νόμιμη (;) έρευνα δεν μπορεί να διεξαχθεί ελεύθερα εντός ελληνικής επικράτειας.

γ. Πληροφορούμαστε επίσης ότι η έρευνα αυτή αφορά όλα τα Βαλκάνια αλλά ειδικότερα την Ελλάδα («Bakanlık, bu görevi Balkanlar ve özellikle Yunanistan’da yaptığı çalışmalarla tanınan Marmara Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü Öğretim Görevlisi Neval Konuk’a verdi.»). Αυτή η πληροφορία αποκαλύπτει την ουσία της διεξαγωγής της έρευνας, που έχει πολιτικούς στόχους (γι’αυτό και την ανέλαβε το τουρκικό ΥΠ.ΕΞ. κι όχι το τουρκικό υπουργείο πολιτισμού) και όχι αμιγώς ιστορικο-πολιτιστικούς όπως θα ανέμενε κανείς.

δ. Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση είναι η ομολογία της Κονούκ για την υποτιθέμενη καταστροφή που έχουν υποστεί τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα.  Η ίδια αναφέρει ότι «Υπάρχει η γενικότερη εντύπωση ότι όλα τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα καταστράφηκαν και ότι δεν έχει μείνει κανένα όρθιο. Η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματική» («Yunanistan’daki bütün Osmanlı eserlerinin yıkıldığı, hiçbir eserin ayakta kalmadığı gibi genel bir kanı var. Durum o kadar kötü değil.»). «Αληθεύει ότι υπέστησαν μεγάλη καταστροφή. Ωστόσο, εκτός από τους Έλληνες, οι μεγάλες καταστροφές που προξένησαν κατά την διάρκεια του 2ου Βαλκανικού Πολέμου οι Βούλγαροι, αλλά και οι Ιταλοί στα Δωδεκάνησα, είναι ένα επίμαχο θέμα» («Ancak Yunanların yanında, 2. Balkan Savaşı döneminde Bulgarların tahribatları, adalarda İtalyanlar’ın çok büyük tahribatları söz konusu. Bölge, Osmanlı’nın erken fetih bölgesi olduğu için çok erken tarihlerden itibaren çok fazla eser inşa edilmiş.»). Επομένως η άποψη η οποία αναμασάται και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους ελληνόφωνους γενίτσαρους της ελλαδικής τουρκόπληκτης θολο-«ελίτ» οι οποίοι με πείσμα πασάρουν την ιδέα ότι «και μεις τα ίδια κάναμε» είναι τουλάχιστον υπερβολική και σε κάθε περίπτωση, «βασιλικότερη του βασιλέως».

ε. Επίσης, σε συνάρτηση με το προηγούμενό μας σχόλιο ότι τα αποτελέσματα της έρευνας εξυπηρετούν πολιτικούς στόχους, η Κονούκ ισχυρίζεται ότι η οθωμανική πατρότητα πολλών κτηρίων στην Ελλάδα όπως σχολεία και νοσοκομεία αποκρύπτεται σκοπίμως (!). Ως μοναδικό και ατεκμηρίωτο παράδειγμα αυτού του φαινομένου αναφέρει ένα ρολόι στην πόλη της Έδεσσας που κατά την ερευνήτρια είναι οθωμανικό, κάτι που όπως λέει δεν αναγράφεται πουθενά αφού παρουσιάζεται απλά ως «πολιτιστικό μνημείο του 19ου αιώνα» («Yunanistan’da Osmanlı eserlerinin gizlendiğini söyleyen Konuk, Vodina’da Osmanlı döneminden kalma bir saat kulesini örnek veriyor. Saat kulesinin önünde “19′uncu Yüzyıl Kültürel Anıt” yazdığını belirten Konuk, “Osmanlı Saat Kulesi diye bir levha yazmıyorlar.»).

Το φτωχό αυτό παράδειγμα αποδεικνύει μάλλον και την αδυναμία της τοποθέτησής της Καθηγήτριας Κονούκ ότι δεν αναγνωρίζεται η οθωμανική πατρότητα πολλών κτηρίων όπως σχολείων και νοσοκομείων. Είναι γνωστή τουρκική τακτική να βαπτίζεται ως  «ρωμαϊκό» οποιοδήποτε κτίσμα - ναός, θέατρο, ιππόδρομος κλπ - κτίστηκε στις Ελληνικες πόλεις της Μικράς Ασίας επί ρωμαιοκρατίας. Μήπως εδώ βλέπουμε επέκταση της ίδιας τακτικής, δηλαδή να βαπτίζεται ως οθωμανικό όποιο κτίσμα  κατασκευάστηκε τα χρόνια της τουρκοκρατίας;

στ. Τέλος η Νεβάλ Κονούκ μας αποκαλύπτει τον αληθινό λόγο για τον οποίο το τουρκικό ΥΠΕΞ ανέλαβε την έρευνα αυτή. «Αυτόν το μήνα θα εκδοθούν οι 2 πρώτοι τόμοι της έρευνας, τα οποία εμπεριέχουν μόνο το 20% των οθωμανικών μνημείων στην Ελλάδα. Με το πέρας της έρευνας, θα έχει εκδοθεί μια σειρά 8 τόμων. Όλα τα κείμενα των βιβλίων θα είναι στα τουρκικά, στα ελληνικά και στα αγγλικά. Οι πρώτοι δύο τόμοι έχουν ένα σύνολο 516 σελίδων. Τα βιβλία αυτά δεν θα διατεθούν προς πώληση, αλλά το ΥΠΕΞ θα το αποστείλει σε όλες τις ακαδημίες και τις βιβλιοθήκες του κόσμου». «Bu ay içinde çalışmalarının ilk iki cildinin yayımlanacağını söyleyen Neval Konuk, “Hazırladığımız iki cilt, Yunanistan’ın sadece yüzde 20’sindeki eserleri içeriyor. Çalışma tamamlandığı zaman ortaya 8 ciltlik bir serinin çıkması düşünülüyor. Kitaptaki tüm metinler Türkçe, Yunanca ve İngilizce olacak. İlk iki cilt 516′şar sayfa. Kitap satışa sunulmayacak. Dışişleri Bakanlığı, tüm dünya akademileri ve kütüphanelerine gönderecek».

[...].

Το ρολόγι της Νάουσας

Η πραγματικότητα

Το ρολόγι της πόλης μας κατασκευάστηκε το 1905/6 από μια κομπανία κτιστάδων με επικεφαλής τον αρχιμάστορα Ζήση από το Φλάμπουρο της Δυτ. Μακεδονίας με χρήση ντόπιων υλικών [η βάση από σιδηρόπετρα (σχιστόλιθος) και το υπόλοιπο κτίσμα από πουρόπετρα (πωρόλιθος)] κατόπιν παραγγελίας των εργοστασιαρχών της πόλης μας Τσίτση, Σεφερτζή, Χατζηδημούλα κ.ά. για να εξυπηρετεί κυρίως τους εργάτες των εργαστασίων τους, αλλά και γενικότερα τους κατοίκους της πόλης. Πρέπει να υπενθυμίσω ότι την εποχή εκείνη η Έδεσσα ήταν γνωστή ως το Μάντσεστερ των Βαλκανίων, λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξής της με την εκμετάλλευση των άφθονων υδατοπτώσεων που παρείχε η φυσική (γεωλογική) διαμόρφωση της περιοχής. Σήμερα συνεχίζει την λειτουργία του δίπλα στο κτίριο όπου στεγάζονται οι δραστηριότητες του «Φιλοπρόοδου Συλλόγου Μέγας Αλέξανδρος», ενός από τους πιο παλαιούς συλλόγους της Έδεσσας (1922).

Σημειώνω ότι από τους ίδιους κτίστες είχε κατασκευαστεί, μια δεκαετία περίπου νωρίτερα (το 1896), αντίστοιχο ρολόγι ύψους 25 μέτρων στην πόλη της Νάουσας (με χορηγίες Ελλήνων εργοστασιαρχών), καθώς και σε άλλες πόλεις της Δυτ. Μακεδονίας πιθανότατα.

Αυτά τα λίγα προς αποκατάσταση της αλήθειας σε σχέση με τις νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις και τις στοχεύσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Πηγές

1.      Για το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας AKŞAM, το έγκυρο και μαχητικό κυπριακό ιστολόγιο «Εμπροσθοφύλαξ» http://www.efylakas.com/

2.      Για το ρολόγι της πόλης μας, προφορικές πληροφορίες του γράφοντα από παλιούς Εδεσσαίους

Την ποινική δίωξη του Πρωθυπουργού ζητά ο τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΗΤΕΑ

Κατά τον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 162), όποιος εξαπατά εκλογέα, με οποιονδήποτε τρόπο, για να μεταβάλει το εκλογικό του φρόνημα, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή. Ο πρωθυπουργός μας υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό προεκλογικώς, κατά την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2009, ότι υπάρχουν χρήματα και θα δώσει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ανώτερες του πληθωρισμού.

Όμως αμέσως μετά τις εκλογές μείωσε μισθούς και συντάξεις, έπραξε δηλαδή το αντίθετο εκείνου που είχε υποσχεθεί. Ο αντιπρόεδρος του, για να δικαιολογήσει την εξαπάτηση του ελληνικού λαού, είπε ότι όλα τα κόμματα δεν τηρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Άλλο είναι να προσπαθήσει ένα κόμμα να εκτελέσει το προεκλογικό του πρόγραμμα και να μην επιτύχει, και άλλο να μην επιχειρήσει καν την εφαρμογή του και από την πρώτη στιγμή να εφαρμόσει πολιτική αντίθετη του προγράμματος του.

Μετά τις εκλογές, προς δικαιολόγηση της καταφανούς εξαπατήσεως των Ελλήνων, ο πρωθυπουργός μας ισχυρίστηκε ότι δήθεν αγνοούσε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας. Ψεύδεται. Ένας πολιτικός που ήταν υπουργός όλων των κυβερνήσεων του πατρός του, εμπνευστού της υπερχρεώσεως της χώρας, όπως και των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη, είναι αδύνατον να αγνοεί την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Περαιτέρω, αποκαλύφθηκε πρόσφατα σε βιβλίο του πρώην υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Steinmayer, ότι τον είχε ενημερώσει απολύτως για τα οικονομικά της Ελλάδος και ο κ. Παπανδρέου τού απήντησε ότι θα σκεφθεί αν θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Εξάλλου, ο κ. Αλμούνια εδήλωσε ότι πολύ προ των εκλογών, είχε ενημερώσει τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων της Ελλάδος για την οικονομική της θέση. Το αυτό δήλωσε και ο κ. Προβόπουλος. των μηνιαίων εκθέσεων του οποίου αδύνατο να λαμβάνει, και ελάμβανε, γνώση ο κ. Παπανδρέου.

Πέραν τούτων, ο τελευταίος, σε συνέντευξή του προς τον κ. Κούλογλου, προ των εκλογών, είχε πει ότι όποια χώρα κατέφυγε στο ΔΝΤ καταστράφηκε και ο λαός της εξαθλιώθηκε. Όμως. από πρόσφατη συνέντευξη του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, κ. Στρος-Καν, έγινε παγκοσμίους γνωστό ότι ο κ. Παπανδρέου, προ των εκλογών, συζητούσε μαζί του υπογείως, για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ.

Υπογραμμίζεται ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έδωσε καμία πειστική εξήγηση έως σήμερα αναφορικά με τον λόγο για τον οποίο παρέλειψε να δανεισθεί, αμέσως μετά την εκλογή του, όσα ποσά χρειαζόταν η χώρα. με χαμηλά επιτόκια, όπως όφειλε να πράξει. Αντί τούτου, εδήλωνε σε διεθνή ακροατήρια, ότι ο ελληνικός λαός είναι διεφθαρμένος και η οικονομία του πνέει τα λοίσθια, έχουσα την πορεία του «Τιτανικού». Μετά τις δηλώσεις του αυτές, για τις οποίες επίσης δεν έχει δώσει καμία εξήγηση, άρχισε η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδος και έφτασαν τα spreads από 250 μονάδες σε 3.200!

Επίσης, δεν εξήγησε έως τώρα, γιατί δεν δέχθηκε το δάνειο 20 δισ. ευρώ, που του προσφέρθηκαν επιπλέον των 7 δισ. που έλαβε η χώρα, με χαμηλό επιτόκιο. Από όλα αυτά προκύπτει κραυγαλέα η προσωπική ποινική ευθύνη του κ. πρωθυπουργού. Θα έπρεπε, επομένως, σύμφωνα με το Σύνταγμα τριάντα (30) βουλευτές της αντιπολιτεύσεως, αντί να φλυαρούν ασκόπως προς παραμυθίαν του πενομένου ελληνικού λαού, να ζητήσουν με έγγραφό τους την άσκηση της νομίμου ποινικής διώξεως κατά του υπαίτιου, σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Συγχρόνως όμως, έχει καταστεί πασιφανές ότι η κυβέρνηση, μη εφαρμόσασα το προεκλογικό της πρόγραμμα και αθετήσασα τις υποσχέσεις της προς τον λαό, αποστέρησε εαυτήν του θεμελίου του δημοκρατικού πολιτεύματος, κατ’ άρθρον 1 παρ. 2 του Συντάγματος, ήτοι της λαϊκής κυριαρχίας. Ως εκ τούτου, οι αποφάσεις της και οι νόμοι της, ιδιαιτέρως δε αυτοί περί υπερφορολογήσεως των Ελλήνων και περί εκτάκτου εισφοράς και τέλους ακινήτων, είναι αντίθετοι προς το Σύνταγμα.

Τόσο για τον ως άνω λόγο. όσο και διότι παραβιάζουν τα άρθρα του Συντάγματος 78 παρ. 2, περί απαγορεύσεως της αναδρομικής φορολογίας. 5 παρ. 10 που καθιερώνει την αρχή της συμμετοχής των πολιτών στα δημόσια βάρη αναλόγως το)ν οικονομικών δυνάμεών των, δηλαδή των εισοδημάτων των, 4 παρ. 2, που επιβάλλει την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως των πολιτών και 36 παρ. 1 περί παροχής εννόμου προστασίας.

Ένας πολίτης με ένα διαμέρισμα 150 τετραγωνικών και ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ θα πληρώσει το ίδιο τέλος ακινήτου με εκείνον που είναι ιδιοκτήτης ομοίου ακριβώς διαμερίσματος, στην αυτή θέση, και έχει ετήσιο εισόδημα 200.000 ευρώ. Ανατίθεται η είσπραξη του τέλους τούτου στη ΔΕΗ, ενώ η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας έχει αποφανθεί, στην περίπτωση των παρκόμετρων του Δήμου, ότι δεν δύναται να ανατεθεί σε ανώνυμη εταιρεία εισπρακτική εξουσία του Δημοσίου.

Ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε την έκτακτη φορολόγηση των ακινήτων ως τέλος, ενώ γνωρίζει ότι τούτο δεν είναι ανταποδοτικό και τα περί διασώσεως της περιουσίας των παιδιών και εγγονών μας διά της φορολογίας αυτής είναι απλώς μυθεύματα υπερβολικής φαντασίας. Καταργείται η δυνατότητα προσφυγής στη Διοικητική Δικαιοσύνη με την υποχρεωτική καταβολή του 50% της οφειλής και του δικαιώματος του εφόρου να ζητήσει τη μη αναστολή της πράξεως επιβολής φόρου.

Στον αδυνατούντα να καταβάλει το τέλος ακινήτου δεν επιβάλλεται η συνήθης συνέπεια των φορολογικών παραβάσεων, αλλά η διακοπή της παροχής του ρεύματος, με συνέπεια να κοπεί τούτο σε μια πτωχή οικογένεια της Χίου με έξι (6) παιδιά, την ώρα που κοινωνικοί φορείς ζητούν από τους Έλληνες τον περιορισμό της υπογεννητικότητας. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της Ελλάδος. Για αυτό και διευκολύνει και συνιστά τη μετάβαση των νέων σε άλλες χώρες για να εργασθούν. Θα μείνουν έτσι στην Ελλάδα οι γέροντες συνταξιούχοι με τη γνωστή μοίρα τους. Αυτό δεν είναι έγκλημα κατά της χώρας;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντί να συνιστά επιείκεια προς τους μη έχοντες, θα έπρεπε, κατά τα άρθρα 35 παρ. 2 εδ. δ’ και 42 του Συντάγματος, να αναπέμψει στη Βουλή τους άνω αντισυνταγματικούς νόμους της κυβερνήσεως, η οποία έχει απολέσει το θεμέλιο της Δημοκρατίας, μη εφαρμόσασα το προεκλογικό πρόγραμμά της.

Ναι μεν έχει κακώς καταργηθεί το προνόμιο του ανωτάτου άρχοντος να προκηρύσσει εκλογές σε περίπτωση δυσαρμονίας μεταξύ κυβερνήσεως και λαϊκού φρονήματος, παραμένει όμως το άνω προνόμιο της αναπομπής στη Βουλή αντισυνταγματικών νομοσχεδίων. Αν αυτό δεν ασκηθεί τώρα, πότε θα εφαρμοστούν οι άνω διατάξεις;

Το κράτος στην ουσία έχει καταλυθεί. Καταλαμβάνονται τα υπουργεία από πολίτες και οι υπουργοί αναζητούν καταλλήλους χώρους για να συναντήσουν τους εκπροσώπους της τρόικας. Εμποδίζεται η λειτουργία των χειρουργείων του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» και η Διοίκηση δεν αποτολμά να ζητήσει την επέμβαση της Εισαγγελίας. Και ο υπουργός των Οικονομικών καλεί τους Έλληνες να πληρώσουν φόρους για να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις του Νοεμβρίου.

Ώστε το δάνειο των 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου έγινε μόνο για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι δανειστές μας; 

Και χάριν αυτών το δημόσιο χρέος μας μέσα σε δύο χρόνια έφθασε το 150% του ΑΕΠ;

Βασίλειος Κόκκινος

τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

Πηγή: http://www.otyposnews.gr/archives/25026

Εορτασμός της ημέρας του Μακεδονικού Αγώνα στο ΓΕΛ Σκύδρας

Με ομιλίες και χορευτικά εορτάστηκε

η ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα στο ΓΕΛ Σκύδρας

Την περασμένη Τετάρτη τα παιδιά του ΓΕΛ Σκύδρας άφησαν για λίγο τις αίθουσες διδασκαλίας και συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου στα πλαίσια του εορτασμού της ημέρας του Μακεδονικού Αγώνα και του μαρτυρικού θανάτου, μεγάλης ιστορικής σημασίας, του Παύλου Μελά. Για την ενημέρωση σας σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Μακεδονίας – Θράκης (Αριθμ. Πρωτ.: 2888/9.9.2011), ο καθιερωμένος κατ’ έτος εορτασμός ήταν για την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 και περιελάμβανε: 1. Ομιλίες σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, με ευθύνη των Διευθυντών των σχολείων τους, την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011. 2. Σημαιοστολισμό όλων των Δημόσιων και Δημοτικών καταστημάτων, όπως και των Ν.Π.Δ.Δ., από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου της 9ης Οκτωβρίου 2011. 3. Φωταγώγηση όλων των Δημοσίων και Δημοτικών καταστημάτων, όπως και των Ν.Π.Δ.Δ., τις βραδινές ώρες της 9ης Οκτωβρίου 2011. 4. Δοξολογίες, την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011. Στο ΓΕΛ Σκύδρας ο διευθυντής κ. Περπερίδης και η υπεύθυνη για την εκδήλωση, φιλόλογος κα Μαγκάτη Ελένη όχι μόνο τίμησαν τους μακεδονομάχους με την καθιερωμένη ομιλία αλλά οργάνωσαν και χορευτικά με παιδιά του σχολείου.

Η πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία για όσους θέλουν ακόμη να θυμούνται!

Ο τόπος μας, η Μακεδονία, αποτέλεσε αναπόσπαστο τμήμα του ελληνισμού καθ' όλη τη διάρκεια της ελληνικής ιστορίας: από την εποχή των αρχαίων Μακεδόνων βασιλέων, στο πέρασμα από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Βυζάντιο αλλά και στους δύσκολους αιώνες της τουρκοκρατίας η Μακεδονική γη κατοικήθηκε από ελληνικούς πληθυσμούς και διέσωσε την ελληνική παράδοση ακολουθώντας τη μοίρα ολόκληρου του ελληνισμού. Η επανάσταση του 1821και οι συνθήκες που σφράγισαν τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους άφησαν εκτός των ορίων του μεγάλα τμήματα του ελληνισμού, ανάμεσά τους και τη Μακεδονία. Η τουρκοκρατία για την περιοχή μας θα συνεχιστεί για έναν αιώνα περίπου ακόμα και στο διάστημα αυτό οι Έλληνες κάτοικοι συνεχίζουν να συμβιώνουν με τους Τούρκους κατακτητές καθώς και με σλάβους που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή, καθώς η υποταγή όλων των βαλκανικών λαών στους Οθωμανούς ευνοούσε την κινητικότητα πληθυσμών στα πλαίσια της αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα, όμως, οι Έλληνες συνεχίζουν να ελπίζουν ότι θα ενωθούν κάποια στιγμή με τη μητέρα Ελλάδα και συχνά ενεργούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Η συμβίωση με τις υπόλοιπες χριστιανικές εθνότητες, που ζούσαν στο χώρο της Μακεδονίας στη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, ήταν, ως επί το πλείστον, ειρηνική τουλάχιστον ως τη στιγμή που αρχίζει να γεννάται και να θεριεύει και στους υπόλοπους λαούς των Βαλκανίων η εθνική τους συνείδηση. Η εθνική αφύπνιση των Βουλγάρων εκδηλώθηκε αρχικά ως πολιτιστική και θρησκευτική αντίδραση κατά των Ελλήνων και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μετά από μια σειρά προκλητικών ενεργειών εκ μέρους της Βουλγαρίας, με τη συναίνεση την Υψηλής Πύλης, που ακολουθεί το “διαίρει και βασίλευε”, ιδρύεται το 1870 η Βουλγαρική Εξαρχία, με καθεστώς ανεξαρτησίας απέναντι στο Οικουμενικό Πατραρχείο. Το πρώτο βήμα για τον βουλγαρικό εθνικισμό έχει γίνει. Οι βλέψεις πλέον της Βουλγαρίας στρέφονται προς τον μακεδονικό χώρο που θα της έδινε την πολυπόθητη πρόσβαση στη Μεσόγειο. Η Οθωμανική αυτοκρατορία καταρρέει και η Βουλγαρία γνωρίζει ότι, όταν ο μεγάλος ασθενής ξεψυχήσει, καθένας από τους λαούς της Βαλκανικής θα μπορεί να διεκδικήσει εκείνα τα εδάφη στα οποία θα μπορεί να αποδείξει πληθυσμιακή πλειοψηφία. Από την άλλη μεριά, το επίσημο ελληνικό κράτος αδύναμο και δέσμιο των υποχρεώσεών του απέναντι στις Προστάτιδες Δυνάμεις δεν μπορεί να αντιδράσει στις αυξανόμενες προκλήσεις της γειτονικής χώρας. Ο “ατυχής πόλεμος” του 1897 και η ταπεινωτική ήττα των Ελλήνων περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα και καθιστά την Ελλάδα ακόμα πιο αδύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαια των εκτός των ορίων της ελληνικών πληθυσμών. Ήδη από τα τέλη του 17ου αιώνα και κυρίως στις αρχές του 18ου δύο ισχυρές επαναστατικές οργανώσεις ιδρύονται και λειτουργούν στη Βουλγαρία και αντάρτικα σώματα Βούλγαρων κομιτατζήδων φτάνουν στο μακεδονικό έδαφος. Στόχος είναι να ενταχθεί στη Βουλγαρική Εξαρχία όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού γίνεται. Τα μέσα που ακολουθούνται: Η εξαγορά και οι εκβιασμοί και όταν αυτά τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται αναποτελεσματικά ακολουθούν βία, δολοφονίες, βιασμοί μεμονομένων ατόμων, οικογενειών, ενίοτε ακόμα και ολόκληρων χωριών. Πιο συχνά θύματα είναι οι ιερείς, που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες καθώς και πολλοί από τους προύχοντες των ελληνικών κοινοτήτων. Οι λόγοι είναι εμφανείς: Οι Έλληνες αυτοί διατηρούν την ελληνική γλώσσα και παράδοση στις περιοχές που διεκδικούν οι Βούλγαροι και στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά τους. Την ίδια περίπου εποχή ιδρύεται στην Αθήνα η “Εθνική Εταιρεία” από νέους κυρίως αξιωματικούς, με στόχο να στείλει στη Μακεδονία σώματα ενόπλων και προμήθειες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Βούλγαρους και να προστατέψουν τους ελληνικούς πληθυσμούς. Όλα αυτά χωρίς τη στήριξη του ελληνικού κράτους και των κυβερνήσεών του. Το 1903 η “εξέγερση του Ίλιντεν”, μια προσπάθεια επανάστασης των Βουλγάρων που καταπνίγεται από τους Οθωμανούς, θέτει το πρόβλημα της Μακεδονίας σε νέες βάσεις. Κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 1904 το Υπουργείο των Εξωτερικών αρχίζει να αναδιοργανώνει τις προξενικές υπηρεσίες στη Μακεδονία. Πρόξενος στο Μοναστήρι τοποθετήθηκε ο Δημήτριος Καλλέργης και Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη ο Λάμπρος Κορομηλάς, ενώ παράλληλα αποσπάσθηκε στο Υπουργείο των Εξωτερικών μια ομάδα αξιωματικών προκειμένου να αναλάβουν υπηρεσία στα ελληνικά προξενεία και υποπροξενεία στη Μακεδονία. Από την άλλη πλευρά, το Μάιο του 1904, πρώην εταίροι της Εθνικής Εταιρείας ιδρύουν το “Μακεδονικό Κομιτάτο” με πρόεδρο τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας “Εμπρός”, Δημήτριο Καλαποθάκη. Το Κομιτάτο ανέλαβε από την αρχή ευρύτατες αρμοδιότητες όχι μόνο στους τομείς της ανίχνευσης και της προπαγάνδας αλλά και στη χρηματοδότηση, μύηση, στρατολογία και προπαρασκευή σωμάτων. Η ελληνική κυβέρνηση έβλεπε με ανακούφιση την ενεργοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η οποία αφενός κάλυπτε τις ανάγκες για άμεση δράση και αφετέρου πρόσφερε στο κράτος την απαραίτητη κάλυψη. Στα τέλη Ιουλίου του 1904 ήταν πλέον κοινή πεποίθηση στην Αθήνα ότι η αποστολή ενόπλων στη Μακεδονία δεν έπρεπε να βραδύνει. Κατά τα μέσα Αυγούστου τρία σώματα ετοιμάστηκαν και διέσχισαν την ελληνοτουρκική μεθόριο. Στα τέλη του ίδιου μήνα τις προσπάθειες ήρθε να ενισχύσει το σώμα του Παύλου Μελά, αλλά τα αποτελέσματα υπήρξαν περιορισμένα. Ο Μελάς ήταν ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού, γαμπρός του πολιτικού Στέφανου Δραγούμη. Στην Μακεδονία ανέβηκε με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας, σύνθεση των ονομάτων των δύο παιδιών του. Η αποστολή του ήταν κυρίως να οργανώσει τους ελληνικούς πληθυσμούς εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 μετά από μια κουραστική πορεία και πολλές καταδιώξεις με τους Βούλγαρους φτάνει μαζί με τους αντάρτες του στο ελληνικό χωριό Στάτιστα της Καστοριάς. Φιλοξενείται στο σπίτι της οικογένειας του παπά Καντζάκη. Η παρουσία του όμως στο χωριό δεν περνά απαρατήρητη και ένας προδότης κάτοικος του χωριού ειδοποιεί τους Τούρκους. Η συμπλοκή που ακολουθεί διαρκεί δύο ώρες και στην προσπάθειά του να βρει τρόπο διαφυγής για τους άντρες του ο Μελάς τραυματίζεται θανάσιμα. Η τελευταία του επιθυμία είναι να δοθεί ο σταυρός του στη γυναίκα του, Ναταλία, και το ντουφέκι του στο γιο του Μίκη. Τα παλικάρια του κρύβουν το πτώμα του στα άχυρα του στάβλου και καταφέρνουν οι περισσότεροι τουλάχιστον να ξεφύγουν. Όταν απομακρύνονται και τα τουρκικά στρατεύματα, οι γυναίκες του χωριού φροντίζουν κρυφά για την ταφή του. Αργότερα μεταφέρεται και θάβεται στην Καστοριά με όλες τις τιμές, ενώ το 1973 δίπλα του ενταφιάζεται κατά την επιθυμία της και η σύζυγός του. Ο θάνατος του Μελά συγκλόνισε την Αθήνα και επέτεινε την κινητοποίηση. Ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται το μέγεθος της θυσίας του Μελά: ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, είχε ο ίδιος μια ευτυχισμένη οικογένεια και μια πολύ άνετη ζωή. Τα θυσίασε όλα για να υπερασπιστεί και να βοηθήσει τους Έλληνες της Μακεδονίας. Η συνειδητοποίηση αυτή γεννά πατριωτικό πυρετό στις ελεύθερες περιοχές του ελληνισμού. Στη Μακεδονία φτάνουν πολλοί νέοι από τη νότια Ελλάδα και την Κρήτη για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους δίκαιους αγώνες των Μακεδόνων. Περνούν την ελληνοτουρκική μεθόριο κρυφά και δρουν στην Καστοριά, το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια και τη Νάουσα, την Έδεσσα και το βάλτο των Γιαννιτσών καθώς και σε πολλές άλλες περιοχές της Μακεδονίας, όπου η δράση των κομιτατζήδων προκαλεί προβλήματα στους ελληνικούς πληθυσμούς. Στον βάλτο των Γιαννιτσών η δράση των ελληνικών ανταρτικών ομάδων εμπνέει μετά από χρόνια στην Πηνελόπη Δέλτα το αριστουργηματικό μυθιστόρημα “Στα μυστικά του Βάλτου”, με κύριο πρωταγωνιστή τον καπετάν Τέλλο Άγρα. Το πραγματικό του όνομα είναι Σαράντος Αγαπηνός, γεννημένος στο Ναύπλιο, διακεκριμένος αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή Ευελπίδων ζητά επίμονα την τοποθέτησή του στα σύνορα και από εκεί επίμονα και πάλι επιδιώκει την προώθησή του στη Μακεδονία. Στη μακεδονική γη επιδίδεται με μεγάλη επιτυχία στο δύσκολο έργο της οργάνωσης των αντάρτικων ομάδων στην περιοχή του βάλτου των Γιαννιτσών και της διεξαγωγής εκεί ενός δυσχερέστατου, λόγω των γεωμορφολογικών συνθηκών της περιοχής, κλεφτοπολέμου με τους Βούλγαρους. Οι τραυματισμοί του είναι συχνοί και η ελονοσία που θερίζει τα παλικάρια στον βάλτο, τον αναγκάζουν να βρίσκει καταφύγιο για κάποιες περιόδους σε σπίτια μακεδονομάχων στη Νάουσα αλλά και στο ίδιο το Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης. Η επιμονή του όμως να μη σταματήσει τον αγώνα τον ξαναφέρνει συνέχεια πίσω στον βάλτο. Την άνοιξη του 1907 πληροφορείται στη Νάουσα, όπου βρίσκεται για ανάρρωση, ότι ένας από τους πιο σημαντικούς κομιτατζήδες της περιοχής, ο Ζλάταν, επιθυμεί να έρθει σε συνεννόηση μαζί του για να άρουν τις διαφορές μεταξύ τους και να συμφωνήσουν κοινή δράση εναντίον του πραγματικού εχθρού, του Τούρκου. Ο Άγρας πιστεύει στις εγγυήσεις που του δίνονται τόσο από τους Βούλγαρους όσο και από Έλληνες τοπάρχες. Τον Ιούνιο του 1907 ο Άγρας ξεκινά με τον Αντώνη Μίγκα από το σπίτι του τελευταίου στη Νάουσα, για να φτάσει στο σημείο της συνάντησης, κάπου 18 χιλόμετρα βορειοδυτικά. Στη σημείο επρόκειτο να συναντήσουν τρεις κομιτατζήδες και συναντούν τελικά πολύ περισσότερους. Ξεκινούν με φαγοπότι αλλά πολύ γρήγορα οι Βούλγαροι αρχίζουν να κατηγορούν τον Άγρα και τον αφοπλίζουν. Ο Ζλάταν προσφέρει στον Μίγκα την ελευθερία του, όμως το πιστό παληκάρι δε δέχεται να απαρνηθεί τον αρχηγό του και ακολουθεί την ίδια μοίρα. Οι Βούλγαροι τους διαπομπεύουν για τέσσερις μέρες σε διάφορα χωριά της Νάουσας και της Έδεσσας, προκαλώντας τρόμο στους κατοίκους. Τέλος, φτάνουν σε μια τοποθεσία έξω από την Έδεσσα και τους κρεμούν σε μια καρυδιά. Η τοποθεσία βρίσκεται ανάμεσα στα σημερινά χωριά Άγρας και Καρυδιά που πήραν τα ονόματά τους προς τιμήν της θυσίας των δύο ηρώων. Οι κάτοικοι, όπως και στην περίπτωση του Μελά, είναι αυτοί που φροντίζουν για την ταφή τους. Η προδοσία και ο μαρτυρικός θάνατος του Άγρα συγκλονίζουν το πανελλήνιο. Η εκδίκηση από τους συναγωνιστές του δε θα αργήσει να έρθει. Το 1908 το κίνημα των Νεότουρκων δημιουργεί νέα δεδομένα που επηρεάζουν και την κατάσταση στη Μακεδονία. Οι υποσχέσεις των Νεότουρκων για ίση μεταχείριση των υπόδουλων πληθυσμών της αυτοκρατορίας οδηγεί τους Έλληνες και τους Βούλγαρους σε μια προσωρινή ειρήνευση. Η διάψευση, όμως, των ελπίδων οδηγεί λίγα χρόνια αργότερα τους Βαλκανικούς λαούς σε σύμπραξη εναντίον των Οθωμανών και με τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 η Μακεδονία απελευθερώνεται και γίνεται τμήμα του ελληνικού κράτους. Ο μακεδονικός αγώνας, 1904-1908, κατόρθωσε να προστατεύσει τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας από τις κατακτητικές ενέργειες των γειτόνων και να ενισχύσει την ελληνική συνείδηση που κλονιζόταν από την τρομοκρατία των κομιτατζήδων αλλά και των Τούρκων. Έτσι, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους είναι πολύ εύκολο για την ελληνική διπλωματία να διεκδικήσει τη Μακεδονία χωρίς να υπάρχει υπόνοια για εθνική μειονότητα όποιας μορφής. Τα εδάφη αυτά της Μακεδονίας, που χρωστάνε ένα μεγάλο μέρος της λευτεριάς τους στο αίμα των μακεδονομάχων, θα γίνουν δύο δεκαετίες μετά τον μακεδονικό αγώνα, η νέα πατρίδα που θα υποδεχτεί τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου μετά από τον ξεριζωμό του 1922. Οι μακεδονομάχοι είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και τους χρωστάμε πολλά. Η ανάμνηση των αγώνων τους κυρίως από τις νέες γενιές είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.

Μαγκάτη Ελένη Φιλόλογος