To σωτήριο «Όχι»

To σωτήριο «Όχι»

του Γιάνη Βαρουφάκη

Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν) για έναν απλό λόγο: Εδώ και δύο εβδομάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας ρευστοποιούν όσο-όσο και μαζικά περιουσιακά τους στοιχεία και μεταφέρουν τα κεφάλαια στην Ελβετία, στην Γερμανία, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους κατάρρευσης και ο κ. Μόντι είχε, το πολύ, δύο εβδομάδες για να κάνει κάτι πριν τον ανατρέψουν τα κόμματα που τον «στηρίζουν». Στήλωσε λοιπόν τα πόδια και έκανε αυτό που, αν είχε πράξει ο κ. Παπανδρέου πριν δυο χρόνια, ολόκληρη η Ευρώπη θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση σήμερα: Είπε ΟΧΙ!

Και τι κέρδισε; Τι πήρε; Τι κερδίσαμε όλοι από την πρώτη περίπτωση πραγματικής διαπραγμάτευσης; Δύο πράγματα.

Μέτρο πρώτο: Το πρώτο μέτρο που ανάγκασε την κα Μέρκελ να αποδεχθεί ο κ. Μόντι είναι αυτό που σας έχω κουράσει να επαναλαμβάνω από την αρχή της Κρίσης ότι έπρεπε να γίνει ως ελάχιστο: να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την επανακεφαλαιοποίηση των πτωχευμένων τραπεζών με το δημόσιο χρέος των πτωχευμένων κρατών. Όπως προτείνω εδώ και δυο χρόνια (*), ο κ. Μόντι απαίτησε (και κέρδισε, τουλάχιστον στα χαρτιά) η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει άμεσα από το EFSF, χωρίς την μεσολάβηση του δημοσίου και χωρίς να επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος αυτά τα κεφάλαια. Παράλληλα, να περάσει ο έλεγχος και η επιτήρηση των τραπεζών στην ΕΚΤ.

Μέτρο δεύτερο: Να μπορεί να δανείζεται ένα κράτος από το EFSF μέσα από απ’ ευθείας αγορά των ομολόγων του από το EFSF στις πρωτογενείς αγορές και όχι μέσα από την εξευτελιστική διαδικασία του Μνημονίου.

Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα μέτρα για την Ευρωζώνη; Χωρίς το πρώτο μέτρο, το ευρώ δεν θα υπήρχε τον Σεπτέμβρη. Με την απαγκίστρωση των τραπεζικών ζημιών στην Ισπανία από το δημόσιο χρέος της Μαδρίτης, το ευρώ κέρδισε χρόνο. Το δεύτερο μέτρο, ακόμα και η ανακοίνωσή του (καθώς η εφαρμογή του ενδέχεται να εμποδιστεί από το Γερμανικό Κοινοβούλιο και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης), θα δώσει και μερικές ανάσες στην Ιταλία. Όμως, αυτά τα δύο μέτρα δεν λύνουν το πρόβλημα. Απλά «δανείζουν» άλλους μερικούς μήνες στο ευρω-σύστημα. Βλ. παρακάτω γιατί. Πριν πάμε εκεί ας δούμε τα του οίκου μας:

Τι σημαίνουν αυτά για την Ελλάδα; Πέραν του γεγονότος ότι διώχνουν για μερικούς μήνες την προοπτική της κατάρρευσης του ευρώ, δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση ένα σημαντικό πάτημα να απαιτήσει, για πρώτη φορά, κάτι που μπορεί να επιβραδύνει την ελεύθερη πτώση της οικονομίας μας: Η ελληνική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες να δηλώσει πως ό,τι ισχύει για την Ισπανία (που σίγουρα θα ισχύσει και για την Ιρλανδία) θα πρέπει να ισχύσει άμεσα και για την Ελλάδα. Δηλαδή, τα 30 δις που δανείστηκε το δημόσιο εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών να μην καταγραφούν στο ελληνικό δημόσιο χρέος (αλλά να χρησιμοποιηθούν για αναπτυξιακά μέτρα μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – αφήνοντας απ’ έξω το δημόσιό μας) και η επιτήρηση των ελληνικών τραπεζών να περάσει άμεσα στην ΕΚΤ. Να το πω απλά; Να μην τολμήσει η ελληνική αντιπροσωπεία να πατήσει ελληνικό έδαφος  αν δεν έχει δηλώσει πρώτα ευθαρσώς και σε υψηλούς τόνους πως στην περίπτωση που δεν ισχύσει το πρώτο μέτρο και για την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση θα προβάλει βέτο στα πάντα. Δεν θεωρώ ότι στην περίπτωση που συμβεί αυτό «σωθήκαμε». Απλά ότι, αν δεν πετύχουμε αυτή την μικρή «νίκη», η νέα κυβέρνηση θα έχει αυτο-καταργηθεί.

Και η Κρίση;
Όπως έγραψα πιο πάνω τα δύο μέτρα που αποφασίστηκαν σε αυτή την Σύνοδο, αντίθετα με ό,τι έχει αποφασιστεί έως τώρα, συνάδουν με την λογική. Όμως σε καμία περίπτωση δεν αρκούν. Ο βασικός λόγος είναι ότι και τα δύο βασίζονται στα κεφάλαια ενός καθόλα τοξικού Ταμείου – του EFSF. Αυτό που πέτυχε η Ευρώπη ήταν να δημιουργηθεί ένα ορθολογικότερο σύστημα αναλήψεων από το EFSF. Όμως, ο τρόπος που συλλέγει το EFSF τα κεφάλαιά του παραμένει άκρως τοξικός. Το γιατί το είχα εξηγήσει αναλυτικά πριν ένα χρόνο – βλ. εδώ. Για αυτό αναφέρθηκα σε μέτρα που δανείζουν χρόνο στην Ευρωζώνη, χωρίς να αναστέλουν την κατάρρευση του ευρώ.

ΥΓ. Όσο για το αναπτυξιακό πακέτο μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που ανακοινώθηκε, πρόκειται για καθαρή απάτη, καθώς αφορά μόνο ένα επί πλέον αστείο ποσό 10 δις για ολόκληρη την Ευρώπη. Χαίρομαι πάντως που, επί τέλους, άρχισε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αναφαίρεται ως η λύση του προβλήματος της κρίσης επενδύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

(*) Στην πρώτη έκδοση της πρότασής μας για έξοδο από την Κρίση, γράφαμε τον Νοέμβριο του 2010, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η Σταθεροποίηση απαιτεί το σπάσιμο του φαύλου κύκλου στην παγίδα του οποίου έχει πιαστεί όλη η ευρωζώνη. Ποιος είναι αυτός; Η ευρωζώνη ταλανίζεται από δύο παράλληλες και αλληλένδετες κρίσεις. Όμως η ΕΕ επικεντρώνεται στην μία αγνοώντας επιδεικτικά την άλλη. Έτσι, η συνολική Κρίση χειροτερεύει. Πιο συγκεκριμένα, η κρίση που τραβά την προσοχή όλων, είναι η κρίση χρέους των υπερχρεωμένων κρατών. Η Ευρώπη ρίχνει όλο της το βάρος στη τιθάσευση αυτής της κρίσης μέσω περιορισμών, περικοπών, λιτότητας κλπ. Στο μεταξύ τα γιατροσόφια αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να φουντώνει η δεύτερη, παραμελημένη, κρίση που, δυστυχώς, είναι εξ ίσου σημαντική: Είναι η κρίση των ευρωπαϊκών τραπεζών στις οποίες "ανήκει" το χρέος των υπερχρεωμένων κρατών.» Αυτός ο φαύλος κύκλος, συμπληρώσαμε στην πιο πρόσφατη έκδοση της πρότασής μας, για να σπάσει: «η ευρωζώνη δεν μπορεί να συνεχίσει με «εθνικά» τραπεζικά συστήματα στο πλαίσιο του κοινού νομισματικού συστήματος. Χρειάζεται έναν κοινό θεσμό που να επιτηρεί και να επανακεφαλαιοποιεί τις τράπεζες της ευρωζωνικής επικράτειας, ανεξάρτητα από τις εθνικές κυβερνήσεις. Για να το πω απλά, δεν νοείται πλέον να υπάρχουν ισπανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες εντός της ευρωζώνης, παρά μόνο όσον αφορά τα ονόματά τους τις έδρες τους και την ιστορία τους.» Η σημερινή απόφαση ανοίγει τον δρόμο για ένα τέτοιο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16507

Δύο κατάρες

Δύο κατάρες

Πρετεντέρης Γιάννης

Υποθέτω πως όλοι συμφωνούμε ότι το πολιτικό σύστημα κουβαλάει διαχρονικά και διακομματικά δύο κατάρες: τη φαυλότητα και την αναξιοπιστία.

Νομίζω πως το έχουν αντιληφθεί όλοι - πλην ίσως των ίδιων των πολιτικών… Ετσι, ενώ η κοινωνία βοά, αυτοί συνεχίζουν να φορτώνουν στην πλάτη του τις ίδιες κατάρες με την ίδια κουτοπόνηρη αμεριμνησία.

Θα πάρω ένα τυπικό παράδειγμα από τον σχηματισμό της κυβέρνησης: την υπουργοποίηση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Πριν από έναν χρόνο, η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων και των βουλευτών της τότε Βουλής ψήφισε έναν νέο νόμο για τα πανεπιστήμια.

Ο νόμος αυτός επιχειρούσε να βάλει τέλος στο κλίμα ανοργανωσιάς, δοσοληψίας και εκπαιδευτικής ανεπάρκειας που (κατά γενική παραδοχή) επικρατούσε στα ελληνικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο του νόμου, δεν είναι αυτό σήμερα το ζητούμενο. Υποθέτω θα περιέχει καλές και λιγότερο καλές προβλέψεις - όπως άλλωστε όλοι οι νόμοι...

Θα σταθώ στην αντίδραση της λεγόμενης πανεπιστημιακής κοινότητας και στην άρνησή της να αποδεχτεί τη νομοθεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Για διάφορους λόγους που επικαλείται ο καθένας αλλά κυρίως επειδή κανένας δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στην παθογένεια που τον τρέφει.

Μεταξύ των πρωτοστατούντων στο κύμα αντίδρασης ήταν οι εν ενεργεία πρυτανικές αρχές και μεταξύ αυτών ο αγωνιστής πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ως εδώ, κανένα πρόβλημα. Δικαίωμά του να αγωνίζεται για ό,τι φρονεί σωστό ή απλώς για ό,τι τον συμφέρει. Το πρόβλημα προκύπτει όταν, δέκα μήνες αργότερα, ο αγωνιστής πρύτανης (του δημοκρατικού, δημόσιου κτλ. πανεπιστημίου) αναλαμβάνει υφυπουργός Παιδείας - ας πούμε ότι από κάποιους εκτιμήθηκαν κάποια προσόντα του.

Αλλά εδώ αρχίζει το παπατζιλίκι.

Διότι τι θα κάνει πλέον ο αγωνιστής-πρύτανης-υφυπουργός;

Θα εφαρμόσει ως υφυπουργός τον νόμο με τον οποίο διαφωνούσε ως πρύτανης;

Ή δεν θα εφαρμόσει ως υφυπουργός τον νόμο επειδή διαφωνούσε ως πρύτανης;

Αν συμβεί το πρώτο, ο πρύτανης εκτός από αγωνιστής θα αποδειχτεί και πρωταθλητής της κωλοτούμπας.

Αν συμβεί το δεύτερο, τότε είναι η δημοκρατική πολιτεία που καλείται να κάνει κωλοτούμπα απέναντι στις οργανωμένες, βίαιες μειοψηφίες των πανεπιστημίων.

Ο,τι από τα δύο κι αν συμβεί όμως ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Οτι η κοινωνία θα συνεχίσει να αντιλαμβάνεται την πολιτική ως ένα σύστημα φαυλότητας και αναξιοπιστίας.

Ενα σύστημα δηλαδή όπου άλλα έλεγες χθες, άλλα σκέφτεσαι σήμερα κι άλλα θα κάνεις αύριο.

Στο όνομα μιας ατέρμονης συναλλαγής που καθορίζεται από αναρίθμητα συμφέροντα. Και από καμία πεποίθηση!

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=463809&h1=true

Απάντηση στην ανακοίνωση του πολιτιστικού συλλόγου Αμπελιών

Η Βουλγαρία της Συνθήκης Αγ. Στεφάνου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝ

Είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση (http://edessadee.blogspot.gr/2012/05/blog-post_26.html) στις καταγγελίες για το ατόπημα του πολιτιστικού συλλόγου Αμπελιών να συμμετάσχει σε εκδήλωση στην Βουλγαρία  για τον κομιτατζή Σαντάνσκι με το χορευτικό του Συλλόγου. Προφανώς υπήρξε κάποια ανακοίνωση των υπευθύνων του Συλλόγου στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Στην ανακοίνωση αυτήν αναφέρεται η απάντηση του κ. Χρήστου Κάμτση από τα Γιαννιτσά, την οποία εντοπίσαμε στην εφημερίδα Pella News και αναδημοσιεύουμε.

ΔΕΕ

«ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΣΤΟΧΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝ»

Μετά την επιστολή που έστειλα στον τοπικό τύπο προς τον πολιτιστικό σύλλογο Αμπελιών και τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, δημοσιεύθηκε απάντηση του Συλλόγου και άλλων φορέων των Αμπελιών και επανέρχομαι στο θέμα για τρεις κυρίως λόγους. Κατά πρώτον για την αναφορά που γίνεται προς το πρόσωπό μου. Μία ταπεινή συγνώμη και ότι θα ήσασταν πιο προσεκτικοί στις εκδηλώσεις που θα πηγαίνατε στο μέλλον, θα αρκούσε για να κλείσει το θέμα. Όμως κάποιοι έχοντας σκοπό να παραπλανήσουν κυρίως τους κατοίκους του χωριού και να αποποιηθούν των ευθυνών τους, επικεντρώνουν την προσοχή τους στο πρόσωπό μου, ότι δήθεν με σκληρές κατηγορίες στιγματίζω το χωριό και ότι εκτοξεύω προσωπικές βολές προς τον χοροδιδάσκαλο κ. Λίγα. Το πρόβλημα δεν είναι η αναφορά μου αλλά η συμμετοχή του Συλλόγου στην συγκεκριμένη εκδήλωση. Εγώ ανέφερα ένα πραγματικό γεγονός που εγράφη σε εφημερίδα που εκδίδουν αυτονομιστές. Ο καθένας μπορεί να μπει στο διαδίκτυο και να δει αναλυτικό ρεπορτάζ και θα αντιληφθεί τι έγινε στη Βουλγαρία. Άλλωστε υπάρχει στο διαδίκτυο και βίντεο από την εκδήλωση που είναι αδιάψευστος μάρτυρας και όποιος το δει θα νοιώσει πραγματικά άσχημα. Μετά την αναφορά των γεγονότων έθετα ερωτήματα προς τον πρόεδρο του Συλλόγου και τον χοροδιδάσκαλο. Τι να έκανα, να σιωπούσα για ότι έγινε στη Βουλγαρία; ΟΧΙ. Χρέος μου και καθήκον να εντοπίζονται τέτοιες άστοχες κινήσεις για να μην επαναλαμβάνονται στο μέλλον. Την ευθύνη να ρίξετε εκεί που πρέπει και όχι σε μένα. Η ΝΤΡΟΠΗ δεν ανήκει σε εμένα που ανέδειξα το θέμα αλλά σε αυτούς που πήγαν το Σύλλογο εκεί. Έχετε κάθε δικαίωμα να πηγαίνετε σε όποια χώρα και πόλη σας καλούν και επίσης να καλείτε συλλόγους από οποιαδήποτε πόλη του κόσμου θέλετε αρκεί να μην υπάρχει τίποτα το ανθελληνικό όπως έγινε στη Βουλγαρία. Αν συμβεί μελλοντικά κάποιο παρόμοιο ατυχές γεγονός από οποιονδήποτε φορέα πάλι εδώ θα είμαι με δική μου παρέμβαση. Κατά δεύτερον για να απευθυνθώ στους φίλους κατοίκους των Αμπελειών. Φίλοι μου είμαι και εγώ γηγενής Μακεδόνας όπως και εσείς και είμαστε υπερήφανοι για αυτό. Στενοχωριέμαι και αγανακτώ όταν ακούω για αυτονομιστική δράση και για ανθελληνικές κινήσεις. Για αυτό και ανέδειξα το συμβάν. Είμαι απόγονος του Γκόνου Γιώτα και η γιαγιά μου και οι γονείς μου, με έμαθαν ότι ο καπετάν Γκόνος αγωνίστηκε και έδωσε το αίμα του για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Τον αγώνα τον έδωσε γιατί στην καρδιά του χτυπούσε Ελλάδα. Σας σέβομαι και σας εκτιμώ γιατί είστε νοικοκυραίοι και περήφανοι που είστε Μακεδόνες. Μαζί να δώσουμε τον αγώνα για τα πιστεύω μας και την Μακεδονία μας και να μην αφήσουμε κανέναν να αμαυρώσει την ιστορία μας. Φίλοι μου ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς έχουν ήδη προβληματιστεί, η φυσική σας όμως ευγένεια δεν σας αφήνει να συμπεριφερθείτε αυστηρότερα ακόμα και από μένα. Ο τρίτος λόγος είναι για να απευθυνθώ σε όλους τους συμπολίτες μου της ΠΕΛΛΑΣ. Εδώ και πολλά χρόνια ζούμε αρμονικά σε αυτόν τον τόπο, την μητέρα Ελλάδα. Βλέποντας τη Γαλανόλευκη και ακούγοντας τον Εθνικό μας ύμνο μα καταλαμβάνει ρίγος συγκίνησης. Ακούγοντας και το Μακεδονία ξακουστή νοιώθουμε έπαρση και υποχρέωση να φυλάττουμε Θερμοπύλες. Εμείς είμαστε οι ακρίτες της χώρας και εμείς θα διαφυλάξουμε τα σύνορα και την ακεραιότητα της Πατρίδος μας. Έχουμε συμβιώσει αρμονικά σε αυτόν τον τόπο γηγενής Μακεδόνες, Πόντιοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Ανατολικορωμυλιώτες, Καππαδόκες και πολλοί άλλοι γιατί μα ενώνει η ΕΛΛΑΔΑ. Για αυτήν αγωνιζόμαστε και πονάμε, για αυτήν γίναμε όλοι ΕΝΑ. Διατηρούμε τα ήθη και έθιμα και τις παραδόσεις των προγόνων μας και είμαστε υπερήφανοι για αυτό. Όλοι όμως γνωρίζουμε το πρόβλημα με την γείτονα χώρα των Σκοπίων. Πρέπει να αφυπνισθούμε, άγνοια δεν χωράει, ούτε λάθη, ούτε ανοχή. Ενωμένοι να αγωνισθούμε ενάντια σε αυτούς που υπονομεύουν την Εθνική μας υπόσταση, δεν χωράει άλλο ολιγωρία. Αφύπνιση και αγώνας για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας για την ΕΛΛΑΔΑ μας.

Χρήστος Κάμτσης Γιαννιτσά

http://www.pellanews.gr

Τα 100 πιο εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα

Τα 100 πιο εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα

Στο πρώτο τρίμηνο του 2012

Νέους πρωταγωνιστές, τόσο σε επίπεδο γεωγραφικής στόχευσης όσο και προϊοντικής δυναμικής, αναδεικνύει η έρευνα του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων και του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών για τα 100 πιο εξαγώγιμα προϊόντα και τις 100 κυριότερους προορισμούς των ελληνικών εξαγωγών το πρώτο τρίμηνο του 2012.

Από την έρευνα προκύπτει πως οι χώρες της Αφρικής, και κυρίως της Βόρειας Αφρικής, καθώς και οι Εφοδιασμοί Πλοίων, η Β. Αμερική, η Ινδία και η Κίνα εμφανίζουν σημαντική δυναμική απορρόφησης ελληνικών προϊόντων, υπερκεράζοντας τη μείωση των εξαγωγών από τις χώρες της ΕΕ.

Παράλληλα, το βαμβάκι, η ενέργεια, ο μηχανολογικός εξοπλισμός, καθώς και τα κοσμήματα και ο χρυσός διεκδικούν υψηλές θέσεις κατάταξης και μερίδια στη διεθνή αγορά.

Ειδικότερα, στη λίστα των 100 πιο εξαγώγιμων ελληνικών προϊόντων καταγράφονται 15 νέες είσοδοι, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, που αφορούν κυρίως προϊόντα μηχανολογικού εξοπλισμού, δομικά υλικά, κοσμημάτων και πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χρυσός, καθώς και είδη οικιακής χρήσης.

Τα στοιχεία αναδεικνύουν τη δυναμική των προϊόντων βάμβακος, σε αντίθεση με τη συνεχιζόμενη κρίση που διέρχεται ο άλλοτε κραταιός κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης, καθώς και του εξωστρεφούς προσανατολισμού του κλάδου της ενέργειας.

Ειδικότερα, από πλευράς κλάδων παραγωγής, επιβεβαιώνεται η πρωτοκαθεδρία των προϊόντων καυσίμων και ενέργειας, αποσπώντας μερίδιο 34,6% του συνόλου, ακολουθούμενα από τα δομικά υλικά, με ποσοστό 12,15% και από τα τρόφιμα-ποτά με ποσοστό 11,03%. Την πεντάδα συμπληρώνουν τα μηχανήματα-μηχανολογικός εξοπλισμός (5,76%) και τα φάρμακα-καλλυντικά (4%).

Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός της αύξησης της συμμετοχής των 100 πρώτων προϊόντων στο σύνολο των ελληνικών εξαγωγών στα επίπεδα του 82%, όταν στο σύνολο του έτους για το 2011 ήταν 76% και όταν για το 2010 είχε διαμορφωθεί στο 57%.

Σημαντικές ανακατατάξεις όμως προκύπτουν και στις κυριότερες αγορές προορισμού των ελληνικών εξαγώγιμων προϊόντων. Η Ιταλία, εξακολουθεί να διατηρεί την πρωτιά που κατέκτησε το 2011, ενώ πλέον η Γερμανία έχει υποχωρήσει στην 3η θέση, πίσω από τους Εφοδιασμούς Πλοίων. Αξιοσημείωτες είναι και οι εντυπωσιακές επιδόσεις που καταγράφουν οι ελληνικές εξαγωγές προς τη Σαουδική Αραβία, την Κίνα και το Ισραήλ.

Στην κατάταξη των 100 πρώτων αγορών προορισμού για τα ελληνικά προϊόντα καταγράφονται 11 νέες είσοδοι χωρών (Γκάνα, Ακτή Ελεφαντοστού, Μπενίν, Μαλαισία, Χιλή, Βιετνάμ, Περού, Σρι Λάνκα, Μαυριτανία, Ομάν, Κολομβία).

«Η νέα έρευνα του ΠΣΕ επικαιροποιεί τα στοιχεία για τις τάσεις του εξωτερικού εμπορίου της χώρας και αναδεικνύει νέους δυναμικούς προορισμούς, που μπορούν να αποτελέσουν αντιστάθμισμα στην οικονομική κρίση σημαντικών εμπορικών εταίρων στην ΕΕ. Παράλληλα, αποδεικνύει την ανάγκη άμεσης υλοποίησης δράσεων υποστήριξης της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας στο πλαίσιο μίας επιθετικής και συνεκτικής Εθνικής Στρατηγικής Εξωστρέφειας από τη νέα Κυβέρνηση, με βάση συγκεκριμένη γεωγραφική και προϊοντική στόχευση», δήλωσε η πρόεδρος του Συνδέσμου, κ. Χριστίνα Σακελλαρίδη.

«Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής μπορούν να αποτελέσουν τα Νέα Βαλκάνια για ελληνικές επενδύσεις και ενισχυμένες εμπορικές σχέσεις, ενώ αλματώδεις αύξηση Εφοδιασμών Πλοίων ενισχύουν την πάγια θέση του ΠΣΕ για διασύνδεση των εξαγωγών με τους διεθνοποιημένους κλάδους της οικονομίας, όπως ο τουρισμός και η ναυτιλία. Αποτελούν άμεσες προτεραιότητες, τόσο σε επίπεδο Επίσημης Πολιτείας, όσο και του συνόλου των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, ως εθνικό ζητούμενο, η τόνωση ρευστότητας των εξαγωγικών επιχειρήσεων και η εδραίωση σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, προκειμένου να αξιοποιηθούν ευνοϊκές συγκυρίες, αλλά κυρίως να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των εμπορικών εταίρων προς την Ελλάδα», πρόσθεσε η κ. Σακελλαρίδη.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2198625

Πρόσκληση για Δημοτικό Συμβούλιο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣ:

1. Δήμαρχο Έδεσσας

2. Τα Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:

α. Πρόεδρο Δημοτικής Κοινότητας Έδεσσας (για ενημέρωση)

β. Προέδρους Τοπικών Κοινοτήτων του Δήμου (για ενημέρωση)

Μετά την από 19/6/2012 επιστολή της Δημοτικής παράταξης με την επωνυμία «Έδεσσα Πρωτεύουσα Πόλη», σύμφωνα με την παρ. 2 εδ. α΄ του άρθρου 67 του Ν. 3852/2010, σας προσκαλούμε στο Δημαρχείο Έδεσσας σε έκτακτη συνεδρίαση τη Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012 και ώρα 19.00 για συζήτηση στο παρακάτω θέμα της ημερήσιας διάταξης:

Η οικονομική θέση του Δήμου Έδεσσας την 31/12/2010

Από ποια Εθνική χάσαμε χθες;

Έπεσε ηρωϊκά με 4-2 η Εθνική μας

Από ποια Εθνική χάσαμε χθες στο ποδόσφαιρο; Μάλλον από την ...Λεγεώνα των Ξένων! Διότι αν η παραπάνω εικονιζόμενη ομάδα είναι η Εθνική Γερμανίας τότε εγώ είμαι μάλλον εξωγήινος! Και ως εξωγήινος θα κατασκεύαζα μια μηχανή που θα έφτιαχνε χρυσό από σίδερο ή κάρβουνο και θα αγόραζα Μέσι, Ρονάλντο, Γουέιν Ρούνεϊ και ότι υπάρχει καλύτερο στην ποδοσφαιρική αγορά. Θα έφτιαχνα τότε την Εθνική Λιχτενστάϊν και θα κέρδιζα μονίμως το Γιούρο, το Μουντιάλ, το Διαπλανητικό κύπελλο και ότι υπάρχει. Για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή!

ΔΕΕ

Δυσαρέσκεια στα Σκόπια από την ανασύσταση του ΜΑ-ΘΡΑ

Επειδή σε κάποια, αθηναϊκά κυρίως, ιστολόγια διάβασα αρκετές ανοησίες του τύπου: "Με σπατάλες ξεκινάει η νέα κυβέρνηση με επανίδρυση άχρηστων υπουργείων", "Τι χρειάζεται το Υπ. ΜΑ-ΘΡΑ; Μάλλον για να βολευτούν κάποιοι νεοδημοκράτες πολιτικοί" και άλλα τέτοια βλακώδη, απαντώ τα εξής: Προς κάθε συμπλεγματικό εθνομηδενιστή, κάθε μικρόνοα σκοπιανολάγνο ή απλώς ηλίθιο νεο-Οθωμανιστή, που δεν μπορεί να αντιληφθεί τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το ΜΑ-ΘΡΑ ειδικά αυτήν την περίοδο, ας διαβάσει το κείμενο που ακολουθεί από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" μήπως και αντιληφθεί κάποια πράγματα. Όσο για τους Σκοπιανούς, που δεν τους άρεσε αυτή η εξέλιξη, απαντάμε: ΞΥΔΙ!

ΔΕΕ

Δεν άρεσε στα Σκόπια η επανασύσταση του Μακεδονίας - Θράκης

Εκτενείς αναφορές στην επανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης, αλλά και στο νέο υπουργό Εξωτερικών, τον οποίο χαρακτηρίζουν «μετριοπαθή», κάνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των Σκοπίων.

Οι τηλεοπτικοί σταθμοί «Κανάλ 5» και «Τέλμα» αφού κάνουν εκτενείς αναφορές στην επανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, σημειώνοντας ότι η ΝΔ, ως αντιπολίτευση, είχε διαφωνήσει με την κατάργηση του υπουργείου αυτού και είχε δεσμευθεί ότι, όταν έρθει στην εξουσία, θα προχωρήσει στην επανασύστασή του.

Οι δύο τηλεοπτικοί σταθμοί αναφέρουν, ακόμη, ότι ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Θεόδωρος Καράογλου, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης, το προηγούμενο χρονικό διάστημα «έχει καταθέσει αρκετές επερωτήσεις στη Βουλή, κατηγορώντας τα Σκόπια για τη χρήση του συμβόλου με τον Ήλιο της Βεργίνας και για προσπάθεια σφετερισμού της ελληνικής ιστορίας».
Πάντως, όλα τα ΜΜΕ των Σκοπίων σημειώνουν ότι προτεραιότητα της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα αποτελέσει ασφαλώς η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

Η εφημερίδα «Ουτρίνσκι Βέσνικ» αναφέρεται στην πολιτική σταδιοδρομία του Δημήτρη Αβραμόπουλου, σημειώνοντας ότι θεωρείται «μετριοπαθής» πολιτικός.

Σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας, η εφημερίδα γράφει ότι «οι θέσεις του κ.Αβραμόπουλου φαίνεται να ταυτίζονται περισσότερο με αυτές της κ.Μπακογιάννη, όταν αυτή ήταν υπουργός Εξωτερικών, δηλαδή μετριοπαθείς, παρά με τις θέσεις και απόψεις της ριζοσπαστικής Δεξιάς».

Στο πλαίσιο αυτό, συμπληρώνει η εφημερίδα, δεν αναμένονται κάποιες «ακραίες ενέργειες» από τη μεριά της νέας ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με την εκκρεμότητα της ονομασίας και ότι θα διατηρηθεί η θέση περί «erga omnes» (μία ονομασία για όλες τις χρήσεις).

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63673595

Σκληραίνει η Βουλγαρία την στάση της απέναντι στα Σκόπια

Μπ. Μπορίσωφ

Σκληραίνει τη στάση της απέναντι στην ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων η Βουλγαρία

Πολύ αυστηρή στάση στην ευρωπαϊκή πορεία της ΠΓΔΜ προαναγγέλλει ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπ. Μπορίσοφ με αφορμή την υπόθεση Μίτρεβα.

Η Βουλγαρία θα είναι πολύ αυστηρή κατά την έγκριση των κριτηρίων ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), διεμήνυσε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, με αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της ΠΓΔΜ στην υπόθεση της Σπάσκα Μίτρεβα.

Η Σπάσκα Μίτρεβα, η οποία πολιτογραφήθηκε Βουλγάρα υπήκοος το 2009 και μετακόμισε στη Σόφια, ενώ μέχρι τότε ζούσε στη Γεύγελη της ΠΓΔΜ, βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη εδώ και αρκετά χρόνια με τον πρώην σύζυγό της, πολίτη της ΠΓΔΜ, σχετικά με την επιμέλεια της ανήλικης κόρης τους. Μάλιστα, το 2008 δικαστήριο της ΠΓΔΜ την είχε καταδικάσει σε τρίμηνη φυλάκιση, επειδή δεν επέτρεπε στον πρώην σύζυγό της να βλέπει το παιδί, παρά την περί αυτού αντίθετη απόφαση του Δικαστηρίου.

Η υπόθεση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της βουλγαρικής κυβέρνησης, που, όπως επισημαίνουν πολιτικοί αναλυτές, θεώρησε ότι η δίωξή της οφείλεται σε λόγους που αφορούν την πολιτογράφησή της ως Βουλγάρας υπηκόου.

Σε μία τελευταία εξέλιξη, το Ανώτατο Δικαστήριο της ΠΓΔΜ αποφάσισε να αφαιρέσει την επιμέλεια της ανήλικης κόρης του ζευγαριού από τη μητέρα, γεγονός που προκάλεσε νέες αντιδράσεις στη Βουλγαρία και, μάλιστα, δια στόματος του ίδιου του κ. Μπορίσοφ.

«Ως κράτος δεν σχολιάζουμε τη δικαστική απόφαση στην υπόθεση Μίτρεβα, αλλά η Βουλγαρία θα είναι πολύ αυστηρή κατά την έγκριση των κριτηρίων ένταξης στην ΕΕ» τόνισε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.

«Ήλπιζα, ειλικρινά, ότι οι συνάδελφοι στα Σκόπια θα εργάζονται για τη βελτίωση των διμερών μας σχέσεων, αλλά δεν περνάει μία μέρα, ούτε μία βδομάδα, χωρίς να λαμβάνουμε δείγματα μιας στάσης (από την πλευρά των Σκοπίων), που δεν αξίζει στο βουλγαρικό λαό» συμπλήρωσε ο κ. Μπορίσοφ.

Υπογράμμισε δε πως το δικαστικό σύστημα στην ΠΓΔΜ θα αξιολογηθεί, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, δηλαδή στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κριτηρίων, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_20/06/2012_448040

Επανιδρύεται το Υπουργείο ΜΑ-ΘΡΑ

Τελικά επιβεβαιώθηκε η πληροφορία για την επανίδρυση του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, που τόσο ανόητα είχαν καταργήσει ο Τζέφρυ και οι σύμβουλοί του, με πρόσχημα την ...οικονομία (!), προς μεγάλη ικανοποίηση, βεβαίως, του Γκρούεφσκι και των ιθαγενών σκοπιανολάγνων. Ακολουθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, όπου φαίνεται το Υπουργείο ΜΑ-ΘΡΑ και στο οποίο τοποθετήθηκε ως Υπουργός ο βουλευτής Θεσσαλονίκης της ΝΔ κ. Θ. Καράογλου.

ΔΕΕ

Η νέα κυβέρνηση

Αθήνα

Το κυβερνητικό σχήμα ανακοίνωσε ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου. Στην κυβέρνηση μετέχουν κορυφαία στελέχη της ΝΔ (Αβραμόπουλος, Παναγιωτόπουλος, Στυλιανίδης, Σταϊκούρας, Μηταράκης, Αρβανιτόπουλος, κ.ά.), στο ΠΑΣΟΚ χρεώνονται -μεταξύ άλλων- ο υπουργός Οικονομικών Βασίλης Ράπανος, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης και στη ΔΗΜΑΡ οι υπουργοί Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης και Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης.

Πρωθυπουργός: Αντώνης Σαμαράς
1) Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός: Αντώνης Μανιτάκης
Υφυπουργός: Βολουδάκης Μανούσος

2) Υπουργείο Εσωτερικών
Υπουργός: Ευριπίδης Στυλιανίδης
Αναπληρωτής υπουργός: Αθανασίου Χαράλαμπος

3) Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Βασίλης Ράπανος
Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας
Υφυπουργός με αρμοδιότητα τις δαπάνες: Γιώργος Μαυραγάνης

4) Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Υφυπουργός: Κούρκουλας Δημήτριος

5) Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Υπουργός: Πάνος Παναγιωτόπουλος
Αναπληρωτής Υπουργός: Καράμπελας Παναγιώτης
Υφυπουργός: Ελευσινιώτης Δημήτρης

6) Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών
Υπουργός: Κωστής Χατζηδάκης
Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλογιάννης
Υφυπουργοί: Θανάσης Σκορδάς, Νότης Μηταράκης

7) Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός: Ευάγγελος Λιβιεράτος
Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλαφάτης
Υφυπουργός: Παπαγεωργίου Ασημάκης

8) Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
Υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
Αναπληρωτής υπουργός: Κώστας Τζαβάρας
Υφυπουργοί: Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, Ιωάννης Ιωαννίδης

9) Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης
Υφυπουργός: Νίκος Νικολόπουλος

10) Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Υπουργός: Ανδρέας Λυκουρέντζος
Αναπληρωτής υπουργός: Μάριος Σαλμάς
Υφυπουργός: Σκοπούλη Φωτεινή

11) Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Αθανάσιος Τσαυτάρης
Υφυπουργός: Μάξιμος Χαρακόπουλος

12) Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός: Αντώνης Ρουπακιώτης
Υφυπουργός: Κώστας Καραγκούνης

13) Υπουργείο Τουρισμού
Υπουργός: Όλγα Κεφαλογιάννη

14) Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου
Υπουργός: Κώστας Μουσουρούλης
Υφυπουργός: Γιώργος Βερνίκος

15) Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός: Νίκος Δένδιας

16) Υπουργείο Επικρατείας
Υπουργός: Δημήτρης Σταμάτης

17) Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης
Υπουργός: Θεόδωρος Καράογλου
Πρόεδρος της Βουλής
Προτείνεται ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης

Κυβερνητικός εκπρόσωπος: Σίμος Κεδίκογλου

Επανιδρύεται το "Μακεδονίας-Θράκης";

Νεός πρωθυπουργός της χώρας ο Α. Σαμαράς

Επανιδρύεται το Υπουργείο "Μακεδονίας-Θράκης";

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντ. Σαμαράς ορκίστηκε ως νέος πρωθυπουργός λίγο πριν τις 17:00. Στη συνέχεια μετέβη στο προεδρικό Μέγαρο για την τελετή παράδοσης - παραλαβής.

Εξερχόμενος από το προεδρικό Μέγαρο ο νέος πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς δήλωσε: Ζητώ από τον ελληνικό λαό πατριωτισμό, εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη. Με τη βοήθεια του Θεού θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από την κρίση, συμπλήρωσε.

Πρόσθεσε ότι την Πέμπτη θα ζητήσει από τους υπουργούς του σκληρή δουλειά «για να δώσουμε χειροπιαστή ελπίδα στον ελληνικό λαό».

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, μέσα στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης-συγχώνευσης-επανίδρυσης υπουργείων, πρόκειται να επανιδρυθούν τα Υπουργεία Μακεδονίας-Θράκης, Τουρισμού και Εμπορικής Ναυτιλίας.

Έτσι, η βόρεια Ελλάδα θα αποκτήσει και πάλι ένα Υπουργείο στις εθνικά ευαίσθητες και απειλούμενες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, ελπίζουμε με περισσότερες και πιο ουσιαστικές αρμοδιότητες αυτήν την φορά.

ΔΕΕ

Ελληνόφωνους πράκτορες δωρεάν αναζητούν τα Σκόπια!

Κατάσκοποι που μιλούν ελληνικά ζητούνται με "φανερή αγγελία" (ЈАВЕН ПОВИК) της Υπηρεσίας Πληροφοριών των Σκοπίων!

Με αγγελία που ανάρτησε στο δικτυακό τόπο της (http://www.ia.gov.mk/maked/volontiranje.htm) η Υπηρεσία Πληροφοριών της ΠΓΔΜ ζητά εθελοντές κατασκόπους, οι οποίοι καλό είναι να γνωρίζουν και την ελληνική γλώσσα, επαναφέρoντας στην επιφάνεια την σωβινιστική πολιτική και ρητορεία της κυβέρνησης των Σκοπίων κατά της Ελλάδας.

Η υπηρεσία Πληροφοριών ζητά πέντε άτομα που θα προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για διάστημα έξι μηνών. Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι κάτω των 30 ετών, να μιλούν αγγλικά και να χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Πρέπει επίσης είτε να έχουν πτυχίο Νομικής, Πολιτικών Επιστημών, Πληροφορικής ή Οικονομικών, είτε να γνωρίζουν ασιατικές γλώσσες ή ελληνικά.

Το θέμα προβάλει τη Δευτέρα στο πρωτοσέλιδο της η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Focus, με τίτλο «Αναζητούνται εθελοντές κατάσκοποι για την Ελλάδα;» Η εφημερίδα χαρακτηρίζει περίεργο το γεγονός ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών ζητά εθελοντές, και ακόμη πιο περίεργο το ότι κάποιοι από αυτούς πρέπει να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα.

Η υπηρεσία πληροφοριών της ΠΓΔΜ ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1995 με στόχο την προστασία του Συντάγματος και της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Ως κύριες αποστολές ορίζονται σύμφωνα με τα Άρθρα 2 και 6 του Νόμου περί Υ.Π., η συλλογή πληροφοριών για την άμυνα και ασφάλεια της χώρας, η ανάλυση των πληροφοριών και ενημέρωση της προεδρίας και της κυβέρνησης, καθώς και η συνεργασία με άλλους κρατικούς φορείς για την επίτευξη των στόχων της Υπηρεσίας. Η Υπηρεσία υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο και έχει διοικητή τον Νakje Chulev, 40 ετών, πρώην επικεφαλή της Δνσης Επιχειρήσεων. Ο Chulev γνωρίζει άπταιστα την τουρκική γλώσσα καθώς έχει υπηρετήσει το διάστημα 2003-2007 ως Σύμβουλος Πρεσβείας Α΄στην πρεσβεία της ΠΓΔΜ στην Άγκυρα.

Η υπηρεσία πληροφοριών της ΠΓΔΜ θεωρείται διαβρωμένη από ξένες μυστικές υπηρεσίες και ακολουθεί τις επιδόσεις της τουρκικής ΜΙΤ στο οργανωμένο έγκλημα, αλλά και στις υποκλοπές αντιπολιτευόμενων στην κυβέρνηση πολιτικών και δημοσιογράφων.

ΔΕΕ

Αποτελέσματα εκλογών 17-6-12

(κλικ επάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Εκλέγονται από την ΝΔ οι Καρασμάνης, Σταμενίτης, Τζαμτζής και από το ΠΑΣΟΚ η Τζάκρη.

Πανάξια πρόκριση της Εθνικής μας!

Μια πραγματικά πανάξια πρόκριση της αγαπημένης όλων μας, της Εθνικής Ελλάδος, παρά τις εχθρικές διαιτησίες, τους τραυματισμούς, τις κάθε είδους αντιξοότητες. Μας έκανε να χαρούμε και να ξεχάσουμε για λίγο την γκρίζα πραγματικότητα, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα τι μπορούμε να πετύχουμε όταν υπάρχει σωστή ηγεσία, συνεργασία και στόχος. Τα συγχαρητήρια όλων μας στα παιδιά με την γαλανόλευκη στολή, που τίμησαν στο έπακρο...

ΔΕΕ

Πανάξια πρόκριση της Εθνικής μας!

Βαρσοβία, ΠολωνίαΤην καλύτερη απάντηση σε όσους για άλλη μια φορά έσπευσαν να μηδενίσουν τα πάντα, έδωσαν Σάντος και Έλληνες διεθνείς κερδίζοντας τη Ρωσία 1-0 με γκολ του Καραγκούνη στις καθυστετήσεις του πρώτου ημιχρόνου και φτάνοντας στους «8» του Euro 2012. Πιθανός επόμενος αντίπαλος η Γερμανία. Πέρασαν και οι Τσέχοι με 1-0 κόντρα στην Πολωνία.
Ο αρχηγός, Γιώργος Καραγκούνης, πέτυχε στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου (+45΄) το «χρυσό» γκολ της Εθνικής μας, η οποία θα αντιμετωπίσει στον προημιτελικό την πρώτη του Β' ομίλου, στις 22/6 στο Γκντανσκ.
Κλεισμένη στην περιοχή της η Ελλάδα, προσπαθούσε να «βγάλει» το ημίχρονο. Ηταν σαφείς οι οδηγίες του Σάντος να διατηρηθεί το "μηδέν" πάση θυσία για να έχουμε την ευκαιρία να «χτυπήσουμε» το ματς προς το τέλος.
Έτσι, στις διαδοχικές επιθέσεις των Ρώσων, η άμυνα ανταποκρίθηκε εξαιρετικά και ο στόχος είχε επιτευχθεί. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, η λήξη του ημιχρόνου ξεπέρασε και τις προσδοκίες του Σάντος, αφού κανείς δεν περίμενε -με βάση την εικόνα του παιχνιδιού- ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε προβάδισμα!
Στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων ο Τοροσίδης εκτέλεσε ένα δυνατό πλάγιο, ο Ιγκνάσεβιτς προσπάθησε να διώξει, όμως με την κεφαλιά του έβγαλε... εξαιρετική πάσα στον Καραγκούνη. Ο αρχηγός μπήκε στην περιοχή και «εκτέλεσε» τον Μαλαφέεφ, γιορτάζοντας με τον καλύτερο τρόπο την 120η διεθνή του συμμετοχή.
Το «σοκ» που είχαν υποστεί οι Ρώσοι ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές στο β' ημίχρονο. Οι διεθνείς μας έκλεισαν κάθε διάδρομο προς την περιοχή του Σηφάκη και μοιραία οι παίκτες του Αντβοκαατ προσπαθούσαν με μακρινά σουτ να απειλήσουν.
Όχι μόνο δεν τα κατάφεραν, αλλά κινύνδευσαν άμεσα να δεχθούν δεύτερο γκολ, πρώτα όταν ο Καραγκούνης ζήτησε πέναλτι (61') σε ανατροπή από τον Ζιρκόφ (ακόμα και με τη βοήθεια του «ριπλέι» δεν είναι ξεκάθαρη η φάση), αλλά κυρίως με το εκπληκτικό φάουλ του Τζαβέλα στο 70'.
«Άγαλμα» ο Μαλαφέεφ, αλλά η μπάλα τράνταξε το δοκάρι.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τους Ελληνες παίκτες να πανηγυρίζουν ακόμα μία πολύ μεγάλη επιτυχία. Ακριβώς με την ίδια συγκομιδή με το 2004 (1 νίκη, 1 ισοπαλία, 1 ήττα) η εθνική μας πήρε την πρόκριση στους προημιτελικούς της διοργάνωσης όπου θα αντιμετωπίσει -πιθανότατα- τη Γερμανία. Μοναδικό μελανό σημείο του αγώνα, η κίτρινη κάρτα που δέχθηκαν ο Γιώργος Καραγκούνης και ο Χοσέ Χολέμπας, οι οποίες τους στερούν το δικαίωμα συμμετοχής στον προημιτελικό.

Διαιτητής: Γιόνας Ερικσον (Σουηδία)

Κίτρινες: Καραγκούνης, Χολέμπας - Ανιούκοφ, Ζιρκόφ, Τζαγκόεφ, Πογκρέμπνιακ

ΕΛΛΑΔΑ (Φερνάντο Σάντος): Σηφάκης, Τοροσίδης, Τζαβέλας, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Παπασταθόπουλος, Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης (67' Καραγκούνης), Σαλπιγγίδης (83' Νίνης), Γκέκας (64' Χολέμπας), Σαμαράς.

ΡΩΣΣΙΑ (Ντικ Αντβοκαατ): Μαλαφέεφ, Ανιούκοφ (81' Ιζμαϊλοφ), Ζιρκόφ, Αν. Μπερεζούτσκι, Ιγκνασέβιτς, Ντενίσοφ, Σιρόκοφ, Γκλουσάκοφ (72' Πογκρέμπνιακ), Τζαγκόεφ, Αρσάβιν, Κερζάκοφ (46' Παβλιουτσένκο).

MVP ο ΚαραγκούνηςΟύτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν φανταζόταν ο Γιώργος Καραγκούνης μια νύχτα σαν την αποψινή. Ο αρχηγός της εθνικής ισοφάρισε το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών του Θοδωρή Ζαγοράκη (120), έστειλε την Ελλάδα στους «8» του EURO 2012 πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ στο ματς με τη Ρωσία και -τέλος- αναδείχθηκε MVP της αναμέτρησης!
Στα 35 του πλέον, ο «τυπάρας» του Παναθηναϊκού γράφει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του.
Δυστυχώς, δεν θα είναι παρών στον προημιτελικό της επόμενης Παρασκευής, αφού συμπλήρωσε κάρτες. Όμως, θα έχει την ευκαιρία να καταρρίψει το ρεκόρ του Ζαγοράκη στον ημιτελικό της 28ης Ιουνίου, αρκεί βέβαια να βρίσκεται εκεί η Ελλάδα!

Α΄ ΟΜΙΛΟΣ
8 Ιουνίου
Βαρσοβία: Πολωνία-ΕΛΛΑΔΑ 1-1
Βρότσλαβ: Ρωσία-Τσεχία 4-1

12 Ιουνίου
Βρότσλαβ: ΕΛΛΑΔΑ-Τσεχία 1-2
Βαρσοβία: Πολωνία-Ρωσία 1-1

16 Ιουνίου
Βρότσλαβ: Τσεχία-Πολωνία 1-0
Βαρσοβία: ΕΛΛΑΔΑ-Ρωσία 1-0

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (Τελική)                Αγ. Ν-Ι-Η   Τερμ.   Β.
Τσεχία      3    2-0-1     4-5     6
ΕΛΛΑΔΑ  3    1-1-1     3-3     4
------------------------------
Ρωσσία     3    1-1-1     5-3     4
Πολωνία   3    0-2-1     2-3     2

Newsroom ΔΟΛ

Μνημόνιο και κρίση, αντιμνημόνιο και ανατροπή

Μνημόνιο και κρίση, αντιμνημόνιο και ανατροπή

του Γιώργου Καραμπελιά

Την τελευταία περίοδο, επαναλαμβάνουμε διαρκώς πως δεν αντιμετωπίζουμε απλώς το δίλημμα «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» αλλά την κρίση ενός οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, η οποία προσέλαβε τη μορφή του Μνημονίου. Επομένως, το ζήτημα για τις αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι να προχωρήσουν πέρα από το επιφαινόμενο και να μπουν στις πραγματικές αιτίες της κρίσης και τις δυνατότητες ανάταξής της. Πολλοί αναγνώστες, ιδιαίτερα οι πλέον πρόσφατοι και οι λιγότερο εξοικειωμένοι με τις απόψεις μας, ή δεν κατανοούν την άποψή μας ή, ακόμα περισσότερο, θεωρούν ότι έτσι υπεκφεύγουμε ή ακόμα ότι δίνουμε συγχωροχάρτι στις μνημονιακές δυνάμεις. Γι’ αυτό λοιπόν απαιτούνται ορισμένες επιπρόσθετες αναγκαίες διευκρινίσεις.

Τι άραγε ήταν το μνημόνιο;

Πριν από τις εκλογές του 2009, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αφού είχε αφήσει για χρόνια αθεράπευτες τις πληγές μιας παρασιτικής οικονομίας, που εκδηλώθηκαν, μετά το 2008, με εκτίναξη του ελλείμματος και του χρέους, κάλεσε τους Έλληνες να αποδεχτούν την κρίση και να περάσουν σε μια εποχή λιτότητας, χωρίς όμως να προσφέρει και ένα διαφορετικό όραμα εξόδου από την κρίση.

 Απέναντί του, το δημαγωγικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, εκφραστής των παρασιτικών στρωμάτων, των νταβατζήδων των «έργων» και των ΜΜΕ, διαβουκολώντας με ψεύτικες υποσχέσεις τις λαϊκές τάξεις, κατέκτησε για μια τελευταία και μοιραία φορά την εξουσία, με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», που είχε επεξεργαστεί η φοβερή «οικονομική» του σύμβουλος, Λούκα Κατσέλη!

Επειδή όμως, «λεφτά» δεν υπήρχαν, και ήταν αδύνατο να ανακρούσει πρύμναν, δεδομένης της κοινωνικής και εκλογικής του βάσης, ως δόλιος συνωμότης, επεξεργάστηκε ένα σχέδιο προκειμένου να επιβάλει τη λιτότητα στον ελληνικό λαό. Αυτό είχε ως προϋπόθεση να αποκοπεί η δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας από τις αγορές –εξ ου και οι καταγγελίες της χώρας από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς της για μήνες ολόκληρους και η άρνηση δανεισμού με χαμηλό επιτόκιο–  ούτως ώστε η επιβολή των μέτρων να εμφανιστεί ως πίεση από τα πάνω και τους κρατικούς πλέον δανειστές μας, σε συμφωνία με το ΔΝΤ. Όλα αυτά πλέον είναι πολύ γνωστά. Και όμως, μέχρι σήμερα, δεν έχουν αναλυθεί με ευκρίνεια παρά μόνο από το Άρδην. Έτσι το μνημόνιο υπήρξε η συνωμοτικά οργανωμένη επιτάχυνση της κρίσης από εκείνα τα παρασιτικά στρώματα σε πανικό, που ήταν αδύνατο να αναγνωρίσουν την ίδια την πραγματικότητα του παρασιτισμού τους.

Όμως, όπως έχουμε τονίσει, το δόλιο φερέφωνο ήταν ταυτόχρονα και βλάξ. Διότι, όντας συνδεδεμένος με το αμερικανικό σχέδιο και το ΔΝΤ του Στρως Καν, δεν αντελήφθη πως το σύνολο της Ευρώπης αντιμετώπιζε μια συστημική κρίση και πως η Γερμανία είχε διαφορετική στρατηγική από εκείνη του Ομπάμα και του Στρως Καν. Η Γερμανία, όντας πλέον η μόνη πλεονασματική δύναμη στην Ευρώπη και έχοντας εκτιναχθεί στη θέση του δεύτερου παγκόσμιου εξαγωγέα μετά την Κίνα, είναι η μόνη που είχε ήδη κατανοήσει και είχε προσαρμοστεί στη διαπίστωση πως η Δύση δεν μπορεί να επιβιώσει στον ανταγωνισμό με την Κίνα και τις αναδυόμενες χώρες παρά μόνο εάν μεταβάλει το κοινωνικό μοντέλο που είχε κυριαρχήσει στη Δύση τα προηγούμενα χρόνια, ώστε να ολοκληρώσει τη θατσερική και ρηγκανική αντεπανάσταση. Για να το κάνουμε πιο λιανά. Η Δύση, έχοντας απολέσει το πλεονέκτημα της «μητρόπολης», μια και το οικονομικό επίκεντρο του κόσμου μετατοπίζεται εκτός Δύσεως, και έχοντας ταυτόχρονα οικοδομήσει την επίπλαστη ευημερία της πάνω στη χρηματοτραπεζιτική ηγεμονία της, δεν έχει πια τη δυνατότητα να συντηρεί ΚΑΙ τα κέρδη των ελίτ ΚΑΙ το κοινωνικό κράτος, όπως έκανε ορισμένες δεκαετίες πριν. Είναι υποχρεωμένη να επεκτείνει τη λογική της λιτότητας και της «προσαρμογής», ώστε να μπορέσει να ανταγωνιστεί με σχετική επιτυχία τις αναδυόμενες χώρες. Γι’ αυτό εξ άλλου και η παρούσα οικονομική κρίση –για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία– δεν αφορά στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας αλλά, σχεδόν αποκλειστικά, στη Δύση. Η Κίνα, παρ’ ότι επηρεάζεται στις εξαγωγές της, συνεχίζει να έχει ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 8% τον χρόνο, ενώ, για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμα και η Αφρική εμφανίζει σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Η γερμανική στρατηγική

Η Γερμανία, έχοντας διατηρήσει μια βιομηχανική βάση σε μια Δύση που οδηγούνταν στην αποβιομηχάνιση και θέλοντας με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την ανταγωνιστική της δυνατότητα έναντι των αναδυομένων χωρών, επέβαλε, αρχικώς στο εσωτερικό της, από το 2000 και μετά, μία πολιτική λιτότητας και σχετικής αποδόμησης του γερμανικού κοινωνικού κράτους. Βέβαια, επειδή αυτή η στρατηγική οδηγούσε σε μείωση ή στασιμότητα  της εσωτερικής ζήτησης, για τη βιομηχανική της παραγωγή, την αντικατέστησε μ’ ένα εξωστρεφές εξαγωγικό μοντέλο και εκτίναξε τις εξαγωγές της προς τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Γι’ αυτό, για ορισμένα χρόνια, συναινούσε σε ένα διπλό σύστημα, στο εσωτερικό της ευρωζώνης, ώστε οι λοιπές χώρες, και ιδιαίτερα οι νότιες, να δανείζονται για να μπορούν να αγοράσουν τα γερμανικά προϊόντα. Όμως, η κρίση του 2007-2008 και η ταυτόχρονη ανάπτυξη νέων ταχύτατα επεκτεινόμενων αγορών για τα γερμανικά προϊόντα, ιδιαίτερα στη Μ. Ανατολή, τη Ρωσία και την Άπω Ανατολή, μετέβαλε τα δεδομένα. Στο εξής, η Γερμανία θα έπρεπε να καλύψει τα αυξανόμενα ελλείμματα και τις δανειοδοτικές ανάγκες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου ώστε να συνεχιστεί το ίδιο μοντέλο. Έτσι, όμως, ό,τι κέρδιζε από τη μία πλευρά, θα έπρεπε να το πληρώνει από την άλλη. Γι’ αυτό η Γερμανία υιοθετεί πλέον ανοικτά μια πολιτική επιβολής ενός δυαδικού μοντέλου  για την Ευρώπη:  Ένα μέρος των ευρωπαϊκών χωρών, και κατ’ εξοχήν η «γερμανική» Ευρώπη, να παραμείνει στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα και την ευρωζώνη και ένα άλλο κομμάτι, που τείνει να μεταβληθεί σε βάρος για τη Γερμανία, να εκδιωχθεί ή να αποδεχτεί μια πολιτική κοινωνικής καταστροφής τέτοια που θα την μετέβαλλε σε ζώνη χαμηλού κόστους εργασίας και εξαγωγής ειδικευμένων εργατικών χεριών προς τη Γερμανία. Εξάλλου, έτσι συμβαίνει ήδη με άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως οι Βαλτικές χώρες, η Βουλγαρία, η Ρουμανία κ.λπ. Η Γερμανία ανακάλυψε ξαφνικά (βλέπε δηλώσεις του Κολ, του Σμιτ κ.ά) πως η Ελλάδα μπήκε με απάτη στη ζώνη του ευρώ, αντί να παραδεχτεί πως, εκείνη την εποχή, αποτελούσε μία επεκτεινόμενη αγορά για τη Γερμανία και γι’ αυτό καλοδεχούμενη.

Η στρατηγική των Αμερικανών και του Στρως Καν ήρθε να σκοντάψει, με ενδιάμεσο τον δόλιο βλάκα, σε αυτή τη νέα γερμανική στρατηγική, η οποία δεν προτάσσει τη σωτηρία της «παλιάς Δύσης» με επίκεντρο τη στρατηγική Ομπάμα, αλλά υιοθετεί μια τευτονική στρατηγική «εκκαθάρισης των ξερών κλαδιών». Και αν οι Έλληνες θα μπορούσαν να αντέξουν μια τέτοια δρακόντεια πολιτική, έχει καλώς. Αν όχι, που είναι και το πιθανότερο, τότε θα οδηγούνταν αναπόφευκτα και στην έξοδο από την ευρωζώνη.

Κατά συνέπεια, η προσφυγή στο ΔΝΤ που είχε συνομολογήσει συνωμοτικά ο ΓΑΠ με τον Στρως Καν μεταβλήθηκε σε πιάσιμο στο δόκανο της Μέρκελ. Το μνημόνιο επιτάχυνε, και εντόπισε στην Ελλάδα, μια κρίση που ούτως ή άλλως ήταν υπαρκτή και μετέβαλε τους Έλληνες στα πειραματόζωα της γερμανικής Ευρώπης.

Κεϋνσιανή πολιτική  ή ανατροπή του παγκοσμιοποιητικού μοντέλου;

Το γεγονός ότι αυτή την ανάλυση, την οποία διακηρύττουμε και επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους, την αγνοούν συστηματικά σχεδόν όλες οι αντιμνημονιακές γραφίδες, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία των «αντιμνημονιακών» θέλει να μας πείσει πως αρκεί η εξάλειψη του μνημονίου για να περάσουμε σε μια πολιτική κεϋνσιανής επέκτασης! Αγνοούν έτσι πως η διαφοροποίηση μεταξύ του Ολάντ και του Ομπάμα, από τη μια, και της Μέρκελ από την άλλη, δεν βρίσκεται στο εάν ή όχι πρέπει να παρθούν μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας», αλλά αφορούν μόνο στην ταχύτητα, την τραχύτητα και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να παρθούν αυτά τα μέτρα και επομένως στο ποιος θα διατηρήσει την ηγεμονία στο εσωτερικό της Δύσης. Ο Ολάντ, ο Ομπάμα και οι «αναπτυξιακοί»  θεωρούν πως αυτή η μετάβαση προς ένα μοντέλο ανταγωνιστικό προς εκείνο της Κίνας και των αναδυόμενων χωρών θα πρέπει να γίνει ηπιότερα, σε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, και με μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση. Επιπλέον, δεν θέλουν να γίνει με την ταχύτητα και την τραχύτητα των Γερμανών, διότι αυτό θα παγίωνε την ήδη κατακτηθείσα γερμανική ηγεμονία. Η Γαλλία και η Αμερική θέλουν χρόνο για να επαναβιομηχανοποιήσουν τις οικονομίες  τους και να προσαρμοστούν στην νέα παγκόσμια πραγματικότητα, πράγμα που η Γερμανία το έχει ήδη κάνει.  Γι’ αυτό και, ενώ υποχρεωτικά συμμαχούμε με αυτές τις δυνάμεις απέναντι στη Μέρκελ, διότι κι εμείς δεν επιθυμούμε σήμερα μια καταστροφική επιτάχυνση, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για τη δυνατότητα μιας νέας περιόδου κεϋνσιανής πολιτικής στη Δύση.

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι πως ο Παπανδρέου και η συμμορία του επιτάχυναν και επιδείνωσαν την ΥΠΑΡΚΤΗ κρίση του ελληνικού παρασιτικού μοντέλου, προκαλώντας μια εκτεταμένη κοινωνική καταστροφή με τη βιαιότητα και την ταχύτητα της επιβολής των μέτρων που επέβαλε η γερμανική στρατηγική. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός πως το ελληνικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο ήταν πλέον αδύνατο να διασωθεί και πως θα οδηγούνταν σε μια αναπόφευκτη κρίση. Όταν, λοιπόν, οι περισσότεροι αντιμνημονιακοί υποστηρίζουν μια λογική επιστροφής στη προ μνημονίου κατάσταση, όχι μόνο αρνούνται την παγκόσμια και ελληνική πραγματικότητα, αλλά, κυρίως, αρνούνται να δουν πως μια συνεπής «αντιμνημονιακή» πολιτική απαιτεί την επαναστατική ανατροπή ενός ολόκληρου μοντέλου. Είναι αντιμνημονιακοί διότι δεν τολμούν να είναι… επαναστάτες.

Ας το διευκρινίσουμε. Για να μπορέσει η Ελλάδα, αλλά και οι περισσότεροι λαοί της Δύσης, να διατηρήσουν ένα επίπεδο ευημερίας ανάλογο με αυτό που διέθεταν στο παρελθόν, θα πρέπει να ανατραπεί το παγκόσμιο καπιταλιστικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης. Θα πρέπει να μειωθεί η παραγωγή άχρηστων ή επιζήμιων προϊόντων και να υπάρξει μια διαφορετική, οικολογικού χαρακτήρα, παραγωγική δομή, με την οποία θα δοθεί προτεραιότητα στην τοπική ανάπτυξη, τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, το πολυκαλλιεργητικό μοντέλο, την επιστροφή στην επαρχία, την αποκέντρωση, την αποεμπορευματοποίηση πολλών δραστηριοτήτων και εργασιών. Ένα τέτοιο μοντέλο θα επέτρεπε ένα υψηλότερο επίπεδο ευημερίας ακόμα και με χαμηλότερο ύψος εθνικού εισοδήματος. Θα μας έβγαζε δηλαδή έξω από τον θανάσιμο, για  τη φύση και τους ανθρώπους, κύκλο της αέναης οικονομικής επέκτασης. Ένα τέτοιο μοντέλο, που αποτελεί την ελπίδα του 21^ου αιώνα, προϋποθέτει την επανατοπικοποίηση της σκέψης και της παραγωγής, την άρνηση της παγκοσμιοποίησης και, κατά συνέπεια, μια νέα δομή και μια νέα αντίληψη τόσο για την Ευρώπη όσο και για τον κόσμο. Μια τέτοια αλλαγή, που αναδύεται σταδιακά ως το αίτημα και η διεκδίκηση των αντιπαγκοσμιοποιητικών κινημάτων, για την Ελλάδα, αποτελεί ταυτόχρονα και όρο εθνικής επιβίωσης. Χωρίς «επιστροφή» στον εαυτό μας, στην ιστορία, στην παράδοση, την εγχώρια παραγωγή, οι Έλληνες δεν έχουν καμία τύχη. Γι’ αυτό εξάλλου επιμένουμε πως η επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος μοντέλου αποτελεί ταυτόχρονα και προϋπόθεση της εθνικής μας επιβίωσης.

[...]

Γ.Κ.

Εύστοχες προτάσεις Γιάννη Βαρουφάκη

Εύστοχες προτάσεις Γιάννη Βαρουφάκη

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Με τον Γιάννη Βαρουφάκη διαφωνώ σε πολλά. Όχι βέβαια σε εξειδικευμένα οικονομικά θέματα (κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς άτοπο εκ μέρους μου), αλλά σε γενικότερες θέσεις και απόψεις του. Αυτό όμως δεν έχει καμιά ουσιαστική σημασία. Στο χείλος του γκρεμού που βρίσκεται πλέον η χώρα, δεν χρειαζόμαστε πια άχρηστους, ανίκανους και ανεπαρκείς πολιτικούς. Από τέτοιους, θα γεμίσουν τα έδρανα της Βουλής την επομένη των επερχομένων εκλογών της 17ης Ιουνίου. Αντίθετα πιστεύω ακράδαντα (υποθέτω το ίδιο πιστεύει και η πλειονότητα των σοβαρών πολιτών) ότι χρειαζόμαστε πια επειγόντως ανθρώπους ικανούς, παραγωγικούς και δραστήριους, με μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, σε κάθε τομέα της κοινωνικής, οικονομικής και πνευματικής δραστηριότητας. Και τέτοιους γνωρίζω καλά ότι διαθέτει η χώρα, άσχετα αν είναι παραγκωνισμένοι και περιθωριοποιημένοι. Και τούτο διότι το καθεστώς της μεταπολίτευσης προτιμούσε να προβάλει τα κάθε είδους «κομματόσκυλα», τους εγκάθετους τους συστήματος, τους απατεώνες, τους βολεψάκηδες και γενικά ότι πιο σκάρτο κυκλοφορούσε στην αγορά.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης έχει αποδείξει ότι κατέχει καλά το επιστημονικό του αντικείμενο και μάλιστα χωρίς ναρκισσισμούς και περιαυτολογίες, σε αντίθεση με κάποιους προβεβλημένους τενεκέδες των τηλεοπτικών παραθύρων.

Στις κρίσιμες ώρες που περνάμε θεωρώ ότι αξίζει να δοθεί ευρύτερη δημοσιότητα σε κάποιες προτάσεις του, τις οποίες διατύπωσε σε ένα εξαιρετικό άρθρο του πριν λίγες μέρες με τον τίτλο «Αυτά που μας έμειναν» (ολόκληρο το κείμενο υπάρχει εδώ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=15732).

Οι προτάσεις αυτές, με την μορφή δεκαλόγου, είναι οι εξής:

1. Να λειτουργούμε και να συμπεριφερόμαστε όλοι, η κάθε μία και ο καθένας μας, σαν να ζούμε στο Πανοπτικόν του Jeremy Bentham. Σαν όλος ο πλανήτης να μας βλέπει ανά πάσα στιγμή στις οθόνες όλων των κινητών, όλων των τηλεοράσεων, όλων των matrix στα στάδια της γης.

2. Να ξαφνιάζονται θετικά οι ξένοι κάθε φορά που έρχονται σε επαφή μαζί μας (ως τουρίστες, επιχειρηματίες, φοιτητές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, γραφειοκράτες), κάνοντάς τους έτσι να ανατρέπουν τις στερεότυπες προσδοκίες τους για εμάς.

3. Να νιώθουμε ντροπή κάθε φορά που βλέπουμε μια μεταχρονολογημένη επιταγή (είτε όταν την εισπράττουμε είτε όταν την εκδίδουμε).

4. Να νιώθουμε ντροπή που στην χώρα μας υπάρχει η έννοια των «αντικειμενικών αξιών» και τριπλή ντροπή αν συμμετάσχουμε σε αγοραπωλησία όπου δηλώνεται αυτή η «αξία» και όχι η πραγματική.

5. Να νιώθουμε ντροπή για κάθε εργαζόμενο που εργάζεται με μπλοκάκι, όσο ντροπή νιώθουμε όταν γιατρός ζητά φακελάκι (ή του προσφέρεται).

6. Κάθε φορά που νιώθουμε τέτοια ντροπή, να την δημοσιοποιούμε στο facebook και στο twitter, με ονόματα και διευθύνσεις.

7. Να διεθνοποιήσουμε τα μέτρα σύγκρισής μας: Κάθε φορά που πίνουμε καφέ, πάμε στο πανεπιστήμιο, μπαίνουμε στο λεωφορείο, ετοιμαζόμαστε να ανάψουμε τσιγάρο, να σκεφτόμαστε πως θα συμπεριφερόμασταν αν είμασταν στην Βιέννη ή στην Νέα Υόρκη – και να πράττουμε ανάλογα.

8. Να απαιτήσουμε η κοινή μας αναξιοποίητη, δημόσια περιουσία που πάει για ιδιωτικοποίηση να μην πουληθεί αλλά να δοθεί για 50 χρόνια το κάθε ακίνητο, ο ΟΣΕ ολόκληρος, για €1 το κομμάτι αλλά σε ανθρώπους με μεράκι, στην βάση του τι έχουν ήδη πετύχει στην ζωή τους, πόσα κεφάλαια θα φέρουν, του business plan που καταθέτουν.

9. Να σκεφτόμαστε συνεχώς όλοι μας πως θα κλέψουμε δουλειές, θέσεις εργασίας, όχι από τις γειτονικές χώρες, αλλά από τις χώρες των δανειστών μας. Ως καταναλωτές που κατευθύνουν τις αγορές τους έξυπνα. Ως παραγωγοί που ντρέπονται να μην εξάγουν ούτε ένα κοντέινερ τον χρόνο στην Γερμανία (ή που εξάγουν ελαιόλαδο στην Ιταλία, όπου συσκευάζεται ως ιταλικό).

Στην Ελλάδα πάσχουμε από Ναπολεόντειο Σύνδρομο. Θεωρούμε ότι τα πάντα πρέπει να έρθουν από «τα πάνω», είτε πρόκειται για την κρατική επιδότηση είτε για τις μεταρρυθμίσεις που κι αυτές από «τα πάνω» τις περιμένουμε. Κι όμως. Σχεδόν τίποτα δεν πρέπει πλέον να περιμένουμε από εκεί. Εκεί «πάνω» το μόνο που υπάρχει είναι κρανίου τόπος. Μένουμε εμείς οι «μικροί» άνθρωποι εδώ στα «κάτω». Στο χέρι μας είναι οι «μεταρρυθμίσεις» που έχουμε πραγματικά ανάγκη και τις οποίες δεν χρειαζόμαστε κανέναν πολιτικό να τις εισαγάγει.

ΥΓ. Ξέρω, ξέρω. Υποσχέθηκα δεκάλογο και κατέθεσα εννέα σημεία μόνο. Το δέκατο δεν χρειάζεται, όσοι διαβάζετε αυτή την στήλη συστηματικά, να το περιλάβω επισήμως. Το γνωρίζετε καλά. Το αναφέρω για όσους «τυχερούς» με διαβάζετε για πρώτη φορά: «Να πούμε ΟΧΙ στην επόμενη δόση του Μνημονιακού δανείου, όσο δεν ακολουθείται από ένα πλάνο του πως θα ξοδευτεί το ποσό αυτό με τρόπο που να αφήνει περιθώριο αισιοδοξίας, έστω και μικρής, ότι θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τόσo αυτό το ποσό όσο και τα υπόλοιπα χρέη».

Πιστεύω ότι αξίζει να μελετήσουμε αυτές τις προτάσεις και να προβληματιστούμε.

Δ.Ε.Ε.

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΜΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΜΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

 

Όσο κι αν επικρατούν στις συζητήσεις  τα θέματα της οικονομίας και των λαθρομεταναστών, υπάρχουν και τα εθνικά  ζητήματα που αφορούν την Εξωτερική Πολιτική και τον σεβασμό προς την Ιστορία και την Εθνική μας Αξιοπρέπεια. Ένα από αυτά είναι το πρόβλημα των σχέσεών μας με το σκοπιανό μόρφωμα, το οποίο γίνεται καθημερινά προκλητικότερο λόγω ορισμένων δικών μας υποχωρήσεων. Ενώ από το 1992 λαός και πολιτική ηγεσία είχαμε αποφασίσει να μην παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία ούτε ως παράγωγο ούτε ως σύνθετο, τα τελευταία χρόνια επελέγη η σύνθετη ονομασία ως κόκκινη γραμμή.

Ίσως επεκράτησε η άποψη ότι έτσι θα μαλακώσουμε την σκοπιανή πολιτική, αλλά τελικά έγινε το αντίθετο. Όσο εμείς υποχωρούμε εκείνοι αποθρασύνονται. Ανεγείρουν αγάλματα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, μας σύρουν στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου, μιλούν για μειονότητες που ουσιαστικά είναι ανύπαρκτες και διδάσκουν στα σχολεία τους τη Μεγάλη Μακεδονία που φτάνει μέχρι τον Όλυμπο!

Η πρόσφατη εξέλιξη στο ζήτημα έρχεται από μία λίαν ενδιαφέρουσα δήλωση του Βουλγάρου Πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ. Ο Μπορίσοφ, ηγέτης δεξιού κόμματος, είπε στις 5 Ιουνίου ότι η Βουλγαρία δεν συμφωνεί σε όνομα της ΠΓΔΜ που θα περιέχει γεωγραφική έννοια. Συμφώνως προς τον ίδιο οι επιλογές όπως «η Βόρεια Μακεδονία» είναι τελείως απαράδεκτες, δεδομένου ότι γεωγραφικά τμήματα της χώρας του εμπίπτουν στην ονομασία αυτή και δημιουργούνται προϋποθέσεις για εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Βουλγαρίας. Συγκεκριμένα τόνισε:   Μία από τις επιλογές που ειπώθηκε ήταν ο όρος Βόρεια Μακεδονία και τότε δεν το δέχθηκα και τώρα δεν το δέχομαι, γιατί αύριο θα ειπωθεί ότι το Μπλαγκόεβγκραντ ανήκει στα Σκόπια.

Ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός βλέπει με οξυδέρκεια αυτό που οι δυστυχώς δεν είδαν πολλοί Έλληνες. Ότι δηλαδή όλοι οι προτεινόμενοι προσδιορισμοί ενός συνθέτου ονόματος προκαλούν κινδύνους για την  Ελλάδα και ανοίγουν ορέξεις για εδαφικές και μειονοτικές διεκδικήσεις. Έχω ξαναγράψει και το θυμίζω εν όψει εκλογών ότι και οι τρεις ονομασίες είναι βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα και πρέπει να απορριφθούν.

Η « Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας»  υπονοεί ότι υπάρχει και Κάτω Μακεδονία, άρα οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος - όπου γεννήθηκε και ο υπογράφων- θα υποχρεωθούν να ονομάζονται Κατωμακεδόνες. Η Άνω Μακεδονία προϋποθέτει και την Κάτω Μακεδονία, με την οποία κάποια στιγμή αναμένεται να ενωθεί. Να, λοιπόν, η Μεγάλη Μακεδονία που προβάλλουν οι σύγχρονοι χάρτες των Σκοπίων στα σχολεία τους. Εξάλλου ο όρος Άνω Μακεδονία ιστορικά ανήκε στη Δυτική Μακεδονία κατά την αρχαιότητα. Οι σημερινοί Νομοί Κοζάνης, Καστορίας, Φλωρίνης και Γρεβενών ήσαν η Άνω Μακεδονία, όπως αναφέρουν οι Αρχαίοι συγγραφείς. Επομένως η παραχώρηση αυτού του ονόματος σημαίνει ότι δίνουμε το δικαίωμα στη ΦΥΡΟΜ να διεκδικεί και αυτές τις ελληνικότατες περιοχές.

            Η ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας»  δίνει  την εντύπωση σε κάθε ξένο παρατηρητή ότι έχει σκοπό υπάρξεως την ένωσή της με τη Νότιο Μακεδονία. Όπως το Βόρειο Βιετνάμ τελικά ενώθηκε με το Νότιο, και όπως προσπάθησε η Βόρειος Κορέα το 1950 να ενωθεί δια των όπλων με τη Νότιο. Δηλαδή η ελληνική Μακεδονία θα εμφανίζεται διεθνώς ως μία αμφισβητούμενη περιοχή που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει ένα κράτος με τα Σκόπια.

            Η ονομασία « Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη»  ή  « Μακεδονία του Βαρδάρη - Σκόπια»  είναι εξίσου απορριπτέα επειδή αποκρυσταλλώνει και νομιμοποιεί την επί 65 χρόνια ανιστόρητη προπαγάνδα του Τίτο και των επιγόνων του. Ο κομμουνιστής δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας Τίτο κατασκεύασε το 1944 την ανύπαρκτη « μακεδονική εθνότητα» και διακήρυξε ότι η περιοχή Σκοπίων θα είναι η Μακεδονία του Βαρδάρη (= του Αξιού). Στόχος της θα είναι να ενοποιηθεί με τη Μακεδονία του Αιγαίου (Βόρειο Ελλάδα) και τη Μακεδονία του Πιρίν (Νοτιοδυτική Βουλγαρία). Αν εμείς με δική μας υπογραφή δεχθούμε – ό μη γένοιτο- κάτι τέτοιο τότε θα νομιμοποιήσουμε την προπαγάνδα και τα αλυτρωτικά οράματα του Τίτο, τα οποία μέχρι τώρα καταγγέλλαμε διεθνώς. Θα φθάσουμε άραγε σε τέτοιο σημείο εθνικών υποχωρήσεων;

Άλλωστε και τα τρία ονόματα που προτείνονται πάσχουν  από μία εγγενή αδυναμία. Αποτελούνται από έναν όρο εθνολογικά και ιστορικά φορτισμένο, δηλ τη Μακεδονία, και από έναν άλλο όρο αδύναμο χωρίς  συμβολισμό ( Ανω ή Βόρεια ή του Βαρδάρη). Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα ο αδύναμος όρος θα εξαλειφθεί και θα παραμείνει σε διεθνή χρήση ο ισχυρός. Μετά από λίγα χρόνια  η Βουλή των Σκοπίων θα απορρίψει το πρώτο συνθετικό ( Άνω, Βόρεια κ.λπ) όπως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βουλή της τότε Υπεριορδανίας απέρριψε γρήγορα το Υπέρ και η χώρα ονομάσθηκε απλώς Ιορδανία.

Για πολλούς και διαφόρους λόγους, κυρίως δε για την προστασία των εθνικών μας θεμάτων, εύχομαι να μην εκλεγεί πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν Πρωθυπουργοί γειτονικών χωρών μάς προειδοποιούν να μην συνεχίσουμε άλλο τις υποχωρήσεις θα είναι ολέθριο να επιτρέψουμε στις φιλοσκοπιανές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να κατευθύνουν την Εξωτερική μας Πολιτική. Η σύνεση, η επίγνωση των βαλκανικών ισορροπιών και η ιστορική μας κληρονομιά επιβάλλουν να έχουμε μετά τις 17 Ιουνίου Πρωθυπουργό, ο οποίος θα σέβεται το αίμα που χύθηκε επί αιώνες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.

Κ.Χ.

 

 

ΣΥΡΙΖΑ: Κόμμα μαϊμού;

Αυτό το συνονθύλευμα που κυκλοφορεί ως πολιτικό κόμμα με την ονομασία ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, διεκδικεί να κυβερνήσει τη Χώρα και μετά διερωτώμεθα γιατί πάμε κατά διαβόλου; Ή μήπως πάμε από μόνοι μας, με την "ωριμότητα" που μας διακρίνει, σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πράγματα;

ΔΕΕ

Για να ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε

 

«Εάν δεν υπήρχε ο Ανδρέας, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας», είχε πει ο Γιώργος Κατσιφάρας για να περιγράψει τη δυναμική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος κατέστησε το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας και σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση με άγνωστα στην πολιτική ζωή στελέχη.

Οι πολίτες του 1981 θα αισθάνονταν αμηχανία απέναντι στο ρεύμα Παπανδρέου με τους άγνωστους τριγύρω του. Αμηχανία αισθάνονται οι πολίτες και σήμερα με το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν οφείλεται στην προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά στην ανάγκη έκφρασης της αγανάκτησης και της οργής.

Γιατί, όπως θα καταλάβει ο αναγνώστης που θα διαβάσει το παρακείμενο ρεπορτάζ, η ομοιότητα του χθες από το σήμερα βρίσκεται μόνο στον «άγνωστο X» που είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τότε ήταν οι συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου. Εν προκειμένω υπάρχει ένα στοιχείο, μία ...συνιστώσα θα λέγαμε, που κάνει τη διαφορά: η πανσπερμία των απόψεων, των θέσεων και των προτάσεων που διατυπώνουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργούν πολιτική «Bαβέλ».

Προσθέστε ότι μέσα στην ηγεσία του νεόκοπου κόμματος (γιατί μέχρι πρότινος ήταν απλώς ένας πολιτικός σχηματισμός, ένα μόρφωμα) βρίσκονται πρόσωπα που έχουν υπερασπιστεί τη «17 Νοέμβρη» ή έχουν διατυπώσει απόψεις για την ονομασία της Δημοκρατίας των Σκοπίων που κινούνται αντίθετα από την εθνική γραμμή. Και αυτά δεν μπορούν να καλυφθούν, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, όπως κάνει ο Αλέξης Τσίπρας στο θέμα της καταγγελίας του Μνημονίου ή της διαγραφής του χρέους.

 

Οι σωματοφύλακες του ΣΥΡΙΖΑ

Και ξαφνικά εγένετο κόμμα... Ελέω του μπόνους των πενήντα εδρών στην περίπτωση εκείνη που ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτος στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, τα πειράματα έλαβαν τέλος, οι συνιστώσες έσκυψαν το κεφάλι, όλοι έβαλαν νερό στο κρασί τους και τυπικά τουλάχιστον ενώθηκαν κάτω από μια κομματική ταυτότητα. Βέβαια σε ένα τέτοιο κόμμα ποτέ μην αναζητήσουμε το μεγάλο αφεντικό. Και πώς θα μπορούσαμε άλλωστε, όταν ο καθένας κουβαλά την ιστορία του και σήμερα απλά βρίσκονται όλοι μαζί για... ιερό σκοπό!

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το νέο κόμμα διοικείται από... επιτροπή! Πρόεδρός της ο Αλέξης και άλλοι 18 γύρω από το τραπέζι. Ποιοι όμως είναι αυτοί;
Φυσικά, ο Αλέξης Τρίπρας συστάσεις δεν χρειάζεται. Ανδρώθηκε μέσα στον ΣΥΝ, ανέλαβε την προεδρία του, κόντεψε να τινάξει το κόμμα στον αέρα και σήμερα κάνει την Ευρώπη να. τρέμει.

Συστάσεις φυσικά δεν χρειάζεται ούτε ο Μανώλης Γλέζος. Επίσημα εκφράζει τους Ενεργούς Πολίτες. Επί της ουσίας είναι το μυαλό του, μόνος του και η ιστορία του. Λειτούργησε ως σύμβολο συσπείρωσης και ο ρόλος του ήταν καταλυτικός στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο επαναστατικός όμως χαρακτήρας του κάνει πολλούς να κρατούν την ανάσα τους, όταν εκείνος ανοίγει το στόμα του.

Νικόλας Μανιός. Και επίσημα και ανεπίσημα ανένταχτος. Τόσο ανένταχτος που είναι ο Νο1 στις επιλογές των αναρχικών. Ανήκει στον εαυτό του και την επιστήμη του (γιατρός), ενώ προέρχεται από τον υπερεπαναστατικό χώρο της Αριστεράς.

Από τη ΔΕΑ προέρχεται ο Αντώνης Νταβανέλλος. Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, είναι μία από τις τρεις αιτίες (οι άλλες δύο ακούν στο όνομα ΡΟΖΑ και ΚΟΕ) που ο Φώτης Κουβέλης και τα στελέχη που στη συνέχεια συγκρότησαν τη Δημοκρατική Αριστερά και πήραν των ομματιών τους από την πλατεία Κουμουνδούρου.

Η Αναστασία Χριστοδουλοπούλου ευρέως γνωστή έγινε ως συνήγορος υπεράσπισης ενός εκ των κατηγορουμένων για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη». Ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι άγνωστη μεταξύ αγνώστων και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παραμένει ανένταχτη, προερχόμενη από τον παλιό αριστερίστικο χώρο. Οι «εχθροί» της λένε ότι δεν έχει πρόσβαση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Στις ρίζες της μπορεί κανείς να ανακαλύψει την ΚΟ Μαχητής.

Από τα πολύ καλά μυαλά του ΣΥΡΙΖΑ ο Γεράσιμος Σπαθής. Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου παραμένει ανένταχτος, ενώ κινείται ανάμεσα στον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ, την πανεπιστημιακή κοινότητα και στον επαναστατικό χώρο.

Οι φίλοι του ΚΚΕ γνωρίζουν τον Γιάννη Θεωνά, ο οποίος με τον Δημήτρη Κωστόπουλο εγκατέλειψαν τον Περισσό για να δημιουργήσουν την ΚΕΔΑ. Σήμερα είναι ο άνθρωπος που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με τους δυσαρεστημένους της... Αλέκας!

Ο Πάνος Λάμπρου έγινε γνωστός κυρίως λόγω της κουμπαριάς του στον περιβόητο γάμο των ομοφύλων στην ακριτική Τήλο. Επί της ουσίας έχει σηκώσει μόνος του το βάρος του αγώνα για τα δικαιώματα των φυλακισμένων και ομοφυλοφίλων. Θεωρείται ως ιδιαιτέρως ενεργητικός μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ηγετικά. Προέρχεται από την ΑΚΟΑ, θεσμικά δεν έχει ρόλο, αλλά πλέον θεωρείται από πολλούς ως ο Νο1 μετά τον θάνατο του Γιάννη Μπανιά πριν από λίγους μήνες.

Άγνωστο πρόσωπο ο Γιώργος Σαπουνάς, ο οποίος έχει και τη ρετσινιά ότι διεκδικεί ρόλο κυρίως για τον εαυτό του. Ο τροτσκιστής ζωγράφος (ΑΠΟ) παλεύει αντικαπιταλιστικά.

Υπερασπιστής της «17Ν»

Και όσοι δεν τον ήξεραν, έμαθαν τον Βένιο Αγγελόπουλο, όταν συνελήφθη πριν από τρία χρόνια στο αεροδρόμιο Κένεντι στη Νέα Υόρκη. Τότε δεν του επετράπη η είσοδος στην ΗΠΑ, λόγω του... παρελθόντος του, ενώ ήταν προσκεκλημένος να μιλήσει σε πανεπιστήμιο. Έγινε πρώτο θέμα αλυσοδεμένος. Καθηγητής στο Μετσόβιο και μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη της «17 Νοέμβρη».

Άγνωστος επίσης και ο Κώστας Πουλάκης, ο οποίος χαρακτηρίζεται από κάποιος ως ο δοτός του ΣΥΝ στον Βόλο. Άνθρωπος του γραφειοκρατικού συστήματος. Εφοριακός. Αποσπασμένος από το 1992. Λέγεται ότι οι σχέσεις του με την τοπική οργάνωση δεν είναι και οι καλύτερες, καθώς -όπως λένε- δεν φαίνεται να έχει επαφή με τον κόσμο.

Άνθρωπος του μηχανισμού και ο Δημήτρης Βίτσας. Προερχόμενος από το ΚΚΕ, διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. της Αυγής, και σήμερα είναι γραμματέας του ΣΥΝ.

Ο Κώστας Αθανασίου προέρχεται από τη ΡΟΖΑ, σήμερα είναι συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ, οδοντίατρος και μεταφραστής από τα ισπανικά. Άνθρωπος του Δικτύου. Πλέον θεωρείται πολύ πιο κοντά στον ΣΥΝ. Έδωσε τα πάντα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ όμως σχεδόν τον εγκατέλειψε στον δρόμο για τις εκλογές...

Μέλος της διοικούσας επιτροπής και ο Αλέξανδρος Καλίδης, προερχόμενος από την ΓΣΕΕ. Υπεύθυνος Τύπου του ΣΥΝ, και εκπρόσωπος του εργατικού κινήματος.

Η Σοφία Σακοράφα εκπροσωπεί τον εαυτό της. Πρώτη σε ψήφους βέβαια, καθώς ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε κανένα από τα μέτρα. Την ήθελαν υποψήφια στο Επικρατείας για να σηματοδοτήσει το καθαρό ΠΑΣΟΚ.

Άγνωστοι στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ οι Γεώργιος Νικολακάκης, Νικόλαος Μπουζάνης, Ευσταθία Κωτσάκη και Σπυρίδωνας Κότσιας.

Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε το πολύ απλό, αν και παρανοϊκό. Όλοι αυτοί μπορούν να αλλάξουν από λεπτό σε λεπτό. Πολύ απλά γιατί όταν μπήκαν στη λίστα ήταν η ανάγκη της στιγμής για να συμπληρωθούν τα έντυπα και να κατατεθεί στον Άρειο Πάγο η αίτηση ίδρυσης κόμματος, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να λάβει το όφελος των 50 εδρών που προκύπτει για το πρώτο σε εκλογική δύναμη κόμμα, με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Προχειρότητα; Μάλλον όχι...

Της ...συνιστώσας το ανάγνωσμα

Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ, ας ρίξουμε μια ματιά στις περιβόητες συνιστώσες και στο τι πρεσβεύουν αυτές:

ΣΥΝ και Οικοσοσιαλιστές

Δύο κυρίαρχα ρεύματα λειτουργούν στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ: η ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ 2010, που αποτελείται από στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας που δεν ακολούθησαν τον Φ. Κουβέλη στο εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ (Ρ. Δούρου, Κ. Πουλάκης, Άγγελος Μανταδάκης και Γ. Μπαλάφας) και τάχθηκαν εμφανώς στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το Αριστερό Ρεύμα του Γ. Λαφαζάνη.

Η μικρότερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Οικοσοσιαλιστές, οι οποίοι επικεντρώνουν τη δράση τους σε θέματα κλιματικών αλλαγών.

ΑΚΟΑ

Η Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Γ. Μπανιά με μέλη που προέρχονταν από τοΚΚΕ Εσωτερικού, την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και ανένταχτους αριστερούς. Τα μέλη της ΑΚΟΑ προσδιορίζονται ως ανανεωτές και ευρωκομμουνιστές. Συμμετείχαν σε όλες τις προσπάθειες για την ενότητα της Αριστεράς, όπως στην Πρωτοβουλία για την Επανίδρυση της Αριστεράς, τον Χώρο Διαλόγου και την Πρωτοβουλία για τη Συσπείρωση της Αριστεράς.

ΔΕΑ

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά είχε ως μητρική οργάνωση την ΟΣΕ - Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση, η οποία ξεκίνησε ως τροτσκιστική γκρούπα. Η ΔΕΑ προτείνει τη «στάση πληρωμών προς τους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους, την εθνικοποίηση των τραπεζών υπό δημόσιο-δημοκρατικό-εργατικό έλεγχο, τη βαριά φορολογία των επιχειρήσεων και των πλουσίων, σε συνδυασμό με μέτρα κατά της "δραπέτευσης" κεφαλαίων».

ΔΗΚΚΙ

Αποτελείται από στελέχη του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος που είχε ιδρύσει ο Δημήτρης Τσοβόλας. Στην ιστοσελίδα της κίνησης, στα πιο δημοφιλή κείμενα, ξεχωρίζουν ο ιστορικός λόγος του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία και η δημιουργία του νέου ΕΑΜ που τιτλοφορείται «Ο δωδεκάλογος της αντίστασης». Πολιτικά φλερτάρει με τον αντιευρωπαϊσμό και την επιστροφή στη δραχμή.

ΚΟΕ

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας είναι από τις «σκληρές» και καλύτερα οργανωμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ με μαοϊκές και... σταλινικές καταβολές. Η σχέση της ΚΟΕ με την ανανεωτική Αριστερά δεν υπήρξε ποτέ μία σχέση συμπάθειας. Η «σκληρή» συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, με μέλη που προέρχονται κυρίως από την προδικτατορική εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, δεν είδαν αρνητικά την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας του Φ. Κουβέλη από τον ΣΥΝ.

ΚΕΔΑ

Προσπαθεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με το ΚΚΕ, δείχνοντας να «φλερτάρει» με τη γραμμή του Περισσού ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κόκκινο

Με σημαντική δράση στον χώρο των μεταναστών, αλλά και σε θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, το «Κόκκινο» έχει έντονη παρουσία και στο εξωτερικό. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, το «Κόκκινο» ζητούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί πιο επιθετικά και να επιμείνει στον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς στη βάση των πέντε σημείων, έστω και με ψήφο ανοχής από τα υπόλοιπα κόμματα, ώστε να εκφράσει την αντιμνημονιακή ψήφο.

ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Με τον Μανώλη Γλέζο στις τάξεις της, η συνιστώσα των Ενεργών Πολιτών εργάζεται για την ενότητα της Αριστεράς από το 2002, οπότε και δημιουργήθηκε.

ΡΟΖΑ (Λούξεμπουργκ)

Ιδρύθηκε από τον Νίκο Γιαννόπουλο και τη Μάνια Μπαρσέφσκι, που ένα φεγγάρι πέρασαν από την τροτσκιστική οργάνωση ΟΚΔΕ. Έχουν σαφή θέση για έξοδο της χώρας από το ευρώ και επιδιώκουν την κινηματική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανένταχτοι Αριστεροί

Μια μεγάλη ομάδα προσωπικοτήτων της Αριστεράς που έχουν συμπαραταχτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν ενταχθεί σε κάποια συνιστώσα της πολιτικής κίνησης. Στις τάξεις των ανένταχτων περιλαμβάνονται πρώην στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πρώην στελέχη του ΚΚΕ όπως ο Δήμος Τσακνιάς, αλλά και ο πανεπιστημιακός Άλκης Ρήγος, πρώην στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Από τον χώρο των Ανένταχτων προέρχονται και οι Β. Μουλόπουλος και Θ. Δρίτσας.

ΑΠΟ

Η Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα (ΑΠΟ) δημιουργήθηκε από διάσπαση της συνιστώσας «Κόκκινο» με όραμα τη δημιουργία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ηγετική φυσιογνωμία της είναι ο Γιώργος Σαπουνάς. Όπως αναφέρεται σε κείμενο που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της κίνησης: «"Ευρώ ή δραχμή", "εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης" είναι ανεπίκαιρα διλήμματα. Το σωστό ερώτημα είναι: "μπορεί να υπάρξει σήμερα μαζική αντικαπιταλιστική Αριστερά";» Στο ίδιο κείμενο υποστηρίζεται η άποψη ότι φαινομενικά απόψεις συσπειρώνονται γύρω από τις θέσεις για «στάση πληρωμών, έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε.»,οι πιο ριζοσπαστικές ή αντικαπιταλιστικές σε αντιπαράθεση με τις απόψεις που αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο και αναζητούν λύσεις εντός του. Με σαφέστατο προσανατολισμό εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ΑΠΟ περιγράφει τη θεωρία του αδύναμου κρίκου, όπως χαρακτηρίζει την Ελλάδα, που «θα πρέπει να σπάσει» για τους καπιταλιστές και να καταστεί «δυνατός και επικεφαλής κρίκος» για την εργατική τάξη και την Αριστερά.

http://www.iapopsi.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=8463:tis-sinistosas-to-anagnosma

Και δύο σχόλια από το Διαδίκτυο

1.
Η δική μου οπτική είναι πολύ διαφορετική.

Είναι προφανές ότι το ‘σύστημα-ΠΑΣΟΚ’ ποντάρει τα χίλια στον Τσίπρα. Βγήκε σήμερα ο Λιβάνης και λίγο-πολύ είπε ότι τον στηρίζουν ακόμα και οι Αμερικάνοι, για να διασκεδάσει τους φόβους και την ανασφάλεια που εκφράζεται διάχυτη από τα γκάλοπ (και από τους ψηφοφόρους του) στην περίπτωση που ο με ΣΥΡΙΖΑ βγεί πρώτος.

Βλέπουμε ότι το ‘σύστημα-ΠΑΣΟΚ’ προβαίνει σε μια τακτική καμμένης γης. Ποντάρει φούλ στον Τσίπρα σε μια στιγμή που ούτε ο ίδιος θέλει να βγεί πρώτος, ούτε οι ψηφοφόροι του, με διάφορους σκοπούς. Κυριότερος, να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο μέσα σ’ ένα γενικευμένο κλίμα αστάθειας και αναταραχής. Αυτό το υπόβαθρο έχουν οι όψιμες αγάπες των σαπιοπασόκων και το φλέρτ με τον ‘ριζοσπαστισμό’.

Δεν είναι δύσκολο να τα αντιληφθεί αυτά κανείς. Θα πρέπει όμως να παραμερίσει τον αντικατοπτρισμό που δημιουργεί η ολική αποπληξία της Νέας Δημοκρατίας, και οι άθλιες παρεμβάσεις της Ντόρας (που είναι λες και βγήκε από λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα), οι οποίες από μόνες τους δίνουν αβάντα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι είναι αμείλικτοι και έχουν εγκληματίσει κατά συρροήν εναντίον της χώρας και του ελληνικού λαού, και ετοιμάζονται να παίξουν το τελευταίο μεγάλο κόλπο -μια έξοδο από την εξουσία μέσω μιας τακτικής καμμένης γής, που θα διασώσει τους ίδιους και θα περισώσει τα κέρδη τους

Εντούτοις, και πέρα από αυτό, η πραγματικότητα παραμένει:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δομή ρεύματος εξουσίας. Έχει δομή κόμματος διαμαρτυρίας που διασταυρώνει στο εσωτερικό του διαφορετικά ρεύματα της αριστεράς. Αν αυτό το σχήμα κυβερνήσει, θα ζήσουμε μια επανάληψη της αρχετυπικής βαβέλ.

2. Η στήριξη από το παλαιό ΠΑΣΟΚ, ναρκοθετεί το εγχείρημα της ‘αριστερής διακυβέρνησης’. Οι απατεώνες, τυχοδιώκτες και κλέφτες που σε στηρίζουν σήμερα, διαθέτουν μια χαρά μηχανισμούς μέσα στο κράτος και τα ΜΜΕ, και θα κάνουν μια χαρά το παιχνίδι τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίζει τον κυκεώνα της διακυβέρνησης. Εδώ το έκαναν μια χαρά στο εχθρικό περιβάλλον της δεξιάς ‘επανίδρυσης του κράτους’, δεν θα το κάνουν τώρα;

3. Δεν υπάρχει σαφές πρόγραμμα για την ‘αριστερή διακυβέρνηση’, ούτε υπάρχει ιδεολογική, οργανωτική και κοινωνική συνοχή στο ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ για να αντέξει το σοκ της ανάληψης των κυβερνητικών ευθυνών. Εδώ μπροστά στην ευθύνη που δημιουργεί η προεκλογική δυναμική και μόνο τα έχουν παίξει και παραμιλάνε, την μία μέρα λένε το Α, και την άλλη το Β, μέσα σ’ ένα κλίμα που ο καθείς λέει ό,τι του κατεβαίνει, φαντάσου να γίνουν κυβέρνηση.

4. Η λογική του συγγραφέα, είναι μια λογική του τύπου ‘να πιάσουμε τα καλώδια με γυμνά χέρια για να δούμε αν έχουν ρεύμα’΄. Δεν συνίσταται σε χώρες που τρεκλίζουν, σε κοινωνίες που κλυδωνίζονται. Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.

5. Οι πλατείες ήταν πιο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος δεν θέλει διαιρέσεις αριστερά, δεξιά, θέλει πατριωτικό, δημοκρατικό ριζοσπαστισμό σε προοδευτική βάση. Το αίτημα εκφράστηκε πέρισυ. Ο γεροτυφλοπόντικας σκάβει. Ο σπόρος που έριξαν οι αγανακτισμένοι θα καρπίσει αργά ή γρήγορα. Όλος ο κόσμος κατά βάθος γνωρίζει ότι έχουμε μπεί σε συνθήκες παρατεταμένου πολέμου μ’ ένα κατεστημένο τα πλοκάμια του οποίου ξεκινούν από τη διπλανή πόρτα και καταλήγουν στα σαλόνια της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Στο βάθος όλοι ξέρουν ότι τα ‘ή τώρα ή ποτέ’ και τα ‘γιούρια στα παλιούρια κι όποιον πάρει ο χάρος’ είναι στην πραγματικότητα πυροτεχνήματα και πιστολάκια με κομφετί. Γι’ αυτό και η ψήφος που δίνουν, είναι ψήφος αναμονής, ψήφος -απάγγειο. Που φαίνεται αυτό; Φαίνεται ότι ανεξάρτητα από τι ψηφίζουν όλοι, θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας. Το λένε όλα τα γκάλοπ. Φαίνεται επίσης, στο γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν βγάζει τα Χριστούγεννα.

Τα λοιπά είναι ένας ‘επικοινωνιακός θόρυβος’ ο οποίος αρχικά προκλήθηκε από το ‘πόκερ του Τσίπρα’ (και έδωσε γρήγορα αποτελέσματα καθώς τον εκτόξευσε δημοσκοπικά), και αργότερα πέρασε στα χέρια άλλων, ανώτερων στρατηγείων και πλέον ικανοποιεί ανάγκες ενός ‘πολέμου θέσεων’ που ασκεί η πασοκική λερναία ύδρα…

2.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μακάρι να είχε έστω και λίγη από τη συγκρότηση που είχαν τα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα των μέσων του προηγούμενου αιώνα, δεν την έχει όμως. Για μένα το πολύ επικίνδυνο δεν είναι το τι λένε οι διάφορες συνιστώσες, αυτές σε ένα μαζικό πλειοψηφικό ρεύμα θα χαθούν πολύ γρήγορα, με φοβίζει ότι στο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνουν πια μαζικά και με σχέδιο πια όλο το ΠΑΣΟΚ. Άκουγα το πρωί την Κατσελη, όταν της είπε η δημοσιογράφος “ελπίζω τώρα να τα καταφέρετε καλύτερα” απάντησε “εγώ όπου και αν ήμουν προσπαθούσα για το καλύτερο”. Τα λέει αυτά η Κατσελη η αρχιτεκτόνισσα του “λεφτά υπάρχουν” η πιο κολλητή συνεργάτης του Γιωργάκη μέχρι πριν 1,5 – 2 χρόνια. Είδατε φαντάζομαι και την προσχώρηση των 127 Πασόκων, οι περισσοτεροι Πασπίτες, στο ΣΥΡΙΖΑ προχθές, έχουν όλη την ομάδα του Άκη μέσα, έχουν και το Λίβανη και τον Λαλιώτη σε ρόλο άτυπου συμβούλου. Τι άλλο; Θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το πλυντήριο του παπανδρεικού ΠΑΣΟΚ. Και το χειρότερο οι ανοϊκοί ψηφοφόροι του Πασοκ αυτοί που ψηφιζαν Αντρέα για να κάνει την Αλλαγή, Σημίτη για να μας κάνει Ευρωπαίους και Γιωργάκη γιατί “λεφτά υπάρχουν” τωρα είναι ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι “αντι-μνημονιακοί”.
Αν βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως είναι τώρα, οι Πασόκοι θα βρουν τρόπο να μπουν πάλι στα κόλπα (λες και έφυγαν και ποτέ), αν βγει δεύτερο θα επιχειρήσουν να ελέγξουν πιο πολύ το κόμμα και αν δεν τα καταφέρουν μην αποκλείεται όλοι οι Πασοκογενείς να φύγουν συντεταγμένα από το ΣΥΡΙΖΑ, απακαθαρμένοι από τις αμαρτίες του παρελθόντος, και να φτιάξουν νέο χώρο γνήσιο αντρεοπαπαντρεϊκό και όχι ιμιτασιον σαν αυτό που παλέυει ο Τσίπρας.
Αυτοί οι αλήτες οι Πασόκοι, και οι κυρίως συγκεκριμένοι οι εκφραστές του Αντρέα, οι φίλοι του Άκη, οι συνεργάτες του Λαλιώτη και του Λιβάνη, αυτοί που κατέστρεψαν πιο πολύ από όλους τη χώρα, τουλάχιστον είχαμε την ικανοποίηση, ότι μπορεί να κατέστρεψαν τη χώρα, αλλά το Πασοκ μας τέλειωσε και να σου τώρα οι πονηροί, εκμεταλλευόμενοι τις βλακείες του Αλέξη, ετοιμάζονται να επανέλθουν στο προσκήνιο. Αυτό δεν είναι κόμμα, κατσαρίδα ότι και να της κάνει δεν ψοφά με τίποτα.
Εδώ και τώρα αποπασοκοποίηση της χώρας, αυτό πρέπει να είναι το σύνθημα της νέας πολιτιστικής επανάστασης.
Υ.γ. και ακούω αυτό τον γελοίο τον Κακλαμάνη που λέει στο ραδιόφωνο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι επικίνδυνος επειδή ο καθηγητής Β. Αγγελόπουλος στη δίκη της 17Ν πήγε μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη. Οι δεξιοί του Σαμαρά και μόνοι τους να κατέβαιναν στις εκλογές δεύτεροι θα έβγαιναν.

http://ksefoto.net/?p=306