Χάνει η Έδεσσα την Εφορεία αρχαιοτήτων;

Αρχαία Έδεσσα

Προωθείται Νόμος για την μεταφορά της Εφορείας αρχαιοτήτων από την Έδεσσα στην Βέροια.

Έντονες αντιδράσεις πολιτιστικών φορέων της Έδεσσας προκάλεσε η προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση για τον περιορισμό και αναμόρφωση των διοκητικών μονάδων του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (ΥΠΠΠΟΤ). Με την ρύθμιση αυτήν προβλέπεται η μεταφορά της έδρας της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών αρχαιοτήτων από την Έδεσσα στην Βέροια. Μετά από τις κινητοποιήσεις ορισμένων πολιτιστικών Συλλόγων της πόλης μας το ζήτημα ήρθε στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Ακολουθεί το σχέδιο Ψηφίσματος που προτάθηκε από τον πολιτιστικό Σύλλογο "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας":

ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Σήμερα Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012 οι παρακάτω υπογράφοντες ................. εκπρόσωποι πολιτιστικών Συλλόγων και Σωματείων, ...................... συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Έδεσσας για να εκφράσουμε την έντονη διαμαρτυρία μας στην σχεδιαζόμενη κατάργηση της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών αρχαιοτήτων και την μεταφορά της από την Έδεσσα στην Βέροια και μετά από διαλογική συζήτηση καταλήξαμε στο ακόλουθο Ψήφισμα:

1. Η ΙΖ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, όπως είναι γνωστό, αποτελεί μια Περιφερειακή Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, σε επίπεδο Διεύθυνσης, έχει έδρα την Έδεσσα και αρμοδιότητα που εκτείνεται στους Νομούς Πέλλας και Ημαθίας. Ιδρύθηκε το 1973 και κύριο έργο της είναι η προστασία, προβολή και ανάδειξη των αρχαιοτήτων στους ανωτέρω Νομούς, που ανάγονται στους προϊστορικούς έως και τους ρωμαϊκούς χρόνους.

Λίγα χρόνια μετά, από τότε που η ηγεσία του ΥΠΠΟΤ δημιούργησε αρκετές νέες εφορείες αρχαιοτήτων, σχεδόν μία ανά νομό, προωθώντας την περαιτέρω αποκέντρωση της αρχαιολογικής υπηρεσίας και παρά το γεγονός ότι οι νέες εφορείες  έχουν να επιδείξουν πολύ σημαντικό έργο τόσο στον τομέα της προστασίας και της ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όσο  και στη σύνδεση των τοπικών κοινωνιών με τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς, η ίδια κυβέρνηση, αναιρώντας την πολιτική της, προχωρεί στην συγχώνευση των εφορειών αρχαιοτήτων με ανυπόστατες δικαιολογίες περί δήθεν κατάργησης της γραφειοκρατίας και άλλες τέτοιες εύκολες δικαιολογίες.

Παρά τις εξαγγελίες  της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού ότι ο νέος οργανισμός θα προβλέπει μία ενιαία εφορεία βυζαντινών και κλασικών αρχαιοτήτων ανά νομό, όπως είναι λογικό, το σχέδιο που κατατέθηκε προβλέπει μόνο 40 ενιαίες εφορείες αρχαιοτήτων, οι 13 από τις οποίες  έχουν υπό την αρμοδιότητά τους δύο νομούς.  Πρόκειται για μία τραγική συρρίκνωση των περιφερειακών υπηρεσιακών μονάδων  της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας από 85 σε 52, σε ποσοστό δηλαδή που κατά πολύ υπερβαίνει το 30% των περικοπών που προβλέπεται από το μνημόνιο.

 Εάν υλοποιηθούν τα παραπάνω ο Νομός μας θα δεχθεί ένα σοβαρότατο πλήγμα στον τομέα του πολιτισμού και θα διαταραχθεί μετά από 60 χρόνια περίπου η ομαλή λειτουργία μιας υπηρεσίας που αναδεικνύει και διαφυλάττει την πολιτιστική ιστορία της περιοχής μας, ενός ακριτικού τόπου, του οποίου ο πολιτισμός αποτελεί στοιχείο υπερηφάνειας των κατοίκων του και αναπαλλοτρίωτη κληρονομιά.

Με έδρα την Έδεσσα η Εφορεία Αρχαιοτήτων επιτέλεσε σημαντικότατο έργο στη Δυτική και την Κεντρική Μακεδονία, με τελευταίο μεγάλο επίτευγμα το νέο, σύγχρονο Μουσείο της Αρχαίας Πέλλας και την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας.

2. Τα τελευταία χρόνια ο Νομός μας και ιδιαίτερα η περιοχή της Έδεσσας απογυμνώνεται και υποβαθμίζεται συστηματικά με την μεταφορά οργανισμών και υπηρεσιών και του προσωπικού τους σε άλλες περιοχές, έχει περιέλθει σε συγκοινωνιακή απομόνωση, μεταποιητικές και παραγωγικές μονάδες έκλεισαν, η αγροτική παραγωγή του ευτελίστηκε και η ανεργία έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Αντί λοιπόν να υπάρξει από την Πολιτεία προσπάθεια αντιστροφής αυτής της θλιβερής κατάστασης, ο Νομός μας δέχεται ακόμα ένα πλήγμα με την λογική των οριζοντίων περικοπών.

3. Καλούμε τους αιρετούς κάθε βαθμού και κάθε παράταξης να συμπαρασταθούν στις κινητοποιήσεις των κατοίκων, που πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η κατάσταση και αυτός ο κατήφορος πρέπει επιτέλους να σταματήσουν.

4. Να δείξουμε ότι είμαστε όλοι αποφασισμένοι να μη ανεχτούμε άλλη υποβάθμιση της περιοχής μας.

5. Μετά τα παραπάνω απαιτούμε την ματαίωση της σχεδιαζόμενης μετακίνησης της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην Βέροια και την υλοποίηση της αρχικής απόφασης για μια ενιαία Εφορεία κατά Νομό.

 

Με αφορμή ένα βιβλίο

Με αφορμή ένα βιβλίο...

Νέα σειρά εκδηλώσεων από τους "Βιβλιόφιλους Έδεσσας"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Φίλες και φίλοι Βιβλιόφιλοι,

Το ΔΣ του Συλλόγου, λαμβάνοντας υπόψη την επιδείνωση στις γενικότερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην χώρα μας το τελευταίο χρονικό διάστημα, αποφάσισε να ξεκινήσει μια άλλη μορφή δραστηριοτήτων και επαφής με τα μέλη και τους φίλους με την ενεργοποίηση της «λέσχης ανάγνωσης και προβληματισμού». Έτσι, σε τακτά χρονικά διαστήματα, με αφορμή πάντα ένα βιβλίο, θα προκαλείται μια συζήτηση – με δυνατότητα τοποθέτησης από όλους τους παρευρισκόμενους – πάνω σε θέματα Παιδείας, Λογοτεχνίας, Κοινωνικών και Οικονομικών ζητημάτων, Ιστορίας, Αρχαιολογίας, Γλωσσολογίας, Φιλοσοφίας, Λαογραφίας και γενικά σε θέματα που κρίνονται επίκαιρα και ενδιαφέροντα.

Αρχίζουμε αυτόν τον κύκλο δραστηριοτήτων την ερχόμενη Τετάρτη 28/3/12 και ώρα 8 μ.μ. στην μικρή αίθουσα του κέντρου «Καταρράκτες», όπου θα διαβαστεί ένα απόσπασμα από το γνωστό ιστορικό μυθιστόρημα του Άγγελου Βλάχου «Οι τελευταίοι Γαληνότατοι», που θα δώσει την αφορμή για την συζήτηση.

Σας περιμένουμε.

Από το Δ.Σ. του Συλλόγου

Στον Τούρκο πρεσβευτή ο Τσίπρας!

Τα είπαν Τσίπρας και Ουράς

Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το κυπριακό αντάλλαξαν απόψεις ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και ο νέος πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα Κερίμ Ουράς.

Όπως αναφέρει και σχετική ανακοίνωση ο κ. Τσίπρας, ενημερώνοντας τον κ. Ουράς για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, επανέλαβε την πάγια θέση της αριστεράς για λύση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του αμοιβαίου σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας.

Επίσης, ο κ. Τσίπρας υπενθύμισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια συμφωνία ανάμεσα στις δυο χώρες για την αμοιβαία και ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών, προς όφελος της επίλυσης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων των δυο λαών.

Για το κυπριακό, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες του Πρόεδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια και στην ανάγκη επίλυσης του προβλήματος με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ, για μια διζωνική- δικοινοτική Ομοσπονδία.

Τέλος ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ μιας αποπυρηνικοποιημένης Μέσης Ανατολής, τασσόμενος κατά των απειλών νέου πολέμου στην περιοχή, με πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

 

http://www.enikos.gr/politics/27317,Ta_eipan_Tsipras_kai_Oyras.html

 

Διαβάστε τώρα μια πρόσφατη εμετική ανακοίνωση του κόμματος του Νεο-Οθωμανισμού και ανθελληνισμού, του ΣΥΡΙΖΑ, που ενδιαφέρεται πάντοτε για τα "δικαιώματα" όλων πλην των Ελλήνων:  

Ανακοίνωση Επιτροπής Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την οριστική απόρριψη από τον Αρειο Πάγο αίτησης για νόμιμη αναγνώριση σωματείου της Ξάνθης κατά παράβαση ρητής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει με ανησυχία το γεγονός ότι ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αίτηση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης για την αναγνώριση της ως νόμιμου σωματείου παρά την δικαίωσή της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται άδικα και παράλογα η παραβίαση του στοιχειώδους συλλογικού δικαιώματος ελεύθερης ίδρυσης συλλόγων που προστατεύεται ρητά τόσο από το Σύνταγμα της Ελλάδας όσο και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Μάλιστα, είναι λυπηρό από τη σκοπιά της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι η αίτηση απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν είναι δεσμευτικές!! Όμως αυτή καθαυτή η άρνηση εφαρμογής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου συνιστά από μόνη της νέα παραβίαση της ΕΣΔΑ , δεδομένου ότι σύμφωνα με το άρθρο 46 της Σύμβασης, τα συμβαλλόμενα κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συμμορφώνονται προς τις οριστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου επί των διαφορών στις οποίες είναι διάδικοι.

Κατά συνέπεια, η Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ελληνική Πολιτεία να πράξει τα δέοντα ώστε οι συμπολίτες μας της μειονότητας της Θράκης να μπορούν να απολαμβάνουν ισότιμα τα δικαιώματα που τους κατοχυρώνει το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση

To Γραφείο Τύπου

 

Και ένα εξαιρετικό σχόλιο για τα παραπάνω:

 

[...] είναι από κάποια υποεπιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συμμετέχουν τα πολύ γνωστά σε όλους μας φυντάνια του φραγκάτου ριζοσπαστικού εθνομηδενισμού. Το άλλο είναι απευθείας του Τσίπρα, και είναι και προεκλογικό, λες και ρε παιδί μου ο άνθρωπος ήθελε να δώσει διαπιστευτήρια για τη στάση του στον Τούρκο πρόξενο... Τι διάολο, για αριστερός κοτζαμπάσης πάει να μην έχει και την έγκριση του Σουλτάνου ότι θα ακολουθήσει την πεπατημένη; Αυτά για όσους τώρα τελευταία αρέσκονται να διαχωρίζουν τον τάχα μου οξυδερκή Τσίπρα με τους λοιπούς ανεγκέφαλους του κόμματος...

Κατά τα άλλα, και σε σχέση με τα μνημόνια και την όψιμη τάχα πατριωτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας μου θυμίζει κάτι τύπους του ΚΚΕ, που το 1941 σκίζαν τα ρούχα τους για το αδιέξοδο της 'εθνικοπατριωτικής γραμμής του αντάρτικου' και πόνταραν στις 'απεργίες της εργατικής τάξης στις πόλεις' για να αντιμετωπίσουν την κατοχή, και το 1942 αναγκάστηκαν να βγούν στο βουνό, και να παίζουν την ηγεσία του αντάρτικου. Φυσικά, οι ίδιοι τύποι ήταν που ρίξανε έξω την ιστορία, παίρνοντας στις πιο κρίσιμες στιγμές εγκληματικές αποφάσεις, που ισοδυναμούσαν με προδοσία των συμφερόντων του λαού, και οδήγησαν εντέλει στην ήττα...

Κι επειδή τον τελευταίον καιρό, όλοι λένε για τις κωλοτούμπες του Καρατζαφέρη. Δε λέω, συμφωνώ ότι η όλη ιστορία 'Καρατζαφέρης', που ανήλθε ως 'ριζοσπάστης λαϊκός δεξιός' για να καταλήξει ν' αποκαλυφθεί ως αυτό που πάντοτε ήταν πραγματικά, δηλαδή 'his master's voice', ήταν μια τεράστια

φούσκα. Σύμφωνοι, και βεβαίως υπάρχει μια μεγάλη δόση εξαπάτησης στην πατριδοκαπηλεία που αντιπροσωπεύει ο εν λόγω.

Άλλη μια μεγάλη δόση καπηλείας, ωστόσο, κρύβεται πίσω από τους οπορτουνιστές της αριστεράς. Γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να καβαλήσουν όποιο άρμα υπόσχεται να τους πάει λίγο παρακάτω, για να κερδίσουν κάνα ψηφαλάκι εμπορευόμενοι την ελπίδα και την οργή του κόσμου. Για να το καλοσκεφτούμε τι κάνουν όλοι αυτοί οι τύποι τα τελευταία 2 χρόνια; Είναι ουρά κάθε κινητοποίησης, τρέχουν κυριολεκτικά από πίσω, και στο τέλος, περιμένουν να κάνουν δηλώσεις στην τηλεόραση, να βγούν εκ των υστέρων μάγκες. Και μάλιστα πάνω σε ιδεολογικές πλάτες που μέχρι πρότινος λοιδορούσαν και πολεμούσαν λυσσαλέα.

Οι ίδιοι άνθρωποι που προχθές έσκιζαν τα ρούχα τους ότι δεν υπάρχουν Έλληνες και Ελλάδα, και ότι όλα αυτά αποτελούν μια ενοχλητική ανάμνηση του άθλιου συντηρητικού παρελθόντος μας (sic), οι ίδιοι κόπτονται σήμερα για τον πατριωτισμό. Και την ίδια στιγμή, επιμένουν στα παλαιά, σαν συναντήσουν και τον Τούρκο πρέσβη. Σκέτος πασοκισμός δηλαδή, καθαρό εμπόριο αρχών, αξιών και ιδεών. Και υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένοι αποτελούν όντως λύση, όχι επειδή τους πιστεύουν, αλλά επειδή έχουν απελπιστεί από τους δοσίλογους που κυβερνούν και ψάχνουν έστω και μια σκάρτη λύση ν' ακολουθήσουν. Κι αυτού του τύπου την "στήριξη-από-απελπισία" την ονομάζουν "μεγάλη ανατροπή".

Να με συγχωρείτε, αλλά αυτό που πρόκειται να βιώσουμε δεν είναι εκλογές, διαγωνισμός αθλιότητας είναι...
Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές του κειμένου, αλλά και για τις φλυαρίες του, αλλά μου την έχει δώσει...
Γ. Ρ.
http://hellenicinterest.blogspot.com/2012/03/blog-post_27.html

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ

ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

Κωνσταντῖνος Χολέβας-Πολιτικός Ἐπιστήμων

            Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ἔγινε τήν Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1826. Ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ παρουσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση πού ἦταν ἔμφυτη στούς ἀγωνιστές διεδραμάτισαν συμβολικό καί συνάμα οὐσιαστικό ρόλο στή μεγάλη αὐτή στιγμή τοῦ Νεωρτέρου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Κοζανίτης λόγιος καί ὁπλαρχηγός Νικόλαος Κασομούλης περιγράφει ὡς ἑξῆς τήν πίστη τῶν πολιορκημένων Μεσολογγιτῶν στή Θεία Πρόνοια:

            «Στίς 22 Μαρτίου οἱ βεζύρηδες ἔκαμαν νέες προτάσεις γιά συνθήκη στούς Μεσολογγίτες. Οἱ καπεταναῖοι συνάχτηκαν νά συντάξουν τήν ἀπάντηση.

-Γράφε, πρόσταξε τόν Κασομούλη ὁ Ραζικότσικας.

-Ἀφῆστε νά τοῦ πῶ ἐγώ τί θά γράψει καί, ἄν δέν σᾶς ἀρέσει, τό χαλᾶμε., εἶπςε ὁ γερο-Νότης.

Ὅλοι σώπασαν. Καί ὁ ἀσπρομάλλης πολέμαρχος ὑπαγόρευσε:

- «...Πήραμε τό γράμμα σας σήμερα.

-Ἐμεῖς ἀγάδες, κουβέντα δέ ζητήσαμε νά κάμουμε. Ἐσεῖς στείλατε πρῶτοι καί τή ζητήσατε.

-Βλέπουμε στό γράμμα σας νά ζητᾶτε ἄρματα καί ἀποροῦμε πῶς τολμήσατε νά ζητήσετε ὀχτώ χιλιάδες ἄρματα, τά ὁποῖα ἀχνίζουν ἀπό τό αἷμα σας καί νά σᾶς τά δώσουμε μέ τά χέρια μας.

-Τώρα βλέπουμε ὅτι ἐκεῖνο πού θέλετε ἐσεῖς δέ γίνεται οὔτε ἐκεῖνο πού θέλουμε ἐμεῖς. Καί θά γίνει ἐκεῖνο πού ὁ Θεός ἀποφάσισε.».

Ἐν Μεσολογγίῳ τῇ 22 ᾳ Μαρτίου 1826.

Η φρουρά τοῦ Μεσολογγίου.

(Νικολάου Κασομούλη, Ἐνθυμήματα Στρατιωτικά)

            Ἡ παρουσία τοῦ Ἐπισκόπυ Ρωγῶν καί Κοζύλης Ἰωσήφ, πού κατήγετο ἀπό τή Θεσσαλία καί ἦταν βοηθός τοῦ Μητροπολίτου Ἄρτης Πορφυρίου ἔπαιξε καταλυτικό ρόλο. Ὁ Ἐπίσκοπος μαζί μέ τούς ἄλλους κληρικούς κάθε μέρα λειτουργοῦσε, ἐξομολογοῦσε, κοινωνοῦσε καί ἐνέπνεε τούς Πολιορκημένους. Τό σχέδιο τῆς Ἐξόδου, συνδυασμός πίστεως καί στρατηγικοῦ νοῦ, εἶναι δικό του ἔργο καί τό ὑπαγόρευσε στόν προαναφερθέντα Κασομούλη, ὁ ὀποῖος τό διέσωσε. Ὁ Ἰωσήφ εἶχε μαρτυρικό θάνατο. Ὅταν τελικά μπῆκαν οἱ Τουρκοαιγύπτιοι ὁ Ἐπίσκοπος ἀνατινάχθηκε  μέσα στόν θρυλικό Ἀνεμόμυλο. Οἱ ἐχθροί τόν βρῆκαν ἡμιθανῆ καί τόν ἀποτελείωσαν μέ φρικτό τρόπο. Σέ κλασικούς πλέον πίνακες Ἑλλήνων καί ξένων ζωγράφων παρουσιάζεται ἡ σεβάσμια φυσιογνωμία τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου νά μεταδίδει τήν Θεία Μετάληψη στούς Ἐξοδίτες λίγες ὧρες πρίν ἀπό τή μεγάλη στιγμή τῆς Ἐξόδου καί τῆς θυσίας.

            Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου τοῦ 2006 ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πραγματοποίησε μία ἐμπνευσμένη ὁμιλία στό Μεσολόγγι καί ἀπευθυνόμενος στούς νέους τόνισε:  «... Ἔχετε τό ἀκριβό προνόμιο νά διαθέτετε μέσα στήν πνευματική σας οἰκοσκευή τίς παραδόσεις πού ξεκινᾶνε ἀπό τήν Ἅγία Πίστη μας καί στή συνέχεια ἐπεκτείνονται στήν ἁγία Πατρίδα μας. Μήν ξεχνᾶτε ἐσεῖς τά παιδιά, ὅτι τό Ἱερό κείμενο, τό ὁποῖο περιλάμβανε τό σχέδιο τῆς Ἐξόδου ἄρχιζε μέ τήν ἐπίκληση: «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος». Ἔτσι πίστευαν οἱ ἀγωνιστές καί μέ αὐτή τήν πίστη προχώρησαν μπροστά, γιατί ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν, ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι σέ συνάφεια μέ τίς μάζες τοῦ λαοῦ μας, δέν τά καταλαβαίνουν αὐτά καί νομίζουν ὅτι εἶναι ὀπισθοδρομικότητες. Αὐτά ὅμως εἶναι τά ζώπυρα τοῦ ἔθνους, ἐπάνω σέ αὐτά στηρίξαμε τήν ἐλευθερία μας καί αὐτά πρέπει νά τά τιμήσουμε, γιατί ἄν τά ἐγκαταλείψουμε τότε θά χαθοῦμε».

            Ἡ πίστη τῶν Ἐξοδιτῶν στόν Θεό ἐμπνέει καί τόν Ἐθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σιλωμό, ὁ ὁποῖος τούς αφιέρωσε τό ἐπικό ποίημά του, τούς «Ἐλεύθερους Πολιορκημμένους». Σταχυολογῶ τίς ἀκόλουθες θεολογικότατες σκέψεις ἀπό τούς Στοχασμούς τοῦ ἴδιου τοῦ ποιητῆ πού συνοδεύουν τά τρία σχεδιάσματα:

            «Σκέψου βαθειά καί σταθερά ( μιά φορά γιά πάντα) τή φύση τῆς Ἰδέας, πρίν πραγματοπιήσεις τό ποίημα. Εἰς αὐτό θά ἐνσαρκωθεῖ τό ούσιαστικότερο καί ὑψηλότερο περιεχόμενο τῆς ἀληθινῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἡ Πίστη καί ἡ Πατρίδα... Ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος λέγει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι ἡ καθέδρα τῆς ἀληθινῆς σοφίας, ἐπειδή ὅσα ὁ Ἰησοῦς εἰς τρεῖς χρόνους ἐδίδαξε μέ τό Εὐαγγέλιο ὅλα τά ἀνακεφαλαίωσε εἰς τρεῖς ὧρες ἀπάνου εἰς τόν Σταυρό.... Τό ποίημα ἔχει ἀσώματη ψυχή, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τόν Θεό καί ἀφοῦ σωματοποιηθεῖ εἰς τά ὄργανα καιροῦ, ἐθνικότητας, γλώσσας, μέ τούς διαφορετικούς στοχασμούς, αἰσθήματα , κλίσεις κ.ἄ. τέλος ἐπιστρέφει εἰς τόν Θεό:

 Σέ βυθό πέφτει ἀπό βυθό

ὥσπου δέν ἦταν ἄλλος.

Ἐκεῖθε βγῆκε ἀνίκητος.»

            Ἡ συγκλονιστική ἀπόφαση τῆς Ἐξόδου δέν θά μποροῦσε νά ληφθεῖ ἀπό ἀνθρώπους δίχως Πίστη καί ὅραμα. Εἶχαν μέσα στή ψυχή της τόν Θεό οἱ Μεσολογγίτες, οἱ Σουλιῶτες καί οἱ ἄλλοι Πολιορκημένοι. Εἶχαν ἐλπίδα καί ὅραμα πού βασιζόταν στήν Σταυροαναστάσιμη πορεία του Γένους μας. Ἤξεραν, ἔστω κι ἄν δέν εἶχαν πάει ὅλοι στό σχολεῖο, ὅτι γιά κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό μετά τή Σταύρωση ακολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Γνώριζαν ὅτι δέν ταιριάζει σέ ἄνδρες καί γυναῖκες μέ ἑλληνορθόδοξο ἦθος νά παραδίδονται καί νά πουλιοῦνται σκλάβοι ἤ σκλάβες. Οἱ λίγοι πάντα νικοῦν ἠθικά τούς πολλούς ἔστω κι ἄν στό πεδίο τῆς μάχης πέσουν νεκροί. Ἡ φρουρά πεθαίνει ἤ κάνει Ἔξοδο μέ τό σπαθί στό χέρι. Ἀλλά δέν παραδίδεται. Αὐτή εἶναι ἡ ἑλληνική εὐψυχία, ἡ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀναβπτιζομένη διαρκῶς μέσα στήν   Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Αὐτή εἶναι ἡ ρωμαλέα Ρωμηοσύνη πού κράτησε ὄρθια τήν ὑπόδουλη ¨Ελλάδα καί ξεσηκώθηκε γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία.

            Χωρίς τήν πίστη στόν Θεό δέν θά ἔγραφαν σελίδες ἡρωισμοῦ οἱ λίγοι πολιορκημένοι τῆς Ἱερᾶς Πόλεως Μεσολογγίου. Καί χωρίς τόν ἡρωισμό τους ἴσως νά εἶχε κακή πορεία ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση. Ὁ ἔνθεος ἐνθουσιασμός τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων ἀφύπνισε τήν Εὐρώπη καί στερέωσε τήν Ἐλευθερία.

Κ.Χ. ΦΕΒΡ. 2011

Νέα κόμματα

Νέα κόμματα

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

Το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης, στο οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενα άρθρα μας, χαρακτηρίζεται κυρίως από την κατάρρευση του υπάρχοντος κομματικού σκηνικού και την δημιουργία μιας πληθώρας νέων κομμάτων. Εάν μάλιστα λάβουμε υπ` όψη τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα, θα έχουμε μια Βουλή 8κομματική ή ακόμα και 9κομματική, κάτι αδιανόητο πριν από 1-2 χρόνια!

Αυτή η πολιτική ρευστότητα είναι βέβαιο ότι σηματοδοτεί αντίστοιχες διεργασίες μέσα στην ίδια την κοινωνία, η οποία παραζαλισμένη από την παταγώδη διάψευση του «νεοελληνικού ονείρου», αναζητεί αγωνιωδώς πολιτικούς σχηματισμούς και ηγεσίες που θα έχουν την δυνατότητα, τις ικανότητες και την πολιτική διορατικότητα ώστε να οδηγήσουν την χώρα σε «απάνεμο λιμάνι».

Υπενθυμίζουμε συνοπτικά τα νέα κόμματα που ιδρύθηκαν πρόσφατα:

1. «Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητος» (το λεγόμενο κόμμα των αποστράτων)

2. «Ανεξάρτητοι Έλληνες» (το κόμμα του Πάνου Καμμένου)

3. «Κοινωνική συμφωνία» (Κατσέλη-Καστανίδης)

Εάν προσθέσουμε στα παραπάνω και την «Δημοκρατική Συμμαχία» της κας Μπακογιάννη, την «Δημοκρατική Αριστερά» του κου Κουβέλη και το «Άρμα πολιτών» του κου Δημαρά, που ιδρύθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, τότε διαπιστώνουμε ότι φθάνουμε αισίως στα έξη νέα κόμματα! Θα συμφωνήσετε σίγουρα και εσείς αγαπητοί αναγνώστες ότι πρόκειται για κάτι πρωτοφανές για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα.

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με το νεώτερο από αυτά, το κόμμα των Κατσέλη-Καστανίδη, το οποίο αποκαλούσαν απαξιωτικά οι τέως σύντροφοί τους (του «ορθόδοξου» ΠΑΣΟΚ) κόμμα ΚΑΚΑ (ΚΑτσέλη-ΚΑστανίδη), πριν ανακοινωθεί η επίσημη πλήρης ονομασία του, που είναι «Κοινωνική συμφωνία για την Ελλάδα στην Ευρώπη».

Τι ακριβώς εκπροσωπεί αυτό το κόμμα και τι πιθανότητες έχει να μη συντριβεί εκλογικά στις επερχόμενες εκλογές; Αυτό ασφαλώς θα απαντηθεί από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι θα κληθούν να απαντήσουν σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Είναι δυνατόν να προκύψει ένα νέο κόμμα από φθαρμένα και απαξιωμένα παλιά υλικά; Ως γνωστόν στην πολιτική δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις και όλοι (οπαδοί, στελέχη, ηγεσία) κουβαλούν μια προϊστορία. Να δεχτώ ότι ένα πολιτικό στέλεχος περιθωριοποιημένο σε έναν σχηματισμό μπορεί (σε σπάνιες περιπτώσεις) να αναδειχθεί πολιτικά σε ένα άλλο κόμμα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τους δύο συνιδρυτές και ηγέτες του νέου κόμματος. Τι εχέγγυα έχει να μας προσκομίσει αυτό το δίδυμο; Με ποιο απόθεμα σοβαρότητας, αξιοπιστίας και πολιτικής υπευθυνότητας θα ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού;

Υπενθυμίζω ότι η κα Κατσέλη υπήρξε ο ιθύνων νους στην σύνταξη του προεκλογικού οικονομικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και αυτή που εμπνεύστηκε το ασύλληπτης ελαφρότητας διαβόητο σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν». Υποκίνησε μαζί με άλλους συνεργούς τις δυναμικές κινητοποιήσεις «ενάντια στο ξεπούλημα των λιμανιών», με πορείες έξω από το Υπουργείο Ναυτιλίας για να ακυρώσουν τη συμφωνία, τις καταλήψεις των γραφείων του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης που εξανάγκασαν την επίσης κινεζική Hutchison να εγκαταλείψει τον διαγωνισμό και η Ελλάδα να χάσει 3,2 δις €, ενώ δήλωνε μονίμως ότι το  ΠΑΣΟΚ  δεν θα αναγνωρίσει  καμία συμφωνία.

Όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση έκανε λόγο για την πλέον επιτυχημένη συμφωνία στην ιστορία του Ελληνικού δημοσίου, οργάνωσε για τον πρόεδρο της  Cosco υποδοχή Αρχηγού κράτους, συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δήλωνε ότι πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επένδυση που έγινε ποτέ στη χώρα, ενώ υπουργοί έσπευδαν να φωτογραφηθούν  μαζί του και να κάνουν διθυραμβικές ανακοινώσεις συνεργασίας! Οι ομηρικοί καυγάδες της με τον άλλο οικονομικό εγκέφαλο που κατέστρεψε την χώρα, ισχυριζόμενος μάλιστα ότι την σώζει, τον Γ. Παπακωνσταντίνου, αποτελούσαν μόνιμη πηγή παραπολιτικών σχολίων στους δημοσιογραφικούς κύκλους. Πιθανόν να θεωρηθεί ότι υπάρχει κάποια προκατάληψη εναντίον της, οπότε είναι καλύτερο να παραθέσουμε σχετικό σχόλιο ενός πρώην πολιτικού συντρόφου της:

"Η κυρία Κατσέλη δεν ήταν υπουργός Ανάπτυξης; Αυτή δεν ψήφισε το μεσοπρόθεσμο, η συνέχεια του οποίου είναι το μνημόνιο 2; Είναι αναξιόπιστο να λέει κανείς πως το μνημόνιο 2, είναι διαφορετικό από το μνημόνιο 1", είπε ο Σκανδαλίδης στην εκπομπή "Κοινωνία Ώρα MEGA". (3-3-12)

Για τον κο Καστανίδη θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες και έτσι περιοριζόμαστε σε κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του:

«Μετά την αποδόμηση απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και τα επεισόδια της 28ης Οκτωβρίου στις παρελάσεις, η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε μία σοβαρή αδυναμία να εφαρμόσει την πολιτική της. Στον κίνδυνο κυβερνητικής αμφισβήτησης το δημοψήφισμα ήταν η μόνη δημοκρατική κίνηση που μπορούσαμε να κάνουμε», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι τυχόν προκήρυξη εκλογών εκείνη τη στιγμή θα οδηγούσαν σε πλήρη πολιτική αποσταθεροποίηση.

Η αλήθεια είναι ότι όντως κινητοποιήθηκαν όλοι, τα χρηματιστήρια παγκοσμίως βούλιαξαν για κάμποσες ημέρες, οι εταίροι και δανειστές έπαθαν «νευρική κρίση» και μας τράβηξαν έντονα το αυτί, η Ελλάδα έγινε αντικείμενο χλευασμού και εξευτελιστικών σχολίων από το σύνολο του διεθνούς Τύπου, το εσωτερικό της χώρας θύμιζε καζάνι που βράζει, με αποτέλεσμα την τελική κατάρρευση της οπερεττικής κυβέρνησης Παπανδρέου.

Και ένα σχετικό σχόλιο πριν από τέσσερεις μήνες περίπου (Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011) στην ιστοσελίδα http://www.paraskhnio.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=24187:κύριε-καστανίδη-το-άλλο-με-τον-τοτό-το-ξέρετε&Itemid=121 :

«Ανέκδοτα έλεγε πρωί-πρωί από τη συχνότητα του ΒΗΜΑ FM ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Χάρης Καστανίδης σχετικά με την αποχώρηση Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Ο κ. Καστανίδης εξέφρασε την άποψη ότι τον Γιώργο Παπανδρέου τον «έριξε» μερίδα βουλευτών σε σύμπραξη με μέσα ενημέρωσης και ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έφυγε οικειοθελώς, αλλά εκβιάστηκε».

Χρειάζεται να γράψουμε και άλλα;
ΔΕΕ
Πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Λόγος της Πέλλας" στις 21 Μαρτίου 2012

Ο προφητικός και παρηγορητικός Χριστόδουλος

Ο προφητικός και

παρηγορητικός Χριστόδουλος

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

            Σε εποχή κρίσης και απαισιοδοξίας κάθε λόγος που μιλά για Θεό, πατρίδα, παράδοση και ελπίδα είναι ευπρόσδεκτος. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και πολλοί άλλοι Μητροπολίτες και ιερείς δίνουν κατά καιρούς τη μαρτυρία τους με παρρησία και συγκρατημένη αισιοδοξία. Σ’ αυτήν την προσπάθεια προστίθεται και η συλλογή άρθρων του χαμογελαστού Αρχιεπισκόπου, του μακαριστού Χριστοδούλου που εξεδόθη  προσφάτως. Συγκεκριμένα από την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και τις εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ εξεδόθη ο Α΄ τόμος των άρθρων του αοιδίμου Ιεράρχου που αποτελείται από τα άρθρα του στο περιοδικό ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ της Ιεράς Μητροπόλεως. Την επιμέλεια ανέλαβε ένα πνευματικό του παιδί, ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου, ο οποίος ήδη έχει παρουσιάσει σε τρεις προηγούμενους τόμους τις εγκυκλίους του μακαριστού και ως Μητροπολίτου Δημητριάδος (1974-1998) και ως Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος (Απρίλιος 1998- Ιανουάριος 2008). 

  Από τα κείμενα αυτά διαπιστώνουμε ότι ο Χριστόδουλος υπήρξε επίκαιρος, ουσιαστικός και σχεδόν προφητικός. Στο τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου 1991 έγραφε τα εξής ενδιαφέροντα για την πιθανότητα  εμφάνισης μιας οικονομικής και πνευματικής κρίσης:

   «Ο χρόνος περνά και ο τόπος δεν λέει να ορθοποδήσει. Το οξύ οικονομικό πρόβλημα δυναμιτίζει κάθε πρόβλεψη για ανάκαμψη. Οι θεσμοί δεινοπαθούν εξακολουθητικά. Οι πολιτικοί μας διαγκωνίζονται για τη νομή της εξουσίας. Τα σκάνδαλα κατήντησαν ενδημικό φαινόμενο. Η νεολαία αθωράκιστη ρίπτεται ασυλλόγιστα βορά των επιτηδείων. ... Ελάχιστοι γρηγορούντες δεν επαρκούν για να σταματήσουν την αφηνιασμένη πορεία προς το χάος. Οι οιωνοί είναι κακοί. Διερωτώμαστε: υπάρχει ελπίς;».

    Είχε προβλέψει και την επερχόμενη μείωση των κοινωνικών κατακτήσεων και τον περιορισμό των δικαιωμάτων του εργαζομένου ανθρώπου. Έγραφε το 1997:

     «Είναι η μέθοδος της ανεπαίσθητης, αλλά αλλεπάλληλης αφαίρεσης δικαιωμάτων που παγιώνουν μια νέα δυσάρεστη κατάσταση χωρίς να προκαλείται θόρυβος, ανησυχία ή αντίδραση από τους θιγόμενους ή άλλους. Έτσι σιγά-σιγά χωρίς τριγμούς επιβάλλονται μέτρα ή παραλείπεται η λήψη άλλων και οι θιγόμενοι δεν αντιδρούν διότι προτιμούν να δικαιολογήσουν τους δράστες... Με τη λογική αυτή ύστερα από κάποιο χρόνο διαπιστώνει κανείς ότι το ... σαλάμι φαγώθηκε, δηλαδή το κακό έγινε...».

       Αναφερόμενος και άλλη φορά στα ανθρώπινα δικαιώματα σπεύδει να δώσει την σωστή χρονολόγηση και την ιστορική τους ρίζα. Γράφει στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 1994: «Στο Βυζάντιο επετεύχθη για πρώτη φορά  η καταξίωση του ανθρωπίνου προσώπου και η κατασφάλισή του από καταχρήσεις και αυθαιρεσίες της εξουσίας, με την αναγνώριση συγκεκριμένων δικαιωμάτων, που η Ευρώπη μόλις πριν από 360 χρόνια απέκτησε. Συγκεκριμένα τέτοια δικαιώματα αναγνωρίσθηκαν μόλις τον 17^ο αιώνα στη Δύση και μόνο στην Αγγλία».

      Τον απασχολούσε η ηθική υπόσταση των πολιτικών και η σύνδεσή τους με τη Χριστιανική παράδοση της Ελλάδος και της Ευρώπης. Επαινεί, λοιπόν,  ξένους πολιτικούς γι’ αυτές τις αρετές τους, όπως φαίνεται στο κείμενο του Σεπτεμβρίου 1981:

        «... Η είδηση που έρχεται από τη Γαλλία είναι σημαντική. Ο σοσιαλιστής Υπουργός Οικονομικών της κυβερνήσεως Μιττεράν κ. Ζακ Ντελόρ είναι ένας βαθειά θρησκευόμενος Καθολικός. Δεν ντρέπεται να λέει όπως ο Κάρτερ (σ.σ. τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ) ότι προσεύχεται σε κάθε δύσκολη στιγμή.... Σε ερώτηση δημοσιογράφου πώς τα βγάζει πέρα και στέκεται όρθιος, απαντάει: Το χρωστάω στην πίστη μου, η οποία με υποβαστάζει και μού επιτρέπει να συνεχίζω. Την περασμένη Κυριακή στην Ουάσιγκτων, όπου αντιπροσώπευε τη Γαλλία στη Γενική Συνέλευση του Διεθνούς Κεφαλαίου, ήταν ο μόνος από τους 5οο συνέδρους που έφυγε από την πρωινή συνεδρίαση για να πάει να παρευρεθεί στη Λειτουργία σε ένα παράμερο εκκλησάκι, φροντίζοντας να παραπλανήσει τους δημοσιογράφους και να μην τον ακολουθήσουν. Η προσωπική μου στράτευση έναντι της πίστεώς μου –λέγει-είναι να βρίσκομαι πάντα δίπλα σε κείνους που η Πολιτεία συνθλίβει και αγνοεί. Κάνει κριτική αντλώντας τα επιχειρήματά του από τη χριστιανική πνευματικότητα». ( Paris Match, 16.10.1981). Καταλάβατε προφανώς ότι αναφέρεται στον μετέπειτα Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της γνωστής μας Κομμισσιόν.

        Ως Ορθόδοξος Ιεράρχης πίστευε στην ελπίδα και αρνείτο να καταθέσει τα όπλα. Στο κείμενό του με τίτλο «Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας;» έγραφε τον Φεβρουάριο του 1994 τα εξής διαχρονικώς επίκαιρα λόγια: «...Εμείς φταίμε για το κατάντημά μας. Γκρεμίσαμε τις γέφυρες με την παράδοσή μας. Αρνηθήκαμε την πίστη μας. Απαρνηθήκαμε και τη Ρωμηοσύνη και την Ορθοδοξία, τα δύο θεμέλιά μας. Την Ελλάδα την πληγώνουμε οι Έλληνες. Είναι, όμως, καιρός να συνέλθουμε. Μπορούμε, αν το θελήσουμε. Γιατί έχουμε πλούσια κληρονομιά πνεύματος, μεγάλη αντοχή στο χρόνο, μοναδική ικανότητα προσαρμογών. Μπορεί να κουρασθήκαμε από την πολυτέλεια και την καλοζωία. Βουτηχθήκαμε στον υλισμό και στις απολύσεις. Κουρασθήκαμε από το άγχος και τη βιοπάλη. Φοβόμαστε μη χάσουμε τα κεκτημένα. Κι δοκιμάζουμε το σύνδρομο της αποστέρησης των ανέσεων. Όμως, είναι ανάγκη να ξαναθυμηθούμε τις ρίζες μας. Ο Ελλαδισμός να μην πνίξει τον Ελληνισμό. Και η Ορθοδοξία να μη κλεισθεί στο κειμηλιοφυλακείο. Είναι ζωτικά στοιχεία της ύπαρξής μας, πρόσφορα για αξιοποίηση και καρποφορία».

      Αν ζούσε σήμερα θα επανελάμβανε αυτά που έγραψε τον Ιανουάριο 1994:

      «Οι ασκοί του Αιόλου δεν μας πτοούν... Αφύπνιση, μετάνοια, αγώνας, φρόνημα γενναίο. Από όλους για όλα. Εδώ και τώρα. Ο Θεός είναι μαζί μας.        

Όταν βαρειά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει
Ανάξιος είναι όποιος διστάζει!

(Κωστής Παλαμάς, Δωδεκάλογος του Γύφτου)».

Κ.Χ. 16.3.2012

ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ

Μήπως είναι πιο δίκαιο αυτό, από το να τους στείλουμε απλώς για τσίπουρα;

ΔΕΕ

ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ

Γράφει ο Γιάννης Κωνσταντίνου Χατζηγεωργίου

Οι Έλληνες ματώνουν! Η Ελλάδα ματώνει!
Οι άστεγοι αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ρακοσυλλέκτες υπάρχουν παντού, η ανέχεια οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις και συμπλοκές για την κατοχή των πολυτιμοτέρων από τα απορρίμματα. Σήμερα είναι άλλοι οι δυστυχείς. Όλοι όμως σκιαζόμαστε από την πιθανότητα να βρεθούμε εμεις στη θέση τους αύριο.
Θα έχω άραγε δουλειά; Θα μπορώ να συντηρήσω την οικογένειά μου; Θα μπορώ να δώσω στα παιδιά μου το μέλλον που ονειρευόμουν μόλις πριν από δύο χρόνια γι’ αυτά;
Αναρωτηθήκαμε άραγε, πόσες χαρές δεν θα γευτούμε πλέον; Πόσα παιδιά δεν θα γεννηθούν; πόσοι έρωτες θα χαθούν πριν ακόμη ξεκινήσουν;
Αναρωτηθήκαμε πόσα πρόσωπα θα σκαφτούν από πρώιμες ρυτίδες; σε πόσους η γήρανση θα αφήσει πρόωρα τα ανεξίτηλα σημάδια της; για ποιους από εμάς ο χρόνος δεν θα είναι πλέον πανδαμάτωρ και η ελπίδα θα είναι όνειρο άπιαστο; πόσα παιδιά δεν θα σπουδάσουν και πόσοι νέοι θα πάψουν να ονειρεύονται;
Απωλέσαμε αδέλφια οποιοδήποτε ίχνος αξιοπρέπειας. Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε οποιοδήποτε επαχθές μέτρο, μέχρι το επόμενο, το οποίο αποφασίζεται από αμφισβητούμενης ικανότητας υπαλλήλους οργανισμών και αγχωμένους για το τι τέξεται η επιούσα εγχώριους πολιτικούς. Και είμαστε έτοιμοι γιατί υπνωτιστήκαμε από την πλασματική ευημερία των παρελθόντων ετών και νομίζουμε ότι ο θεός της Ελλάδας είναι παρών κραδαίνοντας πύρηνη ρομφαία για την προστασία μας. Φταίμε αδέλφια γιατί αναγάγαμε τα ασήμαντα σε σημαντικά, τα ήσσονα σε μείζονα. Μπερδέψαμε την ελευθερία με την ασυδοσία, τον καιροσκοπισμό με την ικανότητα, την αξιοσύνη με την ισότητα. Ισοπεδωθήκαμε ψυχικά και ισοπεδώσαμε την πατρίδα μας.
Ονειρεύμασταν την χλιδή που απολάμβαναν τηλεοπτικά κατασκευασμένα πρότυπα. Ασχολιόμασταν με τα οπίσθια καλλίπυγων παρουσιαστριών και τους πρόσκαιρους έρωτες, εν μέσω θερινής ραστώνης, των διαφόρων celebrities. Αναγάγαμε αγράμματους δημοσιογραφίσκους σε Homo Universalis, σε γνώστες των πάντων.Κάναμε τη γνώση ασήμαντη προοπτική και την ευγενή φιλοδοξία της ανέλιξης μέσω της παίδευσης παρωχημένη στρατηγική και ανάθεμα.
Φταίμε αδέλφια γιατί αφήσαμε να μας αλλοτριώσουν. Γιατί δεχθήκαμε ψυχία με αντάλλαγμα την ανεξέλεγκτη διαχείριση του δημόσιου, του κοινού, πλούτου. Εμείς παραδώσαμε την «κουτάλα» κατά πως συνηθίζεται να λέγεται. Μαζί παραδώσαμε και τον ανεμιστήρα που εκτοξεύει λάσπη.
Δεν συμμετείχαμε όμως όλοι στο πάρτι των τελευταίων χρόνων. Δεν είχαμε όλοι την πρόσβαση σε επιδόματα, βοηθήματα, αποζημιώσεις και αντισταθμίσματα. Είτε γιατί δεν το επιδιώξαμε, είτε γιατί το επιδιώξαμε όμως τα άλλα παιδάκια δεν μας έπαιζαν.
Βιώνουμε ειλικρινά τον άκρατο ευτελισμό. Δεχθήκαμε ο ανερμάτιστος που εκλέξαμε πριν από 2.5 περίπου χρόνια και το αμετροεπές επιτελείο του, να διαφημίζουν ανά τον κόσμο ότι είμαστε διεφθαρμένοι, ανίκανοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, λαμόγια και όλα τα συναφή. Δεχόμαστε ασμένως τη σφοδρότατη κριτική «Ελλήνων» του εξωτερικού που συμπεριφέρονται ως νεοπροσηλυτισμένοι που χαρακτηρίζονται από θρησκευτικό φανατισμό. Κανένα έλεος για τους «συμπατριώτες» τους. Οι Έλληνες, έσφαλαν λένε και πρέπει να πληρώσουν. Μη δυνάμενος να συγκρατήσω το θυμικό μου σπεύδω να αναφέρω ότι το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μούσχουρη για την οποία σκοπίμως παραλείπω αναγνωριστικό πρόθεμα. Ο Αριστοτέλης έλεγε «ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος», γνωμικό το οποίο ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή της. Την τίμησε με τη φιλία του ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ευτύχησε να ερμηνεύσει απαυγάσματα της διανείας κολοσσών της τέχνης και τιμήθηκε έστω και εμμέσως από την ψήφο αυτών που τώρα κατηγορεί οι οποίοι την έκαναν εκπρόσωπό τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Για όσους φρονούν ότι τα ανωτέρω είναι ασύνδετα, σπεύδω να επισημάνω ότι η σύγκλισή τους είναι προφανής και τείνει σε μία μόνο λέξη: ΜΝΗΜΗ.

Η μνήμη, οι ισχυρές και ανεξίτηλες θύμησες, είναι όπλα διαχρονικά. Δεν κινδυνεύουν από αφλογιστία και δύνανται να μεταβιβαστούν και να κληροδοτηθούν. Ας μην ξεχάσουμε τις λεπτομέρειες της εποχής μας όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός. Ας μη σβήσουμε από τη μήμη μας την ψυχολογική πίεση που όλοι υφιστάμεθα, τον φόβο που μας κυριεύει, την εξαντλητική αυτοκριτική που κάνουμε, την ένταση με την οποία κατηγορούμε τους εαυτούς μας αλλά και τους συμπολίτες μας θεωρώντας ότι αυτοί φταίνε περισσότερο από εμάς.
Ας θυμόμαστε τους πρώην ευεργετηθέντες και νυν κατηγόρους μας. Τους πολιτικούς που υποσχέθηκαν τον ουρανό με τ΄ άστρα και έγιναν απηνείς δίωκτες των αποτελεσμάτων του μόχθου μας. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη δεν βασίζεται μόνο στο βύσμα και στις ανταλλακτικής μορφής προσωπικές επαφές. Ας θυμόμαστε ότι η αξιοσύνη βασίζεται στην ικανότητα και στην υπέρμετρη προσπάθεια.
Ας θυμόμαστε ότι πλέον αυτοί που πρέπει να έχουν τα εχέγγυα να μας εκπροσωπούν θα πρέπει να το αποδείξουν με την πορεία του βίου τους και όχι μόνο διαθέτοντας αφειδώς χαμόγελα και χειραψίες. Ας θυμόμαστε τους πολιτικούς ταγούς που τα χαράτσια τα βαφτίζουν «τέλη» για να γίνουν πιο εύπεπτα. Το τελευταίο ειδικά αφορά τον υπερεκτιμημένο (άραγε γιατί;) Βενιζέλο. Ας θυμόμαστε ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους και ας εμπιστευτούμε σε νεότερους και άφθαρτους αυτή τη φορά τις τύχες μας.
Ας θυμόμαστε όλους όσους κάνουν παρασκηνιακές συμφωνίες και στη συνέχεια αναζητούν τρόπους επικοινωνιακής διαχείρισης των αποφάσεών τους εννοώντας ότι στοχεύουν για ακόμη μιά φορά να μας κοροϊδέψουν. Ας θυμόμαστε την ανικανότητα και φαυλότητα του πρώην πρωθυπουργού και ας φροντίσουμε να διατηρήσουμε ζωντανή τη θύμησή της για πολλά χρόνια ώστε οι ιστορικοί του μέλλοντος να μην έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Ας θυμόμαστε ότι πέραν της εξαθλίωσής μας συνέβαλε τα μέγιστα να απολέσουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία διττώς: διαβάλοντας τον λαό του άμεσα και αυτοευτελιζόμενος με τις τραγελαφικές του επιλογές, αποφάσεις και προτάσεις γεγονός που είχε αντίκτυπο και σε αυτούς που εκπροσωπούσε, δηλαδή σε όλους εμάς. Δυστυχώς συνέλληνες γι’ αυτό που χρόνια κατηγορούμε τους εαυτούς μας, δηλαδή ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν, οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μας το διαπίστωσαν σύντομα αλλά σε αντίθεση μ’ εμάς που το ανεχόμασταν αυτοί δεν συγκινήθηκαν.
Αργά ή γρήγορα εκλογές θα γίνουν ανεξάρτητα αν οι περισσότεροι εκπρόσωποι του υπάρχοντος φαύλου πολιτικού συστήματος το απεύχονται ως ανάθεμα. Η αγωνία τους είναι διάχυτη και δυστυχώς γι’ αυτούς εύκολα διαπιστώσιμη. Ας οπλιστούμε επιτέλους με καρτερία, εγκράτεια αλλά και ελεγχόμενο θυμό. Και ας τα θυμηθούμε όλα πάνω από την κάλπη. Ας ανατρέψουμε την υπάρχουσα προσβλητική για τον λαό μας κατάσταση. Ας την ανατρέψουμε συνθέμελα, ας εκχερσώσουμε τα παρασιτικά ζιζάνια από τον εύφορο αγρό, ας εκθεμελιώσουμε τα σαθρά στηρίγματα, το εξουσιαστικό σύστημα του νεποτισμού, των πολιτικών τζακιών, των ανίκανων πολιτικών, τη σύγχρονη έκφραση του κοτζαμπασισμού. Ας τους στείλουμε για τσίπουρα όπως εύστοχα προέβλεψε ένας εν ενεργεία υπουργός, επιλογή και αυτός του global thinker Παπανδρέου. Προσωπικά θα πρότεινα να στείλουμε αυτόν πρώτο για τσίπουρα αλλά δυστυχώς δεν ψηφίζεται στον νομό μας.
Τώρα είναι η ώρα και αυτή τη φορά δεν πρέπει να αποτύχουμε ούτε να παρασυρθούμε. Γίνανε πολλά και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Δεν μπορούν να ξεχαστούν!

http://www.pellanews.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%CE%B9/%CE%B1%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1

Ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να προστατεύσουν τα σύνορά μας

Επτά ευρωπαϊκές χώρες θέλουν

να προστατεύσουν τα σύνορά μας

«Ορθάνοιχτη πόρτα αχυρώνα», χαρακτήρισαν τα ελληνικά σύνορα

Επτά ευρωπαϊκές χώρες συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας ζήτησαν να ληφθούν περισσότερα μέτρα για να αναχαιτίσουν το κύμα των μεταναστών που εισέρχονται στην Ευρώπη από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και εισηγήθηκαν, ανάμεσα στα άλλα, ισχυρότερη πίεση από τη δύναμη Frontex για τη διαφύλαξη των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εμφανίζονται πρόθυμες να βοηθήσουν.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal, τουλάχιστον τρεις ευρωπαϊκές χώρες επανεξετάζουν τη στάση τους ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν, που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ταξιδιωτών χωρίς επιπλέον ελέγχους ανάμεσα στις χώρες_ μέλη της Ζώνης Σένγκεν. Η Γερμανία, η Φινλανδία, η Αυστρία και μία τέταρτη χώρα, η Γαλλία (σε περίπτωση που ο κ. Νικολά Σαρκοζί, αν επανεκλεγεί) ασκούν πίεση προς την Ελλάδα να πάρει μέτρα στα σύνορα της. Στην Ευρώπη εκφράζεται πλέον το ερώτημα «τι γίνεται όταν μία χώρα δεν μπορεί να ασφαλίσει τα σύνορά της, όπως βλέπουμε στην Ελλάδα».

Το αίτημα, να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση με ισχυρές ενισχύσεις τη φύλαξη των συνόρων μας από τους οικονομικούς πρόσφυγες και μετανάστες, είχε διατυπώσει παλαιότερα σε όλα τα κοινοτικά επίπεδα η Ελλάδα και φαίνεται ότι τώρα επανέρχεται όχι με όμως πρωτοβουλία της χώρας μας (που πάντοτε το επιθυμεί), αλλά με πρωτοβουλία ευρωπαϊκών χωρών, που θεωρούν ότι με ευκολία οι μετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα και από εκεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας περιέγραψε τα ελληνοτουρκικά σύνορα ως «ορθάνοιχτη πόρτα αχυρώνα», σύμφωνα με την αμερικανική Wall Street Journal που υπενθυμίζει τα παράπονα κεντροευρωπαϊκών χωρών από τη συνεχή ροή Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών οι οποίοι περνούν με ευκολία από την Ελλάδα, προσπαθώντας να φτάσουν σε κάποια από τις πιο πλούσιες χώρες της Ευρώπης.

Κυβερνητικές πηγές στην Αθήνα ωστόσο σχολίαζαν ότι στο θέμα των μεταναστών μεγάλη ευθύνη φέρει και η Τουρκία, η οποία παρά τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες με την Ελλάδα για περιορισμό των μεταναστών δεν έχει τηρηθεί ποτέ. Η Τουρκία όμως δεν είναι μέλος της ΕΕ, η Ελλάδα είναι.

Σύμφωνα με τα στατικά δεδομένα που ανακοινώνει ο ευρωπαϊκός οργανισμός συντονισμού του ελέγχου των συνόρων Frontex, το 2011 πέρασαν τα σύνορα στον Έβρο τουλάχιστον 55.000 μετανάστες, ενώ μόνον μέσα στον Ιανουάριο του 2012 καταγράφηκαν περίπου 2.800 διελεύσεις, σημαντικά λιγότερες (ίσως και λόγω κακοκαιρίας και οικονομικής κρίσης) από τις περίπου 6.000 που καταγράφονται σε κάθε μήνα του καλοκαιριού.

Όπως σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα, ταξιδιώτες από την Ελλάδα που φθάνουν στα αεροδρόμια του Μονάχου και τη Φρανκφούρτης αναφέρουν ότι υπάρχουν συχνοί έλεγχοι διαβατηρίων, κάτι που το επιβεβαιώνουν και Έλληνες αξιωματούχοι, χωρίς να κατονομάζονται, πληροφορίες όμως που διαψεύδουν τόσο οι ελληνικές αρχές όσο και οι εκπρόσωποι των αεροπορικών εταιριών. Μάλιστα εκπρόσωπος της Aegean αναφερόμενος σ΄ αυτές τις πληροφορίες, είπε ότι η αεροπορική εταιρία δεν είχε τέτοιου είδους παράπονα από τους επιβάτες της.

Ένα από τα μέτρα που ζητούν αρκετές ευρωπαϊκές χώρες ως πιθανή λύση του προβλήματος είναι η αύξηση της παρουσίας και η ενίσχυση της δύναμης της Frontex στην περιοχή. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής κ. Νικ. Διαμαντούρος ζήτησε να ελεγχθεί η Frontex μετά από καταγγελίες για παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη σύλληψη μεταναστών. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Frontex έχει κυρίως ρόλο της παρακολούθησης και της καταγραφής των περιστατικών, καθώς και της συνδρομής της με τεχνικά μέσα, όμως η περιφρούρηση των συνόρων και η σύλληψη των λαθροδιακινητών είναι δουλειά της Ελληνικής Αστυνομίας.

Όπως ωστόσο σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα, η ανθρωπιστική κατάσταση που επικρατεί τον Έβρο παραμένει το σημαντικότερο ζήτημα στην περιοχή και αναφέρει ότι μία νέα ελληνική υπηρεσία που δημιουργήθηκε κατάφερε να συλλάβει μόνον 11 άτομα από ένα πλάνο 700 μεταναστών που είχε προβλέψει.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=448605

ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Μου το έστειλε ένας νεοδημοκράτης φίλος μου. Του είπα ότι περιμένω τους όρους για τον Σαμαρά και διάφορα "φρούτα" του κόμματός του για να ολοκληρωθεί το γλωσσάρι. Ακόμα περιμένω...

ΔΕΕ

ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

-Αγωνιστής της Δημοκρατίας: Κάτοικος Εκάλης, με βίλλα 500 τ.μ., play-room και πισίνα.

-ΑΕΠ: Αναμενόμενη Ελληνική Παρακμή (μετά το 1981).

-Αλαβάνος Αλέκος: Γραφικός εισοδηματίας, με έντονο υπαρξιακό πρόβλημα.

-Αξιοκρατία: Παρέα, κουμπάροι, γκόμενες, φιλαράκια.

-Βελανίδια: Τα τρώγανε οι Ευρωπαίοι, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Τώρα θα τα φάμε εμείς.

-Βουλή: Καραγκιόζ Μπερντέ.

-Βουλγαράκης Γιώργος: Νεωτερικός Έλληνας φιλόσοφος ("Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό").

-Γενιά του Πολυτεχνείου (ή Poulitechniou): Βλ. Πιράνχας.

-Δεσμεύομαι: Κοροϊδεύω.

-Δεσμεύομαι προσωπικά: Σας έχω χεσμένους κορόϊδα!

-Διαφθορά: Λαϊκό, προοδευτικό κίνημα στον Δημόσιο Τομέα. Ηγετική φυσιογνωμία του, ο Ανδρέας Παπανδρέου.

-Ελλάδα: Closed due to moral and financial bankruptcy. IMF

-Εντιμότητα: Χαρακτηριστικό του ντόπιου μειονοτικού Ελληνισμού.

-Καραμανλής Κώστας: Πρώην εικονικός πρωθυπουργός.

-Καρατζαφέρης Γιώργος: ± Adolf Hitler x Che Guevara + ? : Εκκλησία - Μητσοτάκης x Συναγερμός = Μακρυά.

-Κομμουνιστής: Δυστυχής που πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Δεν τολμάει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, μην και δει την πραγματικότητα.

-Μαύρο χρήμα: Η "λοκομοτίβα" της ελληνικής αγοράς.

-Μεϊμαράκης Γιώργος: Πολλά βαρύς, με πέντε μπουρμπουλήθρες.

-Μπακογιάννη Ντόρα: Passionaria des arloumbas.

-Παπανδρέου Γιώργος ή Yorgo ή Pedi: Η συνέχεια και το τέλος της ταινίας, "Η κατάρα των Παπανδρέου". Το επεισόδιο προσφέρουν το State Department και η CIA.

-Παπαρήγα Αλέκα: Δύσμορφο ανθρωποειδές. Λέγεται πως προέρχεται από κατεψυγμένο σπέρμα του Λένιν.

-Παυλόπουλος Προκόπης: Εκφυλισμένο είδος αιλουροειδούς. Δραπέτης ευρωπαϊκού ζωολογικού κήπου που δεν επιθυμεί την επιστροφή του.

-Πετσάλνικος Φίλιππος: Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Για να μετρήσεις το IQ του, χρειάζεσαι πηγάδι.

-Σημίτης Κώστας: Ακριβή κούκλα, made in China, που φωνάζει Ισχυρή Ελλάδα! Έχει αποσυρθεί από την αγορά ως επικίνδυνη.

-Τζιπ: Όπως Τζίπσυ.

-Τσίπρας Αλέξης: Το γλωσσάρι αυτό δεν ασχολείται με χυδαία cartoons.

-Φιλότιμο: Η λέξη έχει απαλειφθεί

Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας

Ένα εκπληκτικό και συγκινησιακά φορτισμένο κείμενο που πρέπει να διαβαστεί, αν είναι δυνατόν,  από όλους τους Έλληνες

ΔΕΕ

    Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας

Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή, ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν βουτάω στις χαράδες να βρω φούντες, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια. Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών ή και παραπάνω. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή; Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία! Σήμερα είμαι σχεδόν 40. Γενιά του 67. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι, αν έχω οικογένειά. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ’ όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, κακοσυντηρημένα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό, τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ’ την εικόνα του Άη Νικόλα κάπου στ’ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ’ την αρμύρα να βγάζω απ’ τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ’ ακρονήσια. Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν. Σ’ απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ’ τα ουράνια, ούτε όταν μ’ ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες’ στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ή του Σισμίκ, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου. Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί. Και για τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα. Εσένα σ’ ένοιαζε η εξουσία και εάν θα πάρει ο αέρας την σημαία. Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να μ’ αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις “καραβανά” και “μπάτσο” και “ταβλαδόρο”. Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό, τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ’ έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει. Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου ‘χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ’ όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου: Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα. Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία. Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο. Γιατί εγώ το ξέρω καλά. Ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι Έλληνας. Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας!

 Ένας Έλληνας αξιωματικός

Η ευρωπαϊκή και η εθνική μας κρίση ως κρίση ταυτότητας

Η ευρωπαϊκή και η εθνική μας κρίση

ως κρίση ταυτότητας

του Γιώργου Σκλαβούνου

Η ευρωπαϊκή κρίση αποτελεί ενδελέχεια της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Οι σημερινές ευρωπαϊκές  ηγεσίες αδυνατούν να οδηγήσουν την Ευρώπη και τους λαούς της, σε μια υπέρβαση του εαυτού τους και της αυτοκαταστροφικής αδελφοκτόνου μοίρας τους. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, στάθηκαν ανίκανες να κάνουν συνείδηση την ευρωπαϊκή ιστορία, να συνειδητοποιήσουν  ότι το διαίρει και βασίλευε, που τους κατέστησε επικυρίαρχους στον πλανήτη προπολεμικά, μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο τους μετέτρεψε σε υποτελείς. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ακολουθούν πιστά τα βήματα των προκατόχων τους, που έφεραν τους Οθωμανούς στη Βιέννη,  έβαψαν την Ευρώπη στο αίμα, που έστειλαν τον Ναπολέοντα στη Ρωσία και την οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους.

Σήμερα, παρά τη μετεξέλιξη των πρώην ευρωπαϊκών αποικιών (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και φυσικά των ΗΠΑ), σε υπερδυνάμεις, οι Ευρωπαίοι αρνούνται πεισματικά να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε πραγματική Ένωση, με την ουσιαστική σημασία του όρου, ικανή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της Ασίας αλλά και γενμικότερα, του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Αρνούνται να θεμελιώσουν ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που αντί να βαθαίνει  τις μεταξύ τους διαφορές, θα βαθαίνει την συνοχή τους και την αποτελεσματικότητά της, μεταξύ των κοινωνιών και των οικονομιών τους. Ούτε από τα δεξιά ούτε από τα αριστερά, ούτε από τη διανόηση και την πανεπιστημιακή κοινότητα της Ευρώπης προσφέρεται ένα πρόγραμμα, ένα όραμα, ικανό να συγκινήσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς, από βορά σε νότο, από ανατολή σε δύση. Ουτε καν ιδέες Μήτρες, ιδέες ζύμωσης και ελπίδας προσφέρονται.  

Η επικίνδυνη ερμηνεία

Η άποψη ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες είναι κατώτερες των απαιτήσεων των καιρών, είναι απλοϊκές και αποπροσανατολίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς. Μια Ευρώπη δομημένη σε ανταγωνιζόμενους οικονομικούς εθνικισμούς, ούτε να ορθοποδήσει μπορεί ούτε να επιβιώσει στο νέο διεθνή ανταγωνισμό. Μια Ευρώπη διαιρεμένη σε λαούς κυρίαρχους και λαούς υποτελείς, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Μια Ευρώπη που δεν ενοποιήθηκε στο όνομα του Χριστιανισμού και υπό το σκήπτρο του Πάπα, ούτε στο όνομα της Γαλλικής Επανάστασης και το σκήπτρο του Ναπολέοντα, μια Ευρώπη που δεν την υπέταξε η Ναζιστική κρατική και πολεμική μηχανή, δεν είναι δυνατόν να την ενώσει ένα αδιαφανές, ανήθικο, ληστρικό και διαβρωμένο τραπεζικό  σύστημα.

Χωρίς ηθικά, πολιτισμικά θεμέλια, ισονομίας, ισηγορίας, ισοπολιτείας, λαών και πολιτισμών,  δεν μπορεί να υπάρξει μια ενοποιητική, πολιτική δύναμη και δυναμική στην Ευρώπη. Χωρίς δικαιοσύνη και ελευθερία δεν θα υπάρξει ειρήνη ούτε στις ενδο-ευρωπαϊκές ούτε στις διεθνείς σχέσεις της Ευρώπης και ασφαλώς ούτε στις ενδο-εθνικές. Το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν είναι  κατά συνέπεια, πρόβλημα έλλειψης καλύτερων managers, που θα διαχειριστούν την κρίση τους η θα τις βγάλουν απ’ την κρίση.

Το ζητούμενο είναι, ποιο ηθικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, ποια κατανόηση και συνείδηση της ιστορίας, ποια πίστη, ποια φλόγα και ποιο όραμα θα αποτελέσει την αναγεννητική ενοποιητική δύναμη μέσα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ποια συνείδηση του χθες, ποιο όραμα του αύριο είναι ικανό να μας ξαναδώσει αφοσιωμένα άτομα και αφοσιωμένα κοινωνικά και  πολιτικά  εργαστήρια, πολιτικά υποκείμενα ταγμένα στην υπηρεσία της κοινωνικής, ανθρώπινης και πανανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Ταγμένα στην υπόθεση μιας Ευρώπης πολιτιστικής και ηθικής υπερδύναμης ικανής να αναγεννηθεί εσωτερικά στη βάση ενός πολιτικού και πολιτιστικού «πολυθεϊστικού» συστήματος  αποδοχής και εναρμόνισης με τον άλλο, της διπλανής πόρτας, της διπλανής χώρας, της διπλανής ηπείρου.

Τα ιδεώδη του καταναλωτισμού και του ατομικισμού, του σωβινισμού, της αποικιοκρατίας, της νέο-αποικιοκρατίας, το «δίκαιο» και η «ηθική» της δύναμης, στο όνομα του εκπολιτισμού και του εκχριστιανισμού  οδήγησαν στην Ευρώπη της παρακμής, της αυτοκαταστροφής. Η συγκρότηση της νέας ενοποιητικής Ευρωπαϊκής ταυτότητας δεν θα είναι ούτε εύκολη ούτε απλή.

Σε αυτή την αναζήτηση  η Ελλάδα του Ελύτη, του Σικελιανού, του Κάλβου, του Φώσκολου,  η Ελλάδα του Ρήγα και του Καποδίστρια, δικαιούνται να ομιλούν και έχουν να προσφέρουν. Η κλασσική Ελλάδα και το Βυζάντιο όπως προσέφεραν στην Αναγέννηση μπορούν και σήμερα να προσφέρουν. Όσο και αν φανεί παράξενο, σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να προσφέρει το ζωντανό παράδειγμα δημοκρατικής ανάδειξης ηγεσίας και ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, στην καρδιά του Μεσαίωνα, το Άγιο Όρος ως σύστημα οργάνωσης και διοίκησης.

Για να συμμετέχουμε ως χώρα, ουσιαστικά και ενεργά, σε ένα τέτοιο διάλογο, πρέπει πρώτα να κάνουμε, μεταξύ μας, ένα σοβαρό διάλογο για το Εθνικό θέμα,  για την δική μας ιστορική  ταυτότητα και Συνείδηση, για την δυνατότητα του Ελληνισμού και του Ελληνικού πολιτισμού να συμμετέχουν ενεργά και να συνεισφέρουν στο Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Αυτό είναι θέμα που αποφεύγουμε να το συζητάμε. Καταντήσαμε ως Έθνος να θεωρούμε και να θέτουμε ως στόχο εθνικής ύπαρξης την μετατροπή του χρέους μας σε βιώσιμο, χωρίς να μας απασχολεί η βιωσιμότητα μας ως Έθνους και ως πολιτισμικής ιδιαιτερότητας.  Η έξοδος μας από αυτό το θανάσιμο τέλμα προϋποθέτει να γνωρίζουμε, τόσο τις διεθνείς εξελίξεις πάνω στο θέμα της επιβίωσης και της αφομοίωσης εθνών, εθνικών και επί μέρους  πολιτισμών, όσο και το περιεχόμενο, την πανανθρώπινη σημασία του πολιτισμού του οποίου υποτίθεται ότι είμαστε κληρονόμοι, επικαρπωτές και διαχειριστές. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπηρετήσουμε το δικαίωμα του κάθε λαού (εντός και εκτός Ε.Ε.) στην πολιτιστική του αυτονομία και το χρέος της Ε.Ε. να καταστεί ενεργός υπερασπιστής και εγγυητής αυτού του πανανθρώπινου δικαιώματος σε μια ζωή πολιτισμικής ισονομίας.

Το εθνικό θέμα παραμένει καίριο, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό, ιδεολογικό θέμα αναφοράς και συντελεστής συνθετικής και αντιπαραθετικής κίνησης της ιστορίας, ανά τους αιώνες. Παραμένει πρόβλημα στην συγκρότηση, την οργάνωση και τη διάλυση, οικουμενικών εκκλησιών, οικουμενικών ιδεολογιών και αυτοκρατοριών. Παραμένει πρόβλημα στην επιδίωξη διασφάλισης είτε επικυριαρχίας, είτε ομοιογένειας, κοινωνικής συνοχής εντός πολυεθνικών  κρατών και αυτοκρατοριών, όπως η πρώην Αυστροουγκρική, η Ρώσικη και μετέπειτα Ε.Σ.Σ.Δ., οι Η.Π.Α. αλλά και κρατών όπως ο Καναδάς, το Βέλγιο, η χώρα που φιλοξενεί την πρωτεύουσα της Ε.Ε και βρίσκεται υπό μόνιμη απειλή διάλυσης. Παραμένει σοβαρό πρόβλημα κρατών με μειονότητες που αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να εναρμονισθούν ή να ενταχθούν, όπως η μουσουλμανική μειονότητα στην Γαλλία και η Τούρκικη στη Γερμανία. Παραμένει άλυτο πρόβλημα στην ιστορία και τη συνείδηση λαών που υπέστησαν, έπραξαν, η πράττουν ολοκαυτώματα και γενοκτονίες, από τους Ιθαγενείς της Αμερικής και της Αυστραλίας, (η μεγαλύτερη σε εκατομμύρια θυμάτων και διάρκεια όλων των εποχών), μέχρι τους Εβραίους, τους Αρμένιους, τους Έλληνες του Πόντου κλπ (μια σοβαρή και εύκολα προσβάσιμη προσπάθεια παρουσίασης του θέματος των γενοκτονιών είναι αυτή της wikipedia, με τον τίτλο Genocides in History).

Ο  Καταλάνικος και ο Βασκικός  εθνικισμός για την Ισπανία, ο μακροχρόνιος αγώνας των Ιρλανδών, όπως και η αναβίωση του Σκωτικού και του Ουαλικού εθνικισμού στη «Μεγάλη Βρετανία», (το 1999, μετά από τριακόσια χρόνια αγγλικής διακυβέρνησης ξανά-λειτούργησε το Σκωτικό κοινοβούλιο και  το Ουαλικό δημοψήφισμα 2011, με 63,49% υπέρ μεγαλύτερης αυτονομίας από την Αγγλία) αποτελούν καταγραφές μορφών και εκδηλώσεων, ενός φαινομένου σε καμιά περίπτωση παροδικού. Αποτελούν παραδείγματα διάψευσης της θεωρίας, που «προβάλλεται», αν δεν επιβάλλεται, ως επιστημονική αλήθεια, περί της εκ του κράτους δημιουργίας  του έθνους.

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μιας χώρας φυλετικά σχεδόν ομοιογενούς αλλά πολύ- θρησκευτικής και πολυ -γλωσσικής, απέδειξε ότι, όπως και στην περίπτωση της Ισπανίας και Μεγάλης Βρετανίας, το ενιαίο κράτος δεν δημιούργησε ενιαία εθνότητα. Απέδειξε επίσης ότι η ενιαία φυλετική ταυτότητα και η ιδεολογία και το ενιαίο κράτος  δεν στάθηκαν αποτελεσματικοί συντελεστές διαμόρφωσης της κοινής Γιουγκοσλαβικής (Νοτιοσλαβικής) εθνικής ταυτότητας. Η Ρώσικη γλώσσα, ως κοινή γλώσσα, και η κομμουνιστική ιδεολογία, ως κοινή κυρίαρχη ιδεολογία, η ενιαία κεντρική διοίκηση και εκπαιδευτική πολιτική, δεν κατέστησαν αποτελεσματικοί συντελεστές ομοιογενοποίησης η και εναρμόνισης των χωρών και των λαών της πρώην Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Στα 1995 ο Καναδάς αντιμετώπισε την ανεξαρτησία του Γαλλόφωνου Κεμπέκ,  με δημοψήφισμα, για δεύτερη φορά (πρώτη στα 1980). Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ήταν 49,42%,υπέρ της ανεξαρτησίας και 50,58% κατά.

Η Αυστραλιανή κυβέρνηση  μόλις στις 20/1/2012, παρέλαβε την τελική έκθεση ειδικών για την απομάκρυνση από το Σύνταγμα της, των επιβιώσεων των ρατσιστικών διακρίσεων. Διακρίσεων που εστρέφοντο κυρίως εναντίων των ιθαγενών της Αυστραλίας.

Η αντιμετώπιση και η εξέλιξη του θέματος, σε κάθε μια από αυτές τις αναφερθείσες περιπτώσεις, μας προσφέρει ένα τεράστιο καταγεγραμμένο αποθηκευμένο πλούτο, διαφορετικών εμπειριών, πετυχημένων και αποτυχημένων πολιτικών, ερευνών αλλά και μιας ιστορικής πραγματικότητας που δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί στο όνομα της όποιας πολιτικής σκοπιμότητας και του όποιου σωβινισμού. Δεν νομιμοποιείται, δεν δικαιούται η πνευματική, η επιστημονική, η πολιτική  Ευρώπη να αγνοεί, να προσπερνάει, αυτές τις εμπειρίες, αυτή τη γνώση, και να επιχειρεί την όποια ενοποίησή της στα τυφλά. Δεν δικαιούται η Ελλάδα να αγνοεί, να προσπερνάει αυτή την παγκόσμια πείρα και ακόμα δεν δικαιούται να αγνοεί τις σκοπιμότητες που πολλές φορές υπηρετούν θεωρητικοί και θεωρίες, για λογαριασμό των συμφερόντων της εκάστοτε αυτοκρατορίας και αυτοκρατορικής πολιτικής. Ο τρόπος που αντιμετώπισε η Αγγλία το Ενωτικό-Εθνικό ζήτημα στα Επτάνησα, την Κρήτη, την Κύπρο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός και διδακτικός.

Στο εκκλησιαστικό επίπεδο, η ιστορική αντιπαράθεση των χριστιανών με το εθνικό  πρόβλημα, το πρόβλημα των εθνικών εκκλησιών, το πρόβλημα  της λειτουργίας στις εθνικές γλώσσες, παραμένει ανοικτό.

Στο πολιτικό επίπεδο, από τις θεωρητικές συζητήσεις για το έθνος στη Μαρξιστική παράδοση-βιβλιογραφία, την Ακαδημία και την εφαρμοσμένη πολιτική της ΕΣΣΔ, μέχρι την αναγέννηση εθνικών κρατών, και εθνικιστικής ιδεολογίας από τα ερείπια της ΕΣΣΔ, το Έθνος παραμένει ισχυρότατος καθοριστικός παράγων διεθνών σχέσεων και διεθνών εξελίξεων.

Σε πανεπιστημιακό, ακαδημαϊκό επίπεδο, σε επίπεδο σπουδών και των τμημάτων που ασχολούνται σήμερα με το θέμα των εθνικών σχέσεων (Ethnic relations), της εθνικής ταυτότητας (ethnic identity) και των εθνικών  συγκρούσεων (ethnic conflict), στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Λατινική Αμερική, την Αυστραλία το θέμα παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος. Το ίδιο συμβαίνει και σε επίπεδο έρευνας και εκδόσεων.

Στην Ε.Ε. το ενδιαφέρον δεν είναι σε καμιά περίπτωση εφάμιλλο του ενδιαφέροντος στις ΗΠΑ, στον Καναδά παρά την εμφανέστατη ανάγκη για μια Ευρωπαϊκή προσέγγιση στο πρόβλημα.

Παρά το γεγονός ότι:

Τα προβλήματα που οφείλονται στις εθνοτικές, πολιτιστικές, φυλετικές, διαφορές εμφανίζονται απειλητικά και οξύτατα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η εδραίωση ενός κοινού πανευρωπαϊκού παρονομαστή, κοινών πανευρωπαϊκών στόχων, οραμάτων, οριζόντων, μια στρατηγική πολιτιστικής εναρμόνισης δεν έχει αποτελέσει προτεραιότητα της ένωσης. Τα προάστια του Παρισιού, από την συνεχιζόμενη αδυναμία ένταξης, ακόμα και  τρίτης γενιάς μεταναστών, ήταν και παραμένουν, υπό ανάφλεξη.  Η δεύτερη μεγάλη και μαζική εξέγερση των προαστίων του Παρισιού  το 2005, κατά την οποία 700 περιοχές είχαν χαρακτηρισθεί επικίνδυνες ζώνες, αποκαλύπτει στοιχεία της βαθιάς κρίσης των Ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, αποκαλύπτει τα αδιέξοδα του κυρίαρχου μοντέλου πολιτικής, πολιτιστικής αλλά  και οικονομικής ανάπτυξης.

Η ύπαρξη του λεγόμενου 4^ου κόσμου, στην καρδιά της Ευρώπης, η ύπαρξη των γκέτο, των αποκαλούμενων κοινωνικά αποκλεισμένων, των απόκληρων της «αναπτυγμένης», «δημοκρατικής  και Χριστιανικής Ευρώπης», σήμερα εμπλουτίζεται με τα κύματα των μεταναστών,  με τα κύματα των θυμάτων της κατάργησης του κράτους πρόνοιας,  της κατάργησης του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, των νεόπτωχων του ύστερου καπιταλισμού.

Σε αυτό το κλίμα, η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα, η φτώχεια, η κοινωνική αποξένωση ακόμα και από την ελπίδα, η ξενοφοβία, έχουν καταστεί συστατικό στοιχείο των Ευρωπαϊκών πόλεων, τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο του κοινωνικού κατακερματισμού, της αντικοινωνικότητας, τροφοδοτούν τη διαλεκτική της βίας, του ρατσισμού. Οι ιστοσελίδες του ρατσισμού, του πάσης φύσεως φανατισμού αυξάνονται γεωμετρικά. Ο  δημόσιος χώρος στην Ευρώπη θεωρείται επικίνδυνος χώρος και οι πόλεις, λόγω της πολυεπίπεδης κρίσης που αντιμετωπίζουν, χαρακτηρίζονται ως «αντί-πόλεις».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναγνωρίζοντας την έκταση αυτής της κρίσης, από το 1997, στο κείμενό της, Towards an urban agenda in the European Union {COM(97)197τελικό-Βρυξέλλες,06.05.97}, δηλώνει: «Η πόλη σε πολλές περιοχές της Ευρώπης δεν είναι πια ένας επιθυμητός τόπος να μεγαλώσει κανείς τα παιδιά του, να χρησιμοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του, η να ζήσει. Αυτός ο μαρασμός, το σάπισμα του ρόλου της πόλης, είναι ίσως ο μέγιστος κίνδυνος του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και είναι κίνδυνος που απαιτεί τον πλατύτερο δυνατό διάλογο.»

Η Ευρώπη αντί να ενοποιείται πολιτικά αντί να εμπλουτίζει τους κοινούς παρονομαστές και τους κοινούς ορίζοντες των λαών της, βαθαίνει τα τείχη που τους χωρίζουν, ξύνει αντί να επουλώνει τις πληγές. Σε ΜΜΕ του Ευρωπαϊκού Βορρά οι λαοί του Ευρωπαϊκού νότου (Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ελληνες, Ισπανοί) αποκαλούνται P.I.G.S, γουρούνια.   

Η δολοφονική επίθεση στην νεολαία του Σοσιαλιστικού κόμματος της Νορβηγίας (22/7/20011), με τους 93 νεκρούς, καλά προσχεδιασμένη, προ-αναγγελμένη και με έτοιμο μανιφέστο για μετά το χτύπημα, όπως και οι ρατσιστικών κινήτρων δολοφονίες, Ελλήνων και Τούρκων μεταναστών (2000-2006) από Νεοναζί στη Γερμανία, καταγράφουν την γεωμετρική πρόοδο της διαλεκτικής της βίας στην Ευρώπη.

Αντί του πολυπολιτιστικού μοντέλου πολιτιστικής ανάπτυξης, δημιουργικής αρμονικής συνύπαρξης που ευαγγελίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, βυθίζεται σε ένα τέλμα επιθετικού, υβριστικού, πολιτιστικού και οικονομικού εθνικισμού που καταλήγει να αποκαλεί γουρούνια (pigs),τους Ευρωπαϊκούς λαούς του νότου, και αποβράσματα τους εξεγειρόμενους κοινωνικά αποκλεισμένους των μεγαλουπόλεων της.

 Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντί ενοποιείται κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά, βαθαίνει, επικίνδυνα και αυτοκαταστροφικά, τον κατακερματισμό της σε όλα αυτά τα επίπεδα. Υπεύθυνα για αυτή την πορεία παραμένουν εκείνα τα έθνη κράτη που για αιώνες τώρα μάχονται για την επικυριαρχία στην Ευρώπη. Η Γερμανία, η Γαλλία, η Αγγλία, ανίκανες να δημιουργήσουν ένα βιώσιμο σύστημα Ευρωπαϊκής ισορροπίας, συνεχίζουν και μετά την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ποιος καλός θεός θα την κάνει ένωση), να κατακερματίζουν την ίδια την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη, τη μέση Ανατολή, τη βόρειο Αφρική, σε ζώνες επιρροής και νέο-αποικισμού.

Ενώ οι πρώην αποικίες της Ευρώπης Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, έχουν καταστεί οι  ανερχόμενες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, οι γερασμένοι λύκοι της Ευρώπης, αρνούνται να μονιάσουν ,να ομονοήσουν. Αντί να συνεργαστούν ειλικρινά μεταξύ τους και με την Ρωσία για μια Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό στηρίζουν πορτοκαλί επαναστάσεις, σε χώρες όπως η Γεωργία και Ουκρανία, συζητούν ένταξη της Τουρκίας... και όχι της Ρωσίας.    

Σε εννέα ευρωπαϊκές χώρες, κόμματα με ανοικτά ρατσιστικές και εξτρεμιστικές τάσεις αποτελούν  είτε κυβερνητικούς εταίρους, είτε αποδεκτά μέλη του πολιτικού συστήματος.

Η αποκήρυξη του πολύ-πολιτιστικού μοντέλου

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα  χωρίς πολιτισμική στρατηγική και πολιτιστική πολιτική. Η εκ μέρους της κ. Μέρκελ (17/10/2010), του κ. Σαρκοζί (11/2/2011), του κ. Κάμερον (7/2/2011), δημόσια εγκατάλειψη-αποκήρυξη του πολύ-πολιτισμού, εκφράζει όχι απλά την αποκήρυξη ενός επίσημου πολιτισμικού δόγματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και την επίσημη αναγνώριση του κενού στην Ευρωπαϊκή πολιτισμική στρατηγική και την αναγκαστική προσγείωση στις εθνικές πολιτιστικές πολιτικές.

Η προσγείωση, η δημόσια  αναγνώριση της επιστροφής σε αυτές έγινε με τον τραγικότερο και επισημότερο τρόπο από τον αρχηγό των Χριστιανοδημοκρατών Βαυαρίας, (το κόμμα της κ. Μέρκελ), ο οποίος δύο μέρες πριν τις δηλώσεις της κ. Μέρκελ, δήλωνε ότι  ο πολύ-πολιτισμός έχει πεθάνει και ότι οι Χριστιανοδημοκράτες τάσσονται υπέρ του Γερμανικού πολιτισμού και εναντίον του πολύ-πολιτισμού.

Η Ευρωπαϊκή πολιτιστική πολιτική είναι ανύπαρκτη. Περιορίζεται στην χρηματοδότηση δράσεων διακρατικής συνεργασίας ευρωπαίων καλλιτεχνών με εντός και εκτός ένωσης συναδέλφους τους. Το πρόγραμμα πολιτισμός 2007-2013, έχει προϋπολογισμό 400 εκατομμύρια και για το πρόγραμμα 2016-2020, έχει προταθεί το ποσό των 1,6 δις ευρώ.

Σε αυτό το επικίνδυνο κενό ευρωπαϊκής πολιτικής, μπροστά στη λαίλαπα της ισοπέδωσης, «πολτοποίησης» των πολιτισμών των μικρού και μεσαίου μεγέθους και οικονομικής ισχύος εθνών, έχουμε χρέος να υπερασπισθούμε  την πανανθρώπινη πολιτισμική πολυφωνία, υπερασπιζόμενοι στην πράξη και την δική μας πολιτισμική επιβίωση.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη και τη χρησιμότητα, του πλατύτερου και βαθύτερου δυνατού διαλόγου για την Εθνική πολιτιστική μας ετερότητα, ιδιαιτερότητα, συνείδηση και την διατήρηση της, ας κάνουμε ο καθένας αυτό που του αναλογεί.

Με δεδομένο τον κίνδυνο του έσχατου βαρβαρισμού, της «μετατροπής», του ξεπεσμού, της πολιτιστικής, ιδιαιτερότητας και ταυτότητας από βίωμα, προσωπικό και συλλογικό ήθος, σε ιδεολόγημα και ηθικολογία, ας επανα-προσανατολιστούμε πολιτισμικά θέτοντας ως διαχρονική μας Ιθάκη, την χαμένη ελληνικότητα μας. Δύσκολος ο πηγαιμός με τόσους Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες που έχουμε φορτώσει τη ζωή και την ψυχή μας. Όμως για μας, για τα παιδιά μας, αλλά και την παραπαίουσα ηθικά πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά Ευρώπη και Ελλάδα, δεν έχουμε τίποτα ουσιαστικότερο, χρησιμότερο, οικουμενικότερο  να προσφέρουμε.

Για το εάν και κατά πόσον ο επαναπροσαναλισμός μας στην ελληνικότητα μπορεί να αποτελέσει υλοποιήσιμο πολιτικό και πολιτισμικό στόχο, θα επανέλθουμε συντόμως.       

Γ.Σ.